Καλησπέρα.Είμαι παντρεμένη και σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένη από το σύντροφό μου. Επιπλέον,έχουμε ένα πεντάχρονο παιδάκι που το λατρεύουμε. Το μαύρο σύννεφο εμφανίζεται στη σχέση μας κάθε φορά που έρχεται στην επιφάνεια το θέμα του δεύτερου παιδιού: εκείνος θέλει,εγώ όχι.Δε θέλω γιατί πλέον νιώθω μεγάλη (45 χρονών), νιώθω ότι δεν έχω τα κουράγια,τη δύναμη να τα περάσω όλα από την αρχή (εγκυμοσύνη, θηλασμός, ξενύχτια, αποχή από τη δουλειά,παραπανίσια κιλά).Στο μεταξύ έχω και κάποια προβλήματα υγείας, καθώς και ότι με απασχολούν άλλα π.χ. η φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών μου. Ακόμα και από οικονομικής άποψης θεωρώ ότι θα πιεστούμε και δυσανασχετώ. Γενικά,όσο περνάει ο καιρός και ενώ στην αρχή είχα αφήσει ένα περιθώριο στην τύχη,τώρα σίγουρα θέλω να διασφαλιστώ από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Ο άντρας μου δυσανασχετεί με τη στάση μου,δεν τη συμμερίζεται, θέλει πολύ να κάνουμε κι άλλο παιδάκι.Δε βλέπει προβλήματα. Οι συζητήσεις μας καταλήγουν σε αδιέξοδο γιατί ο καθένας εμμένει στην άποψή του. Άσε που βρίσκει τα επιχειρήματα και τις φοβίες μου ανεδαφικές.Πού βρισκόμαστε άραγε; Είναι το τέλος του κοινού μας οράματος;;Εγώ είμαι πολύ χαρούμενη με τη ζωή μας και την οικογένειά μας αλλά σίγουρα δεν μπορώ να υποχωρήσω σε κάτι τόσο σημαντικό. Πώς μπορώ να τον πείσω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε και να είμαστε ευτυχισμένοι ως έχει;; Μήπως πρέπει να πάμε σε σύμβουλο γάμου;
-No sex today
Ίσως. Δεν ξέρω. Ίσως πρέπει να κάνει αυτός θεραπεία για να διαχειριστεί το γεγονός ότι δεν θα γίνει αυτό που θέλει, γιατί όταν δεν θέλει ο ένας από τους δύο παιδί, τελείωσε. Δεν υπάρχει συμβιβασμός σε αυτό.
Θα ήθελα όμως να σταθώ στις τάχα «ανεδαφικές» σου φοβίες. Δεν είναι φοβίες. Δεν μιλάς για κάτι αόριστο. «Νιώθω ότι δεν έχω τα κουράγια και τη δύναμη να τα περάσω όλα από την αρχή». Τι είναι «ανεδαφικό» σε αυτό και τι είναι «φοβία;» Είναι πάρα πολύ συγκεκριμένοι λόγοι για να μην θέλεις. Είναι ανεδαφικό το επιχείρημα «δεν θέλω να μείνω ξανά έγκυος»; Πώς είναι ανεδαφικό; Θα μείνει αυτός για σένα; Ισοπέδωση ακούω, γιατί; Δεν έζησε το πρώτο σε όλο του το μεγαλείο ίσως, και νομίζει ότι είναι εύκολο;
