Aμπα μου, τον τελευταίο χρόνο έχω γίνει πολύ ευσυγκίνητη. Από παλιά έκλαιγα με ταινίες αλλά τώρα πια δακρύζω ακόμα και στις ανάλαφρες, χαρούμενες ταινίες ειδικά στο happy end. Δακρύζω σε όχι και τόσο συγκινητικές αναφορές που θα γίνουν σε οποιαδήποτε τηλεοπτική εκπομπή (ακόμα και κουτσομπολίστικη) σχετικά με παιδιά, καλές πράξεις, τις δυσκολίες στις ζωές των ανθρώπων, τα ζώα, την καλοσύνη των ανθρώπων, θανάτους κ.λπ. Διαβάζω τα θέματα του site σου, τις εξομολογήσεις, τις ερωτήσεις και το σχολιασμό και δεν υπάρχει περίπτωση να μη δακρίσω τουλάχιστον με ένα από αυτά κάθε μέρα. Είμαι 46 ετών. Φταίνε οι ορμόνες μου; Δεν μπορώ να δώσω κάποια άλλη εξήγηση και ξέρω ότι δεν είσαι μάγος. Απλά στέλνω το ερώτημα μου μήπως έχει συμβεί και σε άλλες και είναι ένδειξη π.χ. για την έναρξη της εμμηνόπαυσης (γι’ αυτό και η αναφορά στις ορμόνες μου, παρόλο που τις έχω ελέγξει και είναι εντάξει). Ώρες ώρες νιώθω σαν χαζή που συγκινούμαι με το παραμικρό και ευτυχώς είμαι πάντα μόνη όταν συμβαίνει γιατί αλλιώς θα πιεζόμουν πολύ για να μη δακρύσω. Δεν έχω άλλου είδους διακυμάνσεις στη διάθεση μου και γι΄αυτό με παραξενεύει.
–Tears
Τι θα πει «είναι οι ορμόνες μου;»
Δεν είμαστε έρμαια των ορμονών μας. Είναι μια εξήγηση που παραδόξως εφαρμόζεται μόνο σε γυναίκες, λες και οι άντρες δεν έχουν ορμόνες, και είναι μια εξήγηση που ισοπεδώνει, και είναι μια εξήγηση που εκμηδενίζει τον άνθρωπο σε ένα μίγμα από ζουμάκια, και επίσης εμποδίζει τις ίδιες τις γυναίκες που εξηγούν έτσι τα συναισθήματα τους να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους, με τις σκέψεις τους, με τα βιώματα τους, με την ελευθερία να είναι συναισθηματικές. Μπορεί να τίθεται ορμονική διαταραχή, αλλά τις έχεις ελέγξει και είναι εντάξει, οπότε γιατί επιμένεις ότι αυτό πρέπει να φταίει;
Πράγματι δεν είμαι μάγος, αλλά αν σε είχα απέναντι θα σου έκανα τις εξής ερωτήσεις. Έχει συμβεί κάποια αλλαγή στη ζωή σου, κάτι πολύ δυσάρεστο, έστω και παλιά; Μπορεί τώρα να έχεις το περιθώριο να τη βιώσεις. Ξεκουράζεσαι αρκετά; Τρως καλά; Πότε ξεκίνησε, μπορείς να θυμηθείς; Πώς ήσουν πριν; Γιατί δεν συμβαίνει όταν είσαι με άλλους; Και γιατί πιστεύεις ότι είναι πρόβλημα να δακρύζεις εύκολα;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το να είναι κανείς έρμαιο των ορμονών του σημαίνει ότι άγεται και να φέρεται από αυτές. Ότι δεν μπορεί να επικαλεστεί τη λογική του, τη γνώση, τις εμπειρίες του, ότι έχει το “ακαταλόγιστο” λόγω ορμονών. Πράγματι, κάτι τέτοιο πίστευαν παλιότερα ότι ισχύει για τις γυναίκες (βοηθά και το ότι τις θεωρούσαν χαζούλες). Το να