Αγαπητή Αμπά και αμπουλάκια, Καλησπέρα σας! Εδώ και περίπου τρία χρόνια με τριβελίζει μία σκέψη. Είμαι γενικά άνθρωπος που έχω ανθρώπους που μπορώ να κάνω παρέα και να περνάω όμορφα. Ωστόσο αντιλαμβάνομαι ή μάλλον νιώθω ότι δεν έχω αυτό που λέμε “κολλητό/κολλητή”, το οποίο βρίσκω πολύ γλυκό και τρυφερό. Να σημειώσω ότι είχα ένα άνθρωπο που θεωρούσα πολύ δικό μου αλλά τον τελευταίο καιρό (τι τελευταίο δηλαδή πάνε δύο χρόνια), νιώθω ότι έχει απομακρυνθεί. Ίσως φταίει και μία παρεξήγηση που προηγήθηκε αλλά τη θεωρώ ασήμαντη, οπότε μάλλον όχι. Ας πούμε ψάχνω κυρίως εγώ τη συντροφιά του και όχι αυτός τη δική μου, οπότε μάλλον την συντηρώ τη σχέση. Γενικά όμως, με αφορμή την απομάκρυνση αυτή, κάνοντας ανασκόπηση και αυτοκριτική, διαπίστωσα ότι δεν έχω κοντινούς φίλους, αλλά μόνο παρέα. Σίγουρα θα φταίω εγώ αλλά πού. Και τί να κάνω. Είναι κάτι που με στεναχωρεί πολύ. Σημείωση:Είμαι 33 με δουλειά και δύο μικρά παιδάκια 2 και 4 χρονών. Λέτε να παίζει ρόλο? Ή απλά μου δίνω ελαφρυντικά?
Ό,τι καταλλληλότερο για το μάντρα του Α μπα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν, το χω το χω!!! Ως άνθρωπος που μπορώ να ζήσω χωρίς νερό αλλά ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ χωρίς φίλους, έχω να παραθέσω τα κάτωθι… Όσοι έχουμε αληθινούς φίλους, τους βρήκαμε από την ΑΝΑΓΚΗ μας να σχετιστούμε, να εμπιστευθούμε, να αγαπηθούμε κλπ… Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν πραγματική ανάγκη τη φιλία (απόλυτα σεβαστό κι αυτό) αντιμετωπίζουν τους φίλους σαν το υποκατάστατο μέχρι να βρούνε σχέση, σαν ένα κουτάκι που πρέπει να βάλουν τικ, σαν ένα άψυχο πλάσμα που απλά θα ακούει τα προβλήματα τους χωρίς να διαφωνεί και να διακόπτει, σαν το αναγκαίο κακό για να μην ξεμείνουν στις διακοπές και… Διαβάστε περισσότερα »
Δε νομίζω ότι επειδή κάποιος είναι ανεξάρτητος, μονόχνωτος όπως θες πες τον είναι και συμφεροντολόγος. Αυτό βολεύει εσάς που είστε κοινωνική γιατί αν δεν είχατε φίλους ίσως να ξεμενατε και να μην μπορούσατε να κάνετε διακοπές, να πάτε σε μπαρ, να απολαύσετε την ζωή γενικά. Γιατί το να είσαι ανεξάρτητος σημαίνει να μην έχεις ανάγκη τους άλλους, θέλει χρόνο με τον εαυτό σου, αυτογνωσία, αποδοχή… κατάλαβες το κονσεπτ!!
Φαντάζομαι όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι που αναφέρεις, δεν αναρωτιούνται γιατί δεν έχουν φίλους…
Ναι. Έχεις ένα δίκιο σε αυτό. Αυτό που ήθελα να πω με το σχόλιό μου και πραγματικά χαίρομαι πολύ που δεν το πήρες προσωπικά είναι ότι δε πετάνε όλα τα πουλιά. Ένας ψυχολόγος θα την βοηθήσει να καταλάβει αν είναι πρόβλημα ή αν απλά είναι ο χαρακτήρας της έτσι. Ας μην κάνουμε τηλεδιαγνώσεις
Συμφωνώ!! Κι εγώ η αλήθεια είναι πως όταν διάβασα την ερώτηση, το μυαλό μου πήγε αμέσως σε συγκεκριμένα άτομα, εξ ου και η γενίκευση.. Φιλές λοιπόν; 😛 😛 😛
Ε όχι και φίλες. Φίλοι ναι. 🥳
Ω με το μπαρδόν!!
