Ήμουν με κάποιον για 6 χρόνια, με ενοχλούσαν κάποια μικρά πραγματάκια στη σχέση μας τα οποία απέφευγα να σκεφτώ, γιατί περνούσαμε καλά. Κάποια στιγμή με χώρισε, επειδή κάποια προβλήματα (δικά μου, που επηρέαζαν τη σχέση) γιγαντιώθηκαν και ενώ το πήρα άσχημα, συκγρίνοντας την πιο εύκολη ζωή ως ελεύθερη, κατάλαβα οτι όντως είχαμε φθαρεί και οτι αυτά τα μιρκοπράγματα τελικά ήταν σημαντικά. Αλλά τους τελευταίους μήνες, όταν προσπαθούσαμε να μιλήσουμε για τα προβλήματα, ποτέ δεν καταλήγαμε κάπου όπως παλιά. Απλά γινόταν όλο πιο περίπλοκη η συζήτηση, ένιωθα οτι μετά απο τον διάλογο έπρεπε να ξαναβρεθούμε για να εξηγήσω και να καταλάβω καλύτερα και πάντα έμενα με την εντύπωση οτι πρέπει να ξαναμιλήσουμε. Ακόμα δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι έφταιξε πιο πολύ. Νευριάζω με εμένα που δε με φρόντισα, ώστε να σκεφτώ κι εγω οτι μπορούσαμε να χωρίσουμε. Αυτός φρόντισε τον εαυτό του, όταν κατάλαβε οτι η κατάσταση δεν του έκανε καλό. Ίσως απο συνήθεια, ή επειδή αγαπούσα αυτό το άτομο, τώρα δεν έχει νόημα. Αλλά όταν δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έφταιξε, τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δεν μπορώ να επξεργαστώ την κατάσταση, ώστε να βγάλω κάποιο συμπέρασμα. Και εκτός αυτού, αυτός μου έστελνε μια δυο φορές τυπικά να δει τι κάνω. Εγώ απαντούσα απο ενδιαφέρον, δε με ανάγκασε κανείς. Αλλά βρε Αμπα, όταν έστειλα κι εγώ, έφαγα πόρτα. Να σε προλάβω, δε νομίζω οτι είναι ωραίο να ενοχλείς τους πρώην, αφού πλέον απομακρυνθήκατε και έχετε άλλη ζωή, δεν έχει ο άλλος όρεξη να κρατάει επαφή (και για ποιόν λόγο), σεβαστό και κατανοητό, move on. Αλλά με το νιώθω σαν ηλίθια, γιατί όποτε αυτός αποφάσιζε οτι είναι οκ να στείλει, ήταν οκ; Δηλαδή αποφασίζεις εσύ πότε είναι οκ να κρατας επαφή και όταν το αποφασίζω εγώ, ξαφνικά δεν είναι οκ; Καταλαβαίνω οτι δε θα πάρω κανένα βραβείο επειδή δε χώρισα πρώτη, ούτε βραβείο επειδή απάντησα, δεν μου χρωστάει κανείς τίποτα επειδή εγώ αποφάσισα να κάνω οτι έκανα. Αλλά, για να καταλήξω: γιατί να είναι οκ όποτε αποφασίζει ο ένας να μιλήσει, να μιλάει; Δεν είναι μονόπλευρο; Εννοώ, τότε ας μη μιλούσε καθόλου, να το πάρω απόφαση μια ώρα αρχύτερα. Πώς μπορώ να επεξεργαστώ την κατάσταση καλύτερα; Απο τον τόνο που γράφω, μου φαίνεται οτι κάπου είμαι λάθος και δεν το διακρίνω, δεν ξέρω αν φταίει η τρικυμία εν κρανίω.
– τα θυμήθηκα τώρα
Νομίζω ότι συνοψίζεται στο εξής: φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη.
Απαντάς στα μηνύματα επειδή θεωρείς ότι πάνω από όλα πρέπει να είσαι ευγενική. Είσαι ρυθμισμένη: Όταν σου μιλάνε, πρέπει να απαντάς. Σου φαίνεται εξαλλοσύνη, παράλογο, να μην απαντήσεις σε ένα τέτοιο μήνυμα, σε σημείο να μην αναρωτιέσαι καν αν έχεις όρεξη ή λόγο να απαντήσεις. Δεν απαντούσες από ενδιαφέρον. Επειδή δεν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να μην το κάνεις.
