Αγαπητή Α μπα μου και αναγνώστες, είμαι μια κοπέλα 24 χρονων, εχω ενα χρονο που τελειωσα τις σπουδες μου και αυτη τη στιγμη κανω το μεταπτυχιακο που ηθελα τοσο πολυ! Γενικοτερα εχω περασει πολλες δυσκολιες με την οικογενεια μου , τοσο οικονομικης φυσεως αλλα κυριως θεματα υγειας (του πατερα μου). Δυσκολες καταστασεις! Οι γονεις μου γενικοτερα ήταν κατα βαση διπλα μου και ακομη και αν διαφωνουσαν στο τελος με στηριζαν. Απο το Λυκειο εχω σχεση, η οποια ξεκινησε οπως καθε σχεση λυκειου , ομορφα και παιδικα χωρις πολλες απαιτησεις ο ενας απο τον αλλον και παντα ημουν ξεκαθαρη για τα θελω μου και τους στοχους μου! Πηγα φοιτητρια και εκει αρχισαν τα πρωτα σημαδια, του ποιες ειναι πραγματικα οι αντιληψεις του φιλου μου. Ζηλευε, δεν με ”αφηνε” να κανω καποια πραγματα , οπως πχ να βγω εξω για ποτο κλπ.Εδω δεν πηγα erasmus για να μη χωρισουμε (ποσο ζηλεψα τις φιλες μου , η καρδουλα μου το ξερει). Ετσι μετα απο πολλες ρηξεις, πηραμε ενα διαλειμμα ας πουμε να ηρεμησουμε και καταληξαμε να χωρισουμε για καποιους μηνες. Στο διαστημα αυτο εγω ειχα επαφη (συναισθηματικη και σωματικη) με ενα παιδι, αλλα απο κοινη μας αποφαση λογω αποστασης σταματησαμε ηρεμα , πολιτισμενα και εχοντας πολυ καλες εντυπωσεις. Εγινε επανασυνδεση με τον φιλο μου, φυσικα ειχε πληρη γνωση του τι εγινε στο διαστημα αυτο, οπως και εγω αντιστοιχως και τα ξαναβρηκαμε. Γενικοτερα , οσο ημουν φοιτητρια και ειχε ο καθενας τον χωρο του (καθοτι εμενε σε αλλη πολη) ημασταν καλα. Οταν πηρα το πτυχιο αποφασισαμε να συγκατοικησουμε. Τα παρατησα ολα και τον ακολουθησα. Εκει που ειχε βρει αυτος δουλεια. Δυσκολευομουν ομως πολυ. Δεν εβρισκα δουλεια για αρκετο διαστημα , οι γονεις μου φυσικα δεν εχουν οικονομικη ανεση να μου δινουν, και εγω δεν ηθελα να αισθανομαι καμια ειδους υποχρεωση σε κανεναν, ηθελα και θελω την ανεξαρτησια μου σε αυτο το κομματι. Εκανα υπομονη και εκανα και δουλειες χαλια που δεν μου αρεσαν και εκαναν κακο στη ψυχολογια μου για να μπορεσω να ανταποκριθω σε αυτη τη συγκατοικηση. Ομως ο καιρος περνουσε, το οτι ηθελα να κανω μεταπτυχιακο και να εξελιχθω , γινοταν ολο και πιο εντονο και ενιωθα να ”πνιγομαι”. Ο φιλος μου σε ολο αυτο , αμετοχος! Δεν καταλαβαινε αυτη μου την αναγκη. Και ειδα ενα διαφορετικο του προσωπο. Δεν μου φεροταν καλα και με υποτιμουσε λογω της οικονομικης μου αδυναμιας , ενω τα σχεδια μου και τα ονειρα μου τα μειωνε. Ηθελε να ειμαι μια καλη ”νοικοκυρα” και κοπελα γιατι ”ετσι ειναι τα σωστα τα κοριτσια που θα θελουν να κανουν αυριο-μεθαυριο οικογενεια”. Αποφασισα εναμιση χρονο μετα, να φυγω. Γυρισα στους γονεις μου και εβαλα μπρος τα σχεδια μου για το μεταπτυχιακο και για δουλεια. Βεβαια, αυτο ηταν σε διαφορετικη πολη , οποτε μπορειτε να μαντεψετε τη σταση του φιλου μου.. ετρεχα να κανω αιτησεις , ηταν τεραστιο ψυχολογικο