in ,

Αγαπητή «Α, μπα»: Για ποιο λόγο εστιάζουμε στις δυσκολίες της μητρότητας;

Θα είναι άραγε τόσο τρομακτικά;

Αγαπητή Αμπά και λοιπό παρεάκι. Περιμένω το πρώτο μου παιδάκι σε μερικούς μήνες. Είμαι 34 χρόνων και όχι από τις γυναίκες που ονειρεύονταν μια ζωή να γίνουν μάνες. Από τη μία χαίρομαι και ανυπομονώ για αυτήν τη νέα φάση στη ζωή μου από την άλλη γνωρίζω πολύ καλά τις δυσκολίες που θα έχει. Δεν τρέφω […] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

maternity ampa

Αγαπητή Αμπά και λοιπό παρεάκι. Περιμένω το πρώτο μου παιδάκι σε μερικούς μήνες. Είμαι 34 χρόνων και όχι από τις γυναίκες που ονειρεύονταν μια ζωή να γίνουν μάνες. Από τη μία χαίρομαι και ανυπομονώ για αυτήν τη νέα φάση στη ζωή μου από την άλλη γνωρίζω πολύ καλά τις δυσκολίες που θα έχει. Δεν τρέφω αυταπάτες. Παράλληλα βομβαρδίζομαι απο τον περίγυρο ή από διάφορες άλλες πηγές (άρθρα, ίντερνετ κλπ) για τις δυσκολίες της μητρότητας. Οι χαρούμενες πλευρές αυτής περιορίζονται σε χαζοχαρούμενα μαμαδοσάιτ τα οποία αποφεύγω. Για ποιο λόγο εστιάζουμε τόσο στις δυσκολίες και οχι στην ομορφιά του νέου αυτού ρόλου? Είναι η ροπή του ανθρώπου προς τη γκρίνια και στο πόσο δύσκολα περνάμε? Θα είναι άραγε τόσο τρομακτικά όσο τα φαντάζομαι? Αναζητώ λίγη αισιοδοξία. Ευχαριστώ!
– Μέλλουσα φοβισμένη μαμά

 

Η Α,ΜΠΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ

Λοιπόν, εστιάζεις πολύ ωραία σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Η συζήτηση είναι ή γύρω από τις δυσκολίες, για τις γυναίκες που δεν φοβούνται να παραδεχτούν ή να συζητήσουν πόσο δύσκολα είναι, ή μπαλαντζάρει προς την αντιμετώπιση ότι με το χαμόγελό του μωρού τα ξεχνάς όλα και η αγάπη της μάνας λύνει τα πάντα. Στον γενικό διάλογο που κυριαρχεί, δεν υπάρχει μια ψύχραιμη – ας πούμε – τοποθέτηση για το θέμα, που περιλαμβάνει τις δυσκολίες και τις χαρές με κάποια νηφαλιότητα. Προφανώς δεν περιορίζεται η εμπειρία στις δυσκολίες, αλλά κατά τη γνώμη μου, δεν ξεχνάς τα πάντα με ένα χαμόγελο, και είμαι σίγουρη ότι η αγάπη της μάνας δεν τα γιατρεύει όλα. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρχει χώρος για τις γυναίκες που πραγματικά πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, αλλά και γι’αυτές που συνειδητοποιούν ότι θα ήταν καλύτερα να μην είχαν κάνει παιδί.
Δεν ξέρω αν θα είναι τόσο τρομαχτικά όσο τα φαντάζεσαι γιατί δεν ξέρω τι φαντάζεσαι, και δεν ξέρω τίποτα για τις συνθήκες στην οικογένεια σου. Ξέρω όμως, και γι’αυτό είμαι σίγουρη, απολύτως σίγουρη, ότι όσο ζούμε κάτω από το πατριαρχικό βάρος, και όσο μαθαίνουμε ότι ο βασικός προορισμός της γυναίκας είναι να γίνει μανούλα, και άρα αυτό σημαίνει ότι η ανατροφή των παιδιών είναι δική της ευθύνη, όσο φοβόμαστε ότι το πρώτο που θα ακούσουμε αν κάτι πάει στραβά η ερώτηση θα είναι «η μάνα τους πού ήταν», ε, πώς να το κάνουμε;