πεις λοιπόν “η Μέρκελ μας παιδεύει γιατί βγάζει τα νεύρα της εμμηνόπαυσης” είναι άκρως σεξιστικό. ΑΛΛΑ. Δε μπορούμε να αρνηθούμε την παραμικρή επιρροή αυτών των ουσιών πάνω μας. Δεν είμαστε *μόνο* ένα μίγμα ζουμιών, αλλά είμαστε *και* αυτό. Η κλινική κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια και πολλές άλλες… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω εχω την απορία αν κάτι που μας συνέβη μπορεί να επηρεάσει τις ορμόνες μας και μετα οι ορμονες να μας κανουν ευσυγκινητους πχ
Ναι φταίνε οι ορμόνες σου. Μίλα με οποιονδήποτε ενδοκρινολόγο. Είμαστε ένα κοκτέηλ χημικών ισορροπιών. Όταν αυτό αλλάζει σύσταση ή ποσοστά, αλλάζει και η συμπεριφορά μας. Κοίτα τους άνδρες που πεθαίνουν νεότεροι (στην Ελλάδα κατά 5 χρόνια) διότι έχουν περισσότερη τεστοστερόνη. Κοίτα τις γυναίκες σε κλιμακτήριο που λένε απο μόνες τους πόσο έχει αλλάξει η αίσθηση θερμοκρασίας που έχουν. Παλιά ευνουχίζαν άνδρες γιατί έτσι είχαν καλύτερη φωνή και κάναν καριέρα στην όπερα (καστράτοι). Οι ορμόνες αλλάζουν το σώμα και τις αντιδράσεις αυτού στα εξωτερικά ερεθίσματα. Το ‘δεν είμαι έρμαιο της βιολογίας μου’ είναι τελείως διαφορετικό από το ‘δεν έχω βιολογική τάση’.… Διαβάστε περισσότερα »
Σου διέφυγε η πρόταση “τις έχω ελέγξει και είναι εντάξει”
Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, αποδοχή.
Περάσαμε στο νο2…
Εγώ άρχισα να είμαι ευσυγκίνητη από το θάνατο του πατέρα μου κι έπειτα. Μεγάλη διαφορά. Όχι ίσως όσο εσύ αλλά συγκινούμαι πράγματα που παλιά ούτε που θα χάιδευαν την επιφάνεια.
Πολύ σωστή η Λένα για ακόμη μια φορά. Κι εγώ είμαι ευσυγκίνητη, αλήθεια δακρύζω σχεδόν με τα πάντα. Δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ για τις ορμόνες μου, σίγουρα προκαλείται απο μνήμες και γεγονότα του παρελθόντος αλλά αυτή είμαι πλέον. Επίσης, είμαι έντονη και ευέξαπτη, ειδικά σε θέματα που με αγγίζουν (βλέπε σεξισμός, ρατισμός, φασισμός, γενικότερα κάθε είδους συντηρητισμός). Οπότε, όπως καταλαβαίνετε γίνομαι συχνά ευεξαπτη. Αλλά ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ οι ορμόνες μου! Φταίει η κοινωνία, το σχολείο, ο στενός κοινωνικός περίγυρος, ο αδερφός μου που είναι μισογύνης και με καταπιεζε απο μικρή, ή πολύ απλά έχω έναν χαρακτήρα ευερέθιστο σε σχέση με άλλο… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ θα σου πρότεινα να σκεφτείς αν έχει συμβεί κάποια αλλαγή στη ζωή σου. Ο πατέρας μου πχ πριν πολλά χρονια έκανε μια αρκετά δύσκολη χειρουργική επέμβαση και από τότε είναι ευσυγκίνητος ενώ παλιά δεν ήταν (κλαίει πχ σε ταινίες ενώ παλιά δεν τον είχα δει ποτέ).
