Καλησπέρα σας. Είμαι 22 χρονών. Πρόσφατα πέρασα μια πολύ αγχωτική περίοδο στη ζωή μου που διήρκησε περίπου 3 μήνες. Πήγαινα σε πάρα πάρα πολλούς γιατρούς , διότι ένιωθα ότι κάτι πάει λάθος στον οργανισμό μου. (από παθολόγο, ενδοκρινολόγο, γυναικολόγο, ΩΡΛ, ορθοπεδικό, νευρολόγο, οφθαλμίατρο) κάνοντας μέχρι και μαγνητική εγκεφάλου παρακαλώντας ουσιαστικά την νευρολόγο να μου την γράψει να ησυχάσω. Τα συμπτώματα ήταν ότι πάντα πονούσα σε πολλά σημεία (από κεφάλι, κοιλιά, στέρνο, γόνατα) πολύ έντονα , έτρεμαν τα άκρα μου, δύο φορές λιποθύμησα, είχα δέκατα και πυρετό σε εναλλαγή μεταξύ τους για 2 εβδομάδες. Οι γονείς μου προσπαθούσαν να με καθησυχάσουν, αλλά βλέποντας ότι δεν ησυχάζω και παθαίνοντας μαζί με όλα αυτά μια βαρβάτη κρίση πανικού, θέλησαν να πάμε σε όλους τους γιατρούς να πειστώ και να ησυχάσω. Με όλα αυτά, τώρα έχω ηρεμήσει κάπως, οριακά δεν θέλω να ξαναεπισκεφτώ γιατρό. Ξέρω ότι με είχε πιάσει νοσοφοβία ή όπως μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό. Ο τελευταίος μου φόβος , που πιστεύω δεν θα φύγει ποτέ, είναι ο φόβος για τον καρκίνο , μιας και η μητέρα μου πέρασε καρκίνο στον μαστό πριν 8 χρόνια και τα κατάφερε αισίως. Φοβάμαι, γιατί έχω μεγάλο στήθος σε σχέση με άλλες συνομήλικες κοπέλες (D, D+) , πάντα σχολιαζόταν και αισθανόμουν και αισθάνομαι άβολα να φοράω κολλητά μη σχολιαστεί παραπάνω, με έχει κουράσει. Ακούγεται μπορεί και υπερβολικό αλλά φοβάμαι μήπως του μεγέθους, έχω περισσότερες πιθανότητες να πάθω καρκίνο του μαστού , γενικά φοβάμαι. Συγγνώμη για το κατεβατό, και σας εύχομαι υγεία πραγματικά. Υγ. Σκέφτομαι να επισκεφτώ την ψυχολόγο της σχολής αλλά αλήθεια ντρέπομαι να πάρω τηλέφωνο…
–Νο22
Να μη ντρέπεσαι. Να πάρεις. Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ. Αν ο λόγος που ντρέπεσαι είναι ότι νομίζεις ότι δεν έχεις κάτι «σοβαρό», ή ότι είναι ντροπιαστικό αυτό που σκέφτεσαι επειδή έχει σχέση με το στήθος σου, τότε θα σου πω ότι η θεραπεία θα σου ανοίξει δρόμους σκέψης που τώρα δεν φαντάζεσαι καν. Θα είναι η πιο μεγάλη σου περιπέτεια. Πάρε σήμερα.
Οι ψυχολόγοι δεν είναι σαν τους φίλους σου και δεν διαχωρίζουν τις σκέψεις σε ντροπιαστικές και αξιοπρεπείς. Οι σκέψεις είναι σκέψεις. Εμείς τα κάνουμε σαλάτα, κρίνοντας τες . Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Από καθαρά ιατρική μεριά μιλώντας, το μέγεθος του στήθους δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Αυτό που μπορείς να κάνεις για το συγκεκριμένο θέμα είναι να κάνεις τον έλεγχο για τον αν φέρεις τα γονίδια BRCA. Σε περίπτωση που είσαι θετική τότε μπορείς να λάβεις κατάλληλη συμβουλευτική από κάποιον εξειδικευμένο γιατρό για το τι είναι καλύτερο να κάνεις στην δική σου περίπτωση. Μάλιστα είναι πολύ καλύτερο να μιλήσεις με τον γιατρό της μητέρας σου, η με κάποιον ειδικό, πριν ακόμα προβείς στον γονιδιακό έλεγχο, προκειμένου να συζητήσετε το “Αν” και το “Πότε” θα κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Έκανα συνδεση να κάνω διόρθωση εδώ. Έλεγχος γίνεται για μεταλλαγή (αλλαγή στο DNA) του γονιδίου όχι αν έχουμε το γονίδιο ή όχι. Το γονίδιο το φέρουμε ούτως ή άλλως (εκτός αν σου λείπει τελείως από μεταλλαγή).
