Ξυπνάς ένα πρωί, πας στο γυναικολόγο, σου λέει “καλό είναι να ξεκινήσεις να καταψύχεις τα ωάριά σου σιγά σιγά, είναι λίγα , είσαι μεγάλη, κάνεις και αωρηκτικούς κύκλους, κάνε τα κουμάντα σου”. Πας ενδοκρινολόγο στο καπάκι, “καλά” σου λέει, με τέτοια TSH θα βλέπει σπέρμα ο οργανισμός σου και θα το απορρίπτει, είναι αφιλόξενο το περιβάλλον, τσάκω ένα χαπάκι εφ’όρου ζωής, μπας και στρώσεις”. Γουρλώνεις λίγο τα μάτια, ξεροκαταπίνεις , γυρνάς σπίτι, κάνεις σεξ, yolo, 25η ημέρα του κύκλου ας του δώσουμε να καταλάβει protection free, για πρώτη φορά. Και φτάνει η 50η ημέρα του κύκλου (συχνό φαινόμενο), άντε λες, ένα τεστάκι έτσι, για να σου φύγει από το μυαλό. Τσουπ! Να οι δυο γραμμούλες… Και τώρα τί; Ο σύντροφός μου πετάει στα ουράνια, γι’ αυτόν τείνω να μετατραπώ σε ιερό ον, ενώ εγώ τελώ ακόμη σε κατάσταση μουδιάσματος. Είμαστε ακόμα στην αρχή , αλλά δεν θα έπρεπε να νιώθω κάτι, κάπως μητρικό; Το θέλω αλλά απλώς ως το αντίθετο του δεν το θέλω. Εννοώ ότι δεν έχω καμία ζέση. Βλέπω καροτσάκια και απλά σκέφτομαι πόσες ακόμα υποχρεώσεις θα προστεθούν για πάντα στη ζωή μου, πόσα πράγματα πρέπει να τακτοποιήσω πριν γεννηθεί, τη δουλειά που θα πάει πίσω και τόσα διαδικαστικά που μετά νιώθω τύψεις ότι αν κάτι πάει στραβά θα φταίω εγώ που δεν το έχω πάρει ζεστά. Και ερωτώ: αυτή η αίσθηση περνάει; Οι φίλες μου που έχουν κάνει παιδιά ήταν πολύ πιο ενθουσιώδεις από την αρχή. Μία από αυτές μου είπε ότι της το ανακοίνωσα με λιγότερο ενθουσιασμό από όταν την πήρα να της πω ότι βρήκα κάτι γόβες που έψαχνα. Κάτι πάει στραβά με μένα; Είμαι υπερβολικά εγωκεντρική που με τρομάζει η μετάθεση των προτεραιοτήτων μου; Μήπως με αυτές τις σκέψεις όντως βλάπτω το σπόρι; Εσείς που γεννήσατε το χαρήκατε από την 1η ημέρα;
–work in progress
Δεν βλάπτεις κανέναν με τις σκέψεις σου, δεν το χάρηκαν όλες από την πρώτη μέρα, οι αντιδράσεις είναι όσες και οι γυναίκες. Τίποτα δεν πάει στραβά με σένα. Δεν θα «έπρεπε» να νιώθεις τίποτα απολύτως συγκεκριμένο. Το μούδιασμα και η ανησυχία ίσως να είναι και πιο συχνά συναισθήματα από την σκέτη χαρά. Είναι work in progress για τις περισσότερες.
Δεν μπορώ να σου πω αν θα σου περάσει, πότε θα σου περάσει, και σε τι θα μετασχηματιστεί. Δεν θέλω να σου πω ότι όλα θα πάνε καλά και θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα είσαι καταχαρούμενη, ή ότι θα τα ξεχάσεις όλα μόλις το πάρεις στην αγκαλιά σου. Είναι πάρα πολύ περίπλοκο θέμα και οι ιστορίες γύρω από αυτό πολύ διαφορετικές και με μεγαλύτερη ποικιλία από αυτές που ακούγονται. Έχουν γραφτεί πάρα πολλές προσωπικές ιστορίες για το θέμα εδώ στο Α μπα. Ξεκίνα από εδώ και συνέχισε προς τις πιο καινούριες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κι εγώ έτσι ήμουν για μήνες, ούτε έκλαψα σε κάποιον υπέρηχο…α μόνο όταν μάθαμε το φύλο στην αυχενική. Κάπου στον τελευταίο μήνα άρχισα να το παίρνω ζεστά το θέμα που το μωρό είχε μεγαλώσει, πλησίαζε η ώρα της γέννας και έκανε κωλοτουμπες στην κοιλιά. Επίσης, δε συγκινηθηκα ούτε στη γέννα και για καιρό ντρεπόμουν να το πω, ενώ όλες έκλαιγαν. Μου είχαν πει ότι έφταιγε που έκανα καισαρική. Να, αυτές τις αηδίες να μην ακούς και νιώσε όπως θέλεις, μόνο έτσι θα ευχαριστηθεις αυτή την περίοδο.
