Αγαπητή «Α, μπα»: Φοβάμαι πως είμαι ανίκανη να αγαπήσω

Αγαπητή α, μπα, Καταρχάς συγχαρητήρια για στήλη σου. Θα σου πω κι εγώ τους προβληματισμούς μου ώστε να δω την οπτική σου, την οποία και εκτιμώ. Είμαι 26 ετών και φοβάμαι πως είμαι ανίκανη να αγαπήσω. Γιατί το λέω αυτό; Είχα την τύχη ή την προνοητικότητα (ότι θεωρεί κανείς) να έχω κάνει σχέσεις έως τώρα με αξιόλογα και πολύ καλά παιδιά, παρόλο αυτά πάντα έφευγα. Βρίσκομαι λοιπόν ξανά σε αυτή τη φάση. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, ώστε κι εσύ να έχεις μια οπτική του background μου. Βρισκόμουν σε μια σχέση όπου δήλωνα αλλά και ένιωθα ερωτευμένη στην οποία όμως υπήρξαν κενά λόγω μεγάλης απόστασης. Αυτή η σχέση διακόπηκε γιατί γνώρισα τον έρωτα που ήταν κομβικός για τη μέχρι τώρα πορεία μου. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, ήταν θυελλώδης με πολύ πάθος, χημεία όχι μόνο σωματική αλλά υπήρχε και πολύ καλή επικοινωνία. Ήμασταν 6 μήνες μαζί ώσπου έφυγε από την πόλη στην οποία μέναμε επειδή θα έπρεπε να πάει στρατό. Πριν ξεκινήσει τη θητεία του, ήρθε στην πόλη όπου ζούσαμε με σκοπό να δώσει κάποια μαθήματα που χρωστούσε και θα έμενα σε εμένα. Εγώ πάντα είχα αυτή τη δυσκολία της συμβίωσης καθώς χρειάζομαι πολύ το χώρο μου. Το σπίτι μου ΄τότε ήταν ήδη πολύ μικρό με αποτέλεσμα μετά το πέρας των 3 ημερών να ασφυκτιώ, οπότε του ζήτησα να μείνει σε κάποιο φίλο του. Ως μέγας εγωιστής, θίχτηκε πάρα πολύ από αυτό, και από τότε ήρθε η αρχή του τέλους. Ήθελε να μου ζητήσει να χωρίσουμε, κάτι που τελικά δεν μπόρεσε να το κάνει ποτέ. Περνάει ο καιρός και είμαστε καλά φαινομενικά. Έρχεται η πρώτη άδεια του και έρχεται να με δει. Παθιασμένοι και τρελοί ο ένας για τον άλλον. Αφού πέρασαν αυτές οι όμορφες ημέρες και έφυγε ξεχνώντας το προφίλ του facebook του ανοιχτό, μπήκα στην παγίδα να το κοιτάξω. Το διάστημα λοιπόν που υπήρξε αυτή η κρίση μεταξύ μας συνομιλούσε με αρκετές. Χωρίσαμε, δεν μπόρεσα ποτέ να το συγχωρέσω, ένιωσα πως επένδυσα συναισθηματικά σε εκείνον και εκείνος απλά με πρόδωσε. Όχι σωματικά αλλά εγκεφαλικά, που για εμένα είναι χειρότερο. Προσπάθησε πάρα πολύ να είμαστε ξανά μαζί, ξέρω πως μετάνιωσε μου το απέδειξε ποικιλοτρόπως και δικαιολόγησε αυτή του την πράξη λέγοντάς μου ότι το έκανε γιατί ήθελε να επιβεβαιώσει ότι μπορεί να φύγει ανά πάσα στιγμή από εμένα. Σε αυτό το σημείο οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν συνομιλίες μικρής διάρκειας, δηλαδή ήταν εκείνο το μικρό διάστημα που του ανακοίνωσα ότι πιέζομαι με την παραμονή του στο σπίτι μου. Ύστερα λοιπόν από προσπάθεια του που διήρκεσε 3 μήνες, ξαναγυρνάω σε αυτή τη σχέση η οποία δυστυχώς τελείωσε για πάντα 6 μήνες αργότερα, αφού οι ανασφάλειες και η έλλειψη εμπιστοσύνης που μου δημιούργησε με έκαναν να μη θέλω να είμαι πια μαζί του. Ξενέρωσα με απλά λόγια μέσα σε 3 ημέρες!! Μετά από εκείνον έκανα μια σχέση για 3 χρόνια με έναν άντρα πάρα πολύ ζηλιάρη, τον οποίο τον ερωτεύτηκα πολύ μα δεν μπόρεσα να αντέξω άλλο αυτήν την αρρωστημένη ζήλια του που με έκανε να υποφέρω. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν που τον αγάπησα πολύ, που παρόλο που ήταν άρρωστος γιατί περί αρρώστιας μιλάμε, ήταν τόσο δοτικός και με αγάπησε τόσο που φτάνω σε σημείο να λέω πως δεν είναι αγάπη αυτό γιατί τελικά μου κάνει κακό. Αυτόν τον άνθρωπο τον απάτησα και μετανιώνω τόσο πολύ γι’ αυτό. Τον απάτησα με έναν άνθρωπο 17 χρόνια μεγαλύτερο μου, με τον οποίο είμαι ακόμη μαζί. Νιώθω πλήρης μαζί του ως προς το χαρακτήρα του και τη χημεία που έχουμε. Το ερωτηματικό όμως της ηλικίας δε θέλει να φύγει από το μυαλό μου. Τώρα περνάω πολύ όμορφα, αργότερα όμως; Σκέφτομαι να χωρίσω αν και είναι κάτι που με πονάει πολύ ακόμη και στη σκέψη. Φταίνε οι λάθος επιλογές μου; Η απλά βρίσκω κάθε φορά μια δικαιολογία για να φύγω γιατί απλά δεν κάνω γι΄αυτό το πράγμα; Με συγχωρείς για το μακροσκελές κείμενό μου.