” Ένας ψυχολόγος θα την βοηθήσει να καταλάβει αν είναι πρόβλημα ή αν απλά είναι ο χαρακτήρας της έτσι. ”
Πολυ ωραιο αυτο Seagull.
Προσωπικα ειχα συνδυασει τους ψυχολογους
με το προβλημα που παντα ειναι προβλημα και οχι οτι μπορει και να ειναι κατι που διαφοροποιειται σαν στοιχειο προσωπικοτητας.
“Όλοι είναι ιδιοφυΐες. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο.“ Albert Einstein.
Δυστυχώς και εγώ έχω σταματήσει να κάνω καινούριους κολλητούς τα τελευταία 10 χρόνια (εντάξει έχω τους παλιούς, αλλά λόγω απόστασης έχουμε αποκακρυνθεί). Νομίζω ότι έχει να κάνει λίγο και με την ρουτίνα και με την οικογένεια μας (τα παιδάκια σου), και είναι και θέμα ηλικίας.
Με την κολλητή μου στα φοιτητικά κοιμόμασταν κάθε μέρα στο ίδιο σπίτι (μια στο δικό της, μια στο δικό μου), πηγαίναμε κάθε μέρα για καφέ και μιλούσαμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Αντε βρες τώρα χρόνο, όρεξη και ενέργεια να κάνεις το 1/3 από αυτά!
Η κολλητή/κολλητός είναι αντίστοιχο της/του συντρόφου. Μπορεί να έχεις μπορεί και να μην έχεις! Το ότι δεν έχεις δεν σε αποκλείει από το να αποχτησεις κ το ότι έχεις δε σου διασφαλίζει ότι θα συνεχίσεις να έχεις. Το τι έχεις και τι δεν έχεις κάθε φορά εξαρτάται σίγουρα κ από τους δυο 🙂
Μην κολλάς σε ταμπέλες. Μην ψάχνεις “κολλητούς”, ψάξε αληθινούς φίλους που τιμάνε τη φιλία, σε στηρίζουν και κυρίως, σε σέβονται. Είσαι 33, όχι 15.
Δεν ξέρω ποσό συχνό είναι αλλά από τότε που έμεινα μαζί με τη σχέση μου δεν είχα πλέον κολλητούς φίλους. Δεν έγινε επίτηδες και δε τους απέφυγα ποτέ απλά απομακρυνθήκαμε καπως. Και όταν άλλαξα πόλη και μετά χώρα δεν βρήκα ξανά τόσο κοντινούς φίλους. Ενώ έχω κρατήσει σχέσεις σχεδόν με όλους τους παλιούς μου φίλους και έχω γνωρίσει καινούργια άτομα για να βγαίνουμε δεν υπάρχει αυτό που λέμε κολλητός. Καμία φορά αισθάνομαι ότι μου λείπει, άλλες ότι δεν έχω τον χρόνο και την ενέργεια να το υποστηρίξω. Όταν έχω χρόνο προτιμω να τον περνάω με τη γυναίκα μου ή να… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαρτάται βέβαια πως αντιλαμβάνεσαι και εσύ ως κοντινό έναν άνθρωπο. Γιατι και έναν πολυ δικο σου που είχες τωρα δεν τον εχεις απο μια παρεξηγηση η οποια ειναι και ασημαντη αρα δεν ειναι ειναι αυτος ο λογος. Βεβαια δεν μας λες ποια ειναι η παρεξηγηση για να καταλαβουμε τα κριτηρια σου. Επισης ειναι για εσενα ασημαντη αλλα για τον ανθρωπο αυτο μπορει και να μην ειναι. Αρα σε μια κοντινη φιλια ξερεις τι ειναι σημαντικο για τον αλλο και ακομα και αν εσυ το θεωρεις ασημαντο, το σεβεσαι και δεν πρατεις αντιθετα ωστε να τον ενοχλησεις. Με δυο παιδακια ειναι… Διαβάστε περισσότερα »
Φανταστική εικόνα!
Ναι!!
Η συζήτη για φιλιες και κολλητους μου θυμισε ενα άρθρο του Αλεξανδρή.
Δεν εχω αποφασίσει αν συμφωνω ή όχι με το αρθρο, αλλά σιγουρα ειναι μια διαφορετική οπτική, για όποιον ενδιαφερεται: https://thecurlysue.com/2015/01/06/oi-filies-den-ypirksan-pote/