Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί θεωρείται μόνο η μητέρα υπεύθυνη να προστατέψει το παιδί της;

Όπως ξέρουμε, εδώ και δεκαετίες, ο Michael Jackson είχε κάποιες συμπεριφορές που για κάποιους από εμάς είναι ξεκάθαρα παιδοφιλία. Για άλλους, βέβαια, όχι· έχω π.χ. διαβάσει τα άρθρα θερμής υποστήριξης στο Michael Jackson που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς η Lifo. Tέλος πάντων.., μετά την κυκλοφορία του τελευταίου ντοκυμαντέρ με συνεντεύξεις από δύο από τα άτομα που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση, διάβασα αρκετά σχόλια από διάφορα άτομα. Μου έκανε καποια εντύπωση πως πολλοί κατηγορούν τις μητέρες για παραμέληση. ΠΟΤΕ όμως τους πατεράδες. Καταλαβαίνω ότι ο βασικός λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί στο μυαλό πολλών που μεγάλωσαν σε πατριαρχικές κοινωνίες, οι μητέρες φέρουν το ρόλο της τροφού, και οι πατεράδες του κουβαλητή. Είναι όμως στερότυπα; Θέλω να πω, εγώ, έχοντας μεγαλώσει στη δεκαετία του 70 και του 80, όντως έβλεπα γύρω μου τους περισσότερους πατεράδες να μην ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους και να επωμίζονται αυτό το ρόλο αποκλειστικά οι μητέρες. Ξέρω ότι δεν ήταν ακριβώς συμφωνία μεταξυ του ζευγαριού αλλά απόρροια της πατριαρχίας (και βόλεμα του άντρα, γιατί οι γυναίκες που ήξερα εγώ και δούλευαν και κάναν το νοικοκυριό και αναλάμβαναν τα παιδιά, ενώ οι άντρες μόνο δούλευαν και μετά καφενείο) αλλά, δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι, αν έχουν δίκιο τότε αυτοί που λένε ότι ήταν στη μητέρα η ευθύνη να προστατέψει το παιδί της από τον κάθε παιδόφιλο και άλλους κινδύνους. Εφόσον δηλ η δομή της κοινωνίας ήταν έτσι που οι πατεράδες νίπταν τας χείρας των εξαρχής και υπήρχε αυτός ο δυσανάλογος διαχωρισμός των ευθυνών. Νομίζω είναι παράλογο αυτό (γιατί να είναι λιγότερο υπεύθυνος αυτός που ήταν ανεύθυνος εξαρχής;!) αλλά μου μπήκε το σαράκι της αμφιβολίας μιας και τόοοσοι το αναπαράγουν (ότι αφού αυτή ήταν η “συμφωνία”, ο γονέας που ανέλαβε την περισσότερη ανατροφή, θα έπρεπε να έχει και την περισσότερη ευθύνη) και ήθελα να το “συζητήσω”. Φυσικά, όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο γιατί σε νομικό επίπεδο και οι δύο γονείς έχουν την ευθύνη (ή μήπως στις προηγούμενες δεκαετίες όχι;).

–Πάντως εγώ παιδιά δεν απέκτησα οπότε ευτυχώς μόνο τον εαυτό μου έχει χρειαστεί να προστατέψω, και δυστυχώς, όχι πάντα πετυχημένα

Το σαράκι της αμφιβολίας σου μπήκε επειδή το λένε τόοοοσοι; Οι «τόοοσοι» είναι τα σχόλια στο ίντερνετ;

Θα έπρεπε να έχεις πιο σταθερά επιχειρήματα, ανεξάρτητα από το τι λένε οι πολλοί. Για την ώρα οι πολλοί είναι κατά της πλήρης ισότητας μεταξύ των φύλων, γι’αυτό παλεύουμε ακόμα άλλωστε. Οι γυναίκες κατηγορούνται ακόμα και όταν κακοποιούνται από τους άντρες τους επειδή δεν φεύγουν ή επειδή διάλεξαν αυτούς τους άντρες, οι γυναίκες κατηγορούνται όταν βιάζονται γιατί φόρεσαν το ένα ή το άλλο ή επειδή μέθυσαν, οι γυναίκες φταίνε για την επιθετικότητα των αντρών γενικότερα, επειδή ή δεν αντιστάθηκαν ή επειδή προκάλεσαν, οπότε όλο αυτό που παρατήρησες τώρα (που συμβαίνει κάθε φορά που παθαίνει κάτι ένα παιδί) είναι η ίδια αντίληψη περί των γυναικών που κυριαρχεί και την αναπαράγουν τόοοοοσοι: ότι η επίβλεψη είναι δική τους ευθύνη. Οι άντρες είναι αυτοί που είναι, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Οι γυναίκες πρέπει να προστατεύουν όλους από αυτό που είναι οι άντρες. Ακόμα και σε ένα περιστατικό που ένα παιδί δέχτηκε επίθεση από σκύλο, ούτε καν άνθρωπο, όλοι είπαν «τι έκανε η μάνα του» χωρίς καν να ξέρουν αν ήταν ο πατέρας ή η μάνα μπροστά. Θα έπρεπε να το προλάβει ακόμα και αν ήταν σε άλλη ήπειρο.

Αυτό είναι το πρόβλημα στη συλλογιστική. Ότι μεταφέρεται μονόπλευρα η ευθύνη, ενώ ταυτόχρονα κατηγορούνται ότι είναι συναισθηματικές, ασταθείς, «τρελές». Αντιθέτως θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει το ίδιο επιχείρημα από την ανάποδη: αφού οι άντρες ήταν αφεντικά και έκαναν κουμάντο, αυτοί είχαν την ευθύνη να προστατέψουν την οικογένεια, γιατί οι γυναίκες ήταν μέσα στο σπίτι και δεν είχαν εμπειρία από την έξω ζωή. Αφού οι άντρες ήταν αφεντικά, πώς δεν έβαλαν την άμυαλη γυναίκα τους στη θέση της, όταν πήραν τα μυαλά της αέρα με τα λουξ του Μάικλ Τζάκσον;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News