Εμείς που λέτε, στο σπίτι μας έχουμε χωρίσει….. …..τις δουλειές του σπιτιού. Η σύζυγος μαγειρεύει και βάζει πλυντήριο, εγώ απλώνω έξω και ασχολούμαι με το κήπο, για τα υπόλοιπα έχουμε προσλάβει μια κυρία. Όπως πιθανώς θα παρατηρήσατε, οι δικές μου δουλειές λαμβάνουν χώρα στους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού και αυτό έχει σημασία για τη συνέχεια της ιστορίας. Ακριβώς δίπλα μας έχουμε μια γειτόνισσα φοβερή! Σαν να έχει ένα εσωτερικό ρολόι και κάποιες φορές που θα βγούμε έξω, τσουπ εμφανίζεται φάντης μπαστούνι και ορεξάτη για ψιλή κουβέντα. Το στόμα της λέει άλλα, από τα μάτια της, δε ξέρω αν σας έχει τύχει. Ενώ χρησιμοποιεί τα σωστά λόγια, κάτι μοιάζει λάθος. Το τροπάρι είναι σχεδόν το ίδιο κάθε φορά: “Α, έχω να το λέω, μπράβο σας που είστε τόσο νοικοκύρης, τέτοια πάστρα δεν έχω δει, σας καμαρώνω που κάνετε τόσες δουλειές στο σπίτι”. Ενώ μιλάει επαινετικά, ο τόνος της είναι υπαινικτικά επιθετικός. Να προσθέσω ότι έχει αναφερθεί από τη κυρία που μας βοηθάει, ότι η γειτόνισσα της είχε ζητήσει να μπει μέσα, με το πρόσχημα ότι θέλει να της μιλήσει για να τη προσλάβει και εκείνη. Ευτυχώς δεν της επέτρεψε να μπει, αφού έτσι κι αλλιώς δεν επιτρέπουμε την είσοδο σε κανέναν εν τη απουσία μας. Δε θεωρώ ότι τα πρωινά είναι η τυπική φιλήσυχη νοικοκυρά και τα βράδια μεταμορφώνεται στο σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι, σαν αυτά που βλέπουμε σε θρίλερ στο κινηματογράφο…ελπίζω δηλαδή. Διαφορετικά θα στείλω στο Κοκκινόπουλο να το κάνει σενάριο. Η ερώτηση που θέλω να θέσω είναι πώς βάζεις τον άλλον στη θέση του, όταν δεν σου έχει δώσει ευθέως δικαιώματα; Δεν είναι αναμενόμενο να ισχυριστεί ότι είναι απλώς ευγενική και κάνει μια αθώα κουβέντα με τους γείτονές της;
–Ο Φρέντυ από το δρόμο με τις Λεύκες
Τους άλλους τους κρατάμε στην απόσταση που θέλουμε χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουμε την βαρύτητα των υποψιών μας, χωρίς να επιχειρηματολογήσουμε για την απόφαση αυτή, και αν συμφωνούν με την απόσταση, καλώς, αν όχι, είναι ελεύθεροι να φύγουν. Αυτό δεν το κάνουμε μόνο με τα λόγια, είναι κάτι που φαίνεται συνολικά στην στάση μας, όπως ακριβώς περιγράφεις αυτό που κάνει και η ίδια: λέει τυπικά λόγια, αλλά ξέρεις ότι εννοεί κάτι άλλο. Ακριβώς το ίδιο μπορείς να κάνεις κι εσύ, και να τη στείλεις από εκεί που ήρθε, ευγενικά πάντα, βέβαια.