Το γεγονός ότι είσαι 45 και μιλάτε σα να είσαι 35 δεν ξέρω πώς να το σχολιάσω, αν έμεινες εύκολα έγκυος στα 40 δεν σημαίνει ότι θα είναι το ίδιο εύκολο στα 45, ωστόσο φυσικά και πρέπει να διασφαλίσεις ότι δεν θα μείνεις έγκυος όσο έχεις περίοδο. Αν δεν θέλει να βάζει προφυλακτικό, τότε πήγαινε σε γυναικολόγο για να δεις τι λύσεις υπάρχουν για σένα, που δεν τον περιλαμβάνουν (και φυσικά πρέπει να του πεις ότι παίρνεις αντισύλληψη).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η μανα μου δεν ηθελε δευτερο παιδι, ο πατερας μου ηθελε. Χροοοονια κρατησε η κολωνια αυτη. καθε φορα που επεφτα και χτυπουσα της ελεγε : “ενα.. ισον κανενα” Δηλ Κατι να παθει το ενα, μειναμε χωρις παιδια. Η μανα μου μες στην φοβια για μενα. 15 χρονων εφτασα και δεν με αφηνανε να παω πουθενα. Ουτε σχολικες εκδρομες. Απο το χερι με επιανε παντου, τις σπανιες φορες που βγαιναμε εκτος χωριου.. Ουτε ποδηλατο δεν εμαθα. Εκτος οτι δεν μου πηραν (γιατι θα σκοτωνομουν) δεν με αφηναν ουτε στα ξενα ποδηλατα να ανεβαινω. Κολυμπι το ιδιο. Επιπλεον.. αποκλεισμενη και σε ενα… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι για την ιστορία σου αλλα ειναι ατοπη η γενίκευση στο τέλος για τα αδέλφια με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Και εννοείται πως γονεις με ενα παιδι δεν φέρονται στα παιδιά τους έτσι. Γενικα κριμα, αλλα ειδικα, άσχετο.
@παπαρούνα μου η αφήγηση σου ήταν πολύ δυνατή. Πολύ στενάχωρο όλο αυτό που διάβασα. Λυπάμαι τόσο πολύ που ένα μικρό παιδάκι είναι δυνατόν να ζει τέτοιες καταστάσεις. Ωστόσο καταλαβαίνεις οτι το πρόβλημα στην ιστορία σου αυτή δεν ήταν οτι ο ένας γονιός ήθελε και άλλο παιδί και οτι ο άλλος όχι. Αυτό ήταν το ελάχιστο. Το πρόβλημα ήταν οτι και οι 2 ήταν ακατάλληλοι για τον ρόλο αυτό και όταν ήσουν μοναχοπαίδι και όταν ήρθε η αδερφή σου. Σου εύχομαι να έχεις βρει την βοήθεια που σου αξίζει, να τα βάλεις όλα στην σωστή τους διάσταση, και να έχεις προχωρήσει… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ βρε Παπαρούνα διαβάζω πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον τα σχόλιά σου. Εύχομαι να έχεις απομακρυνθεί από αυτό το τοξικό περιβάλλον και να έχεις ανοίξει τα φτερά σου. Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!
αχ βρε παπαρουνα λυπαμαι τοσο πολυ.Ειμαι κ σε πολυ ευαλωτη φαση τωρα τελευταια, θελω να παρω τηλ την αδερφη σου να της πω 2-3 πραγματα-και αλλα 100 στη μητερα σου, κ να “διορθωσω” ολη την αδικια που δεχεσαι.Κριμα, πολυ αδικο.
Tι λες βρε σοκοφρετα! Η αγάπη είναι ευπρόσδεκτη!! ♥️♥️♥️
Αγάπη ολούθε 🙂
Μητση ναι αυτό το 1 ίσον κανένα ειδικά όταν χτυπούσε το παιδί τι φάση;; Αν πάθει κάτι δλδ θα πεις αχ ευτυχώς που είχαμε δεύτερο καβατζα;; Δε το χωράει το μυαλό μου.
Meddle
δεν εχω δικά μου παιδιά, αλλά υποθέτω οτι αν πάθει κάτι το μονάκριβο παιδί σου κάπως χάνεις το νόημα και το κίνητρο για ζωή.
Αν έχεις κι ένα δεύτερο, αυτό κάπως δεν σε αφήνει να μείνεις στον πάτο (για πάντα).
