Αγαπητή «Α, μπα»: Γίνομαι δυσάρεστη

Ένιωσα την ανάγκη να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε σένα Λένα, καθώς από τότε που γνώρισα τη στήλη σου έχω γίνει κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος. Έχω κάνει το “έγινα δυσάρεστη” δεύτερη φύση μου και να φανταστείτε ότι εγώ ποτέ δεν ήμουν έτσι στο παρελθόν. Έχω υπάρξει το κλωτσοσκούφι της παρέας, το καλό κορίτσι που λέει σε όλα ναι και δε θέλει να δυσαρεστήσει κανέναν, με αποτέλεσμα φυσικά την άπειρη εκμετάλλευσή μου από γνωστούς και “φίλους”. Είναι τόσα πολλά τα περιστατικά, όπου έβαλα ανθρώπους στη θέση τους, που θα ήθελα να αναφέρω μόνο ορισμένα. Νο1: Τυχαία συνάντηση με γνωστές μου κυρίες που πίνουν καφέ. Εγώ κοντοστέκομαι και μιλώ με τη μία, μου απευθύνει το λόγο μια άλλη, ενώ μιλάω με τη πρώτη “Άντε βρε Μαράκι, πότε θα κάνεις ένα παιδάκι;”. Γυρίζω, τη κοιτάζω με βλέμμα που σκοτώνει αλλά συνάμα και ειρωνικό και με ένα ελαφρύ μειδίαμα, αφήνω τη μέθοδο αϊκίντο να κάνει για λίγο τη δουλειά της και ξαναγυρίζω στη πρώτη κυρία, συνεχίζοντας τη κουβέντα εκεί που την άφησα. Φυσικά το ένα μου αυτί ήταν στην αγενή κυρία η οποία ένιωσε τέτοια αμηχανία που στράφηκε στην τρίτη κυρία της παρέας κι άρχισε να λέει άσχετες χαζομαρίτσες τύπου “Αχ μωρέ, το Μαράκι το ξέρω από μικρό παιδί. Πολύ καλό κορίτσι”… Νο2: “Φίλη” που συνήθιζε να με προσβάλλει για να νιώθει αυτή καλύτερα, ότι είμαι λίγο χαζούλα και αφελής και μου πετούσε κακίες εν είδει πλάκας, συνήθιζε ανάμεσα σε πολλά να λέει πως εμείς οι δύο είμαστε τα πουτ@ν@κι@ της παρέας και καλά γιατί είχαμε περισσότερους ερωτικούς συντρόφους από τις άλλες. Το είπε πολλές φορές μέσα σε αρκετά χρόνια, με εμένα να παγώνω, μην έχοντας κάτι να απαντήσω κάθε φορά, μέχρι που τη τελευταία πήρε τη πληρωμένη απάντηση “Άκου να σου πω, αγάπη μου, επειδή το λες και το ξαναλές και ήρθε η ώρα να κόψεις αυτή τη καραμέλα, εγώ ούτε είμαι ούτε νιώθω πουτ@ν@κι. Γιατί ουδέποτε φέρθηκα άτιμα σε κανέναν. Ούτε απάτησα σχέση μου, ούτε υπήρξα- τουλάχιστον εν γνώσει μου- τρίτο πρόσωπο σε σχέση, ούτε πρόδωσα ποτέ φίλο/η μου, ούτε τίποτα από όλα αυτά. Αν εσύ νιώθεις πουτ@ν@κι είναι δικό σου θέμα. Εμένα έτσι δε θα με ξανά αποκαλέσεις”. Όλα όσα τις ανέφερα ήταν πράγματα που έχει κάνει η ίδια και προφανώς γι’ αυτό ένιωθε κι έτσι. Εννοείται ότι δε τόλμησε να μου ξαναπεί κάτι τέτοιο. Όλη αυτή η αλλαγή με οδήγησε στο να ξεκόψω φίλους με τους οποίους σχετιζόμουν για χρόνια, ένιωθα ότι κάτι δε πάει καλά, αλλά ούτε μπορούσα να προσδιορίσω τι, ούτε φυσικά να πάρω δραστικά μέτρα, καθότι ήμουν και λίγο κότα. Επίσης, είμαι σε θέση να διακρίνω εύκολα τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές, να τις ψέγω και αν χρειαστεί να απομακρύνω άμεσα ανθρώπους που βλέπω ότι δε μου ταιριάζουν. Τα σκηνικά είναι πολύ συχνά και το θέμα είναι πως δε ζορίζομαι καθόλου να γίνω δυσάρεστη στον οποιοδήποτε νιώσω ότι με προσβάλλει ή ότι παραβιάζει το χώρο μου. Νιώθω πλέον ότι αυτό είναι το σωστό, το αυτονόητο, αυτό που πρέπει να γίνει. Κάποιοι με κοιτούν σαν τη τρελή του χωριού, άλλοι πάλι έχουν πλέον μια συστολή απέναντί μου. Δεν υπάρχει πιο όμορφο και πιο λυτρωτικό πράγμα από το να βάζεις τα όριά σου και να τα περιφρουρείς, βγάζοντας δόντια σε όποιον έχει το θράσος να νομίζει ότι μπορεί να τα παραβιάζει. Ευχαριστώ πολύ και πάλι. Σας αγαπώ!

–ΓΙΝΟΜΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ!!!

Υπέροχο. Δεν είναι ερώτηση, αλλά είναι υπέροχο. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. (Φαντάζομαι ήδη τις αντιρρήσεις για τη λέξη πουτ@ν@κι, και ναι, κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να γραφτούν).

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News