Αγαπητή «Α, μπα»: Φοβάμαι μην απολυθώ

Αγαπητη μου Α μπα, Σου εχω στειλει πολλες φορες, χωρις να μου απαντησεις, ελπιζω αυτη τη φορα να ειμαι τυχερη, γιατι εκτιμω πολυ τη γνωμη σου. Μου προεκυψε ενα θεμα και δεν ξερω πως να το διαχειριστω. Εκανα δυο σημαντικα λαθη στη δουλεια μου (ειμαι ασκουμενη δικηγορος), τα οποια ομως δεν ειναι νομικα αλλα ειναι λαθη του στυλ δεν ενημερωσα για καποια εγγραφα κλπ. Δε μπορω να πω ακριβως το σφαλμα γιατι καποιες φορες σε διαβαζει μια συναδελφος μου και δε θελω να καταλαβει, αλλιως θα περιεγραφα επακριβως το σφαλμα. Το μονο που μπορω να πω ειναι οτι ο εργοδοτης μου ζημιωθηκε ενα (ελαχιστο ποσο) για το σφαλμα μου. Ελειπα σε αδεια πολλες μερες, σημερα γυρισα και βρισκω ενα εξοργισμενο μειλ απο τον εργοδοτη μου προς εμενα ζητωντας μου λογοδοσια γι αυτο που εκανα. Σα να μην εφτανε αυτο, φανερωθηκε κ αλλο λαθος μου καπακι σημερα, αυτο λιγοτερο σημαντικο που οφειλοταν στην αφηρημαδα μου μια μερα που ειχα πελαγωσει απο το αγχος μου λογω ενος προσωπικου ζητηματος και δεν ειχα μυαλο για τιποτα, δεν ηλεγξα κατι θεωρωντας πως δε θα φανει (οντως ηταν πιθανοτητα μια στις εκατο να αποκαλυφθει) και την πατησα, αποκαλυφθηκε τωρα. Εννοειται πως δεν ειμαι τελειομανης ουτε ειμαι απο αυτους που εχουν το χαρισμα να προσεχουν την καθε παραμικρη λεπτομερεια, αλλα σε γενικες γραμμες ειμαι πολυ καλη ασκουμενη και με εχει επαινεσει ο εργοδοτης μου ουκ ολιγες φορες για την αποδοση μου, μου θετει ερωτηματα και θελει να τον βοηθαω, εκτιμαει τη γνωμη μου και μου εκανε κ αυξηση σημαντικη προσφατα και μαλιστα μου ειπε πριν παρω την αδεια οτι θα μου ξανακανει του χρονου. Ετσι εχω φτασει να παιρνω εναν πολυ καλο για τα δεδομενα της εποχης και των συναδελφων μου μισθο. Τελος παντων, και τους 18 μηνες της ασκησης μου (τωρα τελειωσα αλλα συνεχιζω) δεν εδωσα κανενα δικαιωμα στον εργοδοτη μου να μου πει κατι, ισα ισα το αντιθετο, ομως γενικα καποιες φορες σε καποια πραγματα που μου δινανε συναδελφοι και τα οποια δεν τα ηλεγχε αυτος εκανα λαθακια απο απροσεξια, που ομως και οι ιδιες λεγανε οτι ειναι φυσιολογικα σχετικα. Ομως, παρεμενε η εντυπωση οτι ειμαι σχετικα απροσεκτη ή λιγο αφηρημενη. Ετσι φτανουμε στο σημερα, που γυρισα απο την αδεια και διαβασα το μειλ. Αρχικα εκεινος δεν ηταν στο γραφειο, εγω οταν εφτασα σημερα στο γραφειο απαντησα στο μειλ οτι δεν ηξερα ποσο σημαντικα ηταν τα εγγραφα και τη συνεπεια που ειχε αυτο που εκανα (ηταν περισσοτερο λογιστικο λαθος και οντως καποιος μπορει να μην το γνωριζει). Δε μου απαντησε ποτε στο μειλ. Μετα οταν ηρθε στο γραφειο, δε μου απηυθυνε το λογο και με απεφευγε, βεβαια ουτε εγω εκανα προσπαθεια να του μιλησω και να απολογηθω, γιατι ντρεπομουν πρωτον και δευτερον δεν ειχα και πολλα να πω προς υπερασπιση μου, παρα μονο οτι δε γνωριζα ποσο σημαντικο ηταν αυτο που εκανα. Μετα εφυγε και δε μου απαντησε ουτε στο μειλ ουτε μου μιλησε ποτε. Δε μου ειπε κατι για απολυση γιατι δε μιλησαμε. Ομως, πρωτη φορα δε με χαιρεταει ουτε μου απανταει στο μειλ. Ειναι πολυ ευγενικος μαζι μου και εδειχνε να με συμπαθει αρκετα. Πως να το χειριστω αν συνεχιστει αυτο? Δε μου αναθετει εκεινος δουλειες, οι συναδελφοι μου μου λενε τι εχω να κανω οποτε μπορει απλα να μην ξαναμιλησουμε. Το θεμα ειναι οτι φοβαμαι οτι δε θα με πληρωσει αν εξακολουθησει να ειναι θυμωμενος και θα εχω το φοβο της απολυσης. Θεωρω πως δε θα με διωξει μεχρι να βρει αντικαταστατρια μου, και θα βρει πανευκολα (ποσο δυσκολο ειναι να βρεις νεο ασκουμενο?) οποτε εγω πως να ηρεμησω απο το αγχος μου? Συν τοις αλλοις δε με υποστηριζει καμια απο τις συναδελφους μου, γιατι δε με συμπαθουν και γω το ιδιο. Η μια μαλιστα μου εχει φωναξει αρκετες φορες για πολυ ασημαντα λαθη. Σκεφτομουν ετσι κ αλλιως να φυγω Σεπτεμβρη γιατι εδω και δε με συμπαθουν και δε μ αρεσει το αντικειμενο του γραφειου καθολου, αλλα με κρατουσαν τα χρηματα, το αφεντικο που με εκτιμουσε και το ωραριο που ειναι πολυ σημαντικα για τον κλαδο μας ειδικα που μπορει να μην πληρωνεται καποιος ή να δουλευει 15ωρα. Ομως, δε θελω να φυγω απο τωρα και κυριως δε θελω να με απολυσουν γιατι τι εκτιμηση μετα θα εχω για μενα? Ηδη εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση, δε θα αντεξω μια απολυση, οικονομικα ειμαι πολυ καλα και χωρις τη δουλεια (εχω καποια εισοδηματα) αλλα θελω να δουλευω, δε θελω να καθομαι. Αν δεν πληρωθω αυτο το μηνα, να φυγω? Αν μου πει οτι θα με εχει υπο επιτηρηση να φυγω? Γενικα τι πιστευεις Α μπα μου? Δε βρισκω σωστη τη συμπεριφορα του που δεν απαντησε στην απολογια μου στο μειλ. Αλλα αυτος εχει το πανω χερι οχι εγω. Εγω πως να το χειριστω? Να φυγω τωρα με το κεφαλι ψηλα ή θα φανει οτι εκανα λαθος και παραδεχτηκα οτι ειμαι ανευθυνη? Για να συνοψισω την ερωτηση , γιατι θα σε εχω κουρασει με τη φλυαρια μου, αν κανεις ενα χοντρο λαθος στη δουλεια σου, ασχετο με το κυριως αντικειμενο σου (αλλα και παλι λαθος), και ο εργοδοτης σου (που παλια σε εκτιμουσε) θυμωσει, που σημαινει οτι δε σε εμπιστευεται πια το ιδιο, αλλα δε σε διωχνει για δικους του λογους, και χωρις να εχεις οικονομικη αναγκη μεγαλη που ειναι το νουμερο ενα κριτηριο για πολλους που μενουν, τι κανεις? Φευγεις γιατι χαλασε η μεταξυ σας εμπιστοσυνη ή μενεις για να επανορθωσεις ή στην τελικη μενεις γιατι δε σε εδιωξε? Εσυ τι θα εκανες Α μπα μου στη θεση μου με αυτα τα δεδομενα? Ειναι κυριως θεμα εγωισμου οπως καταλαβαινεις και θεωρω πως ναι, ειναι λαθος να σκεφτομαι εγωιστικα, αλλα παιζει ρολο για μενα το αν φευγω εγω ή αν με απολυουν (νομιζω ολους τους νοιαζει αυτο). Τι να κανω? Ειμαι σε αναμμενα καρβουνα.