Για τον ίδιο λόγο δεν προστάτεψες τον εαυτό σου, ενώ αυτός το έκανε όταν ένιωσε ότι ήρθε η ώρα. Ούτε από συνήθεια, ούτε από αγάπη. Επειδή δεν σου έχουν μάθει να λες όχι, επειδή δεν σου έχουν μάθει να φεύγεις, να περιφρουρείς τον εαυτό σου, να μη σε νοιάζει αν δυσαρεστήσεις τον άλλον τόσο πολύ, ώστε να βάζεις πάντα τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα. Σου είπαν ποτέ «αν δεν σου αρέσει εκεί, φύγε;» Σου έχουν πει ποτέ «αν σε κοιτάξει κανείς στραβά, βάλε τις φωνές;» Σου έχουν πει «από δω παν κι άλλοι;» Σου έχουν πει «μην ανέχεσαι κανέναν;» Όχι. Σου έχουν πει να είσαι κυρία, να είσαι αξιοπρεπής, να είσαι ευγενική, καλή. Καμία πληροφορία για το τι να κάνεις αν τα πράγματα δεν είναι καλά.
Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε όταν νιώθουμε άσχημα. Περιμένουμε να μας πουν οι άλλοι τι να κάνουμε. Ένας ακόμη λόγος για την ύπαρξη αυτού του σάιτ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η απάντηση με άγγιξε βαθιά, έτσι ακριβώς ένιωθα και καμιά φορά δυστυχώς ακόμα νιώθω. Θεωρώ ότι είναι στα πλαίσια καλής συμπεριφοράς να απαντώ σε μηνύματα, σε τηλέφωνα, να μου μιλούν απότομα και εγώ αντί να ανταποκρίνομαι αναλόγως, να παγώνω ή ακόμα να ζητώ και συγνώμη. Μας μάθανε να είμαστε τα τέλεια πλάσματα, όμορφες, έξυπνες, ευγενικές, γλυκές. Δεν θυμάμαι μικρή να μου λένε οι γονείς μου “θέλω να είσαι ευτυχισμένη”. Προφανώς και το ήθελαν, αλλά ποτέ δεν το λέγανε, μόνο πως οφείλα να συμπεριφέρομαι προκειμένω να γίνω τέλεια και να μην μπορεί κανείς να μου προσάψει τίποτα το μεμπτό. Και έγινα… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε “θέλω να είσαι ευτυχισμένη”, ούτε ” να φροντίζεις τον εαυτό σου και να ακούς τις ανάγκες σου”. Μόνο “γίνε τέλεια μαθήτρια, αλλά στα 28 άσε την καριέρα να ψάξεις άντρα γιατί θα μείνεις μόνη με τη δουλειά σου” και “τι τα θες τα κοντά σκισμένα σορτσάκια, δε θα σε κοιτάξει κανένα σοβαρό παιδί”. Σιχτίρ μεσημεριάτικα.
Αν σου δίνει κουράγιο με οποιονδήποτε τρόπο, κι εγώ συνειδητοποίησα πέρσι, στα 34, ότι δεν ξέρω καν τι σημαίνει να ακούω τις ανάγκες μου. Μετά κοιτάω τη μαμά μου που είναι 65 και δεν έχει ιδέα τι την κάνει χαρούμενη και σκέφτομαι ότι πάλι καλά, εγώ ούτε καν άργησα. Δεν είμαι ακόμα καλά αλλά τουλάχιστον βρίσκω σιγά σιγά τον τρόπο. Εύχομαι να σε βοήθησε και σένα η συνειδητοποίηση μετά το αρχικό σοκ.
Καλά κι εμένα μου έλεγαν να είναι ευτυχισμένη αλλά και πάλι έχω άγχος κατάθλιψη και δε συμμαζεύεται. Πολλά πράγματα μας περνάνε υπόρρητα. Πάντως αυτό το θέμα με το όχι, τις τύψεις και το δε θέλω να γίνω δυσάρεστη νομίζω το έχουν αρκετές γυναίκες. Επίσης, για μένα η ευτυχία δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι κάτι που μπορείς να ελέγξεις απαραίτητα. Φαντάζομαι πως με την αγχώδη διαταραχή που έχεις καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εγώ το κατάλαβα πριν δύο χρόνια, στα 22 όταν μου χτύπησε το ocd την πόρτα.
Όταν σου έγραφε αυτός ήταν οκ γιατί εσύ το έκανες οκ. Αν δεν απαντούσες ούτε εσύ τότε δεν θα ήταν.