Τυπική παρεμβατική αγενής κουτσομπόλα μου φαίνεται, όχι δολοφόνος, συμφωνώ. Ευτυχώς η κυρία που καθαρίζει έχει τεντωμένες κεραίες, κάποια πιο υποχωρητική μπορεί να είχε ξεγελαστεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω απίστευτα τυχερή για τους δικούς μου γείτονες, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που σχεδόν παρακαλάω να τους δω να γίνονται αδιάκριτοι μια φορά για να νιώσω γειτονιά. Στα γενέθλια της μικρής τους κάλεσα (ένας τοίχος μας χωρίζει), ήρθε η γιαγιά, το σπίτι που νοικιαζουμε είναι του ανιψιού της, θα μπορούσε να πει να πάει ως την τουαλέτα για να “τσεκάρει” το σπίτι, αλλά όχι, έκατσε διακριτικά στο σαλόνι σε μιαν ακρουλα. Μου φέρνει καμιά φορά φρούτα από το εξοχικό τους και της λέω να περάσει μέσα έστω για λίγο, αλλά δεν μπαίνει ποτέ. Όχι μόνο αυτό, έχει τύχει… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ,τι μου θυμίσατε!Φοιτητης σε επαρχιακή πόλη και απέναντι μου,ενα ζευγάρι ηλικιωμένων με την γυναίκα,να κάθεται κάθε μερα στο μπαλκονι και να σκανάρει τους γείτονες στην πολυκατοικία μου και για κακη μου τύχη,το μπαλκόνι της ηταν απέναντι στο δικό μου. Σκηνικό 1: Είχαν έρθει οι γονείς μου να με επισκεφτούν για το Πάσχα για δυο εβδομάδες και μάλιστα,η μάνα μου είχε καταλάβει ότι η γειτόνισσα ειναι κουτσομπόλα. Κάποια μερα,ενώ πήγαινα στη σχολή,με φωνάζει απο το μπαλκόνι της και με ρωτούσε απο που ειμαι,τι σπουδάζω κτλ και στο τέλος της κουβέντας,μου λεει: «Έβλεπα και την μάνα σου που καθάριζε κάθε μερα το… Διαβάστε περισσότερα »
έφτυσα τον καφέ μου.
Το πως τα κατάφερες με προβληματίζει! 😛
Υπήρχε η προδιάθεση..Με ενα σμπάρο,δυο τρυγόνια!
I’m not even mad, that’s amazing
Μπανιστριρτζου η γιαγιά! Τέλειο! Μιας κ το θυμήθηκα, καλοκαιράκι όχι να σκάει ο τζίτζικας αλλά όλο το σπίτι ανοιχτό, βράδυ, γύρω στα 8 ατομα στο σαλόνι μου. Ο καναπές μου φάτσα φορα στο απέναντι σπίτι, έβλεπες ενα υπνοδωμάτιο. Όλοι στραβοχυμενοι σε καναπέ και πολυθρονες, ψιλοβαριομαστε. Η γειτόνισσα λοιπον -την οποία αλήθεια σας λέω δεν την είχα δει ποτέ- αποφάσισε να κανει pole dancing, φορούσε και λιγα το κορίτσι, όλα ανοιχτα παράθυρα, κουρτινεςκουρτινες, φώτα. Ντρέπομαι που το λέω αλλά στο διαμερισμα έγινε ο χαμός ο μαύρος. Την επόμενη μερα κατεβηκαν οι τέντες και δεν την ξανά είδαμε ποτέ.
Μπαχαχαχαχαχαχαχα ευτυχως σοκαριστηκε.. Φανταζεσαι να μη μασουσε και να το εκλαμβανε και ως κινηση… Εμπλεξες!
Τελικά παντού υπάρχει μία τέτοια γειτόνισσα. Στο παλιό σπίτι μας ήταν η διπλανή μας κυρία, χήρα ακαθορίστου ηλικίας δεν τολμούσαμε να βγούμε στο μπαλκόνι τσουπ, πετιόταν η κάμπια. Τα αγαπημένα μου ήταν: -Πολύ κλαίει το μωρό σας μήπως είναι ματιαγμένο; (Η γειτόνισσα ήταν θεόκουφη, κάθε απόγευμα η Πάνια έπαιζε στη διαπασών, την ακουγαν μέχρι την Καλαμαριά, αλλά το μωρό το ακουγε απο τρεις τοιχους απόσταση) -Αυτή που σας καθαρίζει είναι καλή; Να την προσέχετε γιατί αυτές κλέβουν. (στην καθαρίστρια)- Σου δίνουν αρκετά λεφτά; να ζητήσεις περισσότερα αν σου δίνουν λιγότερα από 50€ (στον άντρα μου)-Καλά εσύ απλώνεις τα ρούχα; δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι είναι και η γιαγιά μου! Εν τω μεταξύ κάτι τέτοιες γριούλες είναι απέθαντες! Φτάνουν άνετα τα 100! Η δικιά μου (ζωή να ‘χει) έχει θάψει τους πάντες (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και όπως πάει πρώτα θα φύγουν τα παιδιά της και μετά αυτή. Το χούι πάντως δεν φεύγει ούτε στα 90…
Στα καλά λόγια απαντάς “να είστε καλά”. Το δύσκολο που θέλει προπόνηση, είναι οι ερωτήσεις που απαιτούν συγκεκριμένη απάντηση και το παν είναι να μην τη δώσεις, αλλά να πεις κάτι γενικόλογο και αόριστο. Το καλύτερο είναι να μιλάς εσύ πρώτος, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, εγώ το βρήκα σωτήριο. Μιλάς πρώτος, χαμογελαστά, λες καλημέρα τι γίνεται καλά και δεν περιμένεις απάντηση, δεν κοιτάς προς το μέρος της, κάνεις ότι δεν ακούς την απάντηση, που σίγουρα θα περιλαμβάνει κάποια ερώτηση, μόνο χαμογελάς, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΚΟΝΤΟΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ. Ετσι δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι αλλά ότι το… Διαβάστε περισσότερα »
Πάρε ντόπερμαν.