Όποια χαρά υπάρχει στην διαδικασία, μειώνεται -νομίζω- αρκετά από τις προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας, από τις απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας, από την μοναξιά που έχει αυτή η διαδικασία (εφόσον είμαστε κυρίως μόνες με το παιδί), από την τεράστια ευθύνη του να φροντίζεις ένα ανήμπορο πλάσμα που η εξαρτάται από σένα για την επιβίωση σου. Δεν είναι λίγο πράγμα. Μιλάμε για την επιβίωση του. Το διακύβευμα είναι ανείπωτο, δεν μπορώ ούτε να το γράψω, τόσο μεγάλο είναι. Γι’αυτό κάνουν τις πάπιες οι πατεράδες και μεταφέρουν αλλού την ευθύνη. Παριστάνουμε όλοι ότι δεν υπάρχει κάτι ανησυχητικό, όλα λύνονται με αγκαλίτσες και φιλάκια, ενώ όλοι ξέρουμε ότι τα μωρά δεν ξέρουν ούτε να καταπίνουν, και μια λάθος κουβέρτα μπορεί να τα πνίξει στον ύπνο τους. Κι αυτό κρατάει μήνες.

Ο μεγάλος κίνδυνος, ο γενικότερος, παραμονεύει για χρόνια. Καμία δεν ξέρει από πριν τι ακριβώς να κάνει, γιατί καμία δεν είχε την αποκλειστική ευθύνη. Είναι άλλο να παρακολουθείς, και άλλο να είσαι ο κυρίως φροντιστής. Όμως, παίρνουμε ρίσκα, και καθόμαστε και τα κάνουμε, με το φυλλοκάρδι μας να τρέμει κάθε δευτερόλεπτο που είμαστε ξύπνιες και τις λίγες ώρες που κοιμόμαστε, αν κοιμόμαστε. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν χαιρόμαστε με την διαδικασία;

Φοβάμαι ότι θα σε τρομάξω ακόμη περισσότερο, αλλά αν δεν σου πω εγώ για αυτή την αγωνία, ποιος θα του την πει; Τι να γράψω, δεν ξέρω. Η ανατροφή των παιδιών πρέπει να είναι μοιρασμένη σε πολλά άτομα, για να είναι η ευθύνη μοιρασμένη σε πολλά άτομα, για να μπορεί κάποιος να κοιμηθεί βαθιά για πέντε ώρες χωρίς να φοβάται, για να φέρνει χαρά σε πολλά άτομα, και για να νιώθει το παιδί ασφάλεια, επειδή ξέρει ότι το φροντίζουν πολλά άτομα. Αν είναι ευθύνη ενός, μετατρέπεται δυσανάλογα σε μεγάλο βάρος, και το παιδί δεν ωφελείται από την πληροφορία ότι μόνο η μάνα του το αγαπάει τόσο πολύ. Αυτό πιστεύω.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

43 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Chachacha
Chachacha
4 χρόνια πριν

Η γονεϊκότητα είναι εμπειρία ζωής. Πώς πας ένα υπέροχο, περιπετειώδες ταξίδι, με τον έρωτα της ζωής σου, πάνω στα μέλια, που κουράζεσαι, πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά, όλα άγνωστα, ίσως και λίγο επικίνδυνα, αλλά θεωρείς ότι ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έκανες ποτέ; Αυτό. Στο πρώτο παιδί αν με ρωτούσες θα σου έλεγα “όχι, δεν είμαι αγχωμένη καθόλου”. Στον ενάμιση χρόνο συνειδητοποίησα ότι τα βράδια κοιμόμουν σαν δελφίνι, ο μισός εγκέφαλος κοιμόταν και ο μισός ήταν στη μικρή. Όλα καινούρια, μάνουαλ δεν είχαν στείλει από το μαιευτήριο, δυσκολευτήκαμε να αποδεχτούμε ότι το παιδί μπορεί να κλαίει για απλά έτσι του… Διαβάστε περισσότερα »

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Chachacha

Με πολύ πολύ σεβασμό, αλλά ξεκινώντας ήδη το σχόλιό σου έχεις θέσει το θέμα σε λάθος βάσεις. “Πώς πας ένα υπέροχο, περιπετειώδες ταξίδι, με τον έρωτα της ζωής σου, πάνω στα μέλια” Αυτό είναι το πρόβλημα – μεταξύ άλλων. Δεν ξεκινούν όλες οι γυναίκες τη μητρότητα με προϋποθέσεις ισάξιες αυτών που περιγράφεις. Γυναίκες που τις εγκατέλειψε ο σύντροφος, που αποφάσισαν να κάνουν παιδί μόνες με δότη σπέρματος, που αντιμετώπισαν προβληματα υγείας ή επιλόχειο, που γέννησαν παιδιά με τρομερά προβλήματα υγείας, ένα σωρό περιπτώσεις που δεν χωρούν στα κουτάκια “γάμος, έρωτας, οικογένεια βιτάμ”. Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν χώρο, τουλάχιστον όχι… Διαβάστε περισσότερα »

