Αγαπητή α, μπα, Η ερώτηση που θέλω να κανω, με απασχολεί κυρίως μετά απο μια συζήτηση, που έκανα με εναν πολυ καλο και παιδικο μου φίλο. Αποφάσισε πριν δυο μήνες να αλλάξει πόλη για να βρει δουλειά και να κάνει μία νέα αρχή στη ζωή του. Μέχρι τώρα έμενε με τους γονείς του, και ειναι άνεργος τα τελευταία 6 περίπου χρόνια. Είναι γύρω στα 34. Λοιπόν, ενώ ξεκίνησε πολυ δυναμικά και έκανε την μια συνένευξη μετά την άλλη, είχε μάλιστα βρεί και σπίτι στην καινούργια πόλη, και έδειχνε ενθουσιασμένος, ξαφνικά γυρησε πίσω στους γονείς του (να τους δει) και όσες φορές έχουμε μιλησει μου λέει πως θα ξαναφύγει (έχει περάσει μήνας απο τότε) αλλά δε ξέρει ποτε (αναβλητικοτητα?). Οι γονείς του είναι απόλυτα υγιεις btw. Εγω νιώθω οτι φοβάται, και το καταλαβαίνω, είναι μεγάλη απόφαση γιαυτον, και μετά απο τόσα χρόνια αδρανειας είναι δύσκολη η ανεξαρτητοποιηση, αλλά έκανε την αρχή που είναι η πιο δύσκολη. Ειναι ο μεγαλύτερος εχθρός ο εαυτός του? Θα το ξανα-κάνει το βήμα? Προσπαθώ να τον βοηθήσω με το να τον εμψυχώνω, γιατί σίγα σιγά χτίζεται η ανεξαρτησία και είχε πετύχει τους βραχυπρόθεσμους στόχους του, να κάνει συνεντεύξεις, να γνωρίσει ανθρώπους, και να βρεί σπίτι. Απο την άλλη είναι δική του η ζωή και οι αποφάσεις του, εγώ είμαι φίλη γιαυτον ότι και να κάνει…. Μπορώ να κάνω κάτι άλλο? Ευχαριστώ πολύ ΥΓ Κάνει ψυχοθεραπεία αρκετά χρόνια
Όχι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από το να είσαι δίπλα του. Δική του η ζωή, δικές του και οι αποφάσεις. Αυτό που κάνει δεν λέγεται αποτυχία, παρεμπιπτόντως. Δεν είναι το σωστό πάντα η ενεργητικότητα, και η παύση έχει τη σημασία της. Ούτε είναι απαραίτητα ένδειξη θάρρους η καθολική αλλαγή, αν δεν έχει γίνει πρώτα καλή προεοτοιμασία.
Αφού κάνει ψυχοθεραπεία, το αντιμετωπίζει το πράγμα. Προσπάθησε να μην κρίνεις με απλοϊκό τρόπο. Ένας άνθρωπος που ήταν ανενεργός, όπως λες, για έξι χρόνια, δεν γίνεται ξαφνικά εντελώς άλλος επειδή άλλαξε σπίτι. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας, και αυτό ισχύει για όλους μας, όχι μόνο για το φίλο σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ως άτομο που από τα πρώτα χρόνια της κρίσης και μετά δεν έχω καταφέρει να βρω δουλειά για πάνω από 6 συνεχόμενους μήνες (κι αυτό όταν δέχομαι να μην πάρω τα νόμιμα, να καταπατηθούν πολλά εργασιακά μου δικαιώματα ή να τρώω 5+ ώρες την ημέρα στα ΜΜΜ) και τη βγάζω όταν είμαι τυχερή με part time δουλειές και χωρίς επιδόματα(που να μαζευτούν ένσημα;)… Εχω να σου πω ότι το θέμα δεν είναι ότι του φαίνεται δύσκολη η ανεξαρτητοποίηση. Ολοι μας θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητοι, όλοι μας θέλουμε εργασία. (Ανεργος έγραψες ότι είναι, όχι άεργος) Οταν βιώνεις τέτοιες απορρίψεις για χρόνια,… Διαβάστε περισσότερα »
Nαι συμφωνω μαζί σου! Πρεπει να προσεχουμε μην πεφτουμε στο τρυπακι “αν το ηθελες θα τα είχες καταφερει” VS “δεν τα καταφέρνω επειδη δε με αφήνουν/ει”. Ειναι και το περιβαλλον και η ατομική ευθυνη.