ναι, δεν εισαι μανα εσυ. μα για όνομα πια με αυτες τις π@π@ριες.
εγω πάντως έκλαιγα απο τον πόνο, σίγουρα όχι απο τη συγκίνηση! 😀
Κι εγώ που γέννησα φυσιολογικά, δεν συγκινήθηκα. Όλες οι άλλες έκλαιγαν, ήταν συγκλονισμένες και αναρωτιόμουν κι εγώ τι πάει στραβά με μένα που δεν ένιωθα έτσι. Βλακείες
Εγώ που γέννησα φυσιολογικά, λίγες ώρες μετά τη γέννα ήρθε ο άντρας μου κ με ρώτησε χαμηλοφωνα αν ένιωσα κάτι όταν τον πρωτοείδα και του είπα οχι, μονο ανακούφιση που βγήκε. Γενικά δεν έχω κλάψει ποτέ από χαρά. Ποιον υπέρηχο τώρα.. Στους υπέρηχος κλαίνε οι μανούλες του φιμπι ακούγοντας για πρώτη φορά την καρδούλα..
Βρε Εvil για να υποστηρίξουμε τις μη ευσυγκίνητες μαμάδες δε χρειάζεται να κοροϊδέψουμε τις ευσυγκίνητες.
Οκ.. Φάουλ.. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον με ενοχλούν που μπορούν να χαίρονται τόσο εύκολα!
Ξεκίνησα τις εξωσωματικές στα 30 μου!
2 από όσες έκανα είχαν επιτυχία και στο ενδιάμεσο είχα και την τύχη να έχω και μια αυτόματη σύλληψη.
Και στις 3 εγκυμοσύνες κυριαρχούσε η σκέψη του να είναι γερό, αρτιμελές, ψυχή, νους, σώμα όλα να είναι τέλεια!
Είχα πολύ ομαλές εγκυμοσύνες, δε με ζόρισε κάτι. Οι δυο τοκετοί μέχρι στιγμής ομαλοί και όλα μια χαρά.
Το δέσιμο όμως το ένιωσα με την πρώτη γουλιά στο θηλασμό. Αισθανόμουν σαν να του έδινα ζωή με το γάλα μου!
Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί αλλά τα σχόλια τον τελευταίο καιρό γίνονται όλο και πιο επικριτικά και κακοπροέραιτα. Και καλά να επικρίνεις γεγονότα ελαφριά, αλλά εδώ μιλάμε για μια κοπέλα που αναρρωτιέται για κάτι πολύ σημαντικό, αν είναι φυσιολογικό να μην ενθουσιάζεται που θα γίνει μητέρα. Άλλος λέει για bangee jumping, άλλη λέει κακώς πήρατε την απόφαση να κάνετε παιδί, αλλη την βάζει να αναρρωτηθεί τώρα που είναι έγκυος μήπως το κάνει για λάθος λόγο, ενώ η γράφουσα δεν εξέφρασε καν αμφιβολία… Χειρότερα και από τηλεοπτικό πάνελ μεσημεριανής εκπομπής. Καλό είναι να λέει ο καθένας τη γνώμη του, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Πριν τουλάχιστον 2 μήνες έκανα ενα παρομοιο σχόλιο, όπου παρατηρησα το ιδιο πράγμα• υπάρχει ενα shift στην αίσθηση επιθετικότητας στα σχόλια. Μια μόνιμη πέλεκυς που στέκεται έτοιμη να πέσει. Καποιος θα σου πει, οχι τη γνωμη του, αλλά οτι δεν έπρεπε να το πεις αυτό, πράγματα που δεν πυροδοτούν γόνιμο διάλογο ή τροφή για σκέψη, αλλά ρίχνουν τροφή στον λακο των λεόντων. Δεν έχω καταλάβει ακόμη γιατι. Η καλύτερή μου είναι τα σχόλια στο ινστα απο το #humansofny. Ευγενεια, κατανόηση, ελπιδα, επικοινωνια, αλήθεια.