Κάθε φορά που περνάω του σχόλιό σου στο scroll down, διαβάζω πάρε ντεπόν και μου φαίνεται και λογικό κιόλας!
Μου θυμίζει την υπέροχη γειτόνισσα που είχαμε στη παλιά μας πολυκατοικία. Το ισόγειο διαμέρισμα της είχε μπαλκονοπορτα με παράθυρο και λεπτό κουρτινακι, ακριβώς δίπλα στη σκάλα της εισόδου. Η μάνα μου την έλεγε Μάξγουελ, η αλήθεια είναι ότι παρακολουθουσε τους πάντες, τα ήξερε όλα για όλους, και ειδικά ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, και μιλούσε ακριβώς σαν την υπέροχη γειτόνισσα τιυ φίλου. Όσο μπορεί πετάει και υπονοούμενα για τα πράγματα που ξέρει, ενώ δεν θα έπρεπε, ώστε να σε βάλει στη διαδικασία να της πεις. Σε ρωτάει “τι κάνεις κοριτσάκι μου” και είναι σαν να σου λέει “να καείς στην… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν κι εγώ σε πολυκατοικία έμενα, το πατρικό δλδ και είχαμε κάαααποτε τη διπλανή που άκουγε ασανσέρ και έβγαινε να τινάξει μια πετσετούλα, όχι πάντα την ίδια, για να μην καρφώνεται. Η μαμά μου είχε άριστες σχέσεις και εκείνη ερχόταν πολύ, καθημερινά, σπίτι μας. Ε, της έλεγε η μάνα μου ευθέως, καλέ για χαζούς μας περνάς, μην τινάζεις πετσέτες. Αλλά σ’εμάς έλεγε ότι αυτά έχει η μοναξιά, κάπως πρέπει να περάσεις τον χρόνο σου. Γι’αυτό και τη λουζόμασταν πρωί βράδυ την καημένη, επειδή ήταν κρίμα. Παρόλα αυτά, η πετσετούλα εκεί, σε κάθε πάτημα του ασανσέρ. Εγώ πάλι δεν είχα πάρει… Διαβάστε περισσότερα »
Να σαι καλά βρε πόντια, με την πεθερά σου! Μου έφτιαξες τη Δευτέρα!
Η οποία πεθερά ένα απόγευμα έπεσε, σκοντάφτοντας στο καλώδιο του λάπτοπ μου, επειδή δεν είχε ανάψει τα φώτα, για να μη φαίνεται ότι κοιτάζει. Οπότε ακούγοντας το ντουκ και ωωωωωωωωχ, και μέχρι να φτάσω στο σαλόνι που ήταν, πέρασε μπροστά απ’τα μάτια μου όλο το μέλλον, με εκείνη κατάκοιτη, τον πεθερό σε παράκρουση, τον άντρα μου σε απόγνωση κι εμένα καμπουριασμένη (δεν ήμουν και στα καλύτερα μου και σκεφτόμουν κομματάκι απαισιόδοξα). Τη βλέπω, ήταν στα γόνατα, πάω να τη σηκώσω ρωτώντας αν είναι καλά και είναι ολοφάνερο ότι είναι μια χαρά η καημένη, οπότε της βάζω τις φωνές που γυρνάει… Διαβάστε περισσότερα »
Οργανωμένο κατακοσπευτικό σύστημα γειτονίας μοιάζει η φάση, ειδικά αν είχαν καμία κρυφή ενδοεπικοινωνία. Τύφλα να έχει το fbi
Έτσι κι εμάς στο πατρικό μου, η μία κουτσομπόλα ακριβώς απέναντι και η άλλη ακριβώς δίπλα μας. Και βγαίνουν και στα μπαλκόνια και φωνάζουν η μία την άλλη να πάει στο σπίτι της, προφανώς για να ανταλλάξουν πληροφορίες. Κι εγώ το ίδιο κάνω, το παίζω αδιάφορη και δεν κοιτάω. Δεν γίνεται να τις χαιρετάω κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι όπως κάνει η μαμά μου. Αλλά φάνηκαν και χρήσιμες, είδαν τους ληστές να μπαίνουν σε ένα σπίτι και κάλεσαν την αστυνομία και τους πιασανε!
