Αγαπητή «Α, μπα»: Έμεινε αμέτοχος και δεν με υποστήριξε σε αυτό που είπε η μητέρα του μπροστά στο παιδί μας

Αγαπητή Α,μπα, στα 35 μου διαγνώστικα με κατάθλιψη, όπου και άρχισα να την παλεύω σταδιακά με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή(ύστερα από διάγνωση ειδικού) και ψυχοθεραπεία. Τώρα στα 46 μου, μπορώ να πω πως έχω βελτιωθεί αισθητά. Είμαι παντρεμένη , έχω μία υπέροχη κόρη 6 χρονών, συνεχίζω τη φαρμακευτική αγωγή (υπό την παρακολούθηση ειδικού), αλλά δυστυχώς σταμάτησα την ψυχοθεραπεία εδώ και 2 χρόνια διότι το παιδί μεγάλωνε και θέλησα να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο δίπλα της. Παρόλαυτα, είμαι πολύ καλύτερα σε σχέση με 10 χρόνια πριν, και είμαι περήφανη για αυτό. Τις προάλλες ήμουν στο μπάνιο και έπαιρνα τα φάρμακά μου, όταν αντιλήφθηκα την κορούλα μου πίσω μου να με ρωτάει μαμά τι είναι αυτά? Προσπάθησα να τις εξηγήσω όσο πιο απλά μπορούσα ότι πολλές φορές οι άνθρωποι δεν αισθάνονται καλά, και ότι υπάρχουν κατάλληλα φάρμακα που τους κάνουν να αισθάνονται καλύτερα, ότι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και σε πολλούς ανθρώπους, είναι εντελώς αποδεκτό, δεν είναι κατακριτέο και όσοι τα παίρνουν συνεχίζουν φυσιολογικά τη ζωή τους κάνοντας τα πράγματα που τους αρέσουν. Εκείνη τη στιγμή πέρασε η πεθερά μου με τον άντρα μου, οι οποίοι είχαν ακούσει τη συζήτηση. Η πεθερά μου γυρνάει και μου λέει: τι τρέλες είναι αυτές που λες στη μικρή, σαν τα μούτρα σου θες να την κάνεις? Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ο άντρας μου σε όλο αυτό αμέτοχος. Η αυτόματη αντίδραση της μικρής ήταν να με κοιτάξει με τρόμο και να ρωτήσει : μαμά είσαι τρελή? Εγώ ζήτησα και από τους δύο να μείνω μόνη μου με το παιδί μου και προσπάθησα να τις εξηγήσω ξανά πως όχι , δεν είναι τρελός όποιος χρειάζεται φαρμακευτική βοήθεια, απλά θέλει ένα σπρώξιμο για να νιώσει καλύτερα. Το βράδυ μένοντας μόνη μου με τον άντρα μου του εξέφρασα το θυμό μου για την απαράδεκτη στάση του, το να μείνει δηλαδή αμέτοχος και να μην με υποστηρίξει σε αυτό που είπε η μητέρα του μπροστά στο παιδί μας. Του είπα πως σε περίπτωση που δεν το έχει αντιληφθεί, εγώ, εκείνος και το παιδί είμαστε οικογένεια , και τα μέλη μίας οικογένειας ΟΦΕΙΛΟΥΝ να προστατεύουν το ένα το άλλο. Εκείνος το μόνο που είπε ήταν πως η μάνα του είναι μεγάλη γυναίκα, δε θέλει να την ταράζει να μην την ξεσυνερίζομαι κλπ. Εγώ απλώς τον παρακάλεσα πως την επόμενη φορά θα ήθελα να με υποστηρίξει. Δεν είπε τίποτα. Λένα προφανώς το πρόβλημά μου δεν είναι η πεθερά, αλλά το πως τοποθετήθηκε ο άντρας μου απέναντι στο συμβάν. Έχω πικραθεί πολύ, γιατί κατά κάποιο τρόπο η σιωπή του ήταν συναίνεση στα όσα είπε η μητέρα του για μένα. Πολύ φοβάμαι πως θα υπάρξουν κι άλλα παρόμοια περιστατικά (επειδή η πεθερά μου είναι καυστικός άνθρωπος, μένει από πάνω μας δηλαδή τη βλέπουμε συχνά , και όλο και κάποιο σχόλιο θα ξανά κάνει στο μέλον ). Στην περίπτωση που ο άντρας μου δεν με ξαναυποστηρίξει πως πρέπει να το χειριστώ? ‘Ολο αυτό δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να επηρεάσει το παιδί μου και το πως βλέπει τη μητέρα του. Ευχαριστώ

–Σεμέλη

Όπως λες και εσύ η ίδια, με τον άντρα σου έχεις το πρόβλημα, άρα με αυτόν πρέπει να κάνεις τη συζήτηση, όχι με εμάς εδώ. Δεν χρειάζεται να πείσεις εμάς ότι η κατάθλιψη είναι ασθένεια.

Νομίζω ότι παρά τα μεγάλα βήματα που έχεις κάνει, ούτε εσύ έχεις πειστεί εντελώς. Όταν σε ρώτησε η κόρη σου «μαμά τι είναι αυτά» η απάντηση είναι «φάρμακα». Αν έπαιρνες χάπια για την πίεση τι θα έλεγες; Θα της έλεγες ότι έχουν πολλοί άνθρωποι πίεση και δεν είναι κατακριτέο να έχεις πίεση, ότι είναι εντελώς αποδεκτό να έχεις πίεση, και σε βοηθάνε τα χάπια να νιώσεις καλύτερα;

Το παιδί δεν ξέρει τι είναι κατακριτέο και τι όχι, μέχρι να του στρέψεις την προσοχή προς αυτό. Όταν λες σε ένα παιδί που δεν έχει άποψη για το σκοτάδι «μη φοβάσαι το σκοτάδι», αυτό που καταφέρνεις είναι να αρχίσει να βλέπει καχύποπτα το σκοτάδι, και τελικά ίσως το φοβηθεί.

Αντιστοίχως, δε συμφωνώ με τη δήλωση «σταμάτησα την ψυχοθεραπεία για να είμαι κοντά στην κόρη μου». Την ψυχοθεραπεία πρέπει να τη συνεχίσεις για να είσαι κοντά στην κόρη σου. Η κόρη σου δεν θα χάσει κάτι αν δεν σε βλέπει δυο ώρες την εβδομάδα, εσύ όμως θα χάσεις πολλά αν δεν συνεχίσεις τη δουλειά. Μπράβο σου που είσαι καλύτερα, αλλά γιατί να μην γίνεις ακόμη καλύτερα; Μέσα από τη θεραπεία θα μάθεις πώς θα γίνει να μην σε βλέπει η κόρη σου «κάπως», όπως δηλαδή σε βλέπει η πεθερά σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News