Χαίρεται! Λοιπόν, διαβάζω είδηση για Έλληνα επιστήμονα που έκανε τρομερή ανακάλυψη. Διαβάζω και το βίο του και βλέπω πως έφυγε από την Ελλάδα το 70. Ή άλλες φορές είναι απλά ελληνικής καταγωγής. Γιατί να καρπωθούμε αυτή την επιτυχία ως έθνος; Η χώρα που τους έδωσε τις δυνατότητες δεν θα έπρεπε να είναι αυτή; Δεν προωθεί την άποψη περι ελληνικής ανωτερότητας αυτό το πράγμα; Όχι, δεν τα κατάφερε γιατί είναι Έλληνας και το έχουμε στουντιενέιμας, αλλά γιατί βρήκε μια χώρα που παρέχει τα εφόδια να τα καταφέρει.
–Γενοβέφα Αναστασιάδη
Η χώρα που τους έδωσε τις δυνατότητες καρπώνεται τα αποτελέσματα της επιτυχίας, μην ανησυχείς. Η Ελλάδα βολεύεται με δημοσιεύματα από μακριά. Ναι, την άποψη περί ελληνικής ανωτερότητας προωθεί, στις πιο αθώες περιπτώσεις είναι ιστορία ανατροπής, από τα αλώνια στα σαλόνια. Πάντως είναι κάτι που κάνουν όλες οι χώρες, όχι μόνο οι Έλληνες. Όταν πρόκειται για πετυχημένους ανθρώπους, όλοι προσπαθούν να ταυτιστούν αν υπάρχει τρόπος. Αν βρει η Καμάλα πρόεδρος, άλλοι θα την λένε μαύρη, άλλοι Ινδή, και οι Αμερικάνοι σκέτη Αμερικανίδα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το καλυτερότερο είναι η εθνική περηφάνια για τις ελληνικές ρίζες της Άνιστον.
Η οποία ανιστον είναι η κλασσική Αμερικανόφατσα και δεν την περνάς για Ελληνίδα με την καμία.
Πάντα μου έκανε εντύπωση όταν ήμουν μικρή κι ερχόταν τα καλοκαίρια επίσκεψη φίλοι των γονιών από την Αμερική με τα μεγάλα παιδιά τους, πόσο “αμερικανόφατσες” ήταν όλοι κι ας ήταν 100% έλληνες (όσο ήμαστε κι εμείς εδώ δηλαδή, εννοώ χωρίς μικτούς γάμους ως εκείνη τη γενιά). Ήτανε ίσως τα κάπως διαφορετικά ρούχα, σίγουρα το μακιγιαζ για τις γυναίκες, αλλά κυρίως νομίζω ο τρόπος ομιλίας και οι εκφράσεις και χειρονομίες που αλλάζουν με κάποιον τρόπο το πρόσωπο (είναι αυτό που λέμε ότι μετά από χρόνια τα ζευγάρια μοιάζουν, αν και για όσους ισχύει). Πάντως, μπορεί τη Τζεν να μην την περνάς… Διαβάστε περισσότερα »
Η μαμά μου ειναι Ολλανδέζα, αλλα ζει πάνω απο 30 χρονια Ελλάδα. Όταν έρχεται Ολλανδία μοιάζει για Ελληνίδα, αν και ξανθιά. Ειναι το όλο στήσιμό της πλέον που εχει αλλάξει. Σε επηρεάζει σίγουρα το περιβάλλον στο οποίο ζεις.
Όχι, το καλύτερο είναι ο παππούς (;) του Σαρκοζύ από τη θεσσαλονίκη! Η Άνιστον τουλάχιστον έχει ελληνο-αμερικανό μπαμπά και νονό τον Τέλη!
ποιος ειναι ο Τεέλης;
Οχι με τα μπριζολακια :p. Ο σαβαλας
Ακόμη περισσότερο γιατί να καρπωνόμαστε τις επιτυχίες του κάθε Γιάννη Αντεντοκούμπο, που θυμηθήκαμε να του δώσουμε την ελληνική υπηκοότητα όταν τον ζητούσε η Αμερική..
Του κάθε αθλητή που με πενιχρά μέσα και υπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφερε να πάρει κάποιο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς και λοιπούς αγώνες, χωρίς να του έχει προσφερθεί τίποτε στη μέχρι τότε προετοιμασία του από την Ελλάδα; Και η λίστα φυσικά είναι ατελείωτη και δεν περιορίζεται στον αθλητισμό.
Συμφωνώ. Και μετά να θιγομαστε που δεν ήρθε ο Αντετοκουνμπο να εκπροσωπήσει την ελληνική ομάδα μπάσκετ, λες και ήταν υποχρεωμένος.
Τώρα είναι ο Αντεντοκουμπο, αν δούλευε σε βενζινάδικο ας έβλεπα πώς θα τον αποκαλούσαν όλοι. Εγώ απορώ γιατί ασχολείται ακόμα μ’ εμάς αυτό το παλικάρι.
Συγνώμη αλλά τι ακριβώς καρπωνόμαστε; Λεφτά; Δόξα; Φήμη; Μόνοι μας -στο εσωτερικό- τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε, μόνοι μας χαιρόμαστε. Αυτοϊκανοποίηση είναι, απλά αντί για οργασμό νιώθουμε ανάταση του πατριωτικού φρονήματος.
(Εκτός από τον Κασιδιάρη, αυτός μπορεί να νιώθει και οργασμό.
(Εκτός κι αν η επιτυχία είναι του Αντετοκούνμπο.))
