Ποια είναι η γνώμη σας για τα προσωπικά τηλεφωνήματα που δεχόμαστε στον εργασιακό μας χώρο στο κινητό μας τηλέφωνο; Πρέπει να τα απαντάμε ή δεν είναι πρέπον στον επαγγελματικό χώρο; Εγώ είμαι δικηγόρος και είμαι συνεργάτης σε γραφείο άλλου (δηλαδή είμαι μεν ελεύθερη επαγγελματίας αλλά έχω αφεντικό πάνω από το κεφάλι μου). Είναι σωστό κατά τη διάρκεια της εργασίας μου να απαντώ σε προσωπικά τηλεφωνήματα πχ από τη μαμά μου που θέλει να με ρωτήσει τι κάνω, τον αδερφό μου που θέλει να μου πει μία σαχλαμάρα που θυμήθηκε, το σύντροφό μου που θέλει να με ρωτήσει εάν πρέπει να μαγειρέψει για το βράδυ, τον υδραυλικό που θα καλέσει για να ακυρώσει το ραντεβού για μία επισκευή κλπ. Εξυπακούεται ότι δεν εννοώ τηλεφωνήματα που να διαρκούν ώρες ατελείωτες ή που με την ένταση της φωνής να ενοχλούν τους υπόλοιπους συναδέλφους που εργάζονται. Για παράδειγμα, εμένα μου κακοφαίνεται όταν πηγαίνω σε μία δημόσια υπηρεσία και ο υπάλληλος που πρέπει να με εξυπηρετήσει μιλάει για προσωπικό του ζήτημα στο τηλέφωνο. Φυσικά δεν είναι το ίδιο, γιατί εγώ δεν εννοώ να παρατάς τη δουλειά σου ενώ ο κόσμος χάνεται για να χαζολογήσεις στο τηλέφωνο, αλλά και πάλι σκέφτομαι εάν ήμουν αφεντικό (που δηλαδή δεν θα γίνω ποτέ αλλά λέμε), δεν θα μου άρεσε να μιλάνε οι άλλοι με φίλους/ οικογένεια στο χώρο του γραφείου. Θα σκεφτόμουν «γιατί δεν κάνουν αυτά τα τηλεφωνήματα τις υπόλοιπες ώρες».
–παρ’ το Λίζα και καν’ το κορνίζα
Δεν είναι σωστό να μιλάς με τη μαμά σου που πήρε να δει τι κάνεις, σίγουρα δεν είναι σωστό να μιλήσεις με τον αδερφό σου για να αναλύσετε μια σαχλαμάρα που μόλις θυμήθηκε, αλλά δεν είναι λάθος να απαντήσεις στον υδραυλικό που θέλει να ακυρώσει ραντεβού. Ο σύντροφος που ρωτάει αν θέλεις κοτόπουλο στο φούρνο ή γεμιστά βρίσκεται στην γκρίζα ζώνη που θα μπορούσε να λυθεί και με γραπτό μήνυμα.
Γενικώς, ως ένα σημείο δικαιολογούνται κάποια προσωπικά τηλεφωνήματα γιατί είσαι οχτώ ώρες τουλάχιστον στη δουλειά, δεν γίνεται να σταματήσουν όλα τα υπόλοιπα γρανάζια της ζωής σου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν γίνεις αφεντικό με λογική και συναίσθηση της πραγματικότητας, αυτό που θα σε απασχολεί θα είναι αν βγαίνει η δουλειά που θέλεις σε εύλογο χρονικό διάστημα χωρίς πολλά λάθη ή πισωγυρίσματα. Αν ναι, δεν θα σε νοιάζουν τα υπόλοιπα. Αν είσαι κακός χαρακτήρας, ό,τι και να κάνουν οι υπάλληλοι σου, λάθος θα είναι.