Μου είχε -σχεδόν κυριολεκτικά- ραγίσει την καρδιά
οικογενειακή φίλη που όταν έχασαν ξαφνικά το μοναδικό τους παιδί, ανάμεσα σε όλα τα σπαρακτικά που έλεγε,
είπε΅Κι εμένα τώρα ποιος θα με λέει μάνα?
Εγώ τώρα δεν είμαι μάνα?”
Ελα ντε.
Αυτό ήταν από τα πιο στενάχωρα, Mitsi. Να κάνουμε κι άλλο ένα, να μας φτουρήσει αν ο μη γένοιτο. (Επαρχία, για μένα άλλος πλα νή της, ούτε ξέρανε γιατί κάνανε παιδιά, ούτε και να τα αγαπήσουν ηξεραν -και πώς άλλωστε να ξέρουν, άνθρωποι που ούτε και οι ίδιοι έχουν μάθει να τους αγαπούν). Μου μάγκωσε η ψυχή.
Aνατριχιαστικό σχόλιο. Λες ευθέως πως μόνο οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων ξέρουν να αγαπούν τα παιδιά τους οι επαρχιώτες δεν το έχουν μάθει αυτό. . Ας το μεταφέρουμε σε λαούς ή σε ομάδες (πχ οι Ρομά κάνουν πολλά παιδιά για να’χουν καβάτζα) και καταλαβαίνουμε πόσο ρατσιστικό ήταν αυτό που είπες τσουβαλιάζοντας τους ανθρώπους που ζούνε εκτός των πόλεων -και δη των πολύ μεγάλων, γιατί και η Κατερίνη πχ και η Δράμα επαρχία θεωρούνται. Πραγματικά μου κάνει εντύπωση πως σε αυτό το σάιτ (που η ευαισθησία σε τέτοια θέματα είναι ένας από τους λόγους υπαρξής του) μια εύστοχη και προσεκτική σχολιάστρια κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Τropique, στο σχόλιο της Παπαρούνας αναφέρεσε; Αν ναι ξαναδιάβασέ το, κάπου μπερδευτηκες λογικά.
Οχι, στην Αlethiometer. Παπαρούνα, συγκλονιστική η ιστορία σου, ελπίζω να είσαι ήρεμη και ευτυχής τώρα.
@Tropique, στο σχόλιό μου εσύ διαβάζεις ρατσισμό και τσουβάλιασμα, εγώ διαβάζω τον εαυτό μου, έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει μέσα σε βαθιά επαρχία. Και δε θα πω φυσικά ότι οι όοολοι οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων αγαπούν τα παιδιά τους αλλά ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στον τρόπο που έχουν μεγαλώσει αυτά τα παιδιά, θα το πω. Η μάνα μου έτσι έχει μεγαλώσει. Ο πατέρας μου έτσι έχει μεγαλώσει. Να μη συζητήσω για παππού και γιαγιά. Και οι περισσότεροι από το χωριό της μάνας μου που το ξέρω γιατί πήγαινα εκεί πολλά καλοκαίρια, το ίδιο. Δε θα σου πω ότι δεν αγαπούσαν… Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάζοντας το σχόλιο σου alethiometer σκέφτηκα αμέσως τους γονείς μου που μεγάλωσαν στην επαρχία και έπεσες μέσα spot on.
Νομίζω ότι εχω ακούσει τη μαμα μου να λέει κατά λέξη “ούτε ξέρανε γιατί κάνανε παιδια”.
@AllesGoed, η φράση αυτή δεν αποτελεί δική μου ερμηνεία πάνω στα πράγματα, έχω ακούσει και τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να το λένε σε διαφορετικές φάσεις. Και δεν εμπιστεύομαι πολύ τη μνήμη μου αλλά εμπιστεύομαι το ημερολόγιο που κρατάω από 7μισι χρονών περίπου όπου σημείωνα συχνά πράγματα που μου έλεγαν οι μεγάλοι και με ξένιζαν. (Μάλιστα στη μία από αυτές τις καταχωρήσεις -όπως καταλαβαίνεις μου τράβηξαν αρκούντως την προσοχή ώστε να γράψω στο ημερολόγιό μου- είχα σημειώσει ότι: το γράφω εδώ για να το ξαναδιαβάσω όταν μεγαλώσω, μήπως όταν μεγαλώσω το καταλάβω καλύτερα. Πάντως τα παιδιά φαίνεται να… Διαβάστε περισσότερα »
Ε, αυτό είναι εύκολο. Γιατί δεν ξέρανε πώς να ΜΗΝ κάνουν.
