Έχω ξαναστείλει ερώτηση και με βοήθησες πολύ και εσύ αλλά και τα σχόλια από κάτω! Λοιπόν είμαι σε δίλημμα! Εδώ και κάποιο καιρό έχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή! Με τον καινούριο γιατρό μου έχουμε ξεκινήσει τώρα τα τακτικά ραντεβού και μου πρότεινε μια φαρμακευτική αγωγή συμπληρωματική μαζί με την θεραπεία που θα κάνουμε μέσα στα ραντεβού! Δεν με πίεσε να τα πάρω και όταν με είδε να διστάζω και να μην είμαι σίγουρη το άφησε πανω μου. Μου έχει ξαναπεί άλλος γιατρός πιο παλια να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή αλλά οι τριγύρω μου με έχουν φοβίσει αρκετά. Απο την μάνα μου που μου λέει πως κάπως έτσι έπαθε μια φίλη της καρκίνο(παραπληροφόρηση προφανώς) μεχρι την κολλητή μου που μου λέει πως άμα τα ξεκινήσεις σε ξεκινάνε σε ελαφριά και μετά όσο πάνε στα βαραίνουν(έχει γνωστούς και μου εδωσε καποια παραδείγματα). Η αλήθεια είναι ομως πως ξέρω πως η φαρμακευτική αγωγή θα με βοηθήσει. Με φοβίζει όμως να ξεκινήσω κάτι τέτοιο μόνη μου στα 24(μένω στην άλλη άκρη της Ελλάδας από την οικογένεια μου) με τις φίλες μου να είναι ξεκάθαρα εναντίον και με την οικογένεια μου προφανώς να μην ξέρει πως τα έχω ξεκινήσει(αν τους το πω θα χάσω και την λίγη ηρεμία μυαλού που εχω που με τόσο κόπο έχω αποκτήσει). Νιώθω πως αν έχουν έστω και λίγο δίκιο είναι κάτι πολύ σοβαρό(να ξεκινήσω να παίρνω φάρμακα) και πως ίσως να μην τα χρειάζομαι. Η ερώτηση μου λοιπον ειναι αυτη : Ποια είναι η άποψη σου για τα φάρμακα (αγχολυτικα και αντικαταθλιπτικά); Είναι όντως τόσο σοβαρό αλλά και τόσο εθιστικό να τα παίρνεις όσο τα κάνουν οι υπόλοιποι να ακούγονται;
– Ένα μυαλό και αυτό λιψο
Αυτά τα θέματα τα συζητάς ΜΟΝΟ με τον γιατρό που σου τα γράφει ή με τον γιατρό που σου τα προτείνει, και με ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον. Δεν ζητάς γνώμη ούτε από τις κολλητές, ούτε από τους γονείς, ούτε από αγνώστους στο ίντερνετ (κυρίως όχι από αγνώστους στο ίντερνετ). Είναι θέματα που μόνο εξειδικευμένοι επιστήμονες δικαιούνται να έχουν άποψη. Τα ιατρικά σου θέματα είναι απόρρητα και δεν είναι για κουβέντα. Αν εμφανιστούν παρενέργειες, ή αν παρουσιάσεις συμπτώματα που σου μοιάζουν για παρενέργειες, και πάλι θα ρωτήσεις ΜΟΝΟ τον γιατρό που σου τα γράφει και ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ. Μόνο αυτός ξέρει το ιστορικό σου. Κανέναν, για κανένα λόγο, εκτός αν θελήσεις να πάρεις δεύτερη ή τρίτη (ή τέταρτη ή πέμπτη) ΙΑΤΡΙΚΗ γνώμη από ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ γιατρό, δηλαδή μόνο από ψυχίατρο – ούτε από παθολόγο, ούτε από ενδοκρινολόγο, ούτε από γυναικολόγο, και πάλι μόνο από ψυχίατρο που πρώτα θα σε εξετάσει, θα πάρει ιστορικό, και θα το σκεφτεί πριν απαντήσει. Όχι στο πόδι.
Μίλησε στον γιατρό σου για όλες τις ανησυχίες σου (αν προκαλούν καρκίνο, αν προκαλούν εθισμό, πώς θα τα διακόψεις, αν θα τα διακόψεις, ρώτα για τις παρενέργειες) και αν δεν καταλάβεις κάτι, ρώτα ξανά και ξανά μέχρι να σιγουρευτείς ότι κατάλαβες. Αν αποφεύγει τις ερωτήσεις, αν σε αποπαίρνει, ή αν δεν σε κάνει να νιώθεις ότι κατάλαβες, πήγαινε σε άλλο γιατρό.
