Αγαπητή Α,μπά γεια σου! Λοιπόν, έπεσα πάνω στην είδηση για το mum shaming της Hilary Duff και την κακοποίηση της κόρης της για τη φωτογραφία που ανέβασε στο ίνσταγκραμ με τα τρυπημένα της αυτιά. Εκεί ανακάλυψα πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Την πρώτη φορά κατηγορήθηκε γιατί φίλησε στο στόμα τον τρίχρονο γιο της και τη δεύτερη γιατί τον είχε στην πλάτη της ενώ ήταν 6 χρονών. Για την ιστορία, η ίδια απάντησε πως δεν την ενδιαφέρουν οι γνώμες τρίτων. Και εκεί μου ήρθε στο μυαλό συζήτηση με πρωην (Άγγλο) που του είχε φανεί πολύ περίεργο αυτό που κάνουμε στην Ελλάδα στα παιδιά και το θεωρούσε κακοποίηση καθώς στην Αγγλία δεν είναι κάτι το σύνηθες. Και εμένα η μαμά μου μου τρύπησε τα αυτιά όταν ήμουν περίπου ενός. Σύμφωνα με τα λόγια της έκλαιγα πάρα πολυ αλλά εγώ τράυμα δε θυμάμαι να μου άφησε. Ίσα ίσα που έχω κρατήσει μέχρι σήμερα (εγώ που πετάω τα πάντα) εκείνα τα πρώτα μου σκουλαρίκια, κάτι χρυσά αστεράκια, τα οποία καμιά φορά φοράω ακόμα και αν κάνω ποτέ κόρη θα ήθελα να της τα δώσω. Ερώτηση δεν έχω αλλά θα ήθελα πολύ να ακούσω απόψεις και γνώμες και για το τρύπημα των αυτιών αλλά και για τα φιλιά στο στόμα που έχει γίνει απίστευτο debate για το θέμα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλ@. Λένα σε φιλώ. Σε ευχαριστώ.
–χρυσά αστεράκια
Είμαι 1000% σίγουρη ότι θα ακολουθήσει τεράστιο debate και εδώ για το θέμα, όπως κάθε φορά που προκύπτει κάτι που έχει σχέση με την ανατροφή των παιδιών.
Δεν μας λες πόσο χρονών είσαι, και είναι κάτι που έχει σημασία, γιατί το τι θεωρείται σωστό και λάθος αλλάζει με τις δεκαετίες. Ωστόσο, δεν έχει σημασία τι νιώθεις εσύ για τα αστεράκια, αλλά αν θα τρυπούσες τα αυτιά της κόρης σου στους 12 μήνες, τώρα, με τα μυαλά που έχεις τώρα, και με την πληροφόρηση που έχεις τώρα. Φυσικά και δεν το θυμάσαι. Αυτό τι σημαίνει; Ότι επειδή δεν το θυμάσαι, δεν πειράζει; Ελπίζω να μην έχεις την ίδια αντιμετώπιση αν κάνεις παιδιά στο μέλλον. Είναι άλλο το «δεν πειράζει να κλάψει» επειδή κάνει εμβόλια, και άλλο επειδή κάποιος της τρυπάει τα αυτιά.
Κι εμένα κακοποίηση μου φαίνεται, και εντελώς παράλογο, χωρίς κανένα νόημα, και δεν βλέπω τίποτα που το δικαιολογεί. Δεν μπορώ να δω πώς μπορεί να εξηγηθεί γιατί να είναι εντάξει να κάνεις πίρσινγκ σε βρέφος, όπως δεν μπορώ να εξηγήσω το τατουάζ, ή πίρσινγκ στη μύτη του, ή αλλού. Δεν υπάρχει διαφορά. Είναι απαρχαιωμένο, αντιαισθητικό, και βάρβαρο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είμαι σύμφωνη με το τρύπημα των αυτιών σε τόσο μικρή ηλικία, γιατί επεμβαίνεις στο σώμα του παιδιού σου, για αισθητικό λόγο, χωρίς αυτό να έχει τη δυνατότητα να σου πει αν θέλει κάτι τέτοιο ή όχι, και δεν έχουμε αυτό δικαίωμα. Όταν μεγαλώσει και αν το ζητήσει το ίδιο, να τα τρυπήσει.
Κακοποιηση δεν ξέρω αν είναι αλλά υπάρχει κίνδυνος να πιαστεί κάπου το σκουλαρίκι και να σκιστεί το αυτί του μωρού/παιδιού. Αυτά τρέχουν και κοπανιουνται και κυλιούνται και μαλλιοτραβιουνται,γιατί να τους βάλεις σκουλαρίκια στα αυτιά;
Εγώ πάντως θυμάμαι όταν πήγα με τη μαμα μου και τη νονά μου και μου τρύπησαν τα αυτιά και μου φόρεσαν σκουλαρίκια, πρέπει να ήμουν 5-6 ετών. Θυμάμαι ότι είχα πονέσει φριχτά, είχα σοκαριστεί. Δε θα έλεγα ότι μου άφησε αμάν ψυχικό τραύμα, ότι το βίωσα σαν τρελή κακοποίηση, αλλά ναι, ήταν οδυνηρό, και ήταν και άχρηστο.