Οι άνθρωποι που δουλεύουν στην άμεση εξυπηρέτηση (ταμεία, εφορίες, καταστήματα) κάνουν άλλου είδους δουλειά και περιορίζονται εκ των πραγμάτων περισσότερο, ή τουλάχιστον έτσι είναι θεωρητικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό που με ενοχλεί εμένα περισσότερο είναι οι συνάδελφοι να έχουν το ringtone του τηλεφώνου τους στο τέρμα και κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο τους να παθαίνουμε όλοι καρδιακό.. ειδικότερα αν χτυπά ασταμάτητα…!
Όλα με μέτρο θα έλεγα 🙂
Αυτό ναι! Μια εποχή μείωνα την ένταση κουδουνίσματος των σταθερών των συναδέλφων. Ήμασταν πολλοί στον ίδιο χώρο και τα τηλέφωνα ήταν απανωτά!
Σκέψου, εγώ δεν αντέχω ούτε τον δικό μου ήχο και το έχω πάντα στο αθόρυβο!
Εγω απαντω. Λεω “ειμαι στην δουλεια πες μου συντομα” οποτε αν δεν ειναι κατι σημαντικο το κλεινουμε αμεσως. Αν ειναι κατι σημαντικο μου το αναφερουν ταχιστα και αν ειναι τους ξαναπαιρνω στο διαλειμμα. Οπως ειπε και η Λενα παιρναμε ενα πολυ μεγαλο κομματι της ημερας στην δουλεια δεν γινεται να κατεβασουμε ρολα.
Πρέπει επίσης να λάβεις υπόψη (πέρα από τη γνώμη του αφεντικού), ότι υπάρχουν ενδεχομένως κι άλλοι άνθρωποι στο ίδιο γραφείο με εσένα που το ντριν ντριν του τηλεφώνου και η συνομιλία σου ίσως να τους διακόπτει ή ενοχλεί. Εγώ μετά από πολύ κόπο κατάφερα να βάλω όρια σε γονείς και φίλους, ώστε να με πάρουν τηλέφωνο ώρες εργασίας μονο αν είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ξέρω ότι αν ακούσω το προσωπικό μου τηλέφωνο (γιατί λόγω δουλειάς έχω και δεύτερη συσκευή) να βαράει θα είναι για κάτι σοβαρό -και συνήθως κακό. Από ένα σημείο και έπειτα με αποσυντόνιζε και εμένα να με… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό! Συμφωνώ σε όλα, ειδικά στο τελευταίο “Από ένα σημείο και έπειτα με αποσυντόνιζε…” και θα πω εγώ…αυτό είναι από τα βασικά συστατικά για να είσαι “Αφεντικό” κάποιου…ξεκίνα λοιπόν από τον εαυτό σου, Λίζα..
“να με παίρνει ο πατέρας μου να με ρωτήσει αν θέλω να μου πάρει μαρίδες που βρήκε ωραίες στον ψαρά”
❤️❤️❤️
Μια φορά που απέφευγα τον μπαμπά μου, μου έστειλε μήνυμα “μακαρόνια με κύμα” – μια προσπάθεια να με δελεάσει να πάω σπίτι :’)
Μου χτυπάει άσχημα να βλέπω σε χώρο εργασίας να χαζολογάει ο άλλος στο τηλέφωνο . Ναι , μου φαινεται κακός επαγγελματίας χωρίς σοβαρότητα. Και μου έχει συμβεί να δω απειρες φορές πχ γιατρούς να το κάνουν. Συστηματικά και συνέχεια . Είναι ένας γιατρος που ξέρω και η γυναίκα του τον καλει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ απο δυο φορές τουλάχιστον . Και συζητάνε τί να του ψωνίσει απο το σουπερμάρκετ και για μπισκότα γεμιστά. Μια μέρα τον πήρε λιγο πριν μία εξέταση σε ασθενή για να του πει αν θα κάνει πιλάτες σήμερα ΛΟΛ Απαράδεκτα πράγματα . Υπάρχουν τρόποι να επικοινωνήσεις με τον… Διαβάστε περισσότερα »
Για εμένα η προφανέστατη απάντηση είναι ότι εξαρτάται και από το είδος δουλειάς και από το συγκεκριμένο χώρο εργασίας και από τη συγκεκριμένη στιγμή. Προσωπικά, μια χαρά άνετα κάνω προσωπικά τηλεφωνήματα, γιατί το κάνουν όλοι στο συγκεκριμένο (ομολογουμένως χαλαρό) χώρο εργασίας και κανένας δεν έχει δείξει να ενοχλείται ποτέ. Εννοείται βέβαια ότι μέσα σε δικαστήριο ή σε ραντεβού, το κινητό παραμένει αθόρυβο και απαντάω μόνο σε κάτι έκτακτο. Οπότε δες τι κάνουν και οι υπόλοιποι και κρίνε αναλόγως.