Μπραβο Ghost για την επιμονη σου.
Είπες “Θα πάγω σ’άλλη γη, θα πάγω σ’άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Κάθε προσπάθειά μου μια καταδίκη είναι γραφτή κ’είν’η καρδιά μου σαν νεκρός θαμμένη. Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει. Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ, που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.” Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί.Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι… Διαβάστε περισσότερα »
https://youtu.be/mnhdkfYhkqw
Ο Καβάφης για ‘μένα αντιπροσωπεύει το στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Τον διάβαζα, νόμιζα ότι τον καταλαβαίνω, άλλα όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι έξυνα την πρώτη στρώση, στα ίδια ποιήματα. Ούτε ξέρω τι θα καταλαβαίνω στα επόμενα χρόνια ❤
Πιθανόν να μην ξέρεις τον αληθινό λόγο για τον οποίο γύρισε. Δεν λες τι αποτέλεσμα είχαν οι συνεντεύξεις, η μία μετά την άλλη. Μπορεί να μην τον δέχτηκαν εν τέλει, μετά από τόσες συνεντεύξεις, μπορεί να έτρεξε κάτι με το σπίτι, μπορεί να έχει αυτός θέμα υγείας, μπορεί οι γονείς να είνα όντως υγιείς, αν πράγματι είναι, δεν είναι υποχρεωμένος να σου δώσει αναφορά, αλλά να υπάρχει σε άλλους συγγενείς θέμα υγείας, πολλά μπορεί. Εσύ βλέπεις μία συγκεκριμένη πλευρά και κρίνεις μονόπλευρα.
Πάντα έχουμε αυτήν την αίσθηση ότι αν αλλάξει το περιβάλλον ή/και οι συνθήκες μας, θα γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Συνήθως, φυσικά, δε δουλεύει έτσι, εφόσον το πρόβλημα είναι δικό μας, εσωτερικό – δε μιλάω για ακραίες περιπτώσεις. Σαφώς παίζουν το ρόλο τους, αλλά δεν είναι τόσο καθοριστικός όσο νομίζουμε, ίσως επηρεασμένοι από ταινίες και βιβλία. Ο φίλος σου κάνει ήδη ψυχοθεραπεία και το ότι έκανε ήδη μια πρώτη απόπειρα να κάνει κάτι γι’αυτόν είναι δείγμα ότι πηγαίνει καλά και κάποια στιγμή θα έρθει και η δεύτερη, η τρίτη, η όγδοη, η νιοστή. Ο καθένας έχει τους ρυθμούς του, κι εσύ κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν παιζει ρολο η αλλαγή περιβάλλοντος?
Ενα καλό παράδειγμα είναι η μετοίκιση σε άλλη χώρα. Απ ό,τι φαίνεται πολλοί ανθρωποι έχουν επηρεαστεί με τον εναν ή τον άλλον τρόπο (συνηθειες, νοοτροπια κτλ).
Εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι είναι βολεμενος,να μην εργάζεται,με ένα ψιλοχαρτζιλικι από τους γονείς του,όλα πλυμένα,σιδερωμενα,και κάνα ποτάκι που και που και η ζωή συνεχίζεται?Δεν το λέω επικριτικά,ούτε εννοώ ότι είναι κακός χαρακτήρας,κι αυτό επιλογή ειναι., υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι
Έχω υπάρξει μακροχρόνια άνεργη και ξέρω πως μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση σου.Εχω και φίλους που είναι από επιλογή ανεργοι χωρίς να έχουν οικονομική άνεση.Νομιζω ότι ο φίλος της ανήκει σ’ αυτην την κατηγορία, αυτό ειπα.
6 χρόνια άνεργος η άεργος?
Η φωτογραφία μου θύμισε Tori Amos A short of fairytale