Σαν τη βάφτιση ένα πράγμα.
αχ είπες βάφτιση και πόνεσε η καρδιά μου. δεν ήθελα νερό στο κεφάλι μου για 3 χρόνια μετά τη βάφτισή μου. Έκαναν αμαν να με πλύνουν. Το θυμάμαι πολύ έντονα.
*Καθώς στη δική μου βάφτιση θεώρησε καλό ο ιερέας να μου κάνει πατητές παρά τη σθεναρή μου αντίσταση.
Δεν ξέρω αν ειμαι η μόνη στα σχόλια που τρύπησε τα αυτια της σε μεγάλη ηλικία (να ήμουν 19 η 20), αλλά πρέπει να πω επειδή προφανώς και θυμάμαι, ότι πλέον δεν πονάει το τρύπημα. Πριν χρόνια η τεχνική ήταν άλλη, αλλά τώρα είναι αρκετά ανώδυνη. Θυμάμαι τόσο χαρακτηριστικά ότι η ανηψια μου αντε να ήταν έξι, εφτά ετών τότε και είχε τρυπήσει τα αυτία της πιο νωρίς από μενα.οταν πήγα να τα τρυπησω είχε έρθει μαζι και με κοροϊδεύε που φοβόμουν. Το καλύτερο είναι να το ζητήσει το παιδι, αλλά και πάλι δεν μου φαίνεται και τόσο παρεμβατικό. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως με την απάντηση. Αλήθεια, ποιο το νόημα; Η κούκλα σου είναι; Ή ούτε ως μωρά οι γυναίκες δεν είναι όμορφες αν δεν παρέμβουμε με κάτι αχρείαστο που θα τις πονέσει;
“και τη δεύτερη γιατί τον είχε στην πλάτη της ενώ ήταν 6 χρονών” Έλα μου; από πότε αυτό είναι άξιον μομφής; Απ’ την άλλη το πίρσινγκ στα αυτιά μου φαίνεται παρεμβατικό στα βρέφη, στο αναλογούντα βαθμό (μην τρελαινόμαστε με τον ηθικό πανικό όμως) και μου φαίνεται ότι βλακωδώς το κάνουν κάποιες μαμάδες (μαζί με τις τεράστιες κορδέλες και τα φιογκάκια κ.λπ. και δη αν το μωρό δεν διαθέτει πολύ μαλλί) για να μην μπερδευτεί και το περάσει κανείς (θεός φυλάξει) για αγόρι, θα γίνει misgender το μωρό και χέστηκε η φοράδα στο αλώνι…βέβαια φταίει και ο κάθε ένας που θα… Διαβάστε περισσότερα »
Βλαχάκι(το), νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες και όντως μπορεί για ορισμένους γονείς αυτό να είναι καλαίσθητο, θεμιτό και ευχάριστο. Να είναι το εφάμιλλο του ροζ φιόγκου στο κεφάλι του μωρού, στο καρότσι του, στο δωμάτιό του προκειμένου να “μοιάζει κοριτσάκι”.. Την τελευταία φορά που άκουσα κάτι τέτοιο (μία μαμά επέμενε ότι δε θέλει το κοριτσάκι της να βγει φωτογραφία με λευκό t-shirt και με blue jean γιατί έλεγε ότι θα μοιάζει με αγοράκι) πραγματικά στεναχωρέθηκα. Μου ήρθε να της απαντήσω “ντύστο όπως θες, απλά να θυμάσαι ότι αν όταν μεγαλώσει αποφασίσει να μοιάζει με αγοράκι θα το κάνει θες… Διαβάστε περισσότερα »
Μια φορά στη Θεσσαλονίκη υπέπεσα σε λάθος για το φύλο μωρού γειτόνισσας και πραγματικά *νευρίασε* η μαμά του. Δε θυμάμαι αν ήταν κορίτσι και το πέρασα για αγόρι ή το ανάποδο, αλλά η μαμά του τα πήρε στο κρανίο, με διόρθωσε αυστηρά, και το υπόλοιπο δίλεπτο που μιλούσαμε διανθίστηκε με passive aggressive ατάκες της μανούλας για το πώς έκανα τέτοιο λάθος Ω ΜΟΝ ΝΤΙΕ.