Αν δεν έχει συμβεί κάτι τότε πήγαινε σε έναν γιατρό. Ναι, δεν οφείλονται όλα στις ορμόνες όμως και αυτές οι ορμόνες μας επηρεάζουν σε κάποια πράγματα και ίσως να συμβαίνει αυτό και με εσένα.
Εγώ πάντως αυτό το να κλαίω με τις ταινίες και να συγκινούμαι με διάφορα πολύ εύκολα το έχω από έφηβη και το έχω πάρει από τον πατέρα μου: όταν ήμουν λίγο μικρότερη πηγαίναμε και βλέπαμε στον κινηματογράφο ταινίες της Disney κι όταν άναβαν τα φώτα μισοκλαίγαμε κι οι δυο και μας κοιτούσαν όλοι. Ο δε μπαμπάς μου, όσο μεγαλώνει το παθαίνει πιο εύκολα και με μικρά πραγματάκια. Λες να του φταίνε κι εκείνου τα οιστρογόνα του; Γιατί είναι μεμπτό να είναι κανείς ευσυγκίνητος; Για μένα είναι καμιά φορά και σα διέξοδος, το βγάζω από μέσα μου και μετά αισθάνομαι καλύτερα.… Διαβάστε περισσότερα »
Ζωή, κάνεις ακριβώς τις ερωτήσεις που μού έκανε ο ψυχοθεραπευτής μου. Αρχίζεις από εκεί, για να καταλάβεις γιατί το θεωρείς πρόβλημα. Παλιά έβαζα το Love Actually ή το Piano, για να επιτύχω ένα καλό καθαρτικό κλάμα μια στις τόσες. Ναι έτσι το έβλεπα: καθαρτικό, χρειάζεται αλλά να μη μας παίρνουν τα ζουμιά και όλη την ώρα, ντροπής πράγματα. Μετά τη γέννα της κόρης μου, άρχισε να συμβαίνει συνεχώς, ακόμη και στα καλά καθούμενα. Μου πήρε λίγο χρόνο και μπόλικες ερωτήσεις σε συνεδρίες, αλλά κατάλαβα πλέον ότι το θεωρούσα σημείο αδυναμίας που δεν συνάδει με την αντίληψη που έχω για τον… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω γιατί δεν φεύγουν τα σχόλια μου… κάτι γίνεται πάλι με το λαπ τοπ μάλλον… Έλεγα, ότι άλλο είμαι έρμαιο των ορμονών κι άλλο φταίνε οι ορμόνες για αυτά , που αισθάνομαι. Εννοείται, πως οι ορμόνες μας διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας. Εγώ είχα χοντρό προεμμηνορυσιακό σύνδρομο και δεν καταλάβαινα καθόλου ότι η ευσυγκινησία, η κατάθλιψη, ο θυμός, αν όχι προκαλούνταν αμιγώς από αυτό, σίγουρα επιτείνονταν. Ήταν η μέρα με τη νύχτα. Βέβαια , οφείλουμε να τα διαχειριζόμαστε αυτά, εδώ κολλάει το έρμαιο. Δεν σημαίνει ότι επειδή, οι ορμόνες κάνουν τα δικά τους γινόμαστε τύραννοι ή δεν μπορούμε να ζήσουμε.… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ βρε locandiera! Μια αγκαλιά σου στέλνω. Μεγάλη και σφιχτή.
Λοκαντιέρα σαφώς και δεν είναι πρόβλημα να δακρύζεις! Ομως η Tears ανησυχεί γιατί άρχισε να το παθαίνει ξαφνικά. Αλλο να το κάνεις μια ζωή κι άλλον να ξυπνήσεις μια μέρα και να κλαις με το παραμικρό
Κι εγω ειμαι ετσι ! Και εχω μαθει να αγαπω αυτο το χαρακτηριστικο μου. Εσυ μαλλον πιστευεις οτι εκφραζει αδυναμια ή οτι ειναι «γυναικουλιστικο».. δεν ειναι ! Ο καθε ανθρωπος εκφραζεται διαφορετικα.. #freethetears