Αγαπητή Α, μπα και σχολιαστές, έπιασα τον εαυτό μου να σχολιάζω αρνητικά μια κοπέλα και δεν ξέρω πώς να νιώσω. Εξηγώ, όσο ήμουν φοιτήτρια και μέχρι πριν 2 χρόνια δούλευα περιστασιακά στον χώρο των τουριστικών που λειτουργεί με πρακτορείο το οποίο αναθέτει δουλειές σε μικρές και μεγαλύτερες ομάδες, οπότε ανακυκλωνόμασταν και ήμασταν λίγο πολύ όλοι γνωστοί μεταξύ μας. Από την δουλειά αυτή έχω κρατήσει φιλία κάποιες κοπέλες. Πριν λίγο καιρό λοιπόν μια άλλη πρώην συνάδελφος γέννησε. Ξέρουμε από τις αναρτήσεις στα σοσιαλ ότι είναι καιρό σε σχέση με ένα παλικάρι που της έχει κάνει και πρόταση γάμου και όλα τα κομφόρ της σούπερ σχέσης . Πρόσφατα είχα συζήτηση με τις φίλες μου στην ποια σχολιάζαμε πολύ αρνητικά την νέα μανούλα γιατί συνεχίζει και ανεβάζει καθημερινά σέξι φωτογραφίες ακόμα και τώρα που είναι μανά ! στο σημείο αυτό συνειδητοποιώ ότι κάνω mom shaming κι προσπαθώ να το σταματήσω θέτοντας επιχειρήματα όπως καθένας κάνει ότι θέλει, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να καθορίσουμε εμείς τι θα κάνει ένας άλλος άνθρωπος κτλ κτλ κτλ. Υπήρξε το αντεπιχείρημα από φίλη ότι εκείνη προκαλεί με αυτά που ανεβάζει, και αφού εκθέτει τον εαυτό της προς σχολιασμό … θα σχολιαστεί!!! Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω το θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό. Πιάνω όμως τον εαυτό μου να συμφωνεί με αυτό το κράξιμο και σκέφτομαι ότι και πριν κάνει το μωρό έβλεπα αρνητικά την καθημερινή συνήθεια της να ανεβάζει φωτογραφία με τα πόδια της στο κρεβάτι και στο βάθος μια οθόνη για να μας πει καληνύχτα και ότι βλέπει την τάδε ταινία /σειρά ή σελφι με το πρωινό της μακιγιάζ που ΠΑΝΤΑ είναι με φανελάκι από το οποία διακρίνεται η ρώγα μπαμ αλλά δεν είχα εκφράσει την αποψάρα μου , απλά προσπερνούσα τις φωτο. Με ενοχλούσε επίσης ότι φλέρταρε και ζουζούνιζε με τους συναδέλφους κοινή θέα ενώ είχε σχέση. Λίγο πριν γεννήσει ένα από τα αγόρια δείχνει , σε reunion που είχαμε κάνει άτομα από ένα πρακτορείο ,γυμνή φωτογραφία της κοπέλας ενώ είναι έγκυος όχι με πολύ μεγάλη κοιλιά ενώ έπαιζε τραγούδι ‘πάρε τηλέφωνο τον κέρατά’! Τα περισσότερα αγόρια χαζογέλασαν. Εγώ και μια από τις φίλες μου του είπαμε ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει και τότε πετάχτηκαν και αλλά αγόρια να πουν ότι δεν είναι και η πρώτη φορά που βλέπουν την κοπέλα αυτή γυμνή σε φωτογραφία και ότι σε πολλούς έχει στείλει καμία δυο τέτοιες φωτογραφίες. Σταμάτησα λοιπόν να την υπερασπίζομαι και συνέχισα το ποτό μου. Σκέφτομαι τι θα έπρεπε να είχα κάνει εκείνη την στιγμή αντί να αδιαφορήσω. Και να εδώ έρχεται ο προβληματισμός μου: γιατί ενώ ξέρω ότι δεν είναι σωστό, σχολιάζω και κατακρίνω αυτήν την κοπέλα? Γιατί νιώθω ανώτερη της που εγώ είμαι ‘καλό κορίτσι και δεν στέλνω γυμνές φωτογραφίες εδώ και εκεί ενώ έχω σχέση?’ Γιατί δεν σταμάτησα τα αγόρια που την κορόιδευαν ? Γιατί με κάθε καινούρια ανάρτηση την σχολιάζω και εγώ μέσα μου? Είναι εσωτερικευμένος μισογυνισμός? Γιατί ενώ το αναγνωρίζω δεν μπορώ να το αποτινάξω? Γιατί νιώθω άσχημα για τον πατέρα του μωρού ?