Από τότε δεν έτυχε να ξαναπλησιάσω μωρό για να πω χαρούλες, αλλά μου έχει μείνει τρόμος όταν θέλω να χαϊδέψω ξένα σκυλάκια, μην προσβάλλω τον ιδιοκτήτη αν πω what’s his name και είναι κορίτσι ή κάτι.
Τσ..τσ.. ερασιτεχνισμοί.
“Τι γλυκούλι/ κουκλί είναι αυτό” ή “αχ, ομορφιά μου” ή “α, χου το μωρέ, τι μεπεμπάκι είναι αυτό” συνοδευόμενο από “έχετε αποφασίσει όνομα;” ή “είναι ησυχό, πώς κοιμάται;”. Στην επόμενη απάντηση αποκαλύπτεται το φύλο και η μαμά χαίρεται με το ενδιαφέρον που εδειξες.
Anna, αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ όταν δεν είναι εμφανές, για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις! Όλα στο ουδέτερο, μέχρι να μου πουν μόνοι τους (που γίνεται χωρίς να το καταλάβουν και από τα συμφραζόμενα). Problem solved.
trapezokathismata ένα πολύ καλό life hack για να αποφύγεις το misgender (όχι ότι έχει σημασία άμα θα πεις το κοριτσάκι αγοράκι ή το αρσενικό σκυλάκι θηλυκό αλλά για να γλιτώσεις το fuss που λέμε στο χωριό μου) είναι να μιλάς απευθείας στο μωρό ή στο σκυλί, φάση aren’t you a cutie? What’s your name little one? Και θα απαντήσει ο γονιός ανάλογα..
Υγ στα ελληνικά είναι λίγο πιο δύσκολο το γλυκάκι γλυκούλι μικρακι κλπ αλλά πιανει
Τις τεράστιες κορδέλες γύρω από το κεφάλι (αν εννοείς αυτές) τις βάζουν και για τα αυτιά που τους φαίνονται πεταχτά
Dotti Kali Linnea, εμ βέβαια διότι το λευκό τισερτ και το τζην δεν είναι γιρλάντα enough. “ντύστο όπως θες, απλά να θυμάσαι ότι αν όταν μεγαλώσει αποφασίσει να μοιάζει με αγοράκι θα το κάνει θες δε θες!” ε…κάποιοι κάνουν περισσότερο καιρό να το χωνέψουν σε σχέση με άλλους, και θα πρήζουν μερικά συκώτια, αλλά ναι. trapezokathismata Ω ΜΟΝ ΝΤΙΕ ΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΤΕΤΟΙΟ LETHAL ΣΦΑΛΜΑ NOT! το να αναγνωρίσεις το μωρό αγόρι ως κορίτσι υπονοείς, ενδεχομένως, ότι είναι πολύ όμορφο (εξού και το “όμορφο σαν κορίτσι”) ενώ αν το μωρό κορίτσι το πεις αγόρι υπονοείς ότι είναι πιο brut… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο εγώ βρίσκω χαριτωμένα αυτά τα πράγματα που φοράνε τα μωρά στο κεφάλι τους; Ανεξαρτήτως φύλου μου αρέσει όταν φοράνε σκουφάκια με αυτάκια, κεραίες κλπ, με την προϋπόθεση ότι δεν ενοχλεί το μωρό. Ο γιος μιας φίλης καμάρωνε παρα πολύ με το σκουφάκι με τα αυτιά. Την κόρη της την ενοχλούσε το αντίστοιχο και απλά δεν της ξαναφορεσε.
Σας έχω χειρότερο: Η προγιαγιά μου είχε τρυπήσει τα αυτιά της μαμάς μου με το ζόρι με καυτή βελόνα στα 5 της. Η καημένη έτρεχε να σωθεί και ούρλιαζε αλλά η προγιαγιά εκεί, την κρατούσε σφιχτά μέχρι να γίνουν οι τρύπες. Η γιαγιά μου (μαμά της μαμάς μου) μας έλεγε ότι έκλαιγε από τη στεναχώρια της αλλά ήταν αδύνατο να πάει κόντρα στην πεθερά της. Ούτε καν εικόνα δεν αντέχω να το κάνω. Κακοποίηση λέγεται, ακόμα και τώρα μπορεί να μεγαλώσει το παιδί και να το ζητήσει μόνο του δεν υπάρχει κανενας λόγος να το υποβάλλεις εν αγνοία του σε… Διαβάστε περισσότερα »
Εντελβάις, σοκαριστικό αυτό που περιγράφεις όντως..Αλλά ακόμη κι αν το piercing γίνεται τώρα πια με σύγχρονους, πιο ανώδυνους όρους, εγώ δεν καταλαβαίνω πώς βλέπεις γονείς να γελάνε την ώρα που τρυπάνε τα αυτιά του μωρού ενώ αν το μωρό χρειαστεί να κάνει εξέταση αίματος μπορεί να τους δεις να κλαίνε που το μωρό τυραννιέται..