αγχος για εμενα και δεν ειχα τη στηριξη του. Προκειμενου να ανταποκριθω στα εξοδα , το καλοκαιρι εφυγα σεζον για να μαζεψω λεφτα γρηγορα. Πριν φυγω μου ειπε ”σεζον πανε οι αποτυχημενοι και τα παρταλια απο εσενα δεν το περιμενα, θα καταληξεις να πηγαινεις εκει για το υπολοιπο της ζωης σου” Απογοητευτηκα.. η σεζον ηταν πολυ δυσκολη για εμενα δεν περασα καλα αλλα εκανα υπομονη. Τον ειχα αναγκη αλλα δεν ηταν εκει. Ειδα πως οταν εχασε την επιρροη του πανω μου και δεν εκανα οτι ηθελε , οπως ηθελε, να τον ακολουθω και να τον ακουω , δεν του αρεσε. Εν τελει γυρισα απο σεζον, εγινα αποδεκτη στο μεταπτυχιακο και πηρα και υποτροφια και το κανω δωρεαν! Τωρα τα χρηματα μου εμειναν να πηγαινοερχομαι και να βγαζω τα εξοδα μου μεχρι να βρω μια δουλεια. Ξερω τι θελω να κανω και πως θελω να εξελιχθω! θα ηθελα εναν συντροφο συνοδοιπορο και στηριγμα και οχι ”αφεντη”. Δεν ειμαι καμια γυναικουλα. Ουτε ειπα οτι ειμαι τελεια. Σκεφτηκα να χωρισω, αλλα τον αγαπαω , προσπαθησα να του δωσω να καταλαβει και αυτος με εκανε μπλοκ στα σοσιαλ και εσβησε τα παντα επειδη ενα καλοκαιρι δεν ανεβασαμε μια φωτογραφια μαζι και ο κοσμος αναρωτιεται αν χωρισαμε! Στα @@@ μου και ο κοσμος και τι νομιζει. Και Φωτογραφια που;; που ημουν σεζον; καναμε κατι;; και πότε;; ενω δεν ημασταν καλα θα του ελεγα ”ελα να βγουμε μια σελφι μη πουνε οτι χωρισαμε”;; Παμε καλα;; Σε πολλα σημεια τον βρισκω τερμα παραλογο. Καποιες φορες δειχνει να καταλαβαινει , λεει θα αλλαξει και αντε παλι τα ιδια. Αυτο γινεται απο το καλοκαιρι. Αναπολω τη σχεση μου με τον πρωην μου , την ηρεμια του, τη στηριξη του και πανω απ ολα οτι ειχε κατανοηση και με αφηνε να εχω την ελευθερια μου με παρεες κλπ. Δε κρατησε πολυ. Ειχαμε επικοινωνια λογω τυχαιας συναντησης , ξερει οτι ειμαι σε σχεση , του εχω μιλησει γιαυτη και αυτο το ζεν του και ο τροπος που σκεφτεται μου αρεσει πολυ! Τα εχει βρει με τον εαυτο του, δε χρειαζεται καμια επιβεβαιωση και αυτο φαινεται. Βαρεθηκα τους ομηρικους καυγαδες, τις ζηλειες, την ελλειψη επικοινωνιας. Ομως δεν ξερω αν θελω και αν εχω το θαρρος να χωρισω. Καμια φορα νομιζω μου δημιουργει τυψεις και ενοχες ο φιλος μου αλλα οκ, ξερω και εγω οτι τον αγαπαω. Με εκνευριζει που σε ολα τα αλλα κομματια ειμαι αποφασιστικη και ξερω τι θελω , και σε αυτο οχι…καμια φορα λεω να φυγω να παω εξωτερικο να ησυχασω.. Ηταν σεντονι , το ξερω και οποιος το διαβασε και πει και μια γνωμη , τον ευχαριστω!
Και τι έγινε που τον αγαπάς;
Χώρισε, και αγάπα τον από μακριά.
Το λες και το ξαναλές και το ξαναλές. Τι θέλεις να αποδείξεις λέγοντας «τον αγαπάω»; Επειδή τον αγαπάς σημαίνει ότι πρέπει να δέχεσαι ό,τι είναι και ό,τι κάνει και ό,τι λέει; Λάθος σου τα έμαθαν. Δεν είσαι υποχρεωμένη να τον αγαπάς χωρίς προϋποθέσεις. Δεν είσαι η μαμά του. Η αγάπη δε νικάει απολύτως τίποτα.
