Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί να αλλάξει η ζωή μας αν τελικά εμβολιαστούμε όλοι;

Χαιρετω την Αμποκοινοτητα. Εχω μια ερωτηση για συζητηση, μαλλον αφελη, αλλα σας παρακαλω δειξτε επιεικεια. Το λοιπον, τον τελευταιο καιρο στην καραντινα διαβαζω πολλα αρθρα που αναφερονται σε δηλωσεις επιστημονων (σε ιντερνετικα μεσα που απολαμβανουν μιας εγκυροτητας), ειτε ερευνητων, ειτε γιατρων, ειτε κοινωνικων επιστημονων που συνοψιζονται εν ολιγοις στο οτι η ζωη μας μετα την αρση της καραντινας (δεν ειμαι σιγουρη αν εννοουν αρση μονο του πληρους λοκνταουν ή αρση ολων των μετρων συνολικα) δε θα ειναι ξανα ιδια. Αν υποθεσουμε οτι εννοουν τη ζωη ακριβως μετα την αρση του λοκνταουν, οπου θα χρειαστει ολοι να φοραμε μασκες, γαντια, να μειωσουμε τις κοινωνικες μας επαφες σε αρκετο βαθμο και να μπουν μετρα ασφαλειας στο χωρο εργασιας, υγειονομικα διαβατηρια σε πτησεις, συμφωνω οτι θα ειναι σημαντικη αλλαγη. Αλλα οι περισσοτεροι απο αυτους λενε οτι θα αλλαξει ριζικα η ζωη μας και μετα την πληρη εκριζωση του ιου (αγνωστο πότε θα γινει αυτο βεβαια, σιγουρα με τον καθολικο εμβολιασμο, αν γινει). Δεν καταλαβαινω πληρως τι εννοουν, αν εμβολιαστουμε ολοι (λεμε τωρα) η ζωη μας μετα γιατι θα εχει αλλαξει? Θα αλλαξουμε δομικα οι ανθρωποι? Θα σταματησουμε να πηγαινουμε διακοπες? Θα εχουμε αλλοιωση χαρακτηρα? Ειμαι η μονη που πιστευει οτι ο ανθρωπος ξεχναει γρηγορα και επανερχεται στην προτερη του ζωη οταν του δοθει το οκ απο τις αρχες? Σιγουρα ειμαι αφελης αλλα δεν ξερω γιατι γινεται τετοιος ντορος για τον κοσμο που δε θα ειναι πια ποτε ιδιος. Εδω ενας ιδιοκτητης εστιατοριου με Μισελεν στη Νεα Υορκη δηλωσε οτι αυτο θα ειναι το τελος των εστιατοριων και μιλουσε για το πιο μακρινο μελλον, οχι το αμεσο, που ειναι ευλογο. Εκτος αν, οπως εγραψα και πιο πανω, εννουμε τις μασκες και τα υγιειονομικα διαβατηρια, που θα κρατησουν καποιο διαστημα. Δεν ειναι οτι το εχουμε ξαναζησει ως γενια αλλα νομιζω οτι πολλοι ρεπουν προς την καταστροφολογια κατα τον ιδιο τροπο που ρεπουν προς τη συνωμοσιολογια και το οτι ο ιος ειναι κατασκευασμενος. Αν ηταν αποψεις δημοσιογραφων θα ελεγα οτι ειναι click baits αλλα τωρα υποτιθεται ειναι αποψεις επιστημονων. Θα μου πεις γιατι και οι επιστημονες δε ρεπουν προς μια κατευθυνση? Καποια γνωμη? Φιλια και stay safe
– naive

