Γειά σου Α,μπα μου! Ήρθε η ώρα να σου γράψω και εγώ τον προβληματισμό μου! Είμαι 8 μηνών έγκυος και πολύ χαρούμενη για αυτό. Ανυπομονώ να φέρω στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Εδώ όμως και λίγο καιρό έχω αρχίσει και φοβάμαι πώς θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα και αν θα καταφέρω να είμαι σωστή μάνα. Ο φόβος μου έχει ξεκινήσει από το γεγονός ότι στο ίντερνετ διαβάζω όλο άρθρα τα οποία λένε πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί, πόσο κουρασμένη και αυπνη είναι η μητέρα και όλα τα σχετικά. Επίσης τώρα με την καραντίνα διαβάζω συνέχεια σχόλια διάφορων γονέων ότι δεν αντέχουν άλλο να είναι όλη μέρα με τα παιδιά στο σπίτι. Όλα αυτά λοιπόν με έχουν βάλει σε σκέψεις διότι εγώ ζω στο εξωτερικό μακριά από τους γονείς μου, συγγενείς και φίλους. Έχω μόνο τον άντρα μου και τα πεθερικά μου οι οποίοι εργάζονται άρα η βοήθεια που όλες οι νέες μαμάδες χρειάζονται εγώ δεν θα την έχω καθώς θα πρέπει να είμαι όλη μέρα μόνη μου με ένα μωρό. Έχω αγχωθεί καθότι δεν έχω ιδέα από μωρά συν ότι φοβάμαι για επιλόχειο κατάθλιψη! Είναι τελικά τόσο δύσκολο το μεγάλωμα ενός παιδιού;
– Mama Mia!
Είναι σα να ρωτάς κάποιον, οποιονδήποτε, που τρώει οτιδήποτε, «είναι ωραίο αυτό που τρως;»
Δεν υπάρχει απάντηση που θα σε καλύψει. Εξαρτάται, είναι η απάντηση. Για μένα, δεν είναι εύκολο. Είναι σίγουρα πιο εύκολο να τρως πίτσα βλέποντας ταινία, παρά να μεγαλώνεις μόνη σου ένα μωρό. Τι θα πει «τόσο δύσκολο»; Πόσο δύσκολο; Δεν σε ξέρω. Δεν ξέρω τι ζωή έκανες πριν, δεν ξέρω ποια είσαι, δεν ξέρω πόσες σωματικές αντοχές έχεις, δεν ξέρω. Αυτό που δεν ξέρει κανείς ακόμα, και είναι από τα πιο βασικά, είναι πώς θα είναι το μωρό. Έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους, από την πρώτη μέρα.
Θα έλεγα ότι είναι μάλλον θετικό ότι δεν περιμένεις ότι θα είσαι σε ένα ροζ συννεφάκι φορώντας μακριά λευκά νυχτικά δίπλα σε ένα αγγελούδι που κοιμάται μακάρια. Αυτές είναι οι προσδοκίες που γκρεμίζονται πρώτες. Το άλλο που θα έλεγα θα ήταν να δεις από τώρα πώς θα γίνει να μην είσαι μόνη σου με ένα μωρό. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένετε, εσύ και ο άντρας σου, ότι θα το κάνεις αυτό χωρίς να υπάρξουν ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις. Το ξέρεις ότι τις πρώτες εβδομάδες το μωρό βασικά, δεν κοιμάται – κυρίως τρώει, και στα διαλείμματα παίρνει κάτι σύντομους υπνάκους, ίσα ίσα για να πάρει δυνάμεις να ξαναφάει, κι αυτό γίνεται όταν το μωρό είναι βολικό, αλλιώς, ούτε τρώει, ούτε κοιμάται, μόνο κλαίει. Πώς πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις μόνη σου; Γίνεται μόνο αν αναλαμβάνει άλλος τη νύχτα, που προβλέπω να μην αναλαμβάνει άλλος, γιατί «δουλεύει και πρέπει να ξεκουράζεται». Άρα δεν θα είσαι μόνο τη μέρα μόνη σου με ένα