in

Αγαπητή «Α, μπα»: Είναι τόσο σημαντική η αποδοχή από τους συνανθρώπους μας;

Παλιά είχα την αίσθηση πως δεν ανήκω

Αγαπημένη μου Άμπιτσα, είσαι πολύ φίλη μου κι ας μην το ξέρεις. Βέβαια μόλις το έμαθες 😛 Σε διαβάζω χρόνια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακριβώς ερώτηση, μάλλον θα ήθελα πολύ να μάθω τις σκέψεις σου σχετικά με το παρακάτω ζήτημα. Κοίτα, για πολλά χρόνια αισθανόμουν σαν να έχω σπάσει μέσα μου, οικογενειακά δράματα, κατάθλιψη ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

0768040de1386d4a9bba8080e38f32d1

Αγαπημένη μου Άμπιτσα, εισαι πολύ φίλη μου κι ας μην το ξέρεις. Βέβαια μόλις το έμαθες :P Σε διαβάζω χρόνια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακριβώς ερώτηση, μάλλον θα ήθελα πολύ να μάθω τις σκέψεις σου σχετικά με το παρακάτω ζήτημα. Κοίτα, για πολλά χρόνια αισθανόμουν σαν να έχω σπάσει μέσα μου, οικογενειακά δράματα, κατάθλιψη κλπ κλπ. Αυτά είναι πίσω μου πλέον, έχω πάρει την απόφαση ότι το μαύρο δεν το μπορώ άλλο στη ζωή μου και τα πάω πολύ καλά πιστεύω. Πρόσφατα σκεφτόμουν ότι ένα από τα πράγματα που με έχουν βοηθήσει να νιώθω ωραία μέσα μου είναι η αποδοχή των ανθρώπων που έχω επιλέξει δίπλα μου. Θέλω να πω πως πάντα είχα την αίσθηση ότι δεν ανήκω, ότι δεν ταιριάζω πουθενά. Όχι ότι είμαι η μοναδική αλλά ότι ήμουν το κλασικό παιδί που διάβαζε ποίηση στο λύκειο και δεν έβγαινε με αγόρια πχ. Όταν πέρασα τα 25 σαν να ξεκλειδωσε κάτι στον εγκέφαλο μου και αποφάσισα πως θα έχω δίπλα μου μόνο όσους περνάω καλά πραγματικά κι όχι από ανάγκη ή μοναξιά για να βγω. Είπα δεν έχω ερώτηση αλλά μάλλον έχω. Η αποδοχή από τους ανθρώπους μας είναι άραγε τόσο σημαντική όσο θεωρώ; Σίγουρα έχουμε αυτήν την ανάγκη και μια παρέα αληθινών ανθρώπων μεταξύ τους μπορούν να σου φτιάξουν τόσο τη μέρα; Σε φιλώ και σε αγαπώ,

Ρεινμποου

Και βέβαια είναι πολύ σημαντική η αποδοχή από τους συνανθρώπους μας. Η πιο σημαντική όταν είμαστε μικροί είναι από τους γονείς μας, αλλά δυστυχώς δεν είναι τόσο συχνή όσο ισχυριζόμαστε ότι είναι. Κυριαρχεί ο θρύλος της μάνας – θυσίας και του πατέρα -βράχου, αλλά οι οικογένειες αποτελούνται από απλούς, κανονικούς ανθρώπους, όχι από ανθρώπους που έγιναν ολοκληρωμένοι υπερήρωες/φιλόσοφοι, και οι κανονικοί άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα. Η αποδοχή του παιδιού που επίσης είναι κανονικός άνθρωπος και όχι μίξη Αϊνστάιν/Μπόγκαρτ, απαιτεί σοβαρότητα, ωριμότητα, που δεν περισσεύει στο ανθρώπινο είδος.

