Με κοίταξε, γύρισε το κεφάλι, κι έφυγε. Καλησπέρα Λένα και αναγνώστες. Θα ήθελα να σας απευθύνω μια ερώτηση που έχει να κάνει με φιλικές σχέσεις. Είμαι απο τη φύση μου άτομο με σχετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση, πολύ συναισθηματική και που δίνει ιδιαίτερη βάση στις διαπροσωπικές σχέσεις, από ανέκαθεν. Δε μου αρέσει να πληγώνω και να στεναχωρώ κόσμο, καθώς αυτό μου γυρνάει πάντα σαν συναισθηματικό μπούμερανγκ και κάνω πολύ πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Απο μικρή θυμάμαι να αναπτύσω ανα περιόδους φιλίες σε επίπεδο κολλητης παρέας με κάποια άτομα, κυρίως με πιό έντονες προσωπικότητες απο τη δική μου, και να περνάμε μήνες και χρόνια τρελλού γέλιου και sharing. Με βόλτες με ταξίδια με τα πάντα. Συγκεκριμένα είμαι στα 30 μου, και είχα σύνολο 5 μέχρι τώρα τέτοιες κολλητές φιλιες (4 κοπέλες και 1 γκει αγόρι) με τους οποίους για διάφορους λόγους, και για δικά μου λάθη και δικά τους (αλλάξαμε, αλληλοπληγωθήκαμε, αλληλοζηλευτήκαμε, απογοητευτήκαμε, είπαμε λόγια κλπ) φτάσαμε απο κολλητή παρέα στο να μην μιλάμε καν, ακόμα κι αν βρεθούμε στον ίδιο χώρο (γυρνάμε κανονικά κεφάλι γιατι κανένας δεν ρίχνει εγωισμό να μιλήσει στον άλλο κλπ). Nα επισημάνω πως έχω αρκετούς καλούς άλλους καλούς φίλους εκτός απο αυτά τα 5 άτομα στα οποία αναφέρομαι. Το τελευταίο περιστατικό έγινε μόλις πριν 2 εβδομάδες, με μια κοπέλα που κάναμε έντονη παρέα για μεγάλο διάστημα και τη θεωρούσα πολύ φίλη (έγινε ακόμα και παράνυφη στο γάμο μου). Με αυτή τη κοπέλα είμασταν σε κοινή ομάδα χορού, ο μάνατζερ όμως της ομάδας αποφάσισε να τη διωξει ενώ εγώ έμεινα στην ομάδα. Η κοπέλα λοιπον θεώρησε το περιστατικο σαν πισώπλατο μαχαίρωμα απο μέρους μου, που δεν πήρα το μερος της, και κοιτάω μόνο τον εαυτό μου κλπ. Έντονες συζητήσεις, άσχημα λόγια, μια τυπική συγνώμη οτι και καλα οκ προχωράμε και πριν 2 μέρες βρισκόμενες στον ίδιο χώρο γυρίσαμε κεφάλια. Aτομα που έχουν πει σ’αγαπω και εχουν κλαψει και γελάσει μαζί. Κατηγορώ τον εαυτό μου, αναλύω και τα δικά μου λάθη και των άλλων, αλλα λυπάμαι γι αυτη τη κατάληξη και πραγματικά- I thought I would know better by now. Οι ερωτησεις μου- 1) ειναι τωρα νορμαλ αυτη η συμπεριφορα? πιστευεις παρεξηγήσεις με άτομα που έχεις περάσει έντονα θα μπορούσαν ποτε να λυθουν, και ποια κινηση θα έκανες για να έχεις μια νορμαλ κοινωνικη ζωη αν εισαι στους ίδιους κυκλους με αυτά τα άτομα? Απλά λεω γεια (γιατι μονο τον εαυτο μου μπορω να ελεγξω) και ελπιζω στο οτι ο χρόνος θα τα γιατρεψει ολα? ευχαριστω για όλα!
–Τύψεις για πάντα
Θα σου συνιστούσα να μιλήσεις με ψυχολόγο για το pattern των σχέσεων σου γιατί είναι κάτι που σε απασχολεί, και θέλεις κάτι που αποκαλείς «νορμάλ κοινωνική ζωή», άρα νιώθεις ότι αυτό που κάνεις, δεν είναι νορμάλ. Δεν λέω ότι είναι ή ότι δεν είναι, λέω τι νιώθεις εσύ, και γι’αυτό χρειάζεται ψυχολόγος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι φίλες σου τι σεξουαλικό προσανατολισμό ειχαν? Γιατί δε μας το αναφέρεις… Φυσικά και ειρωνευομαι, γιατί απλά δεν καταλαβαίνω το λόγο αναφοράς στη σεξουαλική ταυτότητα του φίλου σου.
Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στο “είμαι από τη φύση μου με χαμηλή αυτοπεποίθηση”. Το ξέρεις κι εσύ για αυτό και το έγραψες και μάλιστα πρώτο πρώτο. Δούλεψε το με θεραπεία!
Εμένα μου κάνει εντύπωση ότι ενώ περιγράφεις τον εαυτό σου σαν τη Μανταρινάκη, δηλαδή με χαμηλή αυτοεκτίμηση και άκρως συναισθηματική, και έτσι σε φαντάστηκα, μετά σκέφτηκα, αφού έχει αυτό τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα, πώς τα κατάφερε και μάλωσε με 5 κολλητούς και μάλιστα τόσο ώστε να συναντιώνται με το βλέμμα και να γυρίζουν από την άλλη ? Εσείς έχετε γίνει μπίλιες.
