in

Αγαπητή «Α, μπα»: Ένοιωθα ένα συναίσθημα που δεν το έχω ξανανοιώσει ποτέ

Ένιωθα ελεύθερη

Warning! Απο αλλόυ θα αρχίσω και αλλού θα καταλήξω!Πριν απο 9 χρόνια στην αδερφή μου έτυχε ένα πολύ άσχημο συμβάν, βρήκε νεκρό το αγόρι της στα 27 του χρόνια απο ανακοπή καρδιάς, τότε μέναμε μαζί με την αδερφή μου και όπως καταλαβαίνεις το έζησα απο κοντά. Τι έζησα; ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

66b060a8e15196debcace89ca841abfe

warning! Απο αλλόυ θα αρχίσω και αλλού θα καταλήξω!Πριν απο 9 χρόνια στην αδερφή μου έτυχε ένα πολύ άσχημο συμβάν, βρήκε νεκρό το αγόρι της στα 27 του χρόνια απο ανακοπή καρδιάς, τότε μέναμε μαζί με την αδερφή μου και όπως καταλαβαίνεις το έζησα απο κοντά. Τι έζησα; έζησα να βλέπω για μέρες την αδερφή μου μια να χτυπιέται, μια να είναι καλά και να μας λέει με ύφος απλανές να ετοιμαστώ γιατί όπου να ναι θα έρθει να με πάρει να πάμε βόλτα. Να βλέπω τους γονείς μου οι οποιοι κατέφθασαν απο επαρχία(γενικά δεν φημίζονται για την ψυχραιμία τους) να τρέμουν στην ιδέα πως κάτι θα συμβεί στην αδερφή μου, πως ποτε δεν θα το ξεπεράσει ,πως θα μείνει για πάντα στο σπίτι και δεν θα ξανα βγεί ποτε απο κει μέσα (ο καημένος ο μπαμπάς γέμισε 3 καρότσια στο μαρκετ για να χει τουλάχιστον να τρώει). Εγώ τότε έζησα κάτι που ίσως ακουστεί ανούσιο μετα από όλο αυτο το σεντόνι. Κι ομώς ακόμα το σκέφτομαι και δεν ξέρω αν θα το ξανα βιώσω. Μετά απο 2 μέρες στο σπίτι με τον πανικό και την στεναχώρια όλων μας, βγήκα μόνη μου.Χωρίς να με νοιάζει ουτε που θα πάω όυτε τι θα κάνω.Πήγα και έκατσα σε ένα πεζούλι σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας και έκλαιγα. Κόσμος πήγαινε, κόσμος ερχόταν και δεν με ένοιαζε ούτε αν με έβλεπαν ούτε τι θα σκέφτονταν για μένα. Μέσα σε όλη εκείνη την μαυρίλα αισθάνθηκα τελείως ενστικτωδώς μια υπέρτατη ευεξία. Ένοιωσα ελεύθερη Αμπα μου.με την κυριολεκτική έννοια, όχι αυτή που λέμε.Δεν με ένοιαζε τίποτα και ένοιωθα ένα συναίσθημα που δεν το έχω ξανανοιώσει ποτε μου και ας μη καταπιέζομαι στην τωρινή μου ζωή. Φαίνεται φτωχη η περιγραφή μου ίσως ,αλλά ήταν η υπέρτατη ελευθερία. Θα θελα πολύ να έπαιρνα τέτοιες δόσεις απόλυτης ελευθερίας αλλά δεν ξέρω πως και αν γίνεται να το ξαναβιώσω. Και εννοείται δίχως η αφετηρία αυτου του συναισθήματος να είναι ένα τραγικό συμβάν. Μπορώ πάλι; Υ.Γ Η αδερφούλα μου συνήλθε μετα απο λίγο διάστημα με βοήθεια Ψυχολόγου και αφότου πέρασε όλα τα φυσιολογικα στάδια του πένθους. Παντρεύτηκε φέτος και τέλος Αυγούστου έρχεται στον κόσμο η μικρή της μπουμπού

