Πες μου εσυ που όλα τα ξέρεις γιατί εγώ θα σκάσω!! Έχω μια φίλη που είναι εντελώς αναποφάσιστη, αυτό από μόνο του δεν θα με πείραζε αν δεν μου το μετέφερε εμένα..συνεχώς! Δηλαδή το προηγούμενο εξάμηνο πχ θα μασταν για καφε, ποτό, σπιτι μαζί ή χώρια, και ξεκίναγε συνέχεια συζήτηση με το οτι δεν της άρεσε η δουλεία της, το αφεντικό είναι τρελό και συνέχιζε, δωσαμε 1000 εναλλακτικές, από κάνε υπομονή, κάνε μια συζήτηση, ψάξε μια άλλη δουλειά, φυγε! Όλα αυτά κάθε μέρα 3-4 φορές την ημέρα, για διάρκεια 1.30 ώρα κατα μέσο όρο (πραγματικοί αριθμοί), μπορεί και παραπάνω μερικές φορές. Η συζήτηση από πλευρά της πήγαινε, ναι δίκιο έχεις αλλά _πρόβλημα_, που οδηγούσε σε 2 συμβουλή για την λύση του προβληματος, που οδηγούσε στο ναι δικιο έχεις αλλα_ προβλημα (ίδιο ή διαφορετικο), 3η συμβουλή, δίκιο έχεις αλλά φοβάμαι. “ε τότε μην φύγεις!”, “όχι θέλω να φυγω δεν μπορώ άλλο”, “ε τοτε περίμενε λίγο, βρες δουλεια και φύγε” “και εκει έτσι θα είναι”, “ε τοτε μεινε!”, “ναι ίσως, αλλα θέλω να φύγω” non stop τέτοιοι κύκλοι. Μετά από 6-8 μήνες παραιτήθηκε, το θέμα είναι οτι τώρα έχουμε φτάσει σε άλλη φάση, όπου κάθε μέρα θα μου στέλνει να απαντήσω ότι “πρόβλημα” αντιμετωπίζει.. “πρόβλημα” τύπου -θέλω να κάνω μπάνιο, αλλά βαριέμαι, -ε μην κάνεις, – ναι αλλα θέλω να δοκιμάσω τα άλατα -κάνε πιο μετά τότε -οχι τώρα θέλω αλλά βαριέμαι (απλά σταμάτησα να απαντάω αλλίως ξέρω πως θα πήγαινε)..ή – έχει αύριο συνέντευξη για εκείνη την δουλειά που στα έχω πρίξει πως θα ήθελα να κάνω εδώ και κάτι χρόνια (παραφράζω εδω λίγο για να πάρετε την εικόνα) λες να πάω – εννοειται πήγαινε -ναι αλλά η εταιρεία είναι μακριά – ε κάτσε να σε πάρουν και ανησυχείς μετα για αυτο – ναι αλλά εχω να κάνω δουλείες (οικιακά) -αν θες να δεις πως είναι, να πάρεις μια γεύση από την συνέντευξη, να δεις τι ρωτάνε γενικά και τι θέλουν για να το κυνηγησεις στην συνέχεια πηγαινε, διαφορετικά άστο – ναι αλλά δεν ξέρω… Γενικά οι συζητήσεις μας φτάνουν σε εκείνη να λέει ναι αλλά δεν ξέρω και εμένα εκνευρισμένη να λέω αν θες να το κάνεις πραγματικά κανε το αλλίως αστο. Και αν είναι κανένα σημαντικό θέμα να πω εντάξει, αλλά αν είναι για το λες να κάνω ζουμπα ή πιλάτες 30λεπτο χαλαρό ή να φάω αυτό ή εκείνο τα νεύρα μου φτάνουν στον θεό! Και έχω αρχίσει να κουράζομαι γιατί αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο, και όχι για ένα θέμα την ημέρα! οπότε κόβω την κουβέντα και μετά μου λέει καλά είσαι; εγινε τίποτα; οτι είναι φυσιολογικό δηλαδή το να αναρωτίομαστε μαζι αν θα φαει τοστ ή φρουτο για 30 ωρα; Γενικά ήθελα να σε ρωτήσω πως της λεω κάτι χωρίς να την πληγώσω, αλλά και εσενα αυτό σου φαίνεται φυσιολογικό; ή τρέχει κατι;;
–αποφασιστικη
Αχ αχ, είναι πονεμένη ιστορία αυτοί οι άνθρωποι με τη κυκλική σκέψη. Σε βοηθάει αν σου πω ότι υποφέρουν και οι ίδιοι που δεν μπορούν να πάρουν απόφαση για τίποτα;
Μάλλον όχι πολύ.
Αν έχεις αποφασίσει ότι θα είναι στη ζωή σου για διάφορους άλλους λόγους, μην διστάζεις να την διακόπτεις, μην διστάζεις να αλλάζεις κουβέντα, μην διστάζεις να λες ότι δεν γίνεται να συζητάτε τριάντα λεπτά αν θα κάνει μπάνιο ή όχι, ότι δεν έχει τόση σημασία κάθε της απόφαση. Στο «έγινε τίποτα» πρέπει κάποια στιγμή να απαντήσεις, γιατί είναι φανερό ότι δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Προσπάθησε βέβαια να το κάνεις με τρυφερότητα και προσοχή. Ρώτα την αν νιώθει χαμένη όταν είναι να πάρει μια απόφαση μικρής σημασίας, ή αν απλώς λέει δυνατά όλες, μα όλες τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό της.
Όλα αυτά θα τα κάνεις όχι επειδή θα περιμένεις να αλλάξει, αλλά γιατί είσαι φίλη της και πρέπει να ξέρει γιατί εκνευρίζεσαι μαζί της, όταν εκνευρίζεσαι μαζί της. Για να είσαι εσύ σωστή απέναντί της. Και για να καταλαβαίνει τις επόμενες φορές που θα την κόβεις, ότι το ξανάκανε.