Μου άρεσε, του άρεσα. Το είχε πει σε κοινούς φίλους, το ίδιο κι εγώ. Περίμενα να κάνει κίνηση, δεν έκανε, δεν μπόρεσα επίσης να του δώσω το πράσινο φως. Κουράστηκα, απομακρύνθηκα, τα έφτιαξα με άλλον έπειτα από καιρό (τα πράγματα ήρθαν από μόνα τους εύκολα, ήρεμα κι αβίαστα, χωρίς αμπελοφιλοσοφίες). Πριν λίγες μέρες έτυχε να τον συναντήσω σε μία γιορτή κοινής φίλης, με κοίταζε συνέχεια και μου χαμογελούσε (εγώ όχι, ήμουν απόμακρη και ψυχρή) και φεύγοντας, την ώρα που με χαιρετούσε, μου άγγιξε τρυφερά το χέρι-σχεδόν ερωτικά θα έλεγα. Δεν σου κρύβω ότι “ένιωσα” κάπως και μετά τον σκεφτόμουν. Ωστόσο, έχω μπει σε σχέση και θέλω να τη διατηρήσω. Έχω όμως την απορία και μια πικρία ίσως: γιατί τόσο καιρό δεν έκανε τίποτα κι άφησε την ευκαιρία όταν ήμουνα μόνη μου και το πεδίο ήταν ελεύθερο; Και τώρα ξάφνου έγινε πιο εκδηλωτικός;
–-ξενερουά
Το «τρυφερό άγγιγμα στο χέρι, σχεδόν ερωτικό» είναι κίνηση «εκδηλωτικού άντρα» αν είσαι κόρη πάστορα στην Αγγλία του 1789. Το 2019 μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος τον έσπρωξε κατά λάθος από πίσω.
Αλλά δεν θέλω να σου χαλάσω τη βεβαιότητα ότι το «τρυφερό άγγιγμα στο χέρι» ήταν μήνυμα «σε σκέφτομαι κάθε βράδυ όταν είμαι μόνος στο κρεβάτι». Δεν έκανε τίποτα μέχρι σήμερα, γιατί αν έκανε, θα έμπλεκε. Τώρα που τα έχεις με άλλον, είναι ασφαλής ότι δεν πρόκειται. Επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως.
Εσύ όμως με στενοχώρησες. Τώρα που τα έφτιαξες με άλλον ήρεμα και αβίαστα, χωρίς αμπελοφιλοσοφίες, τι συμπέρασμα έβγαλες σχετικά με το ποιος μας θέλει και ποιος δεν μας θέλει σε αυτή τη ζωή; Για να «ένιωσες» κάτι με το «τρυφερό άγγιγμα στο χέρι» να ξέρεις ότι έβγαλες το λάθος συμπέρασμα.