Και σταμάτα να συζητάς τέτοια θέματα που ξέρεις ότι είναι ταμπού με ανθρώπους που έχουν προκαταλήψεις και ημιμάθεια και αναμασάνε, πώς να το πω, βλακείες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πέρα από αυτά που σου είπε η Λένα, εγώ έπαιρνα ψυχοφάρμακα για γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και μια φίλη μου για κατάθλιψη κι ούτε παρενέργειες είχαμε ούτε εθιστήκαμε, αλλά αντίθετα βοηθηθήκαμε πολύ. Η εμπειρία όμως 1, 2, 10, ατόμων δεν είναι επαρκής. Αν εμπιστεύεσαι τον γιατρό σου, ακολουθείς τις οδηγίες του. Αν όχι, αλλάζεις γιατρό ή ζητάς μια δεύτερη γνώμη.
Ρε παιδιά, πάλι τα ίδια θα λέμε? Γιατί τις πληρώνεις αυτές τις ρημάδες τις επισκέψεις αν είναι να κάνεις γκάλοπ στη μαμά σου και τις φίλες σου (και στο αμπα!?)? Παίζεις σε δύσκολη πίστα, γιατί τα ψυχιατρικά φάρμακα είναι ταμπού και δαιμονοποιημένα στην ελληνική κοινωνία. Ρώτα τον γιατρό σου! Που αυτή είναι η δουλειά του και γι΄αυτό δίνεις τα χρήματά σου εκεί. Αλλιώς θα πλήρωνες τις φίλες σου και τη μαμά σου (και Λένα και αναγνώστες). Παρεμπιπτόντως, και η αντιμετώπιση που έχει ο ασθενής απέναντι στη φαρμακευτική αγωγή είναι κομμάτι της νόσου/ θεραπείας, οπότε μόνο καλό θα σου κάνει γενικότερα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπημένη Ένα μυαλό κι αυτό λειψό, όταν ήμουν 21 διαγνώστηκα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταρχή, η οποία είχε φτάσει να με βασανίζει σε τέτοιο βαθμό, που άρχισα να σκέφτομαι την αυτοκτονία, σταμάτησα να τρώω, σιγά σιγά και να κάνω το οτιδήποτε. Πήγαινα από το κρεβάτι στην τουαλέτα κι ως εκεί. Ζήτησα βοήθεια από ψυχίατρο, παρότι οι περισσότεροι στο σπίτι μου δεν καταλάβαιναν γιατί. Ακόμα και η μητέρα μου, που είχε πάει σε ψυχίατρο και είχε πάρει αντικαταθλιπτικά στα 40 της, με αντιμετώπισε σαν καλομαθημένο παιδί που ”τι έχω και μου φταίει”. Ο γιατρός μου έδωσε αγχολυτικά, για τις πρώτες δυο εβδομάδες μέχρι… Διαβάστε περισσότερα »
Συγχαρητήρια για τη δύναμη σου να μην το βάζεις κάτω Κ να παλεύεις ξανά κ ξανά!!πόσο σημαντικό το να ακούς το σώμα σου..πολυ ρεαλιστική και αισιόδοξη η οπτική σου.μπραβο σου.ευχομαι να είναι όλα καλά Κ αν δεν είναι έχεις τα εργαλεία Κ την γνώση πλέον για να τα κάνεις
Σ’ευχαριστώ Ήρα! 🙂 Είναι σπουδαίο να μην το βλέπει κανείς σαν στίγμα, σαν ανημπόρια και θα τη βρει την άκρη.
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα εδώ βρε φίλη. Για να έχεις γνώμη πρέπει να έχεις γνώση. Η αποψάρα της μαμάς, της ξαδέρφης, του βαφτιστήρα του μπατζανάκη δεν έχουν καμία βαρύτητα και δεν μπορεί να παραβάλλονται δίπλα στη γνώμη του γιατρού. Ούτε και η άποψη κανενός απο μας εδώ. Και αν βλέπεις ότι οι γύρω σου αδυνατούν να σε στηρίξουν, αλλά αντίθετα σε βλάπτουν, δεν χρειάζεται να μοιράζεσαι μαζί τους τόσο προσωπικές πληροφορίες.
πήρα αγωγή για αγχώδη διαταραχή, η οποία είχε πολύ έντονα ψυχοσωματικά, σε βαθμό που άρχισε να μου κάνει σοβαρή ζημιά σε άλλα όργανα του σώματος (έντερα, δόντια κλπ). Το τι άκουσαν τα αυτιά μου από φίλους και γνωστούς, δεν λέγεται. Επιλογή μου ήταν να το λέω για να σπάσω το ταμπού, αλλά δεν σου συνιστώ να το κάνεις κι εσύ.
Ήταν σοκαριστική η διαφορά του πριν με το μετά, απέκτησα ξανά διάυγεια στη σκέψη και σταμάτησα να πηδάω στον αέρα από το άχγος με το παραμικρό.
Τα φάρμακα που είναι εξαρτησιογόνα έχουν κόκκινη διαγράμμιση και τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι.
Όπως όλα τα φάρμακα, και τα κόκκινης γραμμής γράφονται και λαμβάνονται με την καθοδήγηση τ@ γιατρού μας.