παιδί, αλλά όλο το 24ωρο. Δεν είναι ζήτημα ικανότητας. Είναι κυριολεκτικά, πρακτικό. Δεν γίνεται να το κάνεις μόνη σου χωρίς να πάθεις κάτι στο τέλος, και το λέω κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ τα λευκά μακριά νυχτικά. Αχ τα δαντελένια μωρουδιακά νούμερο 50. Αχ τα συννεφένια λαγουδοελεφαντάκια που με δάκρυα στα μάτια θα πληρώνεις στο ταμείο με την κοιλιά τούρλα. Εντάξει, το τερμάτισα η Μάρθα βουρτση. Όμως έτσι ήμουν στην πρώτη γέννα, και φυσικά προσγειώθηκα πάρα πολύ απότομα!! Και ο κύριος λόγος ήταν ότι δεν είχα ιδέα από μωρά! Την παραμικρή όμως! Ήξερα όσα διάβαζα στο πιντερεστ, φουλ στοπ. Μου έτυχε δύσκολο μωράκι γκρινιάρικο την 1η φορά, αλλά πλέον έχοντας δει και την εξέλιξη του 2ου που ήταν πολύ πιο ήσυχο, μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν στο 1ο είχα λίγη… Διαβάστε περισσότερα »
Τι εννοείς η αποστείρωση έχει εγκαταληφθει εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη ; ήρεμα ρωτάω… 😀
Γενικά νομίζω ότι μεγάλο ρόλο παίζουν οι προσδοκίες που έχεις. Προσωπικά δεν είχα καμία. Ούτε ένιωσα ποτέ ότι βρίσκομαι σε ροζ συννεφάκι. Ούτε πριν, ούτε τώρα. Εκεί αποδίδω την ψυχραιμία που έχω. Και δε σκέφτομαι ποτέ αν είμαι καλή μάνα. Όταν βρίσκω χρόνο διαβάζω κανένα επιστημονικό άρθρο και ποτέ από το ιντερνετ το μακρυ και το κοντό του καθένα. Αφού διαβάσω κάτι καλό, τότε σκέφτομαι τι μπορώ να βελτιώσω. Αγαπώ το μωρό και με αγαπάει και αυτό, φαίνεται και με αυτό πορευομαι. Μόνοι μας είμαστε με το μωρό, δεν έχουμε βοήθεια και το μωρό βγήκε καλόβολο, κοιμάται και δεν κλαίει… Διαβάστε περισσότερα »
Mirka ψάχνω τόσο καιρό τρόπο να σου στείλω ένα προσωπικό μήνυμα, πώς μπορώ να το καταφέρω;;
Δεν γίνεται, έχει καταργηθεί αυτή η επιλογή με το νόμο περί προστασίας δεδομένων.
Οκ λογικό, κρίμα όμως..
Οχι ρε γμτ και θα σκάσω τώρα! Χμμ ίσως σε καμία συνάντηση, αν βολευει η πολη.
εδώ διδυμοπατέρας ετών 37. Ορέστης και Έλλη ετών 17 μηνών. Ένα είναι τι βιώνει κάποιος. Ένα πώς αισθάνεται για αυτό που βιώνει. Και άλλο είναι πως το μεταφέρει. Μην ακούς κανέναν. Προφανώς δεν ξέρω πως είναι το ένα παιδί, πολύ πολύ πολύ πιο εύκολο από τα δίδυμα, αλλά αυτό ισχύει μόνο εάν πριν είχες δίδυμα! Το ένα παιδί όταν πριν είχες κανένα είναι και αυτό νομίζω μια τεράστια αλλαγή. Στην σημερινή εποχή, θέλουμε να κάνουμε παιδιά και να παραμένουμε ευτυχισμένοι και καλά κάνουμε. Οι παλαιότεροι δεν το χρειάζονταν αυτό. Συνταγή λοιπόν: 1) μην περιμένεις ροζ σύννεφα αλλά και ούτε μαύρους… Διαβάστε περισσότερα »
κι εγω τις περιμενω πολυ καιρο τις απαντησεις και τα σχολια στην τελευταια ερωτηση
Αλεξη τα λες πολυ ωραια! Αφοτου εκανα το πρωτο μου παιδι, οπου συναντω ανθρωπους με διδυμα σας βλεπω οπως θα εβλεπα τον ρουβα*.
* Με θαυμασμο δηλαδη. Μου αρεσει απο μικρη ο ρουβας, δεν μπορω να το ξεπερασω ακομα.
