Πρώτη φορά ψήφιζα φέτος. Δεν έχω σχηματίσει ακόμα δίκη μου άποψη. Βομβαρδιζομαι διαρκώς από αντιλήψεις άλλων, όπου σταθείς και όπου βρεθείς, ο ένας κατηγορεί τον άλλον. Πως μπορώ να καταλάβω τι με εκφράζει; Υπάρχει κάπου η αλήθεια; Τι θα μπορούσα να διαβάσω για να κατατοπιστώ κάπως;
– Ψηφοφόρος
Ρωτάς κάτι τεράστιο που δεν μπορεί να απαντηθεί σε λίγες γραμμές. Θα το προσπαθήσω.
Η πολιτική είναι η απόφαση που παίρνουμε ως κοινωνία για το πώς είναι το σωστό να μοιράζονται τα λεφτά. Όταν λέμε τα λεφτά, εννοούμε τους πόρους. Αυτό που ξέρεις είναι ότι ο καθένας αμείβεται ανάλογα με την δουλειά που προσφέρει, αλλά και από τώρα μάλλον ξέρεις ότι αυτό δεν είναι τόσο απλό, ούτε είναι τόσο δίκαιο. Τι προσφέρει ένας ποδοσφαιριστής που βγάζει δις, σε σχέση με μια δασκάλα νηπιαγωγείου; Η προσφορά από μόνη της είναι κάτι που επιδέχεται πολλή κουβέντα. Αλλά και πέρα από αυτό, τι γίνεται όταν κάποιος κάνει μια δουλειά που δεν αμείβεται (νοικοκυρά), τι γίνεται όταν κάποιος αρρωσταίνει, όταν γερνάει, όταν γεννιέται με αντικειμενικές δυσκολίες; Και μετά είναι το μεγάλο κομμάτι της ίδιας της γης. Άλλοι ζουν σε περιοχές με νερό, με εύφορο έδαφος, άλλοι σε βράχια, άλλοι πάνω σε πετρελαιοπηγές. Πώς είναι το σωστό να διανέμονται οι πόροι; Αυτό που ξέρεις τώρα είναι ότι το νερό πάει σε όλους, και όλοι κάνουν κλικ στον διακόπτη και έχουν φως. Οι αποφάσεις όμως για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ήταν πολιτική. Η σύγχρονη πολιτική πρέπει να προσαρμοστεί γιατί ξέρουμε ότι οι πόροι τελειώνουν και η γη έχει αρχίσει να αλλοιώνεται από την χρήση των πόρων χωρίς σχέδιο για το μετά.
Και το τεράστιο ερώτημα, βέβαια: τι γίνεται με αυτούς που έχουν κληρονομήσει τα λεφτά;
Κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι, κοινωνικές αναταραχές, έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και έχει γενικώς χυθεί πολύ αίμα στην προσπάθεια να βρεθεί ένα σύστημα διανομής των πόρων που θα είναι δίκαιο. Spoiler: δεν το έχουμε βρει ακόμα. Η προσπάθεια συνεχίζεται. Στον δυτικό κόσμο οι θεωρίες για το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό συνοψίζεται ας πούμε στην «δεξιά» και στην «αριστερά», και στο «κέντρο». Τον κομμουνισμό δεν τον περιλαμβάνω, και δυστυχώς θέλουμε δεν θέλουμε, την ακροδεξιά πρέπει να τη λάβουμε υπόψη. Χοντρικά κάθε πλευρά ισχυρίζεται ότι έχει τη λύση στο πρόβλημα, αλλά καμία πλευρά δεν κατάφερε ποτέ να εφαρμόσει πλήρως αυτά που λέει, είτε επειδή δεν μπόρεσε, είτε επειδή δεν ήθελε, είτε επειδή δεν πρόλαβε γιατί ο κόσμος ήθελε αλλαγή. Όμως, η θεωρία τους είναι αυτό που σε απασχολεί πρωτίστως στη φάση που βρίσκεσαι, και όχι στην εφαρμογή, γιατί σε κάθε χώρα υπάρχει μια εντελώς διαφορετική ιστορία κι εξήγηση για την μη εφαρμογή κάθε προσπάθειας. Εσύ τώρα πρέπει να διαβάσεις ποια είναι τα κυρίαρχα κινήματα στην Ευρώπη και τι λένε ότι πιστεύουν για την διανομή των πόρων. Όταν ενημερωθείς, θα αποφασίσεις (σιγά σιγά) ποια πλευρά πιστεύεις ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει, με ποια πλευρά ταυτίζεσαι περισσότερο, και πού βρίσκεται το προσωπικό σου συμφέρον, σε συνδυασμό με το συλλογικό.