Ας τα… τραγικό απ’ όπου κι αν το πιάσεις.
Άγνοια, καταπίεση, κοινωνική πίεση, ατολμία, ανυπαρξία ενημέρωσης & αντισύλληψης, ταμπού.
Αχ βρε παπαρούνα😔 Σου στέλνω την αγάπη μου ♥️ και εύχομαι τα καλύτερα για σένα
Πολύ στεναχωρη η ιστορία σου.
Παπαρούνα μου, λυπάμαι για την εμπειρία σου! Η ευθύνη είναι των γονιών σας όμως. Εγώ με τον αδελφό μου έχω 11 χρόνια διαφορά και είχαμε πάντα μια πολύ καλή σχέση. Δεν φταίει η διαφορά ηλικίας. Ούτε φταίει το ότι ήσουν μοναχοπαίδι για την παθολογική φοβία της μητέρας σου – τόσα μοναχοπαίδια υπάρχουν, δεν τα κλείνουν όλα οι γονείς στη γυάλα… Εύχομαι να βρίσκεις πάντα τρόπους και λύσεις να κάνεις τη ζωή σου όμορφη, πλήρη και υγιή!
Βούρκωσα διαβάζοντας την ιστορία σου Παπαρούνα. Το ίδιο και με την ιστορία της Rebecca de Winter. Λυπάμαι πραγματικά! Ίσως είναι σκληρό αλλά μερικοί άνθρωποι δεν πρέπει να γίνονται γονείς….
Παπαρούνα , ήσουν παιδάκι , δεν γνώριζες ότι τα παιδιά ακούν και απορροφούν τέτοια λόγια. Η μητέρα σου έφταιγε εξ αρχής που κράτησε ένα παιδί από εγωισμό φροντίζοντας να δημιουργήσει ανταγωνισμό. Αλλά φυσικά και ήταν το υπέροχο παιδί η αδερφή σου. Όταν ήρθε το θεοποίησε ώστε να δικαιωθεί κατά κάποιο τρόπο για την πίεση τόσψν χρόνων.
Rebecca de Winter
Παπαρούνα μου πολύ λυπάμαι για αυτό που έζησες! Ελπίζω να είσαι πια ανεξάρτητη και ευτυχισμένη, κάπου μακρυά απο αυτούς τους γονείς!
Ευχαριστω ολες σας για τα γλυκα σας λογια.. Το σχολιο μου ξεφυγε του θεματος της ερωτησης, ωστοσο μου χτυπησε φλεβα που οι γονεις μου, ηταν στην ιδια θεση με την ερωτωσα και τον αντρα της. Σχετικα με οσα ειπα τωρα.. ανηκουν σε ενα παρελθον που αφησα πισω ωστοσο με καθορισε. Ειμαι σε θεση να κατανοησω τους γονεις μου, και τον τροπου που σκεφτονταν και να πω κιολας πως απο καποια αλλα παιδια συμμαθητες μου) υπηρξα και πιο τυχερη. Παντρευτηκαν απο προξενιο.. Στο σπιτι μας δεν υπηρχαν καβγαδες ουτε εντασεις. Αλλα.. ελειπε αυτο το κατι, που το ειδα οταν επισκεφτηκα γονεις… Διαβάστε περισσότερα »
Παπαρούνα, υποκλίνομαι! Είσαι αξιοθαύμαστη! Πολλά φιλιά και αγκαλιές
Πωπω σου βγάζω το καπέλο Παπαρούνα μου!! Κατάφερες τόσα πολλά στη ζωή σου χωρίς να έχεις στήριξη από το οικογενειακό περιβαλλον. Εύχομαι από καρδιάς να έρθουν ακόμα καλύτερα πράγματα στη ζωή σου!! Είσαι παράδειγμα προς μίμηση! Αν δεν έχουν σταματήσει τα podcast (καιρό έχω να δω), θα ήθελα τόσο πολύ να σε ακούσω!!