Συμφωνώ απόλυτα με την απάντηση αλλά διαφωνώ εντελώς με την ερώτηση.
Εννοείται ότι ο καθένας βάζει τα όρια του και επιλέγει που θέλει να απαντά και που όχι. Ναι, είναι οκ που απαντούσες όταν εκείνος έστελνε και είναι οκ που όταν έστειλες εσύ, έφαγες πόρτα.
Θεωρείς ότι επειδή απάντησες δημιούργησες κάποια υποχρέωση σε εκείνον και νιώθεις ριγμένη που δεν εκπλήρωσε την υποχρέωση το, όπως “όφειλε”. Όμως δεν πάει έτσι.
Προσπάθησε οι πράξεις σου να έχουν να κάνουν με αυτά που πραγματικά σκέφτεσαι και νιώθεις και μην τις χρησιμοποιείς ως νόμισμα συναλλαγής.
Αυτό, αυτό!!!!! 👏👏👏
Πολύ ωραία απάντηση! Να μπει στο βιβλίο παρακαλώ!
Συμφωνω
Η απάντηση είναι πολύ ωραία γενικώς αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι έχει εφαρμογή στην συγκεκριμένη περίπτωση. Καταλαβαίνω ότι πιάνεται από την φράση «εγώ απαντούσα από ενδιαφέρον» αλλά εμένα καθόλου δεν με πείθει η γράφουσα ότι έχει ξεπεράσει την σχέση και απάντησε μόνο και μόνο επειδή είναι ρυθμισμένη να απαντά όταν της μιλάνε. Τότε το «ας μη μιλούσε καθόλου, να το πάρω απόφαση μια ώρα αρχύτερα» που κολλάει με όλα τα παραπάνω?
ΣυμΦωνώ απόλυτα! Νομίζω πως δεν κολλάει στην συγκεκριμένη ερώτηση. Η γραφούσα μου δίνει την εντύπωση πως δεν απαντούσε απλά από ευγένεια, αλλά για να κρατήσει ζωντανή την επαφή,ίσως και για κάποια επανασύνδεση..
Εσενα το προβλημα σου ειναι οτι θελεις να σου απανταει και οσο δεν το κανει εκνευριζεσαι. Λοιπον δεν το κανει γιατι δεν τον ενδιαφερεις και τοσο. Εσυ του απαντας γιατι σε ενδιαφερει ακομη. Αν δεν σε ενδιεφερε θα τον εγραφες… Αφου λοιπον σε γραφει σταματα να ενοχλεισαι και γραωτον κι εσυ να ησυχασεις
Εγώ καλέ συγκατοικουσα με έναν 3 χρόνια και ενώ έβλεπε τα τηλέφωνηματα μου και τα μυνήματα μου,που αφορούσαν πρακτικά θέματα όπως σούπερ μάρκετ,έκτακτο περιστατικό στο νοσοκομείο ότι μπορείς να φανταστείς που μπορεί να συμβεί μέσα σε μια μέρα εκείνος σήκωνε η έπαιρνε τηλέφωνο μόνο όταν το έκρινε απαραίτητο εκείνος. Διαπιστωμένο ότι τα έβλεπε. Ε Και εγώ έφυγα του έστειλα μήνυμα χωρισμού έπαιρνε πίσω τηλέφωνα δεν απάντησα ούτε σε ένα. Όπως και όταν μάζεψα τα πράγματα μού όπου και ήταν όλο το σπίτι δικό μού πάλι έπαιρνε τηλέφωνα για να δυσανασχετισει ότι δεν θα έχει ψυγειο και πάλι δεν τα σήκωνα,απλά… Διαβάστε περισσότερα »
Να γιατι ειχε σημασία να καταλάβεις γιατι δε χώρισες οταν ήρθε η ωρα, γιατί για τον ιδιο λόγο απαντούσες στα μηνύματά του.
Απίθανη η απάντηση της Α, μπα.
Ενας τροπος υπαρχει να μην εκνευριζεστε επειδη δεν απανταει: να μην του ξαναστειλετε ποτε!
Στην αρχή σκέφτηκα ότι νιώθεις σαν να σου πάτησε τον κάλο και είναι θέμα εγωισμού που εκνευρίστηκες αλλά τελικά η Λένα το πήγε αλλού! Και νομίζω ταιριάζει πιο πολύ από το να πούμε ότι θίχτηκε μόνο ο εγωισμός σου.. μάλλον είναι περισσότερο αυτή η ψυχαναγκα να είμαστε ευγενικές .. πφφφ