Chachacha
Chachacha
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Δεν το βρήκα καθόλου επιθετικό το σχόλιό σου. Καλά τα λες, είναι η προσωπική μου εμπειρία, άλλωστε προτιμώ να γράφω κάτι από την εμπειρία μου, γιατί δεν νομίζω ότι διαθέτω τις γνώσεις για εν γένει σχολιασμό. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ότι η κοπέλα έστειλε για αναπτέρωση ηθικού και αυτή ήταν η πρόθεσή μου. Όταν πρόθεσή μου είναι να εμψυχώσω κάποιον που πρόκειται να ανεβεί στο αεροπλάνο, θα του πω ότι θα είναι μία εμπειρία, ευχάριστη (εντάξει όχι τέλεια), αλλά μπορεί να έχει και λίγο κούνημα και να βουλώσουν τα αυτιά του. Δεν θα του περιγράψω αναταράξεις, έλλειψη οξυγόνου και αεροπορικά ατυχήματα.… Διαβάστε περισσότερα »

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Chachacha

Καταλαβαίνω απόλυτα ότι δεν το έγραψες με διάθεση να αμφισβητήσεις, ούτε εσύ είσαι εκτός πραγματικότητας. Είναι η δική σου πραγματικότητα όμως και αυτό είναι μια χαρά και εύχομαι όλα να σου πηγαίνουν καλά 🙂 Δεν πιστεύω ότι κάποια γυναίκα ένιωσε ότι της αφαιρείται ο ασφαλής χώρος ούτε ότι προσβλήθηκε. Το ζήτημα που θέτω είναι δομικό. Λέω ότι κάτι πάει στραβά εκ των θεμελίων. Ότι πρέπει να αποδομηθεί η ιδέα της μητρότητας από κάτι που είναι Α+Β=Γ. Πρέπει να αφήσουμε χώρο για κάτι που είναι απολύτως πραγματικό αλλά δε συζητιέται. Μια χαρά το θέτεις. Το σχόλιό σου ήταν η αφορμή για… Διαβάστε περισσότερα »

Mirka Janic
Mirka Janic
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Ε καλά μια παρομοίωση έκανε. Και γω δεν έχω πάει περιπετειώδες ταξίδι με τον έρωτα της ζωής μου και θα μπορούσα να παρομοιασω το συναίσθημα για το παιδί μου ως ” σκέψου να πέφτεις πανω σε ένα αρχείο που απαντάει στο ερώτημα που σε βασάνιζε επί είκοσι χρόνια”. Και επίσης μπορούν όλα τα συναισθήματα να συνυπάρχουν. Αυτή είναι η ζωή εξάλλου: μια πάνω,μια κάτω,και πάνω και κάτω ταυτόχρονα,μόνο πάνω ή μόνο κάτω,μέχρι να ξαναλλαξουν τα πράγματα.

Aguafiestas
Aguafiestas
4 χρόνια πριν

Εγώ είμαι από τις γυναίκες που από μικρές έβαζαν μαξιλάρι στην κοιλιά και έπαιζαν την μαμά. Στα 20’s μου πίστευα στον απόλυτο έρωτα που θα φέρει στη ζωή μου στρουμπουλά, μυρωδατα μωράκια. Και μετά έκανα παιδί με έναν ακατονομαστο και δεν το κατάλαβα παρά μόνο όταν ήρθε το δεύτερο παιδί που έπασχε από Κυστική Ινωση και αυτός τα φόρτωσε ΟΛΑ πάνω μου. Οι φούσκες έσκασαν, τα ροζ σύννεφα έγιναν μαύρα κι εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα την απόλυτη απόγνωση. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η πανδυσκολη πορεία με έφερε στο σήμερα που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ είμαι αυτή που ήθελα να γίνω.… Διαβάστε περισσότερα »

Anna
Anna
4 χρόνια πριν

Επικεντρωνόμαστε στις δυσκολίες ακριβώς για να αντισταθμίσουμε τον παραλογισμό της απόλυτης, αμόλυντης ευτυχίας που παρουσιάζεται σαν αυτονόητη και να δώσουμε χώρο στις γυναίκες να βιώσουν την εμπειρία με έστω ελάχιστες λιγότερες τύψεις.
Γιατί η άλλη πλευρά δεν υπάρχει μόνο σε “χαζοχαρούμενα μαμαδοσάιτ” αλλά μας βομβαρδίζει από παντού.

