Γεια σου α,μπα, Σπουδαζω λοιπον που λες ενα αντικειμενο που δεν ξερω αν μου αρεσει τοσο πολυ οσο θα επρεπε ωστε να πετυχει καποιος στον κλαδο του(αρχαιολογια). Σπουδαζω, ειμαι τελευταιο ετος, θα επιδιώξω να παω σε καποια ανασκαφη τωρα στο εαρινο εξαμηνο μεσω πρακτικης αλλα δε νομιζω να με παρουν επειδη δεν εχω τους τελειους βαθμους. Γενικοτερα εχω παρατηρησει οτι ενω ασχολουμαι με το αντικειμενο δεν ειμαι σιγουρη αν θα μπορεσω να επιβιωσω με αυτο το επαγγελμα και αν εχω την θεληση και την αυτοκυριαρχία να πετυχω. Δεν εχω πετυχει τιποτα στη ζωη μου και νομισα οτι με τις σπουδες και την αρχαιολογια κατι θα καταφερω. Αλλα πλεον δε ξερω αν εχω χαρακτηρα επιμονο, ειμαι ευχαριστημενη με το μετριο αλλα ταυτοχρονα σκεφτομαι το μελον μου επαγγελματικά. Φοβαμαι οτι θα γινω μια πολυ μετρια αρχαιολογος που θα βολευτω πανω στην αρκετα καλα οικονομικη κατασταση των γονιων μου. Και αυτο μου δημιουργει αγχος και μια αποστροφή προς την επιστημη και προς την προσωπικοτητα μου. Το να σου αρεσει μονο οσο οσο ενα αντικειμενο και να δουλευεις μονο οσο οσο ειναι επαρκες για να επιβιωσει κανεις αξιοπρεπως και για να ανεξαρτοποιηθει οικονομικα? Σκεφτομαι και το ποσο δυσκολα θα βρω μια οποιαδηποτε δουλειά στο αντικειμενο μου και απελπιζομαι. Πως θα ξεκαθαρισω τα πραγματα στο κεφαλι μου? Νομιζα οτι μεχρι τωρα θα ηξερα τι θελω στη ζωη μου σιγουρα αλλα τα πραγματα χειροτερευουν οσο πανε. Ειμαι αναποφασιστη, δεν ξερω τι θελω, δε ξερω τι μου αρεσει, δεν ξερω ποιες θα ειναι οι δυνατότητες που θα συναντησω.
-Ζιρο
Αγαπητή φίλη τα ερωτήματα που έχεις πηγάζουν από ένα θεμελιώδες και πολύ σοβαρό πρόβλημα, που αρχικά δεν θα έπρεπε να είναι πρόβλημα, αλλά το άφησες στην άκρη για πολλά χρόνια χωρίς να το ακουμπήσεις καν και τώρα το βρήκες μπροστά σου: δεν ξέρεις ποια είσαι.
Νόμιζες ότι θα ξέρεις μέχρι τώρα, αλλά δυστυχώς νόμιζες ότι θα γίνει ως δια μαγείας, απλώς επειδή περνάει ο χρόνος. Η αυτογνωσία όμως δεν γίνεται αυτόματα με τον καιρό, όπως μεγαλώνεις. Πρέπει πρώτα να ξέρεις ότι τη χρειάζεσαι, μετά να την κυνηγάς, και να προσπαθείς.
Τώρα αν σε είχα μπροστά μου θα με ρωτούσες «και πώς θα την βρω αυτή την αυτογνωσία;» Τολμώντας, είναι η απάντηση. Ή θα αποφασίσεις ότι θα είσαι εντάξει με το μέτριο, ή θα αρχίσεις να παίρνεις ρίσκα. Θα πας σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει, θα φας πράγματα που δεν έχεις ξαναφάει, θα μιλήσεις με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναμιλήσει, θα δεις, θα ακούσεις, και θα δουλέψεις και θα διαβάσεις. Αυτή είναι η προσπάθεια που απαιτείται για να μην είσαι αναποφάσιστη. Αλλιώς θα παραμείνεις έτσι, να αναρωτιέσαι τι θέλεις, τι σου αρέσει και τι θα συναντήσεις, κάνοντας τυχαίες κινήσεις που είναι εξαιρετικά απίθανο να σε βγάλουν κάπου καλά.
