Αγαπητή Α, μπα παρακολουθώ τους προβληματισμούς και τις απαντήσεις και έχω να πω ότι το community είναι ότι πιο γλυκό έχω δει. Ας προχωρήσουμε στο γιατί σου γράφω, είναι πολλά μαζεμένα αυτήν την στιγμή και προηγούμενες στιγμές τα οποία επηρεάζουν πολλά γύρω μου. Μένω στο εξωτερικό εδώ και 4 χρόνια με την σχέση μου όπου έχουμε αρραβωνιαστει. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω κάνει αρκετά καλή πρόοδο επαγγελματικά αν και δεν είναι πάνω σε αυτό που σπούδασα, χρειάστηκε πολύς κόπος από την μεριά μου και συνεχίζω να παλεύω για την θέση που έχω. Ο σύντροφός μου δεν ήταν όμως στην θέση να έχει μια καλή εργασία, αυτο που εκανε ήταν πολύ κουραστικό και παραλίγο να διαλύσει την σχέση μας γιατί δεν βλεπόμασταν λογο ωραρίου, όποτε αποφασίσαμε μαζί να ξεκινήσει σπουδές σε κάτι που του αρέσει για το κοινό καλό και μέλλον μας, έχει ήδη ένα χρόνο που μαθαίνει την γλώσσα και προσπαθεί πολύ πάνω σε αυτό που κάνει και χαίρομαι για αυτόν. προσπαθώ όσο γίνεται να τον ενθαρρύνω. Όταν δεν βλεπόμασταν ήταν λογικό ότι ακόμα και στο σεξουαλικό κομμάτι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά εφόσον η ήταν κουρασμένος η ήμουν κουρασμένη (ενώ είμαστε νέοι ακόμα) ακομα και μετα ομως την αλλαγη δεν βλέπω μεγάλη διαφορά το ξέρω ότι μπορεί να είναι έτσι σαν άτομο αλλά βέβαια δεν ήταν παλιά έτσι, και μιλαω για οταν δεν μεναμε μαζι ακομα. Ίσως μας έχει φάει η ρουτίνα η μπορεί να είναι και το άγχος και ενώ ενε νιώθω ότι προσπαθώ πολύ σε πολλά πράγματα δεν παίρνω στήριξη από αυτόν ιδιαίτερα όταν δικά του συγγενικά άτομα με κυνηγάνε να κάνω παιδί (κυριολεκτικά μου το λένε κάθε φορά που τους βλέπω πες κάθε σκ) και πρέπει να δικαιολογούμε πάντα γιατι δεν είμαστε σε θέση το έχουμε πει και οι δύο πολλές φορές και με έχει κουράσει αυτή η όλη κατάσταση και όσο να το λέω στο ταίρι μου ότι χρειάζεται να μιλήσει πιο σοβαρά αποφεύγει τις εντάσεις η τουλάχιστο προσπαθεί να αποφύγει. Ειναι υπερβολικό που του τα λέω όλα αυτά και του ζητάω παραπάνω στήριξη? Γενικα ειμαι ανοιχτη και παντα λεω την μερια μου απλα θέλω να βγω να χαλαρώσω και όχι να μου τα πρήζουν για παιδί η να προσέχω το παιδί τους. Θέλω να έχει αυτός πρώτα επιθυμίες και να μην κάνω πάντα το πρώτο βήμα. Αν καταφέρατε να το διαβάσετε όλο η ακόμα και αν δεν τα καταφέρατε σας στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ και τα φιλιά μου
Ρωτάς αν είναι υπερβολικό που ζητάς στήριξη από τον σύντροφό σου.
Διάβασε το πενήντα φορές και μετά πες μας ποια είναι η απάντηση.
Δεν έχεις ιεραρχήσει τα προβλήματα που έχεις με αυτόν τον άνθρωπο. Ξεκινάς από το μειωμένο σεξ και καταλήγεις στο ότι δεν σε στηρίζει. Μετά λες ότι νιώθεις το βάρος όλων των αποφάσεων, γενικότερα. Δεν μπορεί άλλος να σου πει τι να κάνεις. Μπορώ μόνο να σου πω ότι δεν είσαι άκαρδη ή αναίσθητη όταν έχεις απαιτήσεις από μια σχέση. Έχεις δικαίωμα να θέλεις άντρα που σε στηρίζει, και έχεις δικαίωμα να θέλεις άντρα που δεν περιμένει από σένα τις λύσεις. Έχεις δικαίωμα να θέλεις τον άντρα που θέλεις, αυτόν που θα σου λύνει προβλήματα της καθημερινότητας επειδή είναι αυτός που είναι, από μόνος του, και όχι επειδή εσύ θα του τα μάθεις όλα, βήμα προς βήμα, σα να είσαι η μαμά του.