–Try to be a feminist
Φεμινισμός δεν είναι να συμπαθείς όλες τις γυναίκες και να λες πάντα τα καλύτερα για όλες τις γυναίκες και να έχεις τύψεις αν κάποια σου τη δίνει. Φεμινισμός είναι να αναγνωρίζεις το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού σε όλες τις γυναίκες χωρίς να τις τιμωρείς για τις επιλογές τους. Το λέω ως εισαγωγή, χωρίς να είναι άμεσα σχετική εδώ.
Εσύ την σχολιάζεις αρνητικά καθαρά επειδή προβάλει μια σέξι εικόνα και δεν διατηρεί το “σοβαρό” προσωπείο της σωστής γυναίκας που δέχεται ως βραβείο την πρόταση γάμου. Κλωτσάει το μέσα σου γιατί αυτή, ενώ το γλεντάει, δεν την έχουν κάψει ως μάγισσα – αντιθέτως έχει αναλάβει και τον ύψιστο ρόλο, της μανούλας. Δεν σταμάτησες τα αγόρια επειδή συμφωνείς ότι αξίζει τον χλευασμό εφόσον δεν ακολουθεί τους κανόνες, και νιώθεις ανώτερη επειδή έτσι σου έχουν μάθει, ότι οι γυναίκες διακρίνονται στις κατηγορίες “για σπίτι/για κρεβάτι” και η πρώτη είναι ανώτερη από την δεύτερη. Λυπάσαι τον πατέρα του παιδιού γιατί την πάτησε: πήρε για σπίτι μια γυναίκα που προφανώς είναι για το κρεβάτι.
Η κοπέλα ανεβάζει τις φωτογραφίες για να σχολιαστεί, υποθέτω (;) όσο ανεβάζει οποιοσδήποτε οποιαδήποτε φωτογραφία στα σόσιαλ. Αυτοί που βάζουν φωτογραφίες από τα βιβλία που διαβάζουν, γιατί το κάνουν; Για να σπρώξουν τον κόσμο προς τη μάθηση; Ο καθένας κάνει ό,τι κάνει για τους δικούς του λόγους. Τα σχόλια χαρακτηρίζουν τους σχολιαστές, και όχι αυτόν που έβαλε την εικόνα. Ο καθένας σας λέει γι ‘αυτή τη γυναίκα αυτά που έχει στο κεφάλι του. Δεν προκύπτουν τα σχόλια νομοτελειακά από τη φωτογραφία. Ναι, θα σχολιαστεί, αλλά μόνο ένα πιθανό σχόλιο υπάρχει;
Με άλλα λόγια: ναι, πάσχεις από εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Η απορία “γιατί σκέφτομαι έτσι αφού ξέρω ότι είναι λάθος” είναι ανάλογη με το “γιατί τρώω κι άλλο ενώ ξέρω ότι δεν πρέπει”, “γιατί κάνω παρέα με αυτόν ενώ δεν τον συμπαθώ”, “γιατί ζητάω την επιβράβευση από τους πάντες ενώ ξέρω ότι δεν έχει αξία”, “γιατί θυμώνω με κάτι που μου είπε ένας άγνωστος”. Αν θέλεις να σταματήσεις να σκέφτεσαι έτσι, θα συνεχίζεις να επεξεργάζσεαι τις σκέψεις σου. Είναι διαδικασία, δεν υπάρχει τελικός προορισμός, ακόμα και αν είχες έδρα σε τμήμα σπουδών φύλου.