Σε τηλεφωνήματα για χαζομάρες δεν απαντάμε.Και ξέρουμε ποιοι είναι οι συνήθεις ύποπτοι για κάτι τέτοια.Στους δικούς μου είχα κάνει ξήγα και τους είχα τρομάξει λίγο.Τους είπα,ότι αν παίρνουν μη συμφωνημένες ώρες,δε θα το σηκώνω.9 στις 10 φορές με απασχολούν για βλακείες.Αυτό θα υποθέσω και εκείνη τη φορά,που πραγματικά κάτι χρειάζονται,και θα τους γράψω.Στο νοσοκομείο θα είσαστε και δε θα με βρίσκετε.Αποφασίστε λοιπόν,πότε κάτι είναι πραγματικά επείγον.Συν ότι βλέπω τηλέφωνο ώρα,που ξέρετε,ότι δουλεύω και δεν το περιμένω και με πιάνει ταχυπαλμία από την ανησυχία μου,μέχρι να ακούσω ότι όλα είναι καλά.Και νεύρα κρόσσια μετά.Ακόμα και τώρα,που δεν έχω κανέναν από πάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Προχτές οι Απόκριες, χτες τα χουφτώματα, σήμερα τα τηλέφωνα, είναι απανωτά τα χτυπήματα στο Α,μπα αυτές τις μέρες…
Αναλογως τη δουλειά που κάνει κάποιος ρε παιδιά και αναλόγως ποιος σε καλεί. Νομίζω πως αν είσαι συνεπής και δεν θες να τεμπελιάσεις, μπορείς να φιλτράρεις το ποια κλήση θα σηκώσεις. Εγώ αν πνίγομαι, δεν σηκώνω κανένα τηλέφωνο. Αν πάλι ξελασκαρω λίγο και μπορέσω να καλέσω πίσω το κάνω. Αν δω κανένα περίεργο τηλέφωνο από το σπίτι, επειδή έχω μωρό στο θα θεωρήσω πως είναι κάτι επείγον και θα το σηκώσω.
Πάντως δεν είναι σε όλους τους ανθρώπους ίδια η δυνατότητα να συνδυάζουν λειτουργίες πχ μιλάω στο κινητό και ταυτόχρονα δουλεύω. Εγώ ας πούμε σίγουρα θα κάνω λάθος. Δεν το χω. Ή τέλος πάντων θα με αποσπάσει από αυτό που κάνω εκείνη τη στιγμή. Η νταντά των παιδιών μου ταΐζει το ένα, έχει αγκαλιά το άλλο, με το πόδι σπρώχνει καρότσι, χτυπάει το κινητό και τσουπ το σηκώνει, μιλάει ήρεμη ενώ κάνει όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα! Εγώ θα αγχωνόμουν και μόνο από το χτύπο!
Όχι δεν είναι σωστό. Καλό είναι να το χεις μαζί σου γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβει, αλλά για μασλάτι οπωσδήποτε όχι. Ούτε για συνταγές μαγειρικής. Κι αν η μαμά σου θέλει να δει πως είσαι, ένα, καλά είμαι μαμά αλλά είμαι στη δουλειά τώρα να τα πούμε πιο μετά; είναι αρκετό. Εκτός κι αν είστε υπερχαλαρά εκεί μέσα δεν ξέρω