Έχεις δικαίωμα να απορρίψεις έναν άντρα για όποιον λόγο γουστάρεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό που μπορεί να μην είσαι καλά για χρόνια και να πρέπει να στο επιβεβαιώσει και κάποιος ακόμα για να το παραδεχτείς και στον εαυτό σου και να λυτρωθείς πόσο στενάχωρο επιτέλους.
Ακούγεσαι σαν μια πολύ συμπαθητική κοπέλα, που ήρθε η ώρα να πει στην αγενέστατη οικογένεια του φίλου της και στον ίδιο ότι όχι, δε θέλει παιδί, οπότε να την πάρει τηλέφωνο μετά τα 18α γενέθλιά του, αν αποφασίσει δηλαδή ποτέ να ενηλικιωθεί. Ή και καθόλου.
Τα λες λίγο μπερδεμένα όλα μαζί, και προκύπτουν διάφορα ζητήματα. Ζουν δηλαδή και οι συγγενείς του αυτοί στο εξωτερικό, ανεξάρτητα από εσάς; Και βγαίνετε κάθε ΣΚ; Κι έχουν κι ένα παιδί που σου ζητούν να προσέχεις;
Της λένε να προσέχει το παιδί τους, δηλαδή τον σύντροφό της.
Ναι τη σκέφτηκα αυτή την εκδοχή απλώς δεν μου φάνηκε η πιθανότερη, γιατί θεώρησα πιο πιθανό να ζουν αδέλφια/ξαδέρφια/θείοι εκεί. Πρώτον επειδή δύσκολο μου φαίνεται να ζουν ήδη οι γονείς του σε ένα μέρος του οποίου τη γλώσσα αυτός δεν μιλάει. Να τον ακολούθησαν κι αυτοί πριν 4 χρόνια; Θα ήταν πρωτοφανές, θα το ανέφερε η γράφουσα έστω φευγαλέα. Επίσης γράφει “συγγενικά του πρόσωπα”, νομίζω αν είναι θα έγραφε γονείς, οικογένεια, δικοί του, γιατί να πει όλη αυτή την περίφραση; Τέλος λέει ότι βγαίνει μαζί τους (αυτό καταλαβαίνω, εκτός αν αντί να βγει μιλάει στα πεθερικά στο skype!) πράγμα που… Διαβάστε περισσότερα »
Πιστεύω ότι κάθε ΣΚ μιλάνε από το skype και την πρήζουν για μωρό διαδικτυακά
Αν καταλαβαίνω καλά, το “παιδί” που πρέπει να προσέχει είναι ο σύντροφος, τρομάρα τους.
Έχουν ένα παιδί σίγουρα, το σύντροφό της. Κατά τα άλλα κι εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Θέλει να βγει να χαλαρώσει λέει, αλλά βγαίνει κάθε ΣΚ με συγγενείς του συντρόφου της. Γιατί; Η στήριξη που θέλει αφορά στο να μην κάνει παιδί και σε ποιές (μη) επιθυμίες του συντρόφου αναφέρεται; Σπαζοκεφάλιασα λίγο.