Υπάρχουν πολλοί που θα σου πουν ότι το δίπολο δεξιά/αριστερά είναι ξεπερασμένο, εγώ θα σου πω πρώτα να μάθεις τι είναι και μετά να αποφασίσεις. Η μία πλευρά κατηγορεί την άλλη επειδή θέλουν ψήφους, και ένας τρόπος να τους κερδίσεις είναι να κερδίσεις εντυπώσεις, να βρεις το κατάλληλο σλόγκαν, να βρεις τον πιο «χαρισματικό» τον πιο συμπαθητικό και χαμογελαστό, ήπιο αλλά και θεληματικό ηγέτη. Αυτά, είναι για επόμενο επεισόδιο. Ενημερώσου πρώτα για τα κυρίαρχα κινήματα, και επανερχόμαστε αργότερα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ θα πρότεινα για αρχή να μελετήσεις το δίπολο καπιταλισμός-κομμουνισμός να δεις τι σου φαίνεται πιο δίκαιο, τι σε εκφράζει καλύτερα (ελπίζω όχι το πρώτο χαχα). Έπειτα μπορείς να το μεταφέρεις και στα πλαίσια της Ελλάδας και να δεις τι γίνεται με τα κόμματα. Η πολιτικοποίηση του ατόμου γενικά δεν είναι μια απλή υπόθεση, θέλει χρόνο, συζήτηση, ανοιχτούς ορίζοντες.
Αφού λοιπόν κάνεις την ερευνά σου σαν έξτρα πληροφορία, προτείνω να διαβάσεις και για το πολιτικό σύστημα που ακολουθούν οι Ζαπατίστας στο Μεξικό, που βασίζεται στην αυτοοργάνωση και αυτονομία.
Ο κομμουνισμός δεν είναι κομμάτι της αριστεράς; Ή είμαι απλά άσχετη; 😁
Είναι, αλλά θεωρώ ότι πλέον υπάρχει μόνο στα βιβλία της ιστορίας, η εφαρμοσμένη σύγχρονη εκδοχή ποια είναι; Γι’αυτό δεν τον βάζω μέσα.
Η Βόρεια Κορέα έχει αρκετά στοιχεία του πάντως.
Όντως, αλλά υποθέτω/ελπίζω ότι δεν θα ταυτιστεί με την Βόρεια Κορέα. Ας διαβάσει πρώτα για τα μέινστριμ.
Συμφωνώ απολύτως, αρκεί να μην ξεχνάμε πως η εμπειρία δεν είναι συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας, η ιδεολογία δεν καταρρέει λόγω εμπειρίας, αποχρωματίζεται ίσως, αλλά δεν καταρρέει. Και βέβαια μην ξεχνάμε πως η αποτυχία του καπιταλισμού να θέσει όρους επιβίωσης και κοινωνικής συνοχής στα τέλη του 19ου αι. – αρχές 20ου αι. έφερε ως απάντηση τον κομμουνισμό στη Ρωσία, τον φασισμό και ναζισμό στην Δυτική Ευρώπη, το New Deal στην Αμερική. Διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο φαινόμενο. Κάτι που και σήμερα συμβαίνει αφού η οικονομική κρίση χτυπάει ως κρίση του πολιτικού συστήματος.
Αν πούμε σε κάποιον που δεν έχει ψηφίσει ποτέ “διάβασε πρώτα την παγκόσμια ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος”, υπάρχει φόβος να ψηφίσει ό,τι ψηφίζει η οικογένεια.
Η απάντηση, όπως κάνω πάντα, απευθύνεται σε αυτόν που ρωτάει και μόνο σε αυτόν. Δεν είναι απάντηση πασπαρτού για όλους. Εγώ, αυτό θα απαντούσα σε κάποιον που είναι 18 και δεν ξέρει τι να ψηφίσει. Εσύ, αν θέλεις, γράψε την δική σου απάντηση σε αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση.