Φοβάσαι πάρα πολύ να μείνεις χωρίς άντρα, και δεν ξέρω γιατί, ειδικά εφόσον είναι φανερό ότι τα καταφέρνεις πολύ καλά μόνη σου. Αν δεν εξασφαλίσεις τον δεύτερο, δεν αφήνεις τον πρώτο. Δεν έχεις το θάρρος, και δεν μπορώ να σου πω εγώ γιατί. Θα έχει σχέση με τον τρόπο που μεγάλωσες. Θα κάνω την υπόθεση ότι επειδή ένιωσες ανασφάλεια μεγάλη με την αρρώστια του πατέρα σου, δυσκολεύεσαι πάρα πολύ να μείνεις χωρίς αυτό που θεωρείς «αντρική στήριξη». Και αυτός ο φόβος σου σε έχει κάνει να μένεις τόσα χρόνια σε μια σχέση που κρατάς μόνο και μόνο για να μην τη χάσεις, επειδή έχουν περάσει τα χρόνια και νομίζεις ότι επειδή είσαστε χρόνια μαζί, έχεις κάτι πολύτιμο.
Όχι, δεν έχεις κάτι πολύτιμο, και αγαπάς κάποιον που δεν χρειάζεται να αγαπάς, ούτε του το χρωστάς. Είσαι σε μια πολύ κακή σχέση όλα αυτά τα χρόνια επειδή δεν φεύγεις, όχι επειδή είναι σημαντική. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο, δυστυχώς. Αυτός ο άντρας σου έχει πατήσει ένα κουμπί, και δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι. Φοβάμαι ότι είναι το παλιό, παραδοσιακό κουμπί, ότι σε θεωρεί κατάλληλη για μητέρα των παιδιών του, και σου φαίνεται εξωφρενικό να αρνηθείς αυτή την προσφορά. Είσαι σε «σοβαρή σχέση». Και οι «σοβαρές» γυναίκες δεν αφήνουν «σοβαρές» σχέσεις. Αχ. Βαχ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά μια μέρα ο εαυτός σου, τον οποίο τόσο βίαια έχεις παραγκωνίσει, φιμώσει και φυλακίσει, θα σου ζητήσει τα ρέστα για όλα αυτά τα χρόνια που τον έβαλες στην άκρη. Και πίστεψέ με, θα είναι ο πιο αμείλικτος κριτής απ’ όλους και δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί από μελοδραματικές δηλώσεις “μα τον αγαπάω, αφού”. Έχεις κάνει δυσανάλογα μεγάλες θυσίες για κάποιον που σου φέρεται επιεικώς απαράδεκτα. Σου το λέω ξεκάθαρα ότι οι θυσίες αυτές δεν πρόκειται να εκτιμηθούν από κανέναν: ούτε από εκείνον, ούτε από εσένα, ούτε από την κοινωνία. Το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι αυτό το τελευταίο χτύπησε άσχημα όντως.
Αγαπητή γράφουσα, δεν μπλέκουν μόνο οι “γυναικουλες” με χειριστικους συντρόφους και θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει αυτό, εφόσον έχεις ζωντανό παράδειγμα τον εαυτό σου. Συνέχισε να διαβάζεις α,μπα και θα δεις πόσες και πόσες υπέροχες γυναίκες έπεσαν στην ίδια παγίδα με εσένα. Και πόσο καλύτερα είναι απο όταν πήραν την απόφαση να προχωρήσουν. Η φράση της Λένας “Η αγάπη δεν λύνει απολύτως τίποτα” πρέπει να γίνει πόστερ. Τα λέει όλα. Όσον αφορά εκείνον, δεν σε αγαπάει κάποιος που βάζει τρικλοποδιές συστηματικά στις προσπάθειες που κάνεις να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Δεν είναι αγάπη αυτό και δεν σου αξίζει.
