Αγαπητη λενα!σημερα αναρωτιομιουν τι παρακινει ανθρωπους να ασχολουνται με επικινδυνα χομπι πχ αναβαση στο εβερεστ και λοιπα ομορφα μεν ριψοκινδυνα δε. Καμια ιδεα?
– Mountain bike
Δεν έχεις καμία ιδέα γιατί κάποιος μπορεί να κάνει κάτι που εσύ δεν θα έκανες; Είναι το μόνο παράδειγμα μη-ταύτισης που βρίσκεις; Γιατί κάποιοι θέλουν εξουσία και παλεύουν γι’αυτή; Γιατί κάποιοι διαλέγουν τον δρόμο της πλήρους αυταπάρνησης, γιατί άλλοι γίνονται ερημίτες και απαρνιούνται τα εγκόσμια, γιατί άλλοι πουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο; Αναρωτιέσαι για όλους αυτούς ή μόνο για όσους έχουν επικίνδυνα χόμπι; Και αν είναι το επικίνδυνο που σου κάνει εντύπωση, αναρωτιέσαι εξίσου για αυτούς που καπνίζουν, για αυτούς που πάνε σε εμπόλεμες ζώνες για να καταγράψουν γεγονότα, για όσους κάνουν ψαροντούφεκο χωρίς βατραχοπέδιλα;
Καμία ιδέα;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν mountain bike, άκου τώρα σοφία. Ό,τι κάνουμε όλοι, έχει ένα κόστος, ή έναν κίνδυνο κόστους, και μία ανταμοιβή. Είτε αυτό είναι ριψοκίνδυνο σπορ, είτε είναι δουλειά, είτε είναι να σηκωθείς από τον καναπέ για να πιεις νερό. Το κόστος (ή ο κίνδυνος κόστους) και η ανταμοιβή δεν είναι πάντα ίδια, π.χ. Μπορεί να διψάς πολύ (μεγαλύτερη ανταμοιβή), ή να έχεις βρει την ιδανική στάση στον καναπέ μάξιμουμ χαλάρωσης (μεγαλύτερο κόστος) ή να πρέπει έτσι κι αλλιώς να σηκωθείς για να πάρεις το τηλεκοντρολ (μικρότερο κόστος). Επίσης, το κόστος (ή ο κίνδυνος κόστους) και η ανταμοιβή δεν αξιολογούνται το ίδιο… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ορισμένοι άνθρωποι δεν ασχολούνται με ριψοκίνδυνα σπορ;
περί ορέξεως κολοκυθόπιτα
Στο δωμάτιό σου γρήγορα και να γράψεις 100 φορές “δε θα ξαναρωτήσω γιατί κάποιοι άνθρωποι κάνουν πράγματα ρισκάροντας τη ζωή τους”!!! 😛 Αναφέρθηκαν λόγοι, εγώ έχω δυο παραδείγματα στο περιβάλλον μου. Ο ένας σκαρφάλωνε στα βουνά από μωρό, ο πατέρας του ήταν ερασιτέχνης ορειβάτης, μπαστούνι και περπάτημα δατ ιζ. Αυτός λοιπόν δε φοβάται. Ανεβαίνει Έβερεστ κλπ, επειδή τον μαγνητίζει η φύση, η αδιανόητη ομορφιά που απολαμβάνεις με την αναρρίχηση. Δε φοβάται το σκαρφάλωμα, έχει στο μυαλό του “να φτάσω πάνω και τα δω από ψηλά” χωρίς να αγχώνεται μήπως πέσει, γιατί είναι σίγουρος γι’αυτό που κάνει. Η ορειβασία είναι από… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτός είχε τόσες διαταραχές που δε θέλω να υποθέσω ποια απ’όλες τον έκανε να τολμάει γιατί δε θέλω να προσβάλω κανέναν, αναφέροντας πχ ότι μπορεί να το εξίταρε η αγωνία, επειδή αυτόν τον εξίταραν και άλλα πράγματα, επικίνδυνα και για τις ζωές των άλλων. Αχ αυτό δεν ξέρω πώς φάνηκε, εννοώ ότι δε θέλω να πω ότι τον εξίταρε το ίδιο συναίσθημα που εξιτάρει πολλούς, γιατί δεν πιστεύω ότι όποιος γουστάρει αυτό το thrill, είναι διαταραγμένος. Θέλω να πω, ότι μπορεί κάποιος να είναι απλά σκέτος μαλάκας, να μην κρύβεται από πίσω κάτι ξεχωριστό και αξιοθαύμαστο. Οπότε γενικά, θέλω να… Διαβάστε περισσότερα »
Kαλά τώρα είσαι σοβαρή και νιώθεις κι ανάγκη να δικαιολογηθείς; Υπάρχει άνθρωπος που θα παρεξηγηθεί απ’αυτό που έγραψες; Μόνο αν κάποιος δεν σε έχει ξαναδιαβάσει ποτέ! 🙂
Δώσε πόνο!
Έχει δώσει τόσο πόνο αυτός ο διαταραγμένος, που νιώθω την ανάγκη να προστατεύσω, ακόμα στη σκέψη ότι μπορεί κάποιος, κάποτε να παρεξηγηθεί. Φαντάσου, τέτοια δύναμη έχει ένας διαταραγμένος σαν αυτόν. Και αυτό του δίνει χαρά.
Πέστα Καραβαν! Πόντια μην απολογείσαι και μην αυτολογοκρίνεσαι!
(Καραβαν πώς και δεν έχει τόνο το νέο nick;)
νομιζω οτι υπαρχει βιοχημικη απαντηση γι αυτο.
κατι τους κανει η αδρεναλινη στον εγκεφαλο.
ακριβώς, αδρεναλίνη!
προσωπικά δεν είμαι των extreme sport, πες μου ομως για τρενάκια και λοιπά roller coaster και πάρε μου την ψυχή!
Γιατί μπορούν!
Γιατί YOLO 😎
Είναι η αδρεναλίνη,είναι η αυτοπεποίθηση,που σου δίνει η υπέρβαση των προσωπικών σου ορίων,σωματικών και ψυχικών,είναι κάποιες φορές η εκτόνωση συναισθημάτων και στρες,που μπορεί να καταπιέζουν κάποιον.Φυσικά και η άγνοια κινδύνου,η οποία όμως δεν είναι καθόλου καλός σύντροφος/συνεργάτης/σύμβουλος σε τέτοια εγχειρήματα.
Θα έλεγα ντοπαμίνη σε συνδυασμό με ιδιαιτερότητες στους νευροδιαβιβαστές και εθισμός, αλλά ίσως είναι λίγο πιο πολύπλοκο από (μόνο) αυτό:
“Recent research suggests that genetic, environmental, and personal factors can make people take on risky—even potentially fatal—challenges”.
nationalgeographic.com/adventure/features/extreme-athletes-risk-taking/
+
thenakedscientists.com/articles/features/mountaineering-addictive-and-hence-down-dopamine
Mε το Έβερεστ, , μου είχε κάνει συγκεκριμένα εντύπωση ότι κάποιοι άνθρωποι είναι όντως 100% φανατικά πορωμένοι. Ένας τύπος είχε πάθει κρυοπαγήματα και συνεπώς είχε χάσει την μύτη του ή δάκτυλα στο process, αλλά συνέχιζε να πηγαίνει και να ξαναπηγαίνει (και να ξαναπηγαίνει).
Γιατί έτσι θέλουν