ΚΑΙ δευτερη παρενθεση (καρδουλες, καρδουλες παντου!) #νταξεισταματαω
Δεν πιστεύω σε καμία Ελληνική ανωτερότητα. Πιστεύω όμως ότι δικαιούμαστε να νιώθουμε μια περηφάνια κάθε φορά που κάποιος Έλληνας πετυχαίνει κάτι σπουδαίο γιατί είναι μέλος της ευρύτερης “οικογένειας” μας. Ξέρουμε, ως Έλληνες, τι εμπόδια χρειάστηκε να ξεπεράσει για να φτάσει εκεί που έφτασε .
Όταν το 2005 ζούσα στην Αγγλία, το πρώτο πράγμα που μου έλεγαν όταν τους έλεγα ότι είμαι Ελληνίδα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες-ειδικά η τελετή έναρξης τους είχε αρέσει πολύ. Α! και η νίκη της Παπαρίζου (ναι, στη Eurovision!) Δεκαπέντε χρόνια μετά και η πρώτη αντίδραση είναι αστειακια περί χρεωκοπίας και μπατίρηδων Ελλήνων! Γι’ αυτό όταν διαβάζω τέτοια άρθρα χαίρομαι. Οι επιτυχίες αυτές συμβάλλουν στην αλαγή της εικόνας της χώρας μας και κατ’ επέκταση στην αλλαγή της δικής μας εικόνας…
Και γω χαίρομαι για την αλλαγή της εικόνας προς τα έξω. Ειναι καλό μάρκετινγκ, που μετά απο τόσο κράξιμο χρειαζεται. Αλλα όσο να ‘ναι, καλό ειναι να αναγνωρίζεται πως πολλές φορές η συνεισφορά της Ελλάδας στην επιτυχία ηταν μηδαμινή, για να μην κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας.
Μα δεν είπα πουθενά ότι πιστεύω ότι συμβάλλει η Ελλάδα στις επιτυχίες τους και γι’ αυτό χαίρομαι. Επίσης, δεν θεωρώ ότι οι περισσότεροι Έλληνες που διαβάζουν για τις επιτυχίες του Τσιτσιπά, ή του οποιουδήποτε Τσιτσιπά, σκέφτονται ότι έφτασε εκεί επειδή τον βοήθησε η Ελλάδα ως χώρα, μάλλον το αντίθετο…
Δεν θα έλεγα ότι το “καρπώνομαι” είναι το σωστό ρήμα. Χαίρομαι ναι για την επιτυχία του Τσιτσιπά, χαίρομαι για τον Αντετοκούνμπο, για τον Λάνθιμο για όσους δίνουν αφορμή να ακούγεται θετικά η λέξη “Ελλάδα ή Έλληνας” στο εξωτερικό. Και οι ίδιοι ενίοτε το λένε και το τονίζουν, ο Τσιτσιπάς σε πρόσφατη συνέντευξη, ο δε Γιάννης μπήκε στο περσινό All star με την ελληνική σημαία, η Στεφανίδη επίσης πανηγυρίζει με την σημαία όπου αγωνιστεί. Χαίρομαι όπως οι Ισπανοί για τα αδέρφια Γκασόλ, οι Βραζιλιάνοι για τους δικούς τους παίκτες, οι Σλοβένοι για τον Ντόνσιτς. Το αν το κράτος δεν έχει υποδομές,… Διαβάστε περισσότερα »
Και ο Λάνθιμος αν το σηκώσει το αγαλματάκι (μακάρι γιατί το αξίζει έναντι κάθε άλλου συνυποψήφιου, και ειδικά του Κουαρόν με το απάλευτο Roma), πάλι θα γεμίσουμε δημοσιεύματα αλλά και καφενειακές συζητήσεις εθνικής επιτυχίας και υπερηφάνειας, κι ας έχουν δίκιο στα BAFTA που βράβευσαν το The Favourite ως “Outstanding British Film”.
το παιχνίδι να ψάχνεις το ελληνικό όνομα στα κρέντιτς των ταινιών το παίζετε κι εσείς;
Το κάνουν κι άλλοι? Δεν το πιστεύω… Χαχαχαχαχαχαχαχα
Αααααα άμεση ερώτηση, γιατί το κάνουμε;
Ναιιι!!εκανα log in απλα για να σου πω ποσο σ’αγαπω🤣🤣
Τι να πω βρε παιδιά, εγώ ποτέ δεν το ερμήνευα έτσι και ούτε είναι και κάτι που να με ενοχλεί τόσο πολύ, ίσως γιατί το έκαναν κατά κόρον σε όλες τις χώρες που έχω ζήσει και το συνήθισα. Ειδικά με τον Αντετοκούμπο συγκινούμαι πολύ, ακριβώς γιατί πολλοί στην Ελλάδα δεν τον θεώρησαν ποτέ Έλληνα πριν, αν και φαίνεται να την αγαπά τόσο αυτή τη χώρα…
Εδώ έχουμε χρεωθεί ως γενιά τις αποτυχίες και τις απάτες της προηγούμενης γενιάς, που μας καταδίκασαν σ αυτή την κατάσταση, ας καρπωθούμε και καμιά επιτυχία ρε παιδια! Αυτό σας ενόχλησε;
Περηφάνια, αλλά και λίγο λύπη νιώθω κάθε φορά που μαθαίνω για τέτοια κατορθώματα, γιατί σκέφτομαι ότι σε αυτούς τους ανθρώπους έχει βγει ο πάτος να φτάσουν εκεί έχοντας να αντιμετωπίσουν τα μύρια όσα στην Ελλάδα. Επίσης σκέφτομαι και τους χιλιάδες άλλους “ανώνυμους” επιστήμονες, αθλητές, δημιουργούς κλπ που λιώνουν τα παντελόνια τους χωρίς βοήθεια/υποστήριξη από το κράτος, απλά δεν το έφεραν οι συνθήκες να προβληθούν τόσο πολύ στα media για να τους μάθουμε.