Αγαπητή «Α, μπα»: Επηρεάζουν οι ταξικές διαφορές τις ερωτικές μας σχέσεις;

Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί εδώ και καιρό, συχνά (όταν πάω προς τα εκεί τη συζήτηση σε παρέες) μοιάζει ταμπού, και θα ήθελα τη γνώμη σας, Α,μπα και αναγνώστες/-στριες. Πρόκειται για τις ταξικές διαφορές και το πώς αυτές επηρεάζουν τις συντροφικές σχέσεις. Ψάχνοντας σήμερα να διαβάσω σχετικές απόψεις, έπεσα πάνω σε αυτό:, το οποίο με έκανε να νιώσω λίγο καλύτερα, με φράσεις όπως “δεν υπάρχει μη-σνομπ τρόπος να μιλήσουμε για ταξικές διαφορές μεταξύ ανθρώπων” και “είναι οκ να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν τάξεις, αλλά είναι επίσης κοπριά αλόγου” (αχ γι’ αυτό μου αρέσουν οι Βρετανοί). Λοιπόν, ποια είναι η γνώμη σας όσον αφορά τη βιωσιμότητα ενός ζευγαριού, τα μέλη του οποίου έχουν τέτοιες διαφορές? Προφανώς υπάρχουν ζευγάρια που τα καταφέρνουν, προφανώς υπάρχουν και άλλα που δεν τα καταφέρνουν, προφανώς το εύρος είναι τεράστιο, προφανώς άνθρωπος από άνθρωπο καμία σχέση, ναι, αλλά δεν ψάχνω για διαγνώσεις, περισσότερο ακαδημαϊκή καφενειοσυζήτηση ψάχνω. Όπως αναφέρεται στο άρθρο, “αυτό που σου παρέχει το να είσαι πιο ψηλά στην κοινωνική διαστρωμάτωση, είναι η πεποίθηση ότι μπορείς να καταφέρεις πράγματα”. Και ακριβώς αυτό έχω στον νου μου, “συγκρίνοντας” κατά κάποιον τρόπο 2 άτομα στον άμεσο περίγυρό μου, και οι 2 με απολυτήριο Λυκείου, ωστόσο ο ένας από οικογένεια μεσαίας τάξης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ο άλλος από οικογένεια εργατικής τάξης. Πείτε μου τη γνώμη σας. Επίσης θεωρείτε το ζήτημα ταμπού? Σας βγάζω κάτι από σνομπ χιονονιφάδα? Αναρωτιέμαι αλήθεια αν είναι τόσο τρομερό, αν προσβάλλει ανθρώπους η απλή αναφορά σε κάτι τέτοιο, όσο και να προσέξει κανείς το πώς εκφράζεται σε σχέση με αυτό. Υ.Γ. προσπάθησα να μεταφράσω τα κομμάτια από το άρθρο που παράθεσα, αλλά παιδιά συγγνώμη, το “it‘s also total horse manure” ακούγεται πολύ καλύτερο.

– με παρεξηγούν συνεχώς αλλά είμαι καλό κοπέλι αλήθεια

Για ακαδημαϊκή καφενειοσυζήτηση έχουμε φτιάξει το φόρουμ που θα σε εξυπηρετήσει καλύτερα. Εδώ το φορμάτ είναι ερώτηση/απάντηση.

Το θέμα δεν θα έλεγα ότι είναι ταμπού, είναι σίγουρα τζιζ όμως, γιατί συνοδεύεται από πολύ έντονο συναίσθημα, που διαφέρει από χώρα σε χώρα, κάτι που κατάλαβα μόνο όταν έφυγα από τη δική μου. Στην Ελλάδα το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της μιας πλευράς είναι ακόμα ζωντανό, ακόμα ταυτίζεται το χρήμα με την εξαπάτηση (όχι άδικα, αν το πάρεις ιστορικά, αλλά τώρα είναι εκτός πλαισίου και συνοδεύεται από πολλές προκαταλήψεις). Σε μια χώρα που το «φτωχός πλην τίμιος» δεν προκαλεί πικρό γέλιο, τουλάχιστον όχι ακόμα, είναι δύσκολες αυτές οι συζητήσεις, πόσο μάλλον η δημιουργία ερωτικής σχέσης.

“Αυτό που σου παρέχει το να είσαι πιο ψηλά στην κοινωνική διαστρωμάτωση, είναι η πεποίθηση ότι μπορείς να καταφέρεις πράγματα”. Νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή σύνοψη της κατάστασης. Και αυτό μπορεί να δημιουργήσει μεγάλη απόσταση μεταξύ δυο ανθρώπων, ακόμα και αν έχουν τις ίδιες ικανότητες.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News