Τι αυθαίρετο και αδιάκριτο συμπέρασμα είναι τώρα αυτό; Κρίμα.
Καθόλου αυθαίρετο δεν είναι το συμπέρασμα. Η κοπέλα λέει ξεκάθαρα ότι έκαναν σεξ “protection free πρώτη φορά” όταν την πληροφόρησαν πόσο δύσκολο είναι να συλλάβει. Ούτε κι εμένα μου φάνηκε μια συνειδητοποιημένη απόφαση, αν είχαν αποφασίσει ότι θέλουν παιδί γιατί χρησιμοποιούσαν προφυλάξεις?
Είναι τόσο σοβαρό, λεπτό και προσωπικό το ζήτημα που το συγκεκριμένο σχόλιο το βρήκα το λιγότερο άκομψο. Η κοπέλα ρώτησε και αγχώνεται αν είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθει όχι πως κρίνουμε την απόφαση της να κρατήσει το παιδί. Για όνομα του Θεού δηλαδή.
Δεν μπορείς να το κρίνεις αυτό μπορεί απλώς να μη περίμενε τόσο εύκολα να γίνει, το ότι νιώθει αυτό το άγχος και προσπαθεί να οργανωθεί σημαίνει ότι μάλλον ξέρει την αλλαγή που έρχεται.
Εντελώς αυθαίρετο, συμφωνώ, αλλά και ανεύθυνο να αφήνεις τέτοιο σχόλιο σε μια κοπέλα που έχει έναν πολύ βαθύ προβληματισμό, σχετικά με το αν θα βλάψει το έμβρυο το άγχος που έχει για να γίνει γονιός για πρώτη φορά. Και πώς είναι στο κάτω κάτω επιπόλαια μια απόφαση που συνοδεύεται από επισκέψεις σε γιατρούς σχετικούς με τη γονιμότητα; Λες να μην είχε τι να κάνει και να έτρεχε να δίνει χρήματα σε ειδικούς, χωρίς να θέλει να κάνει παιδι; Ωραίες οι γνώμες, αλλά δεν κάνουν όλες για συμβουλές.
Τι λέτε βρε παιδιά; Από κανένα σημειο του κειμένου δεν προκύπτει ότι το ζευγάρι ήθελε παιδί. Δηλαδή συνηθίζεται να ψάχνεσαι με γιατρούς για να δεις αν μπορείς να συλλάβεις χωρίς να εχεις δοκιμάσει πρώτα ελεύθερες επαφές; Ούτε για ενα μήνα; Τι να πω, ισως. Εγώ πρώτη φορα το ακούω. Οι γυναικολόγοι ενημερώνουν για την κατάσταση του συστήματος έτσι κι αλλιώς, το ότι η κοπέλα πήγε επειδή την καίει να κανει παιδί ειναι δικό σας συμπέρασμα (αυθαίρετο). Εγώ αυτό που καταλαβα είναι οτι σκέφτηκαν σιγά μην μεινω έγκυος, ας το κανουμε χωρις.
Έλα Χθεσινή ακούστηκες ενταξει.
Στον κόσμο κάποιων η φάση που μένουμε έγκυες είναι ανοιχτή σε σχολιασμό επειδή δεν έγινε όπως μας είπε το χολιγουντ: ζευγάρι γυμνό σε άσπρα σεντόνια κάνει τρυφερό ερωτα κοιτώντας ο ενας στα ματια του άλλου αφού εχουν ψιθυρίσει “τι λες να κάνουμε ενα μωράκι;”, ερώτηση που φέρνει δάκρυα στα ματια της γυναίκας.
Ελα αντε.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και ταυτίζομαι σε μεγάλο βαθμό. Ενώ προσπαθούσαμε συνειδητά 5-6 μήνες με τον άντρα μου πριν μείνω έγκυος, το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα μόλις είδα τις 2 γραμμούλες ήταν άρνηση! Και τις επόμενες μέρες άγχος, κλάμα, αγωνία και μια προσπάθεια να οργανώσω το μέλλον (είχε συμπέσει χρονικά με αλλαγή δουλειάς και πόλης, οπότε είχα έξτρα άγχος). Πλέον είμαι έγκυος 7 μηνών, υπάρχουν μέρες που νιώθω χαρούμενη και ενθουσιασμένη για το μωράκι που έρχεται, μέρες που νιώθω άγχος για το μέλλον, μέρες που νιώθω θλίψη για τις αλλαγές στο σώμα μου και μέρες που νιώθω όπως και πριν μείνω… Διαβάστε περισσότερα »
Άμα θες yolo, να πας να κάνεις μπάντζι τζάμπινγκ, όχι παιδί.
