Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί με ελκύουν τόσο έντονα οι μεγαλύτεροι άντρες;

Αγαπητή Αμπα είμαι στα 18 και φέτος θα δώσω πανελλήνιες,νιώθω πολύ χαρούμενη και τυχερή καθώς μεγάλωσα σε μια υγιείς κατα την γνώμη μου οικογένεια,η μητέρα μου και ο πατέρας μου πολυ αγαπημένοι,ασχολούνται με εμένα και με τα αδέρφια μου όσο μπορούν λογω φόρτο εργασίας,εχω πολύ καλές σχέσεις και με τα αδέρφια μου. Η μητέρα μου αρκετά ανεξάρτητη,δεν εχει κόμπλεξ με το νοικοκυριό,ζητάει απο τον πατέρα μου να την βοηθάει και φέρνει και γυναίκα στο σπίτι,πιστεύει στην ισότητα των φίλων με μερικές αποκλίσεις που δεν τις εχει αντιληφθεί ούτε η ίδια(και γω τώρα διαβάζοντας διαφορά άρθρα αρχίζω και καταλαβαίνω καλύτερα).Βεβαια έχει σχεδόν δεδομένο όπως όλοι οτι θα γίνω μάνα,οπως και για τα αγόρια αδέρφια μου όμως οτι θα γίνουν πατεράδες(εννοώ οτι δε το κάνει μόνο σε εμένα που είμαι κορίτσι).Μου λέει συνέχεια οτι τα παιδιά είναι ευτυχία και οτι αν μεγαλώσεις και δεν έχεις οικογένεια η μοναξιά στα γεράματα είναι πολυ δύσκολη (βέβαια αυτό δεν μου ακούγεται αξιόλογος λόγος για να κάνει κανείς παιδιά γιατί είναι λες και κάνουν παιδιά για να μην είναι μονοι τους)Θα με ενδιέφερε πολύ να ασχοληθώ με την τόνωση της παιδικής αυτοπεποίθησης ως παιδοψυχολογος(δεν είμαι στην θεωρητική κατεύθυνση όμως)οπότε λογικά θα ασχοληθώ με τα μαθηματικά που με ενδιαφέρουν και αυτά εξίσου πολύ και θα ήθελα να γίνω πολυ καλή στο επάγγελμά μου.Αλλα μερικές φορές τους λέω οτι δεν θα κάνω παιδιά και οτι δεν είμαστε όλοι για να γίνουμε γονείς,απο αντίδραση.(το πιστεύω οτι δεν είμαστε όλοι για να γίνουμε γονείς,αλλα εγώ νομίζω οτι με αρκετό ψάξιμο πολύ αγάπη υπομονή και χρόνο οτι είμαι πρόθυμη να μπω σε αυτή την διαδικασία αν και είνα ακόμα νωρίς για τετοιες σκέψεις).Ο πατέρας μου λίγο αδιάφορος,αν και το βλέπω οτι με αγαπάει δεν το δείχνει οπως θα ήθελα,μερικές φορές οι τρόποι του είναι άκομψοι,μεγάλωσε δύσκολα και απο μικρός είναι στην δουλειά οπότε κατα την γνώμη μου,για αυτά τα δεδομένα είναι πολύ ανοιχτόμυαλος.αυτό είναι πανω κάτω το πλαίσιο.Το Θέμα μου είναι οτι αν και δεν έχω κάνει καποια σοβαρή σχέση ακόμα,με ελκύουν οι μεγαλύτεροι άντρες(10χρόνια)με γνώσεις και άποψη αλλά που εγω δίπλα τους λογικά θα νιώθω μειονεκτικά.Δεν εννοώ οτι δεν θέλω να βγάλω κάποιο πανεπιστημίο, ίσα ίσα, ή οτι δεν θα έχω απόψεις αλλα σε αυτήν την φάση συγκριτικά με έναν τέτοιο άνθρωπο σίγουρα είμαι σε μειονεκτική θέση.Ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στην οικογένεια μου,η μητέρα μου είναι σπουδαγμένη και ο πατέρας μου όχι,αν και ο πατέρας μου και γνώσεις εχει και απόψεις καθώς ψάχνετε μόνος του.Αυτό θα είναι πρόβλημα σε μια μελλοντική μου σχέση; Και γιατί συμβαίνει τόσο έντονα;

Είσαι στην φαντασίωση και όχι στην σχέση, οπότε θα δούμε αν αυτό που νομίζεις ότι επιθυμείς είναι όντως αυτό που επιθυμείς. Αν στο μέλλον τα φτιάχνεις συστηματικά με πολύ μεγαλύτερους, και αν αυτό αρχίσει να σου δημιουργεί προβλήματα στη ζωή σου, τότε θα χρειαζόταν περισσότερη διερεύνηση.

Δεν είναι σπάνια γυναικεία φαντασίωση ο μεγαλύτερος άντρας που λύνει όλα τα προβλήματα, έτσι έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι λειτουργεί ο κόσμος, ότι θα έρθει κάποιος άντρας και θα μας σώσει. Μέσα σε όλα αυτά που γράφεις, αναφέρεις και ότι ο πατέρας σου σου φαίνεται αδιάφορος, και ότι δεν σε αγαπάει όπως θα ήθελες. Ως ψυχολόγος πενταροδεκάρας λέω, δεν βλέπεις και μόνη σου πώς συνδέεται αυτή η άποψη που έχεις για τον πατέρα σου με το γεγονός ότι σε ελκύουν μεγαλύτεροι άντρες; Ευτυχώς όχι μεγαλύτεροι στην ηλικία του πατέρα σου, αλλά όταν είσαι 18 οι εικοσιοχτάχρονοι φαίνονται έμπειροι μαθουσάλες.

Μιας και είσαι στην αρχή της αναζήτησης, η μητέρα σου δεν ζητάει τη «βοήθεια» του άντρα της, είναι και οι δυο υπεύθυνοι για την ορθή λειτουργία του νοικοκυριού. Αν είναι βοήθεια, τότε υπονοείται ότι η καθαριότητα είναι δική της υπόθεση και ο άντρας συμμετέχει εθελοντικά, ενώ δεν είναι κανονικά δική του δουλειά.