Τι ακριβώς εννοείς ότι δεν είσαι καμιά γυναικούλα; Ότι οι γυναικουλες θέλουν αφέντη ενώ εσύ όχι δηλαδή…;
Πραγματικά! Ας βγάλουμε επιτέλους τη λέξη “γυναικούλα” από το λεξιλόγιο μας
Αντιπροτείνω να κρατήσουμε τη λέξη για λόγους καλούς, όπως όταν μια γυναικούλα (παρόμοια με γλυκούλα, καλούλα κοκ) έχει καταφέρει να σπάσει όλα τα πατριαρχικά κατεστημένα και στερεότυπα από κει που κανένας privilleged δεν το περίμενε. Η γλώσσα είναι κάτι που εξελίσσεται και αλλάζει στο χρόνο, γιατί δεν την αλλάζουμε κι εμείς?
και εγώ το ίδιο αναρωτιέμαι, πολύ λυπήθηκα για την φράση αυτή.
Οι “γυναικούλες” μάλλον όπως το εννοεί η γράφουσα, που μένουν στο σπίτι σαν καλές νοικοκυρές, είναι αυτές που ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ σκληρά ΧΩΡΙΣ αμοιβή και ασφάλιση, προσφέρουν σε κάτι τέτοια υποκείμενα υπηρεσίες καθαρισμού, πληντυρίου και μαγειρέματος, φροντίζουν τα πάντα όλα σε σχέση με τις εξωτερικές και εσωτερικές δουλειές του σπιτιού, προσέχουν (στο μέλλον φαντάζομαι) τα παιδιά, καταλήγοντας να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ τέτοιους ανθρώπους υλικά και πνευματικά να κάνουν την καριέρα και τη ζωή τους ανενόχλητοι….
Το σεντόνι το διάβασα και μου έκανε εντύπωση πόσο ξεκάθαρο είναι στο γραπτό σου λόγο πως αυτή η σχέση δεν είναι καλή. Σκέφτηκα ακριβώς αυτά που σου έγραψε η Λένα. Για τον πατέρα σου, αλλά και για το χειριστικό κόλπο ” είσαι κατάλληλη για μάνα των παιδιών μου”. Δεν πήγες erasmus, ένιωσα τον πόνο σου διαβάζοντάς το, πέρασες τα φοιτητικά σου χρόνια σε ένα τηλέφωνο, να δίνεις αναφορά. Χώρισες και ξαναγύρισες. Δε σε στήριξε πουθενά, σε υποτιμούσε. Τα έχεις αναγνωρίσει όλα αυτά, τα περιγράφεις και μεταφέρεις πολύ καλά την ασφυξία. Και έρχεται το αλλά.Τον αγαπάς. Σίγουρα έχεις διαβάσει εδώ πως… Διαβάστε περισσότερα »
Triggerιστηκα πολλαπλώς από την ερώτηση. Κάθε φορά που διαβάζω τέτοιες ιστορίες νιώθω ότι ένα κομματάκι μου πεθαίνει. Είναι συγκλονιστικο το πόσο εύκολα παραχωρουμε την αυτοδιαθεση μας, τον εαυτό μας, τα θέλω μας, τα όνειρα μας, τη ζωή μας. Πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι σε μια κακοποιητικη σχέση, και αυτό δεν έχει σχέση με το αν είσαι μορφωμενη ή όχι, οικονομικά ανεξάρτητη ή όχι, “γυναικουλα ” ή όχι. Σε κάποιους μπορεί να ακούστηκε άσχημα το γυναικουλα, όμως εγώ σε καταλαβαίνω. Σε καταλαβαίνω, γτ ένα χρόνο μετά που χωρισα πήγα στην ψυχολόγο μου και της είπα : δεν μπορώ να δεχτώ, πώς… Διαβάστε περισσότερα »
Οι ομηρικοι καυγαδες, οι ζηλειες, η ελλειψη επικοινωνίας που στο τέλος ενώνει το ζευγάρι γιατί πέρασε τα 40 κύμματα είναι ΜΟΝΟ στις ταινίες!!!
Στην πραγματικότητα είναι μια δυσλειτουργική σχέση.
Φοβάσαι να παραδεχτείς πως σπατάλησες τα χρόνια σου με έναν βλάκα?Έχεις όλη την ζωή μπροστά σου!
Δεν είναι μαγκιά να μένεις σε μια τέτοια σχέση και να λες “μα τον αγαπάω”.Δεν σε κάνει να είσαι υπεράνω αλλά το άκρως αντίθετο.Ούτε η αγάπη είναι κάτι που δεν θα ξαναβρείς.