Υπάρχουν και επιστήμονες που έχουν μια τάση προς την δραματοποίηση των γεγονότων, ως χαρακτήρες εννοώ, και οι δικές τους προβλέψεις είναι που μεταφέρονται περισσότερο από τους δημοσιογράφους, γιατί πολλοί δημοσιογράφοι ψάχνουν την δήλωση-φωτιά που θα φέρει τα κλικ. Με τη σειρά τους οι αναγνώστες έχουν μια τάση προς το δράμα γιατί θα διαβάσουν περισσότερο τίτλους με τρομαχτικό υπονοούμενο, παρά μια δήλωση του στυλ «θα περάσει κι αυτό». Έχω διαβάσει και δηλώσεις επιδημιολόγων που λένε πάνω κάτω «ο ιός αυτός είναι γνωστός, δεν μεταλλάσσεται ιδιαίτερα και η μετάλλαξη του δεν αλλάζει την κλινική εικόνα», με επιστημονικά λόγια, αλλά μόνο σε εξειδικευμένα ιατρικά σάιτ που μάλλον δεν διαβάζουν πολλοί, και δεν είναι ποτέ τα δικά τους, ψύχραιμα λόγια που θα φτάσουν στις πρώτες σελίδες.

Η γνώμη μου είναι ότι τα μεγάλα παραδοσιακά μέσα, αλλά και οι μεγάλοι οργανισμοί υγείας, δεν στάθηκαν στο ύψος τους. Ήταν πολύ παραπάνω από όσο μπορούσαν να διαχειριστούν αυτή η πανδημία, και ήμασταν εντελώς απροετοίμαστοι παγκοσμίως. Για πολλούς αυτό ήταν μια ευκαιρία να αναδειχτούν, έστω και κάνοντας προβλέψεις Αρμαγεδδώνα, και ξαναλέω, δεν μιλάω για τα κίτρινα σάιτ και για τις φυλλάδες, αλλά για τους οργανισμούς που νομίζουν ότι είναι φάροι. Εκεί που για ένα τόσο σοβαρό θέμα χρειαζόταν ψυχραιμία, και μόνο τα δεδομένα, πήξαμε να διαβάζουμε «πάνω από «τόσα» τα κρούσματα» και «σχεδόν «τάδε» τα κρούσματα», που υπονοούν καταστροφή. Αν ήταν 66, δεν ήταν απλώς 66, ήταν ΠΑΝΩ ΑΠΟ 65. Αν ήταν 1780 δεν ήταν 1780, ήταν ΠΑΝΩ ΑΠΟ 1700. Λες και δεν ξέρουμε να διαβάζουμε ολόκληρους αριθμούς, πρέπει να μας πουν πόσο πάνω από τι είναι. Οπότε, ακόμα και ένα επιστημονικό δεδομένο μπορεί να παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους, και όταν υπάρχει πρόθεση για πολιτική εκμετάλλευση, τότε το μήνυμα μπορεί να αλλάξει πολύ από τα αρχικά δεδομένα.

Θα σου πω τι πιστεύω εγώ, και είναι συνολικά αισιόδοξο: μέχρι τώρα τσουβαλιαζόμασταν σε αεροδρόμια, ξενοδοχεία, παραλίες, στάδια, εστιατόρια, μπαρ, είτε στο όνομα της «ασφάλειας», ή στο όνομα του κέρδους – «δεν βγαίνω μάνα μου». Τώρα, ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι για φαντάσου, ΓΙΝΕΤΑΙ να μπεις σε αεροπλάνο χωρίς να γδυθείς πρώτα, χωρίς να ανοίξεις την τσάντα σου πρώτα, χωρίς να σταθείς σε ουρές για μισάωρα χωρίς νερό και χωρίς κλιματισμό. Γίνεται!