Το “έχουμε περάσει έντονα” πως ακριβώς δίνει θετικό πρόσημο σε μια κατάσταση;
Εμένα με ταράζει και μόνο που το σκέφτομαι.
Κάτι είναι σάπιο στον τρόπο που αξιολογεις τα πράγματα νομιζω.Και το λέω με τρυφερότητα.
Σε όλους συμβαίνει να παρεξηγηθούν ή να μαλώσουν με φίλο, αλλά στη δική σου περίπτωση το να συμβαίνει με όλους σχεδόν τους κολλητούς κάτι δείχνει. Το να φτάνετε σε σημείο να κάνετε ότι δεν υπάρχετε στον ίδιο χώρο είναι ακραίο. Προσελκύεις τέτοια άτομα; Έχεις εσύ κάποια συμπεριφορά την οποία δεν μπορείς να εντοπίσεις; Από τη στιγμή που σε προβληματίζει καλό θα ήταν να το ψάξεις με τη βοήθεια ειδικού.
Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι ξεκινάτε να μαλώνετε κ λέτε διάφορα λόγια που πληγώνουν κ δεν ξεχνιούνται εύκολα. Δεν λέω ότι φταις μόνο εσύ. Αλλά γιατί για μια ομάδα χορού να πρέπει να ειπωθούν άσχημα λόγια; Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πρώτα εσύ ότι όταν έχουμε μια διαφορά, συζητάμε κ επικεντρωνόμαστε στο πρόβλημα κ δεν λέμε ο,τι κατεβάσει η κούτρα μας, ούτε ξεσπάμε ανεξέλεγκτα! Δεν φτιάχνονται έτσι οι σταθερές σχέσεις! Θέλουν προσπάθεια κ αυτοσυγκράτηση. Έπειτα μπορείς να αναζητήσεις ανθρώπους που φέρονται ανάλογα!
Μήπως τελικά οι ομάδες χορού είναι ιδανικό φυτώριο για τέτοιες καταστάσεις; Γιατί ξέρω κι εγώ κοπέλα που μέσα σε ένα χρόνο απέκτησε κολλητή παρέα στην ομάδα χορού, την έδιωξαν, δημιουργήθηκαν πικρίες, στο τέλος ξεκόψανε. (Αν δεν μιλούσε για γάμους και παράνυμφες θα έλεγα ότι για αυτήν μιλάει).
Πέρα από την πλάκα, αντιμετωπίζεις τις φιλίες σαν παθιασμένους (και καταδικασμένους) έρωτες. Στην αρχή είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί, αλλά γρήγορα συγκρούονται με την πραγματικότητα και ακολουθεί η έκρηξη. Μήπως άδικα δίνεις μεγαλύτερη σημασία σε αυτές τις φιλίες “πυροτεχνήματα” από ότι στις υπόλοιπες καλές φιλίες που είπες ότι έχεις;
“πιστευεις παρεξηγήσεις με άτομα που έχεις περάσει έντονα θα μπορούσαν ποτε να λυθουν;”
Οι παρεξηγήσεις, αγαπητή φίλη, δεν έχουν βούληση να λύνονται από μόνες τους. Ούτε υπάρχει ξόρκι να λύνονται ως δια μαγείας. Θέλει να βάλεις κι εσύ το χεράκι σου. Αλλά αν ο εγωισμός που αναφέρεις είναι πιο μεγάλος από την ανάγκη σου να τα βρεις με τους ανθρώπους που εχεις πει σ’αγαπώ, έχεις γελάσει κι έχεις κλάψει, τότε ή σταμάτα να παραπονιέσαι ή πήγαινε σε έναν ψυχολόγο να λύσεις το θέμα.
Θεωρώ ότι δίνεις πολύ βάση σε καταστάσεις και μένεις προσκολλημένη για αρκετό καιρό, με αποτέλεσμα να γίνεται ψυχοφθόρο. Στο παράδειγμα που ανέφερες για την φίλη αν όντως πιστεύει ότι εσκεμμένα της έκανες κακό αυτό κάτι δείχνει για εκείνη, εσύ έδωσες την εξήγηση σου αν εκείνη δεν μπορεί να το δεχτεί προχωράς παρακάτω χωρίς να αναιρεί αυτό τα όσα περάσατε μαζί, αυτό ισχύει για όλες τις σχέσεις.
Κοίτα. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι η παρέα που κάνεις με κάποιον θα κρατήσει για πάντα. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι σχέσεις αλλάζουν. Και τίποτα αρνητικό να μην είχε συμβεί μεταξύ σας, μπορεί κάποιος να βαριοταν, ή να άλλαζαν οι προτεραιότητες του.
Μήπως να επενδύσεις πιο πολύ χρόνο στον εαυτό σου; Να μάθεις να περνάς καλά και μόνη σου; Μάθε καινούργια πράγματα.
Επίσης, συγνώμη για το άσχετο. Τί είναι αυτή η ομάδα χορού που έχει μάνατζερ; Σχολή χορού ή δουλειά; Δε κατάλαβα