Θα ξαναγαπήσεις και θα αγαπηθείς ως άνθρωπος γι αυτό που είσαι και όχι σαν παϊδάκι.
Παϊδάκι? λόγω της Τσικνοπέμπτης που πλησιάζει?
Προφανώς εννοεί την αντικειμενικοποίηση του ατόμου με τη γενικότερη κατάρρευση των συναισθηματικών σχέσεων στην σύγχρονη κοινωνία, όπου το έτερο άτομο αντιμετωπίζεται σαν ένα κομμάτι κρέας, αλλά θέλει και το συνοδευτικό του (πατατούλες, σαλάτα για να γλυστρήσει και κρασί για να πάει κάτω). Παϊδάκι, διότι, ως γνωστόν, θέλει περισσότερη δουλειά από ένα μπον φιλέ, να το ξεκοκκαλίσεις και μετά να το πετάξεις στα σκυλιά, ήτοι στο βόρβορο των singles.
Αν εννοούσε παιδάκι…
Τρε μπανάλ.
Μπήκα για να γράψω στο κορίτσι αυτό την εμπειρία μου και να της φωνάξω “φύγε” όπως βέβαια φώναζαν και σε μένα που έμενα γιατί “αφού τον αγαπάω”. Τα είπες όλα… δε χρειάζεται πια να γράψω τπτ! όπως τα λες, κάθε μέρα και μια μάχη…
Έφυγα ευτυχώς μικρή (στα 23) και δοξάζω την ώρα και στη στιγμή που το έκανα!
Ρε κοριτσάρα…έχεις κάνει τα πάντα ΜΟΝΗ σου. Είσαι σε μια σχέση και “αγαπάς” ΜΟΝΗ σου…
Ονομάζεις “σχέση” και “αγάπη” μια συνύπαρξη με έναν άνθρωπο που μειώνει εσένα, άρα και την έννοια των δύο παραπάνω λέξεων.
Κάνε το βήμα ΜΟΝΗ σου και φύγε οριστικά επιτέλους.
Και ας μην έχεις άλλη αρσενική ύπαρξη για ένα διάστημα δίπλα σου. Θα μάθεις πως είναι και αυτή η διαδικασία. Παίζει να είναι και η καλύτερη φάση της ζωής σου και την αγνοείς.
Το ότι θα έρθει η στιγμή που θα βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο “γιατί δε χώριζα νωρίτερα” είναι μαθηματικά βέβαιο.
Οι αποτυχημένοι κάθονται σπίτι και τρώνε τη σύνταξη του πατέρα τους παπαρα! Δεν πάνε σεζόν. Σεζόν δουλεύει το παιδί που σου φέρνει τον καφέ στην παραλία για ν αραζεις τη βλάχικη πετσα σου όσο ξεκουραζεσαι και μετά τον πληρωνεις πετώντας το τσιγάρο σου στην άμμο του μπιτς μπαρ. Αυτός στερείται τις διακοπές του για να τον θεωρείς εσύ κατώτερο; Αυτό που θα μπορούσες να κάνεις είναι να δείξεις λίγο σεβασμό για τον άλλο που δουλεύει δεκαπενταωρα μέσα στη ζέστη και το χάος της παραλίας για να μπορείς να περνάς καλά στη κωλοΜυκονο. Αν δεν είχες λόγο χωρισμού έχεις Τώρα! Όποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Όσο διάβαζα το κείμενό σου, ήθελα να σου γράψω ένα μεγάλο μπράβο που είσαι τόσο δυναμική, ανεξάρτητη και αποφασιστική στο θέμα του μεταπτυχιακού και της δουλειάς, που ξέρεις τι θέλεις και βάζεις στόχους και τους πετυχαίνεις. Αλήθεια, μπράβο σου! Κι όμως όλο αυτό είναι τόσο παράταιρο με το γεγονός ότι είσαι σε μια ψυχολογικά κακοποιητική σχέση, και ενώ το βλέπεις, και το αναγνωρίζεις, δε σου περνάει καν από το μυαλό η ιδέα να μείνεις μόνη σου. Γιατί; Τα καταφέρνεις μόνη σου τόσο καλά. Ο άνθρωπος αυτός είναι μια άγκυρα που σε τραβάει στο βυθό. Απελευθερώσου χωρίς να αναζητάς απαραίτητα στήριγμα… Διαβάστε περισσότερα »