Ladida
Ladida
4 χρόνια πριν

Πολυ ωραία απάντηση σχετικά με το άγχος της ευθυνης που συνοδεύει την έλευση ενός μωρού, νομίζω ότι όντως είναι κάτι που δε μπορείς εύκολα να φανταστείς πριν. Διάβαζα ένα βιβλίο πρόσφατα, ένας χαρακτήρας είχε χάσει το παιδί του σε μικρή ηλικία από μια σπάνια ασθένεια. Και έλεγε ότι όταν γίνεσαι γονιος δεν ωριμαζεις ή γίνεσαι καλυτερος ανθρωπος οπως λένε κάποιοι. Αυτο που αλλάζει μέσα σου εκείνη τη στιγμή είναι αυτό το τεράστιο αίσθημα ευθύνης για ένα άλλο πλάσμα που θα σε συνοδεύει για πάντα από εκείνη τη στιγμή και μέτα. Και έλεγε ότι όταν πέθανε το παιδί του ένιωσε τεράστια… Διαβάστε περισσότερα »

Dotti Kali Linnea
Dotti Kali Linnea
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ladida

@Ladida, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι ο θάνατος ενός παιδιού θα μπορούσε να συμβολίζει αυτό για έναν γονιό.

Ladida
Ladida
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ladida

Είναι το ‘a little life’ της hanya yanagihara. Ειναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο βιβλίο αλλά με σκληρό περιεχόμενο και βασικό θέμα την παιδική κακοποίηση και αν καποιος μπορεί ποτέ να ξεφύγει απο αυτή ως ενηλικας. Εμενα μου άρεσε αλλά δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε κάποιον που επηρεάζεται εύκολα ψυχολογικα απο αυτά που διαβάζει.

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
4 χρόνια πριν

Όταν πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, απλά πλέεις σε πελάγη ευτυχίας. Δεν έχεις να προβληματιστείς για κάτι ιδιαίτερο ή να αναζητήσεις ή να νιώσεις ότι δεν μπορείς να εκφραστείς ή να συζητήσεις για κάποιο θέμα ταμπού. Η ευτυχία είναι εύκολη. Εμένα προσωπικά με τρομάζει κάπως αυτή η υπερβολική ευτυχία στο θέμα μητρότητας. Μακάρι να είναι αληθινή και αυθεντική, το εύχομαι για όλες τις γυναίκες. Αλλά με προβληματίζει κατά πόσο μπορεί να υπάρχουν διάφορα επίπεδα από κάτω τα οποία ίσως να μην μπορούν να εκφραστούν. Και ακόμα χειρότερα, να μην μπορούν να τα συνειδητοποιήσουν οι ίδιες οι γυναίκες. Πριν λίγους μήνες σε… Διαβάστε περισσότερα »

Louk Ritia
Louk Ritia
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Πάντα απορούσα με αυτές που απαντάνε κάτι αντίστοιχο και μιλάνε όλη την ώρα κάπως έτσι: “ο αντρούλης μου σήμερα ρεύτηκε τόσο γλυκά καθώς του έτριβα τις πατούσες”. Αναρωτιόμουν κιόλας τι έκανα λάθος. Προφανώς διαφορετικές εργοστασιακές ρυθμισεις.

Απαστράπτουσα
Απαστράπτουσα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Πιστεύω ότι οι ζωές των περισσοτέρων ανθρώπων είναι τόσο δύσκολες, υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα, τόσα χαστούκια, τόσα όνειρα απραγματοποίητα, τόση απογοήτευση και γι αυτούς τους ανθρώπους αυτό που δίνει νόημα στη ζωή τους είναι η οικογένειά τους, δηλάδη ο σύντροφός τους και (αν υπάρχουν) τα παιδιά τους. Μπορεί να ξυπνάς το πρωί να αλλάζεις 3 λεοφορεία, να δουλεύεις σε μια άθλια κακοπληρωμένη δουλειά, να δέχεσαι την αρνητικότητα του ενός και του άλλου αλλά στο τέλος της ημέρας να ξέρεις ότι το σπίτι σου είναι το λιμάνι σου, ο μικρός σου παράδεισος κλπ. Δεν ξέρω, είναι θλιβερό όλο αυτό; Ίσως. Χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Απαστράπτουσα