Με το καλό το μωρό σας, να είναι υγιές και τυχερό και χωρίς κολικούς. Αν δεν μπορεί να έρθει κάποιος δικός σου (που να τον θέλεις) να μείνει μαζί σου για τον πρώτο μήνα, ξεκίνα να βρεις κάποιον να έρχεται να βοηθά (ό,τι και να σημαίνει αυτό) για κάποιες ώρες την ημέρα όσο οι άλλοι δουλεύουν. Και όταν θα επιστρέφει ο άντρας σου θα αναλαμβάνει κι αυτός κάποιες ώρες αποκλειστικά. Μαζί το κάνετε το παιδί και αυτό έχει χαρές και ευθύνες. Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος, ΑΛΛΑ δεν είναι για πάντα έτσι. Δείτε το σαν να πηγαίνετε σε μια σκληροπυρηνική… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που καταλαβαίνω φίλη μου από αυτά που γράφεις είναι ότι με κάποιο πολύ περίτεχνο και αποτελεσματικό από ότι φαίνεται τρόπο σου έχουν δώσει όλοι (πατέρας παιδιού και πεθερικά )το σήμα ότι το παιδί θα το αναλάβεις ΕΣΥ αποκλειστικά διότι είναι όλοι πολύ busy βρε παιδί μου και δε προκάνουν……(προλαβαίνουν). Δε χρειάζεται να σου αναλύσω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη σου διότι αυτή έπρεπε να είναι βασικά η ερώτηση σου “Είναι τελικά τόσο δύσκολο το μεγάλωμα ενός παιδιού από ΕΝΑΝ και μόνο άνθρωπο????????” Ναι είναι σχεδόν ακατόρθωτο ακόμα και αν γεννήσεις το πιο ήσυχο υπναρούδικο και καλοφαγο… Διαβάστε περισσότερα »
Όσο και να σου φανεί περίεργο, θεωρώ πολύ θετικό που έχεις τέτοιους προβληματισμούς γιατί δε θα βρεθείς ξυπόλητη στα αγγούρια όπως βρεθήκαμε οι περισσότερες. Δεν είναι εύκολο, δε θα σου χαϊδέψω τα αυτιά αλλά είναι και όμορφο το να μεγαλώνεις ένα παιδί. Ξεκίνα για αρχή να κάνεις προετοιμασίες πρακτικού τύπου: καθώς μπαίνεις στο μήνα σου κατάψυξη μερίδων φαγητού και ψώνια για 2-3 εβδομάδες σε στοκ στο σπίτι. Συμφιλιώσου με την ιδέα να μη γίνονται οι δουλειές του σπιτιού, να βασίζεστε σε ντελίβερι κλπ για αρκετό καιρό. Την ώρα που το μωρό κοιμάται θα κοιμάσαι/ξύνεσαι και εσύ, δε θα κάνεις δουλειές.… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που με ανησυχεί σε αυτά που γράφεις ειναι οτι βλέπεις (βλέπετε;) πολλά πράγματα ως αυτονόητα χωρίς να χρειάζεται να συζητηθούν. Η προσωπική μου γνώμη ειναι οτι στην αρχή δεν χρειάζεσαι πολλή κόσμο για βοηθεια γιατί μαζί με τη βοηθεια έρχονται και οι γνώμες. Αυτό που χρειάζεσαι ειναι εσύ και ο άντρας σου να το βλέπετε όλο αυτό ως κοινό πρότζεκτ. Να μην περιμένει εκείνος δηλαδή οτι αφού εσύ είσαι σπίτι η δική του ζωή μπορεί να συνεχίσει ακριβώς όπως πριν. Το καλύτερο θα ήταν αν μπορούσε και αυτός τον πρώτο μήνα να μην δουλεύει, για να είστε οι τρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Από την άλλη δεν είναι λίγες οι γυναίκες που στο παιδί βρήκαν το νόημα της ζωής τους, δικτυωθηκαν με άλλες μαμάδες κι έκαναν φιλίες, και πραγματικά η μητρότητα τις άνθισε!! Όπως σοφά λέει η Λένα, αυτό έχει να κάνει με χίλια δυο άλλα πράγματα. Εγώ αυτό που θα έλεγα είναι μακριά από τις μαμαδο ξερόλες και προς θεού κοίτα μη γίνεις κι εσύ μία από δαυτες!!!
Έχω διαφορετική άποψη από αυτά που διαβάζω συνήθως να λένε ότι συμβαίνουν με τα νεογέννητα.
Αλλά κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε οικογένεια επίσης.
Μην τρομάζεις με όσα ακούς.
Η δική μου κόρη ως μωρό κοιμόταν 17 ωρε την μερα και δεν έκλαιγε.
Μπαστούνια τα βρήκα όταν άρχισε να περπατάει και να βάζει τα πάντα στο στόμα της.
Γι αυτό ηρεμήσε, κάνε ένα πλάνο με τον σύζυγό, δείτε τις ανάγκες του μωρόυ και ζήτα βοηθεια.
Με το καλό να έρθει το μωρό σας
Αν δεν υποτιμήσεις το πρακτικό κομμάτι θα δεις τι καλά θα πάνε όλα. Σκέψου πολύ σοβαρά να έχεις κανονισμένη βοήθεια στο σπίτι για κάποιες ώρες, στάνταρ, καθημερινά, για όσο διάστημα γίνεται. Δεν είναι τυχαίο ούτε θέμα περιοχής ή σογιού το ότι στο δικό μου περιβάλλον, όταν κάποια γυναίκα ήταν έγκυος και έφτανε η ώρα, είχαν γίνει οι συνεννοήσεις για το ποια θα πάει να τη βοηθήσει τον πρώτο καιρό. Θα ήταν μέρες, θα ήταν μήνες, ήταν άγνωστο. Βλέποντας και κάνοντας. Θα χρειαζόταν να πάει και άλλη, θα χρειαζόταν να υπάρχουν αναπληρωματικές, άγνωστο επίσης. Πάντως σίγουρα η λεχώνα δε θα ήταν… Διαβάστε περισσότερα »