Αχ Φίλη, μου θυμίζεις τον ευατό μου. Επειδή είμαι στη δουλειά θα σου πω σύντομα την δική μου αντιμετώπιση. Ήμουν κι εγώ με ένα πολύ καλό και όμορφο παιδί στο εξωτερικό. Αλλά είχα παρόμοια προβλήματα με σένα. Επίσης επειδή ας πούμε πως τα πήγαινα καλύτερα επαγγελματικά, ο τότε φίλος μου μάλλον νόμιζε πως έχω λύσει το πρόβλημα της ζωή μου και όπως φάνηκε δεν μπορούσε να συσχετιστεί με αυτά που ένιωθα και τις αγωνίες μου. Μια μέρα έκατσα να γράψω 10 λόγους για να μην χωρίσω και 10 για να χωρίσω. Όταν έγραψα τους 10 για να μην χωρίσω, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Σα να βλέπω εμένα, μήνες πριν χωρίσω…*sigh* 😐😩 Ίδια αντίδραση από το σύντροφο – ή μάλλον ΜΗ αντίδραση. Υπερβολικά ψυχοφθόρο και το να τραβάς πάντα εσύ τον άλλο, και η μόνιμη συναναστροφή με συγγενείς (δικούς του ΠΑΝΤΑ, όλως τυχαίως) σχεδόν κάθε ΣΚ/γιορτές/γενέθλια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο… Και φυσικά μειωμένο ή και καθόλου σεξ, λες και είμαστε απλά συγκάτοικοι ή… αδέρφια! Και υπόψιν, αυτό μπορεί να συνεχιστεί για μήνες/χρόνια όταν ο σύντροφος δεν μιλάει: έχει βολευτεί; Συνήθεια; Αγάπη υπάρχει αλλά ειλικρινά, δεν φτάνει, πόσες φορές να το γράψει και η Λένα για να το εμπεδώσουμε; Μην δέχεσαι χλιαρές… Διαβάστε περισσότερα »
Η αναστάτωσή σου φαίνεται από το κείμενο, έχεις πολλά στο κεφάλι σου. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι ότι δεν είσαι η μάνα του. Σου αξίζει μια ισότιμη σχέση στην οποία βρίσκονται με τα 2 πόδια και οι δύο και όχι να τραβάει μονίμως το κουπί ο ένας και ο άλλος απλά να ακολουθεί παθητικά. Τα προβλήματα και η φθορά της καθημερινότητας είναι μες στο πρόγραμμα, αυτό που έχει σημασία είναι η θέληση και η διάθεση να κοιτάμε τον άλλο στα μάτια, να είμαστε εκεί για αυτόν και να παλεύουμε. Ο σύντροφός σου απλά έχει βολευτεί στην απάθεια και… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια! Δεν μπορώ να αποφασίσωαν είναι ένα απολογητικό ύφος / παράπονο στον τρόπο που γράφεις ή αν είναι αγανάκτηση σαν να φώναζες αν θα μιλούσες. Όπως και να’χει βλέπω ότι ο αρραβωνιαστικός σου «κρέμεται» από πάνω σου και η εμπειρία «ζωή μαζί στο εξωτερικό» δεν είναι καλή για σένα – φαίνεσαι να προσπαθείς όχι μόνο για την δουλειά αλλά και για την σχέση και για το σόι του. Λες «στα πρήζουν» ε και για μένα αυτό τα λέει όλα. Την τελευταία φράση της Λένας καν την κορνίζα. Καλή τύχη! 🙂
Εχεις σοβαρο πρόβλημα με το φιλο σου. Εκεινος πρεπει να τους βαζει στη θεση τους και δεν το κανει. Ποσο εισαι διατεθειμένη να ανεχεσαι αυτη την κατασταση? Η μηπως νομιζεις οτι επειδη ειστε στο εξωτερικο αυτη η τριβη δε θα σας επηρεασει? Ισχυει ως ενα βαθμο αλλα το αγκαθι εκεί θα ειναι.
Είμαι η γράφουσα και θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ, για την απάντηση από την Λένα και από όλα αυτά τα υπέροχα άτομα. Είναι αλήθεια όλα ήταν χαμός μέσα στο κεφάλι μου, δεν ήξερα από που να ξεκινήσω για τα πράγματα που με προβληματίζουν. Και ναι έκανα και το μπαμ αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν θα είναι και η τελευταία. Αν και το ξέρω ότι η αγάπη δεν λύνει όλα τα προβλήματα πιστεύω έντονα ότι δεν θα βρω ένα άλλο τέτοιο άτομο να συνδεθώ έτσι όπως είμαι τώρα και να ταίριαξω, δεν ξέρω αν υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
Μιλάω για μένα με αφορμή εσένα…Ναι το σεξ κόβεται όσο περνάνε τα χρόνια και αυξάνονται οι υποχρεώσεις σε λογικά επίπεδα…Και εμείς τα πρώτα δύο χρόνια μετά από 12ωρα δουλειάς κουνελιαζομασταν ανελλιπώς κάθε βράδυ και παντού. Όταν ήρθε η συγκατοίκηση τα έξοδα, τα, τα τα…περιορίστηκε σε τρεις,τέσσερις φορές τη βδομάδα κατά περιόδους και ανα δεκαήμερο λόγω άγχους και κούρασης. Όσο για τους άλλους που σου λένε να προσέχεις το παιδάκι τους απαντάς ωραιότατα: θα τον προσέχω όσο νε προσέχει και πέφτουν σαγόνια…απλες ήρεμες και δραστικές απαντήσεις…στην περίπτωση όλα αυτά όμως που τα αξίζει ο άντρας και δεν είναι στην πουτσ@ μας… Διαβάστε περισσότερα »