Αν φτάσω κάποια στιγμή να έχω μια ζωή όπου το νόημα υπάρχει μόνο στην οικογένειά μου, θα ανησυχήσω. Πέρα από τη δουλειά και τα παιδιά, δεν υπάρχουν φίλοι, χόμπυ, σπουδές, κατοικίδια; Δεν υπάρχουν άλλα επιτεύγματα; Δε λέω ότι ντε και καλά αν είσαι μονο σπίτι-δουλειά είσαι μίζερος ή αποτυχημένος. Απλώς έχω την αίσθηση ότι πολλές γυναίκες (στην Ελλάδα) είναι ευχαριστημένες μόνο με αυτό γιατί δεν έχουν αίσθηση των δυνατοτήτων τους, ποτέ δεν ενθαρρύνθηκαν έτσι κι αλλιώς να τις αναπτύξουν.

sktpsx
sktpsx
4 χρόνια πριν

το cool girl σε μαμαδο -edition:
“χαζοχαρούμενα μαμαδοσάιτ τα οποία αποφεύγω” αρκετα με την αγωνια μη σας πουν μανουλιτσες γυναικουλες χαζες γκομενες κτλ. και γενικως, αρκετα με την κοροιδια σε ολα αυτα τα σαιτ. Δεν προστατευεστε με το να τα ξορκιζετε ΑΧ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΤΕΤΟΙΑ μανουλιτσα. Γινε οτι θες. ΜΠΟΡΕΙΣ ομως να μην στοχοποιεις αλλες γυναικες; μπορεις σε παρακαλω;; απευθυνομαι σε ολες και ολους που πυροβολουν αυτα τα σαιτ. Ειναι πολυ της μοδας αντιστασου στο γενικο ρευμα.

Mirka Janic
Mirka Janic
4 χρόνια πριν

Ζούμε σε μια εποχή τρομερής αντίφασης’ από τη μια σου τα πρήζουν να γίνεις μάνα, από την άλλη δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να στηρίζει τη μητρότητα,τη μάνα και το παιδί. Επαφίεται η άλλη στην οικογένεια της,αν είναι τυχερή και οι συνθήκες βολεύουν αλλιώς σε τρώει η μαρμάγκα. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτές οι τύψεις που καλλιεργούνται σε μια μαμά (δεν βάζεις καλά το καλτσακι, α τι δε θηλάζεις; Τι ακόμα θηλάζεις; Βγες για καφέ,μη βγαίνεις για καφέ κτλ κτλ) στοχεύουν στο να αποκρύψουν το γεγονός ότι η ανατροφή του παιδιού είναι κοινωνική ευθύνη και όχι ευθύνη ενός μόνο… Διαβάστε περισσότερα »

luckystrike
luckystrike
4 χρόνια πριν

Κι εγώ έχω να προσθέσω πως οι γυναίκες που γνωρίζω που απ’όσο είπαν δυσκολεύτηκαν λιγότερο ήταν μία δύο που είχαν πολλα χρήματα, είχαν το περιθώριο να σταματήσουν να δουλεύουν όποτε ήθελαν, είχαν και τους δύο γονείς δίπλα και πάρα μα πάρα πολύ υποστηρικτικούς συζύγους οι οποίοι μοιράζονται την ευθύνη. Η μία εκ των οποίων, λόγω συγκυριών, είχε την πρόσθετη ευκολία να μην εργάζεται κανένας από τους δύο τον πρώτο χρόνο. Και το βράδυ ξυπνούσαν εναλλάξ. Αλλά ρε συ δεν μπορεί να μην έχει χαρές. Μην αφήνεις το φόβο να σου φλαει τη χαρά. Ψιλιασμένη να είσαι όχι φοβισμένη και με… Διαβάστε περισσότερα »

Max Demian
Max Demian
4 χρόνια πριν

Λοιπόν, αυτό είναι κάτι που με έχει προβληματίσει και εμένα. Διαβάζω πολλά και ειδικά εδώ για το πόσο δύσκολη είναι η μητρότητα (θα το επεκτείνω και γενικότερα στο να κάνεις παιδί αν και δεν είναι το ίδιο), όλα αλήθειες λένε, αλλά καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα τα διαβάζει κανείς που δεν έχει παιδί και θα του φαίνεται πάρα πολύ τρομακτικό. Δυστυχώς δεν έχω να σου πω κάτι χειροπιαστό ή κάτι άλλο να διαβάσεις. Εχουμε (έχετε βασικά οι γυναίκες) τόσο πήξει από τα χαζομαμαδογκρουπ (πάντα έτσι ήταν αλλά τα social ήρθαν και το τερμάτισαν) που είναι λογικό η ανάδραση σε αυτά… Διαβάστε περισσότερα »

Chinese girl
Chinese girl
4 χρόνια πριν

👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
Απάντηση για το επόμενο βιβλίο!
Μπράβο ρε Λένα για την καθαρότητα της σκέψης σου!!