Τα αεροδρόμια και οι αεροπορικές βρίσκουν σιγά σιγά τρόπους ώστε να μπαίνουμε σε μικρές ομάδες, χωρίς να ακουμπάμε πουθενά. Ξαφνικά, ΓΙΝΕΤΑΙ να υπάρχουν καθίσματα για όλους. Ξαφνικά οι σεκιούριτι σταδίων ανακάλυψαν ότι ΓΙΝΕΤΑΙ να ανοίγουν περισσότερες πόρτες, να μπαίνουν οι άνθρωποι με τάξη μέσα χωρίς να περιμένουν αιώνια όρθιοι. Ξαφνικά ΓΙΝΕΤΑΙ να μην είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον στις παραλίες. Και για μένα όλα αυτά είναι πολύ θετικά. Πιστεύω ότι χρειαζόμασταν περισσότερη απόσταση ο ένας από τον άλλον, και εύχομαι αυτή η τάση να κρατήσει. Ένα καλό παράδειγμα που συνοψίζει αυτό που εννοώ είναι η παιδιατρική κλινική της περιοχής που ζω. Μέχρι τώρα, όλα τα μωρά/παιδιά πήγαιναν στην ίδια αίθουσα αναμονής, και το μόνο που χώριζε τα άρρωστα παιδιά από αυτά που ερχόταν για εμβόλια ήταν ένας ανοιχτός διάδρομος. Μέχρι τώρα, οι γιατροί μας έλεγαν «καλύτερα να μην έρθετε αν δεν είναι επείγον, μην κολλήσετε τίποτα χειρότερο εδώ». Τώρα, χώρισαν τα μωρά από τα παιδιά σε διαφορετικά κτίρια, και δέχονται παιδιά για εμβόλια μόνο πρωί, και τα άρρωστα μόνο απόγευμα. Αυτό, δεν έπρεπε να είχε γίνει από πριν; Γιατί το περνάγανε στο ντούκου το σοβαρό ενδεχόμενο να κολλήσει κάτι χειρότερο ένα άρρωστο παιδί επειδή επισκέπτεται ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ;

Τα εστιατόρια και τα μπαρ που βασίζονται στην εγγύτητα (όλα όσα είναι για εικοσάρηδες δηλαδή) δεν ξέρω τι θα κάνουν. Για τις χώρες με καλό κλίμα μπορώ να φανταστώ, για τα εστιατόρια Μισελέν που είχαν και πριν δέκα πελάτες τη βραδιά, δεν θα ανησυχούσα, για τα μικρά συνοικιακά σε κρύες χώρες ίσως ήρθε το τέλος για μερικά χρόνια. Φαντάζομαι ότι θα βρουν άλλους τρόπους εξυπηρέτησης. Μια από τις λύσεις που συζητιούνται εδώ είναι να πουλάνε, εκτός από έτοιμο φαγητό, και τα εξειδικευμένα προϊόντα που χρησιμοποιούν, ως μίνι μπακάλικα. Μια άλλη λύση είναι να μειωθούν οι σερβιτόροι και να γίνονται οι παραγγελίες ονλάιν από το σπίτι. Οι άνθρωποι βρίσκουν πάντα τρόπους να προσαρμοστούν.

Δεν ξέρω τι εννοεί ο καθένας από όσους προβλέπει μόνιμες αλλαγές με σκυθρωπό βλέμμα. Έχω παρατηρήσει ότι τις χειρότερες προβλέψεις τις κάνουν πλούσιοι λευκοί άντρες, πάνω από τα 65. Αυτοί είναι που είχαν τα περισσότερα προνόμια, αυτοί είναι που ποτέ δεν στριμώχτηκαν σε φτηνές πτήσεις, σε ΚΤΕΛ, σε φαστ φουντ, σε αναμονές νοσοκομείων. Θρηνούν όλοι όσοι είχαν ήδη social distance στη ζωή τους και είχαν συνηθίσει να τους εξυπηρετούν άλλοι άνθρωποι. Οι άλλοι που θρηνούν είναι οι παρλαπίπες που τους άρεσε τρομερά να κάνουν small talk με σερβιτόρους, νοσοκόμους, γραμματείς, οδηγούς ταξί, ταχυδρόμους, κατάλαβες τι εννοώ.

Κατά τα άλλα, βρισκόμαστε μόλις στην πρώτη εβδομάδα άρσης καραντίνας κι αυτό που βλέπω είναι ότι ο κόσμος έχει ήδη ξεσαλώσει, οπότε αλήθεια, αναρωτιέμαι πού βασίζουν όλοι αυτοί οι σοφοί τις τρομερές και μόνιμες αλλαγές.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News