Ήταν πολύ συγκινητικά όλα όσα έγραψες.
Φυσικά θα έρθουν καλύτερα, γιατί ΕΣΥ θα τα κάνεις να έρθουν,
όπως γύρισες τούμπα όλη τη ζωούλα που άλλοι
είχαν προδιαγράψει για σένα και την έκανες ΖΩΗ, με κεφαλαία.
Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι, το έχεις αποδείξει
πάνω απ’ όλα στον ίδιο σου τον εαυτό.
Υποκλίνομαι.
Τι τρυφερό, μπράβο κορίτσια.
Όπως είχε πει και η Λένα σε ερώτηση πριν 2 εβδομάδες “Ναι, στην περίπτωση του παιδιού, προηγείται αυτός που δεν θέλει, κι αυτό επειδή αυτό που προκύπτει από αυτή την κοινή απόφαση, είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο και οι δυο θα έχετε ευθύνη για όσο ζείτε.”
Για πες του ότι ο μόνος τρόπος που δέχεσαι να αποκτήσετε δεύτερο παιδί, είναι να υιοθετήσετε ένα 5χρονο, να δω κάτι.
Δεν ξέρω, ρε παιδιά, για μένα στο θέμα παιδί δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Υπάρχει αρχικά η επιθυμία. Από τη στιγμή που κάποιος δε θέλει δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα που θα τον πείσει. Άσε που το παιδί είναι μια “δέσμευση” για τουλάχιστον 18 χρόνια. Θέλω να πω, γράφουσα, ότι εγώ θα βρίσκω πολύ λογικά και δίκαια τα επιχειρήματα που έχεις και σε καταλαβαίνω. Αλλά δε χρειάζεται να επικαλείσαι τις δυσκολίες. Απλά δε θέλεις, μείνε σε αυτό και ελπίζω ο σύζυγος να σε νιώσει.
@Φούστα μου, συμφωνώ μαζί σου, υπάρχει η επιθυμία. Ωστόσο γιατί η επιθυμία εκείνου που δεν θέλει έχει προτεραιότητα έναντι εκείνου που θέλει; Προφανώς δεν μπορείς να πείσεις κάποιον που δεν θέλει. Γιατί είναι οκ να προσπαθήσεις να πείσεις κάποιον που θέλει; Γιατί πιστεύεις οτι μακροπρόθεσμα δεν θα το μετανιώσει πικρά αυτός ο κάποιος που τελικά δεν έκανε το 2ο (ή 3ο ή 1ο) παιδί που ήθελε; Δεν ξέρω, νομίζω όμως οτι και αυτό είναι ένα πρόβλημα όπως όλα τα άλλα. Κανείς δεν έχει by default προτεραιότητα. Το ζευγάρι στην αρχή νόμιζε οτι ήθελε τα ίδια πράγματα και τελικά κατέληξε οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Κατά την άποψή μου, η γυναίκα που θα το κυοφορεί γαι 9 μήνες, με την καταπόνηση και τους κινδύνους που υπάρχουν για το δικό της σώμα, έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Αλλιώς μπορούν να γίνουν ανάδοχοι γονείς ή να υιοθετήσουν
Μα @avis δεν αναφέρομαι σ’ αυτό. Δεν λέω οτι κάποιος πρέπει να πιεστεί για να κάνει παιδί (και μ’ αυτό τον τρόπο να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του άλλου). Λέω μόνο ότι ούτε αυτός που θέλει, ούτε αυτός που δεν θέλει παιδί, πρέπει να πιεστεί. Ανεξαρτήτως φύλου. Οτι η απόφαση αυτή είναι τόσο σπουδαία και για τον άντρα και για την γυναίκα που δεν μπορείς να κάνεις πίσω στην επιθυμία σου, προκειμένου να σεβαστείς την επιθυμία του άλλου.