Αν σε μπέρδεψα: ξεκίνα με τη σχολή σου. Γιατί έχεις μέτριους βαθμούς; Πολύ κακώς. Να προσπαθήσεις περισσότερο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η Λένα, είπε το πιο σημαντικό που είναι το να μάθεις ποια είσαι και τι σημαίνει για εσένα ‘πετυχαίνω επαγγελματικά’. Να συμπληρώσω κάτι πρακτικό. Η αρχαιολογία είναι μια επιστήμη που, αν ψάξεις, σου προσφέρει ποικίλλες επαγγελματικές διεξόδους. Μπορείς να αφοσιωθείς σε ανασκαφές και να γυρίσεις όλη την Ελλάδα ή και τον κόσμο μέσα από αυτές, μπορείς να κάνεις μεταπτυχικά σε συναφείς κλάδους όπως ιστορία τέχνης και μουσειολογία και να δουλέψεις σε μουσεία, πινακοθήκες, ιστορικά κάστρα σε Ελλάδα και εξωτερικό κτλ κτλ, μπορείς να κάνεις διδακτορικό και έρευνα με στόχο ακαδημαική καριέρα, μπορείς να δουλέψεις ως καθηγήτρια στην εκπαίδευση, μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Πάρα πολύ ωραία τα λες Leas!
Κι εγω αρχαιολόγος είμαι και όχι απλά μέτρια αλλα κάκιστη γιατι πολύ απλά δεν εξασκώ το επάγγελμα. Ειναι δικαιολογημένο να αγχώνεσαι για τα μελλοντικά σου βήματα γι αυτο το πιο σημαντικό ειναι να θέσεις τους δικούς σου προσωπικούς στόχους. Αρχικά πάρε μέρος σε μια ανασκαφή και δες αν σου ταιριάζει αυτού του είδους η ζωη.
Ο στόχος της αριστείας είναι ένας πρώτης τάξεως λόγος για να παραμείνει κανείς και μέτριος, απογοητευμένος και να δειλιάζει να τολμήσει το οτιδήποτε. Εσύ έχεις και οικονομική άνεση, οπότε είναι ακόμα πιο εύκολο να παραιτηθείς. Η αριστεία μπορεί κάλλιστα όμως να είναι ένα ωραιότατο κίνητρο αν πεις στον εαυτό σου, ότι θα σε αγαπάς για την προσπάθεια να πας λίγο παραπάνω από την προηγούμενη φορά. Λίγο καλύτερα. Τις πρώτες μου εργασίες στο ανοιχτό παν/μιο τις έγραψε ο άντρας μου. Είναι 4 εργασίες από τις οποίες μπορούμε να παραδώσουμε τις 3 αν θέλουμε, αρκεί το σύνολο των βαθμών να είναι 20… Διαβάστε περισσότερα »
Ωραία που τα λες βρε Πόντια 🙂
Πες τα Πόντιά μου. Ως συνήθως, πολύ σταράτα! Κάπως έτσι παραλίγο να χάσω το MSc μου. Θυμάμαι ότι τράβηξα τον εαυτό μου από τα αυτιά για να πάω να γράψω στις εξετάσεις, ξέροντας ότι θα πάτωνα. Αλλά θα έχανα τελείως το παιχνίδι αν δεν εμφανιζόμουν. Το ίδιο για τις περισσότερες εργασίες, αλλά τις κατέθεσα. Με έσωσε μόνο η πτυχιακή που πήρε άριστα. Απορώ ακόμη που δεν της τράβηξε μια κόκκινη γραμμή ο επιβλέπων, του είχα βγάλει το λάδι για να τη δει πριν την προθεσμία “χωρίς να είναι τέλεια”. Απουσία κατανόησης του όρου draft εκ μέρους μου. Και δεν μπορώ… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτο το “αχ δεν τρελαίνομαι για κάτι,δε θα γίνω καλή στη δουλειά μου” νομίζω είναι το ανάποδο του κοελικου “αχ το θέλω πάρα πολλά άρα θα το καταφέρω”.