Το «πάντα έφευγα» είναι τρεις σχέσεις, αγαπητή φίλη. Ας βάλουμε λίγο φρένο στις δηλώσεις. Τη μία μάλλον έφυγε ο άλλος, όταν άρχισε να χαριεντίζεται στο Facebook. Εσύ του είπες να φύγει από το σπίτι, αλλά αυτός άρχισε να ψάχνεται αλλού, εσύ δεν το έκανες. Στη θέση σου θα αναθεωρούσα το «είχα την προνοητικότητα να είμαι με αξιόλογα παιδιά», γιατί ο ένας ήταν παθολογικά ζηλιάρης και τον αποκαλείς άρρωστο, ο άλλος σε περνάει δεκαεφτά χρόνια, άρα δεν είναι παιδί. Μάλλον θα αναθεωρούσα και το «πάντα έφευγα», γιατί από η σχέση που έχεις τώρα είναι σε λειτουργία, άρα δεν έχεις φύγει ακόμα. Βασικά, από μια έχεις φύγει, κι αυτό επειδή ήσουν με έναν παρανοϊκό ζηλιάρη, πάλι καλά που κατάλαβες ότι πρέπει να φύγεις. Αλλά δεν ξέρω κι όλας αν μπορούμε να πούμε ότι έφυγες, βασικά βρήκες άλλον, αν δεν έβρισκες, θα είχες το μυαλό να καταλάβεις ότι αυτό που αποκαλείς αγάπη δεν ήταν αγάπη, για να φύγεις τρέχοντας;

Νομίζω ότι βάζεις λίγο παραπάνω drama στην αφήγηση της ζωής σου απ’ ό,τι θα αντιστοιχούσε. Είσαι μια 26χρονη με ερωτικές εμπειρίες κανονικής κατανομής για την ώρα. Τρεις σχέσεις, μια επικίνδυνη, μια με μεγάλη διαφορά ηλικίας, μια απάτη, ένας έρωτας που έληξε άδοξα. Τα πας πολύ καλά, με την έννοια του αναμενόμενου, του μέσου όρου. Συνέχισε έτσι και μην κάνεις και παντιέρα το πόσο χρειάζεσαι το χώρο σου, όλοι τον χρειαζόμαστε. Αν ένιωσες ασφυξία μέσα σε τρεις μέρες, δεν βλέπω και πολύ θυελλώδη έρωτα. Και δεν θίχτηκε επειδή είναι μεγάλος εγωιστής, αλλά επειδή αυτό που έκανες ήταν αγενές.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News