Α μπα, πιστεύεις ότι είναι κακο να θέλω σχέση; Είμαι μόνη μου δυο χρόνια και ομολογώ ότι μου έχει λήψει να είμαι με κάποιον και γενικά όλα αυτά τα της σχέσης ( φιλια, γλυκά λόγια, βόλτες, υποσχέσεις και ας μη σημαίνουν τίποτα ). Το συζήτησα με κάποιους φίλους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ( χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή μου στη συζήτηση, παρόλη την προσπάθεια μου ) ότι δεν μπορώ να ζήσω μόνη μου και θέλω επιβεβαίωση από κάποιον και ότι πρέπει να μάθω να ζω μόνη γενικά. Το θέμα είναι ότι είμαι μόνη. Εδώ και δυο χρόνια. Και δεν πιστεύω ότι είναι λίγο. Δε θεωρώ ότι είμαι καμιά απελπισμένη που στα μάτια οποιουδήποτε ατόμου ψάχνω το «τέλειο» και ότι τους τσεκάρω όλους για πιθανές μελλοντικές σχέσεις. Δεν είχα εκφράσει ως τώρα ποτέ αυτή μου την ανάγκη σε καποιον, γιατί στην παρεα κυριαρχεί το mood «δε χρειαζόμαστε κανέναν για να είμαστε ευτυχισμένοι», κάτι το οποίο δε με βρίσκει ούτε εντελώς σύμφωνη ούτε και αντίθετη. Θέλω να πω, είναι τόσο κακο να έχεις κάποιον στη ζωή σου, να είσαι ερωτευμένος και αυτό να σε γεμίζει ( μαζί με φιλίες, χόμπι, σχολή κλπ ); Με πείραξε πολύ το συμπέρασμα των φίλων μου και η όλη αντίδραση τους. Σαν να μη με ξέρουν. Είναι τόσο περίεργο πλέον να έχεις ανάγκη από έναν σύντροφο; Σημαίνει αυτό χαμηλή αυτοεκτίμηση; Πιστεύεις ότι δεν μπορώ να δω κάτι που βλέπουν οι φίλοι μου;
–Σύμφωνα με αυτούς, απελπισμένη
Αχ, δεν ήθελα να γράψω «ωραίοι φίλοι», αλλά «ωραίοι φίλοι». Από τον τρόπο που το γράφεις συμπεραίνω ότι περισσότερο σε ενόχλησε η υποτίμηση της σκέψης σου και η κατηγοριοποίηση σου ως «αδύναμη», παρά η συζήτηση η ίδια, αν γινόταν περισσότερο θεωρητικά, και τι να πω; Έχεις δίκιο. Αποφάσισες να μοιραστείς μια σκέψη που σε κάνει να φαίνεσαι ευάλωτη, και γιατί να μην το κάνεις αυτό ανάμεσα σε ανθρώπου που θεωρείς φίλους σου, και σου βγήκε ξινό. Η έκφραση βαθύτερης σκέψης χρησιμοποιήθηκε εναντίον σου.
Μακάρι να μπορούσα να σου πω να μην το πάρεις προσωπικά, αλλά πώς αλλιώς να το πάρεις, όταν μιλάνε για σένα και την έκφραση του δικού σου συναισθήματος. Κι όμως. Δεν πρέπει να το κάνεις. Δε σε ξέρουν, γιατί δεν ξέρουν αρκετά πράγματα για τον εαυτό τους και για τη ζωή. Το «πρέπει να μείνεις μόνη σου για να καταλάβεις ποια είσαι» είναι κάτι που ακούμε πάρα πολύ συχνά από τους «προοδευτικούς» κύκλους. Φυσικά δεν είναι τόσο απλό. Δεν χρειάζεται να είσαι μόνη σου για να καταλάβεις ποια είσαι, όπως δεν χρειάζεται να είσαι με κάποιον για να το καταλάβεις. Φυσικά και πρέπει να μπορείς να είσαι εκτός σχέσης και να είσαι καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το να θέλεις συντροφικότητα δείχνει αδυναμία. Υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να κρατηθούν από άλλους για να επιβιώσουν, αλλά αυτοί συνήθως δεν μένουν μόνοι τους επί δυο χρόνια. Εννοείται ότι περιμένεις από τους φίλους σου να ξέρουν αν είσαι από αυτούς ή όχι.