Δεν είναι τόσο δύσκολο κονσεπτ: Το σεξ, η σχέση (& γάμος) και το (εντός σχέσης) παιδί, επειδή δεν μπορείς να τα κάνεις μόνος σου, έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση να θέλουν δύο. Σεβόμαστε τη στεναχώρια αυτών που δεν παίρνουν αυτό που θέλουν, αλλά αυτό επ’ ουδενί τους δίνει δικαίωμα να απαιτήσουν την ικανοποίηση του αιτήματός τους. Δεν υπάρχει συμβιβαστική λύση, δεν υπάρχει “εντάξει τότε βγες μόνος σου”, δεν υπάρχει “να βγούμε, αλλά για λίγο”, “σήμερα είμαι πολύ κουρασμένος για να βγούμε, αλλά μπορούμε αύριο”. Γίνεται ή όχι. Ε είναι πιο προβληματικό το να γίνει χωρίς να θες από το αντίστροφο. Ούτε… Διαβάστε περισσότερα »
Eγω παλι βρισκω ανατριχιαστικο οτι ο αντρας σου αγνοει παντελως τα συναισθηματα σου και τη θεση σου σε αυτο το θεμα και σε πιεζει με το τι θα κανεις στο σωμα σου.
Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι τι θέλει ή δεν θέλει, αλλά το πώς το διαχειρίζεται. Δεν είναι θέμα επιχειρημάτων, δεν συζητάτε τι χρώμα κουρτίνες θα βάλετε. Αν ένας από τους δύο δεν θέλει παιδί, δεν γίνεται να κάνετε παιδί. Μετά υπάρχει ένας καινούριος άνθρωπος που θα είναι ευθύνη σας.
Νομίζει ότι αν επαναφέρει το θέμα θα αλλάξεις γνώμη; Θέλει να κάνει παιδί ακόμα κι αν εσύ δεν είσαι 100% μέσα σ΄αυτό; Στηρίζεται στο ότι αφού είναι παιδί σου, αφού γεννηθεί θα το αγαπήσεις έτσι κι αλλιώς; Πόσο τρομακτικά εκβιαστικό είναι αυτό;
Anna ειναι τρομερα εκβιαστικο, αλλα εχω την αισθηση οτι οι αντρες δεν το δεχονται/αντιλαμβανονται ως τετοιο. Νομιζω πονταρουν στο παναρχαιο “μητρικο ενστικτο” κ θεωρουν οντως οτι με το που γεννηθει το παιδι η μανα θα το λατρεψει κ ολα τα προβληματα θα εξαφανιστουν ως δια μαγειας. Θα τους πουν κι ευχαριστω οι γυναικες στο τελος, καπως ετσι!
Παιζει να χουν στο μυαλο τους και “αλλες παρακαλανε για εναν “σοβαρο” αντρα να τους κανει παιδι, εγω σου προσφερω δευτερο και αρνεισαι?” Τι θρασος εχουμε ομως κι εμεις…
Φίλη, πρέπει να τοποθετήσεις την άρνησή σου στη σωστή της βάση: έχεις σημαντικούς και λογικούς λόγους για να μη θέλεις, ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι πως δεν θέλεις, και πρέπει πρώτα εσύ η ίδια να το σεβαστείς ως έχει. Θα μπορούσες να είσαι 32 και πάλι να μη θέλεις, και πάλι να ήταν εξίσου σεβαστό. Εγώ, στα 45 μου, με χασιμότο και διαβήτη, ήθελα πολύ δεύτερο παιδί! Το ήθελα τόσο που είχα βρει τα χίλια μύρια λογικά επιχειρήματα για τον άντρα μου, που δεν ήθελε. Του είχα μάλιστα πει ότι θα ήθελα να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε, ακριβώς για να… Διαβάστε περισσότερα »
Εκείνος έχει κάθε δικαίωμα να θέλει δεύτερο παιδί. Εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να μην θέλεις δεύτερο παιδί. Μεταξύ σας έχει προκύψει πρόβλημα ασυμβατότητας. Θέλετε διαφορετικά πράγματα.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν προϋπόθεση για το δεύτερο παιδί θα ήταν να πρέπει να το αναλάβει κατά 90% ο άντρας. Να ξυπνάει κάθε 3 και λίγο, να φτιάχνει γάλα, να αποστειρώνει, να αλλάζει πάνες, να νταντεύει παράλληλα το 5χρονο, να αφήσει τη δουλειά του για μερικούς μήνες.
