Αχ βρε Αμπα, Διαβασα ολες τις απαντησεις σου για την απορριψη, τις εκανα copy paste και τις διαβαζω ξανα και ξανα και ερχομαι σαν ενα αλλο εγωιστικο ανθρωπακι να πω και τη δικη μου ξεχωριστη (not) ιστορια, μηπως και με ταρακουνησες επι του προσωπικου. Ερωτευτηκα χωρις ανταποκριση τον συναδελφο απο το διπλανο γραφειο. Ενω ολα ξεκινησαν με δικη του πρωτοβουλια και βγηκαμε για εναν πολυωρο καφε μετα τη δουλεια στον οποιο περασα(με) πολυ ωραια, δεν μου ζητησε ουτε το κινητο μου (μιλουσαμε σε chat) ουτε εκανε καποια παραπανω κινηση. Τις επομενες ημερες το ευχαριστο προγραμμα μας συνεχιστηκε με χαμογελα, ματιες και χαζοκουβεντα αλλα τιποτα το ουσιαστικο. Καποιες ημερες μετα, του εστειλα εκδηλωνοντας πιο ξεκαθαρα πλεον ενδιαφερον μου και επειτα απο καποια μηνυματα σταματησε να μου απανταει. Εγω απεφευγα εντελως τους κοινοχρηστους χωρους θελοντας να πεθανω απο ντροπη, μα οποτε επεφτε το βλεμμα μου τον επιανα να με κοιταει και αναρωτιομουν γιατι αφου δεν ενδιαφεροταν. Θα μου πεις, ακριβως γι αυτο με κοιτουσε ΜΟΝΟ, γιατι δεν ενδιαφεροταν για κατι παραπανω. Με πετυχαινει λοιπον μονη μου, μια εβδομαδα μετα και μου λεει «Δεν σου απαντησα και ελεγα θα σε πετυχω να στο πω απο κοντα αλλα δεν σε πετυχαινα». Με εφαγε το «coolness» και καλα εμενα και του λεω «κανενα προβλημα, μη το σκεφτεσαι.» Μια μερα λοιπον κανονισαμε παρεα απο το γραφειο να βγουμε και μολις εμαθε πως θα ειμαι κι εγω αποφασισε να ερθει ενω ειχε πει αρχικα οχι και εκει που θα γυρνουσαμε μαζι, μας ειπε οτι κατι του ετυχε και εφυγε, αφηνοντας με να τρωω τη δευτερη χυλοπιτα που μου εκατσε και πιο βαρια. Γυρναμε απο τις αδειες μας, και η διασταυρωση βλεμματων συνεχιζεται. Τωρα μου κλεινει και το ματι. Και αφου δεν εχει καποιο τικ, λαμβανω ως φλερτ αυτη την κινηση. Σημερα ακουσα καποιον να σφυριζει, σηκωνω το βλεμμα και τον βλεπω να με κοιταει παλι. φυσικα και δεν θελει κατι παραπανω, ειναι σαφες. Αλλα ειλικρινα, νιωθω τοσο χαζη που νομισα οτι ενδιαφερεται ενω δεν ενδιαφεροταν δυο φορες που πλεον αμφιβαλλω τοσο πολυ για την κριση μου και φοβαμαι οτι ερμηνευω μια φιλικη συμπεριφορα ως φλερτ! οτι μπορει και να με κοιταει επειδη απλως περναω ενω εγω φαντασιωνομαι οτι συνεχιζει αυτη την κατασταση (στο πιο χαλαρο αυτη τη φορα για να μη μου δωσει παλι θαρρος) για να περναει ευχαριστα η ωρα του στη δουλεια και να επιβεβαιωνεται. Η ερωτηση ειναι: Πως το ξεπερναω οταν τον βλεπω καθε ημερα και μου θυμιζει ποσο πολυ εχω εξευτελιστει; Εχουμε οπτικη επαφη διαρκως, ευτυχως εχω βρει μια πατεντα με την οθονη του υπολογιστη μα οταν θελω να παω τουαλετα η στην κουζινα ειναι ενα μαρτυριο για μενα, γιατι μου ριχνει καποια ψιχουλα ενδιαφεροντος. Πες μου οτι δεν μου ριχνει ουτε αυτα.
– Selfish love
Δεν έχεις παρερμηνεύσει τίποτα. Μάλλον έχει άλλη αυτό είναι που του «έτυχε», γι’αυτό μόνο το τσατ. Ή άλλες. Σε κάθε περίπτωση, δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερα, οπότε ή θα συνεχίσεις κι εσύ τα ματάκια, ή θα το πάρεις απόφαση ότι δεν υπάρχει παρακάτω και θα σταματήσεις να ασχολείσαι με το τι θέλει, εφόσον δεν θέλει αυτό που θέλεις εσύ.
Αδυνατώ εντελώς να καταλάβω γιατί εσύ έχεις εξευτελιστεί. Εντελώς όμως. Τι έκανες δηλαδή που έχεις πέσει τόσο πολύ στα μάτια σου; Εξέφρασες ένα ενδιαφέρον, δεν πέτυχε, σιγά το πράγμα. Γιατί είναι τόσο ντροπιαστικό αυτό; Δεν είσαι δεκαπέντε για να αγωνιάς τόσο για την θέση σου στον κόσμο. Είναι ΟΚ να μην είσαι κουλ όοολη την ώρα. Είναι ΟΚ να δείχνεις αδυναμία σε κάποιον. Εντελώς ΟΚ.