– Fleece

Αλήθεια πιστεύεις ότι είναι κυρίως θέμα εγωισμού;

Θα έλεγα ότι είναι κυρίως θέμα επαγγελματικής πορείας, γιατί είτε έχεις χρήματα από αλλού, είτε όχι (και φυσικά ευτυχώς που έχεις) δεν είναι καθόλου καλό να έχεις μια απόλυση στο βιογραφικό σου μαζί με τη ρετσινιά της απρόσεκτης. Ο κόσμος είναι έτσι κι αλλιώς πολύ μικρός, και ο κόσμος της δικηγορίας ακόμη μικρότερος. Αν ψάξεις αλλού δουλειά νομίζεις δεν θα σε ρωτήσουν γιατί έφυγες; Τι θα πεις; Ότι ήταν ζήτημα εγωισμού κυρίως; Και πώς ξέρεις ότι το μελλοντικό σου αφεντικό δεν θα επικοινωνήσει με το τωρινό για να μάθει τι μέρος του λόγου είσαι;

Πιστεύω ότι πάσει θυσία πρέπει να βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με το αφεντικό, όσο και αν σε αποφεύγει. Ζήτα ραντεβού. Μπούκαρε στο γραφείο του στην ανάγκη. Μίλησε του και ζήτα συγνώμη. Εξήγησε τι είναι αυτό που δεν ήξερες και τι έχεις μάθει από το λάθος σου. Αφού σε εκτιμούσε είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνήσεις και να ανακτήσετε επικοινωνία. Και εννοείται ότι από δω και πέρα πρέπει να κάνεις τριπλή προσπάθεια για λιγότερα λάθη. Είναι αναμενόμενο να τα κάνεις, αλλά είναι πολύ κακή ιδέα να βρίσκεις δικαιολογίες για να μειώσεις τη σημασία τους.

Ούτε να σε απολύσουν πρέπει, ούτε να παραιτηθείς. Να παλέψεις για την θέση σου εκεί και να είναι να φύγεις, μόνο με θαυμάσια συστατική επιστολή και άριστες επαγγελματικές σχέσεις με όλους.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News