Φυσικά και δεν ισχύει το «δεν χρειαζόμαστε κανέναν για να είμαστε ευτυχισμένοι». Για την ακρίβεια, χρειαζόμαστε πολλούς. Χρειαζόμαστε την οικογένεια, χρειαζόμαστε φίλους (ντινγκ ντονγκ) και συναισθηματική κάλυψη από μια ερωτική σχέση, χρειαζόμαστε και την αποδοχή και την συναδελφικότητα στη δουλειά. Μιλάμε για πολύ κόσμο. Δεν ξέρω τι νομίζουν οι φίλοι σου ότι εννοούν όταν το λένε αυτό. Μάλλον ούτε αυτοί ξέρουν. Ότι δεν χρειαζόμαστε σχέση για να επιβεβαιωθούμε; Ισχύει, εν μέρει. Αλλά άλλο η επιβεβαίωση (καταλαβαίνω ότι υπάρχω γιατί επηρεάζω το περιβάλλον μου) και άλλο «δεν χρειάζομαι κανέναν» του μοναχικού λύκου που τα βγάζει πέρα μόνος του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μα τι χαζομάρες σου λένε! Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να “μην υπάρχεις” έξω από κάποια σχέση, και να νιώθεις την ανάγκη της συντροφικότητας. (Αντιστοίχως, άλλο να σου πει κάποιος ότι δεν πρέπει να περιμένεις από ένα παιδί να βρεις την ολοκλήρωσή σου ως άνθρωπος και τον μοναδικό σκοπό στη ζωή σου, που μπροστά του τίποτε άλλο δε μετράει, και άλλο να σου πει ότι… δεν πρέπει να θέλεις να κάνεις παιδί!) Άκου τη Λένα και μην πάρεις βαριά αυτά ου λένε οι φίλοι σου, είναι της ηλικίας… Κάποιοι δε νιώθουν την ανάγκη της συντροφικότητας (ή άλλες ανάγκες), τουλάχιστον όχι… Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμα και αυτοί που δηλώνουν πως δεν θέλουν σχέση και δηλωνουν και είναι μόνοι τους (χωρίς γονείς ή δική τους οικογένεια) έχουν 47 κατοικίδια… Οπότε μοναχός σου ούτε στον παράδεισο που λένε…. Δεν υπάρχει…. Αλλά λέμε….. Τεσπα….. Ο Άνθρωπος δεν είναι “φτιαγμένος” για να είναι μόνος του,αλλα σε κοινωνίες! Αλλιώς με το που γεννιομασταν θα μας άφηναν σαν βρεφακια να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας…. Και μάντεψε… Στην καλύτερη θα γινομασταν “μόγληδες” στην χειρότερη θα πεθαίναμε…. Ξέρω τραβηγμένο το παράδειγμα. Αλλά ο άνθρωπος χρειαζεται την φροντίδα όπως χρειάζεται το φαΐ… Είναι νομοτελειακο! Εννοείται πως η αυτοπραγμάτωση σου δεν πρέπει να… Διαβάστε περισσότερα »
Mάλλον το έχουμε παρακάνει με τις αυτοάμυνες τύπου… “παιρνώ και μόνος μου καλά” κλπ.
Σε λίγο η συντροφικότητα-φιλία-έρωτας θα θεωρούνται ασθένειες?
Ευκαιρίας δοθείσης, να ευχηθούμε καλή χρονιά σε Αμπά και Αμπαχόλικς με πολλή πολλή αγάπη σε όλες της τις μορφές <3
Τραγικό! Αντί να σε εμψυχώσουν ώστε να μην απογοητεύεσαι και να κάτσουν να ακούσουν αυτά που πραγματικά νιώθεις, σε έστησαν στο τοίχο! Βοηθάει κάποιες φορές να ακούμε σκληρά λόγια, ειδικά από ανθρώπους που αισθανόμαστε φίλους μας, αλλά εδώ ένιωσα σαν να εκμετταλεύτηκαν την θέση τους: έγινες ευάλωτη, γιατί μίλησες για έναν προβληματισμό σου στον οποίο δεν μπορείς να δώσεις λύση και εκείνοι το έστρεψαν εναντίον σου λέγοντάς σου κατάμουτρα ότι είσαι ανασφαλής επειδή θες έναν σύντροφο! Σαφώς, πρέπει να τους μιλήσεις και να τους πεις ότι η συμπεριφορά τους σε έφερε σε τρομερά αμήχανη θέση! Μην το αφήσεις να περάσει… Διαβάστε περισσότερα »
Προστάτευσε τον εαυτό σου. Αυτά που έχεις να πεις για σένα μην τα λες στον οποιονδήποτε, γιατί ο καθένας προσπαθεί να δικαιώσει τις επιλογές του (είτε ήταν επιλογές, είτε ανάγκη που βαφτίστηκε επιλογή). Πρέπει να έχει δουλέψει κανείς πάρα πολύ με τον εαυτό του για να μη γαβγίσει όταν αυτό που ο ίδιος προσπαθεί να απωθήσει, κάποιος άλλος, αθώα, του το τρίβει στη μούρη (όπως έκανες εσύ, άθελά σου). Επίσης, οι φίλοι δεν είναι σώνει και ντε πολυεργαλεία. Υπάρχει και το εξής σενάριο: Με κάποιους να βγαίνουμε, να πίνουμε τις ποτάρες μας και να περνάμε καλά, με άλλους να πηγαίνουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Απλά, λιτά κι απέριττα, το πιο σημαντικό κομμάτι είναι να επεξεργαστείς το αν και το γιατί είναι φίλοι σου αυτοί οι άνθρωποι. Ειδικά αυτό “Το συζήτησα με κάποιους φίλους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ( χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή μου στη συζήτηση, παρόλη την προσπάθεια μου )”, τί σκατά; Ξέρω ότι δεν είναι όσο εύκολο όσο ακούγεται, αλλά προσπάθησε να βρεις ανθρώπους που να ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους και όχι για τον άνθρωπο που ζωγραφίζουν με στοιχεία βγαλμένα από ‘κει που δε βλέπει ήλιος. Ήμαρτον. #νευρίασα Υ.Γ. Για το θέμα της μοναξιάς/συντροφικότητας, νιώθω ότι δε με παίρνει… Διαβάστε περισσότερα »