Ναι έτσι είναι. Γενικά όμως προτιμούμε να κανουμε ομως το κείμενο οσο πιο απλό και κατανοητό γίνεται, για όσους το διαβάζουν
Ναι σωστό σχόλιο. Γράφτηκε εσκεμμένα έτσι γιατί γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια να κρατάμε το κείμενο οσο το δυνατόν πιο απλό και να μην μπλέκουμε πολύ με ορολογία προκειμένου να το κείμενο να γίνεται καλύτερα κατανοητό
Νίκος αξία!! <3
Και μέχρι το τέλος σκεφτόμουν: σε τόσους γιατρούς πήγε, σε ψυχολόγο γιατί όχι;
Ξεκίνησα να γράφω και είδα το σχόλιο του γιατρού και ηθελα να γράψω ακριβώς τα ίδια. Όχι ως γιατρός αλλά ως υποψήφια για καρκίνο του μαστου. Η μητέρα μου αρρώστησε σε ηλικία 36 ετών, πολύ νέα για τα δεδομένα των ιατρών τότε, και με κανένα ιστορικό στην οικογένεια. Αρχικά θα πρέπει να μιλήσεις με τον μαστολογο της μητέρας σου , που ξέρει ακριβώς το τύπο καρκίνου που έχει περάσει και αυτός θα σε καθοδηγήσει για το τι πρέπει να κάνεις. (Εγώ πχ επειδή έχω μεγάλο στήθος με κύστες , άρχισα με καθοδήγηση της γιατρού πάντα υπέρηχο κάθε 6μηνο από τα… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε κοπελιά πήγες σε όλους τους γιατρούς εκτός από αυτόν που έπρεπε. Πάρε τηλέφωνο τον ψυχολόγο.
Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός.
Ναι το ξέρω, κατά κάποιο τρόπο σου “γιατρεύει” την ψυχή όμως. Με την ευρεία έννοια το έγραψα.
Αρρωστοφοβία και πανικός. Υπάρχουν λύσεις! Πηγαινε σε ψυχολόγο κορίτσι μου.
Δε θέλω να σε τρομοκρατήσω αλλά θεωρώ σημαντικό να πω αναφέρω το τι συνέβη σε μένα μιας και μοιάζουν λίγο σε κάποια σημεία οι ιστορίες μας. Για χρόνια έτρεχα σε γιατρούς, στα επείγοντα και γενικά ταλαιπωριόμουν. Είχα κάνει ένα σωρό εξετάσεις, στις οποίες δεν φαινόταν κάτι που να δικαιολογεί τα συμπτωματα μου. Πίστευα ότι ειχα κάνει όλες τις εξετάσεις. Κάποιοι γιατροι μου έλεγαν ότι είμαι απλά αγχωμένη ή μου έλεγαν δεν βρίσκω κάτι άρα είσαι καλά φυγε και μην ανησυχείς ή απλά έκαναν διάφορες άσχετες διαγνώσεις που δεν μπορούν να αποδειχθούν με εξετάσεις όμως δεν με έπεισαν ότι όντως αυτά… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πιστεύω ότι το πιο σημαντικό θα ήταν να κάνεις τον έλεγχο για το γονίδιο, εφόσον είχε καρκίνο η μητέρα σου και ειδικά αν είχαν και άλλες γυναίκες στην οικογένεια. Αν έχεις το γονίδιο, μην πανικοβάλλεσαι, υπάρχουν λύσεις για να προστατευτείς έως 99%. Αν δεν έχεις το γονίδιο, οι πιθανότητες είναι οι ίδιες με όλες τις άλλες γυναίκες, περίπου 1 στις 8 (δυστυχώς και όλο και ανεβαίνει). Εκεί το πιο σημαντικό είναι ο τακτικός έλεγχος. Αν εμφανιστεί ο καρκίνος του στήθους, όσο πιο νωρίς βρεθεί, τόσο πιο γρήγορα, αποτελεσματικά και ανώδυνα θα αντιμετωπιστεί. Και γνωρίζοντας, τόσο πιο ήσυχη θα νοιώθεις… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω οτι ο φόβος για αρρώστειες τύπου καρκίνος είναι πολύ διαδεδομένος για όλο τον κόσμο..πόσο μάλλον για ανθρώπους με ιστορικό ή κληρονομικότητα. Αυτό απ’ τη μια είναι καλό γιατί μας κάνει να “ψαχνόμαστε” πιο εύκολα και να κάνουμε τα απαραίτητα τσεκ απ και εξετάσεις (π.χ. τεστ παπ κτλ).
Όταν όμως ο φόβος μας κυριεύει και δεν μπορούμε να ζήσουμε οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, μονο ο ψυχολόγος μπορεί. Καμμιά ντροπή φίλη μου. Κοίτα να κάνεις ό, τι περνάει από το χέρι σου για να γίνεις καλά και να χαρείς την ζωή σου.
Αν η σχολή σου ανήκει στο ΑΠΘ, η υπηρεσία ψυχολογικής υποστήριξης είναι πρακτικά ανύπαρκτη, και το λέω από προσωπική πείρα. Ό,τι ώρα, ό,τι μέρα και να πάρεις τηλέφωνο δε το απαντάει ποτέ κανείς, υπάρχει τηλεφωνητής. Το μήνυμα λέει να αφήσεις ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο, χωρίς να ξέρεις φυσικά αν ο τηλεφωνητής είναι σε ανοιχτή ακρόαση, ποιός έχει πρόσβαση στα μηνύματα, τα προσωπικά δεδομένα είναι άγνωστη έννοια. Και αντο θέμα σου είναι σοβαρό να πας στο ΑΧΕΠΑ. Έχω πάρει πολλές φορές, εργάσιμες μέρες, ώρες γραφείου, έτσι σαν πείραμα, για να δω αν θα φιλοτιμηθεί κάποιος να απαντήσει, και σου λέω να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Σε καταλαβαινω φιλη μου. Κι εγω υποφερω απο την φοβια μου αυτη.
Νομιζω ομως οτι το μεγεθος δεν εχει καμμια σχεση με τις πιθανοτητες. Η πυκνοτητα των μαστων εχει συσχετιστει με διαφορα θεματα και οχι το μεγεθος το οποιο ειναι ανεξαρτητο της πυκνοτητας.