-Ελευθερία

Δεν κατάλαβα γιατί το ένιωσες, δεν κατάλαβα τι σημαίνει για εσένα ελευθερία, δεν κατάλαβα τι ένιωσες, και δεν κατάλαβα γιατί ήταν η αφετηρία ένα τραγικό συμβάν. Μπορώ να κάνω υποθέσεις, αλλά τι να τις κάνουμε τις υποθέσεις; Δεν ξέρω αν μπορείς να επαναλάβεις τις συνθήκες για να καταλήξεις στο ίδιο συναίσθημα, δεν ξέρω αν γίνεται να νιώσεις δυο φορές ακριβώς το ίδιο πράγμα επειδή το θέλεις, γενικώς, νομίζω ότι αυτό που λες χρειάζεται κουβέντα για να αναλυθεί ώστε να καταλάβεις κι έγινε. Όπως φαντάζεσαι, δεν εννοώ κουβέντα σε φόρουμ με αγνώστους, αλλά με έναν επαγγελματία, που θα έχει τα εφόδια να σε καθοδηγήσει προς την απάντηση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

15 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
lcommalX
lcommalX
5 χρόνια πριν

Ταπεινή μου άποψη είναι ότι αυτό που ένιωσες σχετίζεται με μια πρώτη συνειδητοποίηση της ματαιότητας της ζωής και του αναπόφευκτου θανάτου. Για πρώτη φορά βίωσες από τόσα κοντά έναν θάνατο κι ένιωσες μια απελευθέρωση, του τύπου όλα είναι μάταια και στο τέλος όλοι θα πεθάνουμε. Συνεπώς, όλα τα μικρά, ασήμαντα και καθημερινά που σε κανονικές συνθήκες σε απασχολούν, εκείνη την στιγμή δεν είχαν καμία σημασία (όπως π.χ το τι θα έλεγαν αυτοί που σε έβλεπαν να κλαις στο δρόμο).

Δεν νομίζω ότι θα ξανα νιώσεις αυτό το συνάισθημα στο βαθμό που το ένιωσες τότε.

luckystrike
luckystrike
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  lcommalX

Ακριβώς αυτό σκεφτόμουν. Έβαλες τις σωστές λέξεις. Νομίζω δε, πως ξέρω ακριβώς το συναίσθημα που περιγράφει η κοπέλα. Την ώρα εκείνη της συνειδητοποίησης ο πόνος για την απώλεια είναι τοσο μεγάλος η γνώση που σου δίνει είναι τόσο μεγάλη που αισθάνεσαι πως είσαι “πάνω” από τους ανθρώπους που σε τριγυρίζουν. Η γνώση που κατέχεις είναι τόσο μεγάλη που νιωθεις πως δε σε κρατάνε δέσμιο οι κανόνες της κοινωνίας γι’αυτό και λέει πως κλαίει χωρίς να την νοιάζει. Δεν είναι ελαφρύ πράγμα η επίγνωση της ματαιότητας. Ταλαντούχοι άνθρωποι ανα τους αιώνες μας προικοδότησαν με αριστουργήματα εξαιτίας της.

flavors
flavors
5 χρόνια πριν

Εγώ έστειλα την ερώτηση, κανονικά ίσως να έπρεπε να την έχω συζητήσει με κάποιον Ψυχολόγο και ίσως το κάνω.Η δικιά μου ερμηνεία και εσωτερική ενδοσκόπηση μετά από κάποιο καιρό(η πρώτη μου αντίδραση, ήταν τύψεις,τύπου τι πάει στραβά με εμένα, είναι όλοι σκατά και εγώ αισθάνθηκα έτσι;) είναι πως όντως φοβήθηκα πολύ και ένιωσα τα θεμέλια του σπιτιού μας να κλονίζονται. Δεν είχα ξανά δει τους γονείς μου και την αδερφή μου τόσο άσχημα. Βασικά φοβήθηκαν οι δικοί μου, και ένιωσα να κλονίζεται ο βασικός πυλώνας. Όταν έκατσα μόνη μου και με έπιασαν τα κλάματα,πραγματικά ίσως να ήταν η πρώτη και… Διαβάστε περισσότερα »