επίσης, στα φάρμακα με κόκκινη γραμμή ή που δίνονται με κόκκινη συνταγή δεν είναι μόνο αυτά που δημιουργούν εξάρτηση.όπως είπε και η lioness, όλα γίνονται ΠΑΝΤΑ μετά από συνεννόηση με τον γιατρό. Σε τέτοια ευαίσθητα θέματα ας μην λέμε μισές αλήθειες ή απόψεις που δεν είμαστε σίγουροι.
Θα πω κάτι γενικό σαν οδηγία :πρέπει να αντιμετωπίζουμε το θέμα ψυχικής υγείας όπως οποιαδήποτε άλλη πάθηση η οποία χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή. Όπως λοιπόν π.χ. για την οισοφαγιτιδα θα μιλήσεις με γαστρεντερολογο ο οποίος ανάλογα με τα συμπτώματα θα σε κατευθύνει σε συγκεκριμένη και δοσολογικα εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή, έτσι θα πράξεις και για οποιοδήποτε άλλο θέμα υγείας. Η αύξηση ή η μείωση, η αλλαγή της αγωγής, θα προκύψει μέσα από ιατρική παρακολουθηση και μόνο. Ακόμη και για την οισοφαγιτιδα . Επίσης, όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες,αυτο δεν σημαίνει ότι θα εμφανιστούν σε όλους όσους θα τα πάρουν . Θα συζητήσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω με τη Λένα. Ως φαρμακοποιός θα προσθέσω πως μερικά ψυχοφάρμακα θέλουν περίπου 2 εβδομάδες μέχρι να αρχίσουν να δρουν πλήρως.Δεν ισχύει για όλα αλλά για κάποιες κατηγορίες.Αν αυτά που σου πρότεινε ο γιατρός ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, σε παρακαλώ μην τα διακόψεις από μόνη σου ( όπως και κάθε είδους ψυχοφάρμακο). Ο γιατρός για να σου τα έδωσε αυτά τα φάρμακα έκανε κάποια διάγνωση, δε σου τα έδωσε τυχαία. Μπορεί αυτό που βιώνεις να είναι δύσκολο και να σε φοβίζει , όμως μην ξεχνάς, πως ήδη είσαι σε ένα καλό δρόμο ώστε να λύσεις αυτό που σε… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη μου ακριβώς το ίδιο έτυχε και σ’ έμενα. Την πρώτη φορά που μου πρότειναν θεραπεία το πήρα πολύ κατάκαρδα, ήμουν 21 ετών. Το είπα σε δικούς μου ανθρώπους και οι αντιδράσεις ήταν οι γνωστές. Δεν σκέφτηκα να ρωτήσω τίποτε παραπάνω την ψυχίατρο και απέρριψαν την ιδέα. Για άσχετους λγους διέκοψα τη θεραπεία και τώρα στα 29 μου συνεχίζω. Αυτή τη φορά μου πρότειναν ξανά θεραπεία, εκανα ότι ερώτηση είχα στο μυαλό μου στη γιατρό και στη συνέχεια πήρα την αποφαση μου. Εύχομαι να πάρεις τη σωστή απόφαση για σένα με ξεκάθαρο μυαλό και όχι επηρεασμένη από το περιβάλλον σου.… Διαβάστε περισσότερα »
Ε αφού το είπε η κυρά Κουλα από την άλλη άκρη της Ελλάδας και η 24χρονη κολλητή που έχει μια τριτοξαδέρφη κι έναν μπατζανακη που πήραν ψυχοφάρμακα και έπαθαν σύφιλη, τότε μην ακούς τους γιατρούς και μην τα πάρεις. Συγνώμη που ακούστηκα απαξιωτική αλλά εκνευρίστηκα! Σου εύχομαι να κάνεις το σωστό και να δεις βελτίωση σύντομα. Πάντως να ξέρεις ότι ακόμα και καποιες παρενέργειες να έχουν, όπως μπορεί να έχουν όλα τα φάρμακα που παίρνουμε, ο γιατρός σου θα σου πει να τα διακόψεις ή να δοκιμάσεις κάποιο άλλο σχήμα που θα ναι πιο κατάλληλο για σένα. Αυτό το νόημα… Διαβάστε περισσότερα »
Εχω καταληξει να θυμωνω που ανθρωποι 24 χρονων παιρνουν τη βοηθεια του κοινου για εξειδικευμενα θεματα, για τα οποια παραλληλα πληρωνουν εναν καταρτισμενο επαγγελματια. Φτασαμε να τιθεται σοβαρα το ερωτημα απο ακαδημαικο πολιτη, αν εχουν δικιο οι φιλεναδες και οι γονεις, η ο γιατρος. Και οχι να ρωτας το γιατρο σου για να σου λυσει τις αποριες και τους φοβους, αλλα αγνωστους στο ιντερνετ. Καταλαβαινω το τεραστιο ταμπου της ψυχικης υγειας, ομως ειλικρινα αδυνατω να συλλαβω καν πως οι επιστημονικες αποψεις και οι αποψαρες μπαινουν στην ιδια προταση για να συγκριθουν.