Ο κομμουνισμός δεν υπάρχει απλά στα βιβλία της ιστορίας, αλλά επεξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ελληνικής ιστορίας (και της παγκ. ιστορίας γενικότερα, μη ξεχνάμε ποια ήταν τα στρατόπεδα στον βππ) Όποιος θέλει να διαμορφωσει πολιτική άποψη πρέπει να μελετήσει τη νεότερη ιστορία, και ο ρόλος του κομμουνιστικου κομματος στον αγωνα της εθνικής απελευθέρωσης είναι ένα απ τα πράγματα που σίγουρα δε μας διδάσκει το σχολείο. Το ποια είναι η σημερινή θέση του κόμματος δε καθορίζει το αν αξίζει να μελετήσει τον κομμουνισμό κάποια που δεν έχει ακόμα πολιτική παιδεία και άποψη. Επίσης μπορείς να είσαι πολιτικοποιημένη χωρίς να στηρίζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Ε, διαφωνωω, αν θέλεις, γράψε την δική σου απάντηση.
Μάλλον δεν διαφωνώ, αλλά δε νομίζω ότι ανήκει στην απάντηση που θα έδινα σε κάποιον που κάνει αυτή την ερώτηση.
Η Ελλάδα έχει μια εμμονή με αυτό το θεμα επειδη έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει κομμουνιστική χώρα. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ο κόσμος.
Ναι, πιο κάτω παρέπεμψα σε ένα βιβλίο με διεθνή παρατήρηση των εξελίξεων.
Παιδιά σας θαυμάζω, έχω φτάσει 30 χρονων και τα έχω ακόμα πολύ μπερδεμένα στο μυαλό μου #notproud
Ναι, γι’αυτό προτείνω να ξεκινήσει κανείς από εκεί. Επειδή πρώτα πρέπει να καταλάβει τις αφηρημενες ιδεολογικές κατασκευές.
Το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα της αστικής δημοκρατίας; Δεν το νομιμοποίησε ο Καραμανλής με συντακτική πράξη, το 1974; Δεν είναι συνταγματοποιημένο στο Σύνταγμα του 1975; Πριν γίνει κόμμα της αστικής δημοκρατίας δεν χύθηκε ποτάμι αίμα, ακριβώς γιατί δεν μπορούσε να νομιμοποιηθεί ως κόμμα της αστικής δημοκρατίας, πράγμα που έγινε το ’75; Επίσης, η Χρυσή Αυγή υπάρχει ως κόμμα μέσα σε μια αστική, σύγχρονη, φιλελεύθερη, πλουραλιστική δημοκρατία, ναι ή όχι; Κακώς, ναι, διότι φοράει μάσκα κόμματος. Υπάρχει όμως; Και κάτι θα πρέπει να γίνει γι΄αυτό; Ποιος επιτρέπει στην Χρυσή Αυγή να φοράει τη μάσκα του κόμματος; Η αστική, σύγχρονη δημοκρατία που… Διαβάστε περισσότερα »
Α, μπα! Σ’ευχαριστώ γι’ αυτή σου την απάντηση. Και γω δυσκολεύομαι πολύ να πάρω θέση με τα πολιτικά διότι δεν ξέρω από που να αρχίσω. Για ακόμα μια φορά, ευχαριστώ που υπάρχεις. 😊
Ένας καλός τρόπος να ξεκινήσει κάποιος είναι να μελετήσει τα κοινωνικά κινήματα της νεοτερης/συγχρονης εποχής. Ακόμα και μεσα απ τη μελέτη της μόδας ή της μουσικής μαθαίνεις πολιτική.
Προτείνω αυτό το βιβλιο
https://www.politeianet.gr/books/9789608255647–oxu-o-aionas-ton-anatropon-274779
Ευχαριστώ πολύ lasitskene!
Θα διαβάσεις νεότερη ελληνική ιστορία, από την παλιγγενεσία και έπειτα, μέχρι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Ειδικότερα τη περίοδο της κατοχής, του εμφυλίου, την Ελεύθερη Ελλάδα, τις αντάρτικες οργανώσεις κτλπ. Δε χρειάζεται να ασχοληθείς με τη θεωρητική προσέγγιση των ιδεών αρχικά, το ντόπιο ανταγωνιστικό κίνημα δε χτίστηκε πάνω στη ρητορική ή στην προεργασία της θεωρίας.