Κακοποίηση για παιδί και μάνα δηλαδή. Κατά τ’ άλλα παλιά όλα ήταν καλύτερα, λίγος ρομαντισμός εδώ παρακαλώ.
Καλά με αυτή την προγιαγιά υπάρχουν ατελείωτες ιστορίες ρομαντισμού! Τις αναπολεί η μαμά μου με τρόμο.
Θέλω πολύ ν’ ακούσω κι άλλες…
Με τον ίδιο τρόπο μου έκαναν τρύπες σε ηλικία 9 μηνών. Οι γονείς έλειπαν για δουλειά και οι δυο γιαγιάδες ανέλαβαν δράση… Όταν οι γονείς γύρισαν έγινε το “σώσε”. Οι τρύπες όμως είχαν γίνει!
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς καθιερώθηκε να γίνονται οι τρύπες στα αυτιά των παιδιών όταν βρίσκονται ακόμη στη νηπιακή ηλικία. Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω, όμως, είναι ότι το τρύπημα των αυτιών πρέπει να σταματήσει να γίνεται στα κοσμηματοπωλεία και να πηγαίνουμε σε επαγγελματίες body piercers. Οι body piercers χρησιμοποιούν βελόνα και σχεδόν δε νιώθεις το τρύπημα. Στην εφηβεία, όταν έκανα τρύπες στα αυτιά σε κοσμηματοπωλείο, η τρύπα κάποια στιγμή πρηζόταν και είχα ενοχλήσεις. Αφήστε τον πόνο… Μόλις έκανα την πρώτη τρύπα σε body piercer, ούτε πόνος ούτε πρήξιμο ούτε τίποτα. Όταν τα παιδάκια θελήσουν να κάνουν τρύπα… Διαβάστε περισσότερα »
Από τη μια σκέφτομαι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίζουν ως κακοποίηση κάτι τέτοιο οι Αμερικανοί, που πάνω από 70% των ανδρών έχουν κάνει περιτομή, συνήθως ως νεογέννητα. Από την άλλη δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ – κι άντε εγώ δεν πιάνομαι, δεν έχω ούτε η ίδια τρυπημένα αυτιά. Αλλά γιατί να πάρεις μια τέτοια απόφαση, που περιλαμβάνει παρέμβαση στο σώμα του παιδιού, όταν δε μπορεί να το εγκρίνει, παρά μόνο εφόσον πρόκειται για προστασία της υγείας του; (Αν μη τι άλλο αυτό πιστεύουν και όσοι τα περιτέμνουν για μη θρησκευτικούς λόγους. Άσχετο που οι έρευνες πλέον δεν επιβεβαιώνουν τις αντιλήψεις… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ σωστη η επισημανση της περιτομης!
Και εγω στη συναινεση στεκομαι. Βεβαια βλεπουμε στην Αμερικη και 8χρονα να κανουν αποτριχωση και botox (!) για τα καλλιστεια/beauty pageants οποτε αμφιβαλλω οτι καλλιεργηθηκε η δυναμη της συναινεσης εκει…!
Είναι πράγματι μεγάλη συζήτηση το από ποια στιγμή μπορούμε καν να δεχθούμε τη συναίνεση από παιδιά, ειδικά όταν έχουν γίνει ουσιαστικά conditioned… Τουλάχιστον η βρεφική ηλικία μας εξασφαλίζει ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υφίσταται συναίνεση, οπότε το ζήτημα που θίγεται στην ερώτηση έχει εύκολη απάντηση.
(Botox… Μα το Θορ!)
Το ξέρω ότι έχουμε το φόρουμ του σάιτ, αλλά μήπως να διοργανωναμε ένα Α,μπα forum/convention για αυτες τις μεγάλες συζήτησεις?! Λέω εγώ τώρα μια ιδέα 😛
Νομίζω ότι γενικά καλό είναι να μην κάνουμε πράγματα πάνω σε όντα τα οποία δεν μπορούν να έχουν πλήρη επίγνωση του τι είναι και τι συνεπάγεται αυτό που κάνουμε, όπως επίσης και να εκφράσουν την άποψή τους πάνω στο θέμα.
Και καμιά σφαλιάρα να του δώσεις πάνω στα νεύρα σου δε θα το θυμάται, αλλά νομίζω δεν είναι καλή ιδέα!
Μου τρύπησαν τα αυτιά στα πέντε, ενώ είχα φοβηθεί πολύ και δεν ήθελα. Εντάξει τραύμα δε μου έμεινε, αλλά δε θα το έκανα αν είχα παιδί. Ας τα τρυπήσει όταν μεγαλώσει, είναι ανάγκη να το μεταχειριζόμαστε σαν κούκλα;