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  flavors

Θα τολμήσω να πω ότι η αίσθηση της ελευθερίας ήρθε επειδή έκλαψες έναν μεγάλο φόβο σου, ανοιχτά. Μπορεί να μην ήξερε κανείς γιατί κλαις, αλλά για σένα ήταν πλήρης έκθεση.
Το κλάμα είναι λυτρωτικό, σκέψου τα δάκρυα σαν τις λέξεις που φοβόσουν να ξεστομίσεις και τελικά τις φώναξες μπροστά σε κοινό, κι ας μην καταλάβαινε κανείς τι έλεγες.
Το να μη χάσουμε την ασφάλεια της οικογένειας μας, είναι από τους μεγαλύτερους φόβους σ’αυτή την ηλικία, πιστεύω.

flavors
flavors
5 χρόνια πριν

Ναι πολύ εύστοχη η παρατήρηση.Όπως και όλα τα σχόλια,τα διάβασα σχολαστικά.Για αυτο έστειλα για να ακούσω και το λίγο ‘παραπάνω’ που ίσως δν είχα κατανοήσει ή ερμηνεύσει. Σας ευχαριστώ όλους ❤

Kritikothessalonikia
Kritikothessalonikia
5 χρόνια πριν

Συμφωνώ και εγώ πολύ καί ήμουν έτοιμη να σχολιάσω και να πώ ότι εξωτερίκευσες και εκτονωσες όλη σου τήν ψυχική πίεση μέσω του κλαματος.. μου έχει συμβεί και μένα. Το κλάμα είναι πολύ λυτρωτικό. Εύχομαι να ζήσουν τά παιδιά και να τούς ζήσει και η μικρή τούς!

acantholimon
acantholimon
5 χρόνια πριν

Νομίζω,ότι αν ανατρέξεις πίσω σε εκείνες τις συνθήκες,θα καταλάβεις πόσο ανάγκη το είχες.Να βρεθείς μόνη σου και να ξεσπάσεις με την ησυχία σου.Ίσως δεν το κατάλαβες,αλλά και για σένα ήταν μια τραυματική εμπειρία.Τον γνώριζες κι εσύ αυτόν τον άνθρωπο,φαντάζομαι.Και να μην τον ήξερες καλά,δεν ήταν κάποιος στις ειδήσεις.Είδες την αδερφή σου να καταρρέει.Τους δικούς σου σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.Φοβήθηκες.Πόνεσες κι εσύ.Όμως δεν ήσουν το κεντρικό πρόσωπο σ’αυτή την ιστορία.Τα δικά σου αισθήματα βγήκαν στο περιθώριο.Οι άλλοι τα εκδήλωσαν.Εσύ;Με ποιον τα μοιράστηκες;Μπόρεσες να ζητήσεις μια αγκαλιά κι εσύ από τους δικούς σου πχ;Δεν ήμουν εκεί φυσικά,αλλά πιθανολογώ,ότι ήσουν το άτομο,που τα… Διαβάστε περισσότερα »

bella ciao
bella ciao
5 χρόνια πριν

Εγώ αυτό το νιώθω όταν ο άντρας μου, μου λέει: Θα π’αρω ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ να πάμε μία βόλτα να χαλαρώσεις!! χαχα!! Είναι αστείο αλλά είναι και αληθινό. Μετά από δύο απανωτές γέννες με πολλές δυσκολίες στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό, με πολλές δυσκολίες να γίνει η πρώτη σύλληψη, με φουλ δουλειά και μηδέν βοήθεια από μαμάδες, πεθερές κλπ όταν κάποιος σου λέει κάτσε λίγο μόνη σου έστω για 2 ώρες χωρίς σκοτούρες και χωρίς τρέξιμο…. ε νιώθεις ακριβώς ΑΥΤΟ!!!