Για τους αδιάκριτους αγενείς ανθρώπους που τριγυρνούν γύρω μας και ούτε ρόλο παίζουν στη ζωή μας ούτε μπορούμε να τους αποφύγουμε εντελώς η καλύτερη λύση για εμένα είναι η εξής: α) Χωνεύουμε καλά ότι τι πιστεύει ο κάθε άσχετος δεν είναι δικό μας πρόβλημα και φροντίζουμε ότι δεν μας τσούζει έστω και λίγο. β) Παίζεις το παιχνίδι του. Ένα σου λεει η γειτόνισσα, 10 της λες εσύ. Μπράβο σου λέει που είσαι νοικοκύρης, “ασε κα Σούλα, έχω να πάω και να ξαραχνιάσω τα ντουλάπια και να ανοίξω φύλλο για να είναι έτοιμη η πίτα για τις φίλες της γυναίκας μου… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ πέρα για πέρα! Όλοι οι παρεμβατικοι άνθρωποι (κουτσομποληδες, φαρμακογλωσσοι κλπ) θεωρούν ότι ασκουν την επίδραση τους επάνω σου, σε τσουζουν τα λόγια τους. Αντλούν ευχαριστηση από αυτό. Αν εσύ είσαι εντάξει με την πάρτη σου, το να συμφωνείς και να επαυξανεις με τη βλακεια τους τούς μπλοκάρει. Άλλο περίμεναν αυτοί για απάντηση! Ουπς! Κάτι Δεν πήγε καλά! Ξενερωνει. Δεν είδε αμηχανο βλέμμα. Γιατί σου λέει. Τι κάνω λάθος; Και πάει να βρει αλλού νέα θύματα..
Κάτι φίλοι μου είχαν γείτονες στο απέναντι σπίτι που τους παρακολουθούσαν συνέχεια. Μονοκατοικίες σε στενό δρόμο, σε χωριό/προάστιο, οι γείτονες ντόπιοι, ολόκληρο σόι, οι φίλοι μου νεοφερμένοι απ’ την πόλη. Μέσα στο σπίτι τραβούσαν κουρτίνες, αλλά στον κήπο τους παρακολουθούσαν και μερικά μέλη της οικογένειας έσκαγαν μύτη κάθε τρεις και λίγο. Η φίλη μου τον πρώτο καιρό νόμιζε ότι οι γείτονες είχαν την τηλεόραση προς τα έξω, αλλά όχι, απλώς κάθονταν και τους κοιτούσαν. Μετά έμαθε στο σχολείο των παιδιών ότι τους κουτσομπόλευαν/κακολογούσαν με άλλους ντόπιους. Τελικά ψήλωσαν πολύ τον φράχτη τους για να μην έχουν οι άλλοι οπτικό πεδίο… Διαβάστε περισσότερα »
Πάρε δυνατό φορητό ηχοσύστημα, κάθε φορά που βγαίνεις να απλώσεις βάζεις Slayer στη διαπασών, βγαίνει η λεγάμενη
-“σας παρακαλώ ΧΑΜΗΛΩΣΤΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ”
– “Γεια σας κυρά Δήμητρα, κάτι λέτε, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩΩΩΩ!”.
Μα καλά….. Να θέλει να μπει σπίτι σας, χωρίς να είστε καν εκεί? Σαν να έχουμε ξεφύγει κατα πολύ απο τα όρια της απλής αδιακρισίας.