Γιατί τόση επιθετικότητα;
Ακριβώς αυτό, γιατί; Απαντάς έτσι σε έναν άνθρωπο που μοιράζεται μια προσωπική ιστορία. Μπορεί να διαφωνείς (και η Φωτεινή διαφώνησε, αλλά χωρίς να είναι επιθετική), αλλά κατά τη γνώμη μου αξίζει να έχουμε κατά νου ότι αυτός που στέλνει είναι άνθρωπος με αισθήματα. Είναι κρίμα να γράφουμε έτσι και εδώ.
tempeloskylos ούτε εγώ καταλαβαίνω την επιθετικότητα. Το yolo κατάλαβα οτι αναφέρεται στην προσπάθεια να συλλάβει όχι στην απόφαση. Η κοπέλα πήγε στους γιατρούς προφανώς γιατί ήθελε να συλλάβει και λόγω ηλικίας ήθελε να κάνει εξετάσεις.
Είναι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικά διαβάζεται μια φράση. Εγώ καταλαβαίνω ότι ο τεμπελόσκυλος υποστηρίζει τη γράφουσα και κριτικάρει τη yolo-φιλενάδα. Δεν είναι γιόλο ένα παιδί, όπως το μπάντζι και οι γόβες, έχει ευθύνη και υποχρεώσεις. Είναι φυσιολογικό που δε γιολάρει η κοπέλα και σκέφτεται ρεαλιστικά, αντίθετα από τις συστάσεις της μανούλας-που-ξέρει-καλύτερα φιλενάδας της, η οποία της δημιουργεί κι ενοχές που δεν πετά στα σύννεφα
Ιζόλδη, από τη θέση του yolo στο κείμενο, δεν νομίζω ότι υποστηρίζει τη γράφουσα. Από την άλλη, η κοπέλα νομίζω ότι το έγραψε γιατί κάνανε ελεύθερα σεξ την 25 μέρα που θεωρητικά δεν θα είχε ωορηξία, με αρνητικές γνώμες των γιατρών, μήπως και τους κάτσει. Τώρα αν δεν εννοούσε αυτό ο τεμπελόσκυλος, συγγνώμη παρεξήγηση.
Δε μπορώ να ξέρω τι εννοούσε, ίσως αυτό που λέτε. Θα μας πει αν θέλει. Αλλά δε σταματώ να εκπλήσσομαι από το πόσες πολλές ερμηνείες χωρούν σε μια τόση δα πρόταση!
Και εγω αυτό κατάλαβα πάντως…
Έλα φιλ@ , εγώ το έστειλα , απέβαλα , μπορείς πια να κοιμηθείς ησυχ@.
Gigi@ λυπάμαι πολύ για την εξέλιξη. Συνδέθηκα για να σου απαντήσω στην ιστορία και μετά διάβασα το σχόλιό σου. Μη σε στεναχωρούν επιπόλαια σχόλια αγνώστων, σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι προσωπικούς και μάλλον μη δημοφιλείς προβληματισμούς, ακόμα και σε αυτό το site. Προς τους σχολιαστές, παρακαλώ λίγη αυτοσυγκράτηση στην κριτική και τη διατύπωση, τα σχόλιά σας διαβάζονται και οι ιστορίες μας είναι πολύ πιο κοινές από όσο νομίζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι πίσω από την ανωνυμία που βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις και ενδεχομένως είναι σε ευάλωτες στιγμές. Η γρήγορη και σκληρή κριτική πάνω σε μια κατάσταση για την οποία απλώς διαβάσατε πέντε γραμμές,… Διαβάστε περισσότερα »
Moura, σε ευχαριστώ πολύ, για τη συμπαράσταση και τη στάση σου, οπως και τους λοιπους που κατάλαβαν τη λεπτότητα του θέματος.Έγραψα το σχόλιο και έκλεισε το κινητό , δεν ήξερα αν δημοσιεύτηκε και το επανέλαβα , ακριβώς για να καταλάβει ο τεκπελοσκυλος και κάθε τεμπελοσκυλος ότι οι άνθρωποι που στέλνουν ερωτήσεις ανυπομονούν να διαβάσουν απαντήσεις και όχι κριτική που θα έβρισκαν στις «μανούλες του Facebook.» Έκανα πριν λίγες ημέρες την απόξεση , ο οργανισμός μου ακόμα δεν έχει επανέλθει και βρέθηκα να πρέπει και να απολογηθώ για την «επιπολαιότητα» που μου φορτώνουν . Ναι, πίστευα ότι δεν μπορώ να κάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Gigi@ λυπάμαι πολύ, και για τα σχόλια κ την εξέλιξη και ελπίζω να μην είναι ανάρμοστο αυτό που θα πω, πολλές γνωστές μου (μεταξύ τους και η αδερφή μου) απέβαλαν την πρώτη φορά και τη δεύτερη όλα πήγαν καλά. Το αναφέρω γιατί δεν συζητιέται καθόλου ανοιχτά, ενώ είναι αρκετά κοινό. Η αδερφή μου μάλιστα είχε ανακουφιστεί (όπως μου εξομολογήθηκε ψιθυριστά) ενώ μετά έγινε μια φρικαρισμένη χαρούμενη μαμά. Εύχομαι όλα να σου έρθουν όπως επιθυμείς❣
Gigi@ λυπάμαι για την αποβολή σου.