Louk Ritia
Louk Ritia
5 χρόνια πριν

Συμφωνώ με όλα τα σχόλια, θα ήθελα να πω πως δεν ήταν απλώς ένας θάνατος, ήταν ο θάνατος ενός νεοτατου ανθρώπου δυστυχώς. Το έζησες στο πετσί σου παρακολουθωντας όλη αυτή τη δυστυχία και το θρήνο γύρω σου, κατάφερες να κάνεις ένα βήμα πίσω, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να συνειδητοποιησεις τη ματαιοτητα της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς να σε νοιάζει τίποτα εκείνη τη στιγμή. Ήταν η δική σου στιγμή να δεις τη ζωή γυμνή, ξεκάθαρη.

Maggie
Maggie
5 χρόνια πριν

Νομίζω ότι το ότι ήρθες τόσο κοντά με το θάνατο ενός νέου ανθρώπου έπαιξε μεγάλο ρόλο και συνδέεται αρκετά. Η επαφή με το θάνατο καμιά φορά πυροδοτεί σαν αντίβαρο έντονα συναισθήματα χαράς και θέλησης για ζωή. Ένιωσες δηλαδή να σε τραβάει ο θάνατος τόσο πολύ στη μαύρη τρύπα του που στην προσπαθειά σου να απεμπλακείς από τα δύχτια του με όλη σου τη δύναμη, πέρασες στο άλλο άκρο.

Άννα Κόκορη
Άννα Κόκορη
5 χρόνια πριν

«Χωρίς να με νοιάζει ούτε που θα πάω ούτε τι θα κάνω»…..αυτό

💔broken heart💔
💔broken heart💔
5 χρόνια πριν

Όταν έκλαψες μπροστά στον κόσμο που έμοιαζε να μην σε παρατηρεί ένιωσες άγνωστη μεταξύ αγνώστων . ¨Ξεγυμνώθηκες ” σε έναν δημόσιο χώρο.
Η κοινωνία φτιάχνει καλούπια και προϋποθέσεις για το πώς θα εκφράζεται ο καθένας μας.
Όλα πρέπει να γίνονται με το σωστό καθωσπρέπει τρόπο , τη σωστή στιγμή , με τους σωστούς ανθρώπους , για τους σωστούς λόγους και εσυ στο παγκάκι έκανες το ακριβώς αντίθετο.
Έσπασες το φράγμα και ένιωσες άυλη. Αποδεσμευμένη από τις νόρμες των κοινωνικών σχέσεων .
Είσαι πολύ κοντά στο να το ξαναβιώσεις αυτό το συναίσθημα τώρα που κατάλαβες πόσο μηδαμινοί είμαστε.

Phoebe Buffay-Hannigan
Phoebe Buffay-Hannigan
5 χρόνια πριν

για μένα το κλάμα είναι σχεδόν πάντα λυτρωτικό.
δεν ξέρω αν θα το ξανανιώσεις, μα είναι καλό να κλαίμε και να αδειάζουμε.
αποφορτίστηκες κλαίγοντας από ό,τι μάζεψες ζώντας την αδερφή σου σε τόσο άσχημη κατάσταση, τους γονείς σου να ανησυχούν τόσο, καθώς και το ίδιο το γεγονός του ξαφνικού θανάτου ενός νεαρού ανθρώπου.
να χαίρεσαι την ανιψούλα σου!

flavors
flavors
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Phoebe Buffay-Hannigan

Η ανιψούλα είναι έρωτας.Έγινα χαζοθεία με τα όλα μου.Σε ευχαριστώ κ εσένα και όλους τους σχολιαστές!Πολυ εύστοχες ματιές πραγματικα🤗

η Domus
η Domus
5 χρόνια πριν

Εγώ νομίζω πως απλά ένιωσες ότι όλα είναι τόσο μάταια, ότι η ζωή μας αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη και εμείς ασχολούμαστε με μικροπραγματα. Και ταυτόχρονα ότι η ζωή είναι δόσεις ευτυχίας, μικρές στιγμές που πρέπει να τις χαρουμε. Και δυστυχώς το θυμόμαστε οταν συμβαίνει κάτι τρομερό και μετά το ξεχνάμε πάλι,γιατί έτσι είναι η φύση μας. Μακάρι να το νιώθαμε πιο συχνά, χωρίς να ξεκινάει από κάτι κακό,όπως ένας θάνατος.