Με την τεράστια αυτή εισαγωγή θέλω να πω ότι ενώ είναι πολύ σημαντική η αποδοχή από τους γονείς μας, πολλοί ξεκινούν τη ζωή τους χωρίς αυτή, και μετά δεν ξέρουν τι θα μπορούσαν να έχουν ως ελάχιστο στάνταρ στις σχέσεις τους. Φαίνεται ότι στο δικό σου μυαλό έγινε το κλικ και κατάλαβες ότι έχεις κάθε δικαίωμα να ζητάς αγάπη και αποδοχή, δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι το αξίζεις. Είναι πολύ καλό που το κατάφερες τόσο νωρίς και χωρίς βοήθεια, μπράβο σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

8 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Αγκινάρα
Αγκινάρα
5 χρόνια πριν

Τι ζήτημα έθιξες τώρα..Εχω περάσει τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής μου (και δεν είμαι καμία μικρή, 32 είμαι) να αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντική για εμένα είναι η αποδοχή της μάνας μου η οποία εδώ και 4 χρόνια έχει ξεκινήσει πόλεμο επειδή δεν ακολούθησα τις επιλογές της. Δεν πάει να χαίρω άκρας υγείας, να περιποιούμαι τον εαυτό μου, να είμαι επιτυχημένη επαγγελματικά, να έχω κάνει μεταπτυχιακά κλπ, τίποτα αυτή. Η απόρριψη αυτή με πονάει σαν διάολος και μόνο σε σπάνιες εκλάψεις προσπαθώ να το εκλογικεύσω λέγοντας ότι α) δεν είναι παράλογο να έχω ανάγκη την αποδοχή, μάνα μου είναι και β)… Διαβάστε περισσότερα »

Kritikothessalonikia
Kritikothessalonikia
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Δεν υπάρχει λύση αγαπητή, είναι κάτι που δεν διορθώνεται, από την άλλη όμως άν αποδεχτείς ότι είσαι μεγάλη κοπέλα με δικές σου φιλοδοξίες που δεν είναι ανάγκη να ευθυγραμμίζονται με αυτές της μητέρας σου, και ότι είστε διαφορετικοί άνθρωποι και μπορεί να μην ευθυγραμμιστειτε και ποτέ, τότε ίσως και να το δεχτείς μία και καλή. Και τότε νά μήν χρειάζεται λύση γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα εξαρχής… Τό ξέρω το θέμα, το έχω ζήσει στο πετσί μου και ωρες ωρες μου τή δίνει φρικτά, αλλά το παλεύω, δεν είσαι μόνη σου να ξέρεις!

Μουσίτσα
Μουσίτσα
5 χρόνια πριν

Δεν είναι για όλους τους ανθρώπους το ιδιο σημαντική και στον ίδιο βαθμό η αποδοχή απο τον περίγυρο να ξέρεις
Μάθε να στηρίζεσαι στη γνώμη που έχεις εσύ η ίδια για τον εαυτό σου πρωτίστως και όλα τα άλλα θα έρθουν .
Το κυνηγι της αποδοχής απο τους άλλους πάντως είναι πολλές φορές επικίνδυνο ( βλ νευρική ανορεξία για παράδειγμα) .

mongrel
mongrel
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μουσίτσα

έχω την εντύπωση ότι η νευρική ανορεξία είναι μάλλον λάθος παράδειγμα και έχει να κάνει με την αποδοχή του εαυτού

Katerinio M.
Katerinio M.
5 χρόνια πριν

Το πιο σημαντικό από όλα είναι να αποδεχόμαστε και να αγκαλιάζουμε εμείς πρώτα τους εαυτούς μας. Και μετά θα βρεθούν εύκολα άτομα που και θα μας αποδέχονται, και θα μας σέβονται, και θα μας αγαπάνε πραγματικά.

Rainbow
Rainbow
5 χρόνια πριν

Η μεγαλύτερη απόρριψη είναι αυτής της οικογένειας , η έλλειψη αποδοχής ,νιώθεις σαν λύκος που τον απέρριψε η αγέλη του . Δυστυχώς , αυτό το κενό δεν μπορείς να το καλύψεις , να το επουλωσεις σε ακολουθεί αλλά μπορείς αυτό το κενό να το γεμίσεις με λουλούδια , με δικές σου ευχάριστες αναμνήσεις , να διώξεις τον θυμό από μέσα του τότε θα έχεις μια ηρεμία μέσα σου .
Έχουμε το ίδιο ψευδώνυμο χιχξ

Now or never
Now or never
5 χρόνια πριν

Αγαπητή ραινμποου η ιστορία σου έχει κάποια στοιχεία και από την δική μου και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μπράβο σου για την αλλαγή, είναι πολύ σημαντική η αποδοχή, το να έχεις ανθρώπους που δεν σε κρίνουν, να νιώθεις άνετα και να περνάς καλά. Σε άλλους παίρνει πολλά χρόνια για να το καταλάβουν. Well done

Magica De Spell
Magica De Spell
5 χρόνια πριν

Ridiculus!!! 😀