κι εγώ αυτό σκέφτηκα, είναι πολύ ευκολο για τους άντρες να θέουν και δεύτερο παιδί γιατί συνήθως το βάρος της φροντίδας πέφτει στη γυναίκα
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Παράλληλα σκέφτομαι ότι αν ένας άνδρας επιθυμεί μια διευρυμένη οικογένεια έχει δικαίωμα να το διεκδικήσει με την επιλογή νέου συντρόφου. Η ενδεχομένως μόνος του με την επιλογή της υιοθεσίας. Δεν μπορούμε να πιέζουμε τους ανθρώπους να κάνουν παιδί ούτε να το στερούμε.
Έχετε δίκιο, παιδιά. Το έχω σκεφτεί. Και ο άντρας μου και άλλοι άντρες που ξέρω και δεν θέλουν δεύτερο παιδί είναι φουλ τάιμ γονείς και φουλ τάιμ στο νοικοκυριό. Και, μια και για τους άντρες δεν υπάρχει η κοινωνική πίεση να κάνουν οπωσδήποτε δύο, είναι σε θέση ίσως να μετρήσουν καλύτερα τις αντοχές τους. Αντίθετα, από πατεράδες παρτ τάιμ ή γκεστ σταρ, ακούς πολύ πιο εύκολα “αχ ας κάνουμε κι άλλο ένα”.
Αυτό θα ήταν πράγματι ένα γαμάτο επιχείρημα.
Οκ αγάπη μου ας το κάνουμε αλλά εγώ μόνο(!) θα το κυοφορήσω & γεννήσω. Από την πρώτη μέρα εκτός μαιευτηρίου θα είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δική σου υποχρέωση. Τάισμα, πάνες, ξενύχτια, αρρώστιες, εμβόλια, γιατροί, απασχόληση κλπ. Εγώ μόνο θα το αγαπάω, θα το έχω πολύ συχνά αγκαλιά αλλά μόλις παύει να είναι κούκλα & γίνεται άνθρωπος με ανάγκες, αναλαμβάνεις εσύ.
Για να σε δω.
Άντε, επειδή είμαι μεγαλόψυχη, θα αναλάβω το 5χρονο κατά 50%, οπότε δε θα σου πέσει πολύ βάρος. Ε?
οπως ειχα γραψει και στην γραφουσα που ηθελε 2ο παιδι και ο αντρας της οχι, η παιρνεις τα δεδομενα οπως ειναι η κανεις 2ο παιδι με εναν αλλον ανθρωπο. αν ο αντρας σου θελει 2 παιδια για τον οποιοδηποτε λογο, ας το αναζητησει με μια γυναικα που θελει κι εκεινη. ισως ακουγομαι σκληρη, αλλα ετσι ειναι η πραγματικοτητα για εμενα. δεν μπορει να σε πιεζει και να χαλα τη σχεση σας. δεν εχετε πλεον κοινο οραμα. καποιος πρεπει να συμβιβαστει και να αλλαξει το δικο του. ολοι κανουμε συμβιβασμους στις σχεσεις μας, σε ολους τυχαινουν απροοπτα. οποτε, η θα αλλαξεις… Διαβάστε περισσότερα »