Μη δίνεις καμία σημασία στα κακεντρεχή σχόλια. Υπάρχουμε κι εμείς που νιώθουμε / νιώσαμε ακριβώς αυτά που περιγράφεις. Είμαστε πολλές και ζούμε ανάμεσά σου!
Εύχομαι καλή τύχη στην επόμενη προσπάθειά σας, ή σε ό,τι, τέλος πάντων, αποφασίσετε.
Καλή δύναμη βρε Gigi@…
Gigi@ λυπάμαι πολύ. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στο εξής για εσένα και τον σύντροφό σου και όλα να πάνε καλά.
Τεμπελοσκυλο, Μολις της ειχαν πει 2 γιατροι οτι εχουν μειωθεί κατα πολύ οι πιθανοτητες να κανει παιδί μετα απο ιατρικές εξετάσεις. Γι’αυτο χαλάρωσε με το θέμα και το πηρε λίγο πιο ελαφριά.
Έλα φίλ@, εγώ το έστειλα. Απέβαλα, μπορείς να κοιμηθείς ήσυχ@
Λυπάμαι πολύ Gigi@. Στέλνω <3
Με το καλό! Αυτή την αντίδραση την είχα στο 2ο. Δεν ήμουν 100% σίγουρη αν θα την πάλευα με 2ο παιδί (η αυπνοία τότε είχε χτυπήσει κόκκινο) και δεν περίμενα να έρθει τόσο εύκολα (σε αντίθεση με το 1ο). Ε, λοιπόν τους πρώτους μήνες που ένιωθα τις ναυτίες μπορώ να πω ότι δεν το χαιρόμουνα, είχα δεύτερες σκέψεις, μέχρι που φοβόμουν μήπως συμβεί κάτι στο μικρό γιατί σκέφτομαι τέτοια πράγματα (βαράτε ελεύθερα, και εγώ το ίδιο έκανα). Μου πέρασε όταν την πήρα αγκαλιά για πρώτη φορά (έκλαψα από συγκίνηση σε αυτήν και όχι στο πρώτο μου που είχα παγώσει). Τι… Διαβάστε περισσότερα »
Ταυτιζομαι οσο ποτε ξανα σε ερώτηση. Εμεινα εγκυος με παρομοιο τροπο κ σε φαση που ειχα σχεδον απορριψει την ιδεα οτι θελω να γινω μαμα. Καταλαβαίνω τους λογους που οπως φαινεται απο το υφος της ερωτησης , θελεις να κρατησεις το μωρακι κ ξερω οτι δεν μπορουν να εξηγηθουν με λογια. Η κορη μου ειναι τωρα σχεδον 2 ετων.Εχω κανει πολλες συζητησεις για το πως υποτίθεται οτι πρεπει να νιωθω ως γονιος, τι το ξεχωριστο εχει η μητρικη αγαπη, τις θυσιες της μανας κ ολατα λοιπα κλασσικα με πολυ κοσμο κ με καθε ευκαιρία. Το δικο μου συμπερασμα ηρθε μεσα… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα πάντως μου φαίνεται πως αντιμετωπίζεις το θέμα με ρεαλισμό (οργάνωση υποχρεώσεων κλπ), και αυτό ίσως μπλοκάρει τον ενθουσιασμό. Συν του ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα, και ήταν τόσο έντονα (από τη μια τους γιατρούς να σου λένε πως το τέλος είναι κοντά και από την άλλη με τη μια έγκυος) που ίσως είσαι ακόμη σε κατάσταση ψιλοσοκ. Αλλά όπως και να ‘χει, εσύ ξέρεις αν θες να γίνεις μαμά.