Είμαι 23 και ένα από τα θέματα που θίξαμε σε μια νέα παρέα τελευταία, είναι και η πρώτη εικόνα που δίνεις στον άλλο. Η εντύπωση, λοιπόν, που δίνω εγώ στο κόσμο, είναι αυτό το εφηβικό, το ευαίσθητο, το crybaby. Με αφορμή λοιπόν αυτό, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι και η πρώτη φορά που το ακούω, έχω μπει σε σκέψεις. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι όντως έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Βγάζω μια παιδικότητα. Σκέφτομαι πολύ αθώα και συνήθως θα σκεφτώ το “καλό” για τον άλλο. Στα όρια της αφέλειας. Γιατί είναι τελικά τόσο κακό (?), σήμερα, να είσαι εκφραστικός; Γιατί “πρέπει” να κρύβουμε τα συναισθήματα μας; Στην τελική, γιατί, αν θέλουμε να μας πάρει κάποιος στα σοβαρά, π ρ έ π ε ι να σκοτώσουμε το παιδί μέσα μας; Εως τώρα, είμαι έτσι και από επιλογή. Όμως ειλικρινά… μήπως δεν ωφελεί κάπου τελικά;
Άλλο το «εκφραστικός», άλλο το «crybaby», άλλο το «αφελής».
Δεν είναι κακό να είσαι αυτός που είσαι, αν μπορείς να πορευτείς έτσι ώστε να μην έχεις προβλήματα στην καθημερινότητά σου και με τους άλλους. Δεν «πρέπει» να κρύβουμε τα συναισθήματα μας, αλλά πολλές φορές χρειάζεται, είτε για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, είτε για να προστατέψουμε άλλους. Δεν είναι κατάκτηση να θεωρείς ότι όλοι οι άλλοι είναι καλοί. Δεν σε κάνει εσένα καλύτερη. Η επιλογή σου σίγουρα δεν σε ωφελεί, γιατί είναι σκέτο λάθος. Οι άλλοι μπορεί να έχουν κάτι καλό μέσα τους (μπορεί κα όχι), αλλά δεν είναι δικιά σου δουλειά να το βρεις. Δεν είναι απαραίτητα εχθρικοί οι άλλοι απέναντί σου, αλλά αν για να πιάσεις κάτι που χρειάζεσαι οπωσδήποτε πρέπει να σπρώξεις τον άλλον, μπορεί και να τον σπρώξεις. Αυτό μπορεί να συμβεί και στον πιο «καλό» άνθρωπο.
Έχεις μια πρωτόγονη αυταρέσκεια που δικαιολογείται απολύτως από την ηλικία σου, αλλά ο ανώτερος άνθρωπος δεν είναι ο ευαίσθητος άνθρωπος, όπως και αν νομίζεις ότι φέρεται ο ευαίσθητος άνθρωπος. Τα παιδιά, εκτός από την αφέλεια, έχουν και την προστασία των γονιών τους, και αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά, και με αυτή την προϋπόθεση ανοίγονται όσο ανοίγονται, που δεν ανοίγονται πάντα, και όχι πάντα πολύ. Αν εσύ έχεις σχηματίσει μια ασπίδα τέτοια που σου επιτρέπει να είσαι καλοπροαίρετη με όλους, μα όλους, τι να πω; Μαζί σου. Κάτι μου λέει ότι δεν έχεις συναντήσει ούτε μια σοβαρή δυσκολία ακόμα, όμως. Αυτό θα το τακτοποιήσει η ζωή. Δεν το λέω ως απειλή, διαπίστωση είναι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα έχεις μπλέξει όλα γλυκά στο μυαλό σου. Η αφέλεια και η παιδικότητα δεν είναι συναισθήματα, είναι ενδείξεις μιας ανώριμης, άγουρης αν προτιμάς προσωπικότητας που ακόμα όπως σωστά παρατηρεί η Λένα, δεν έχει ζοριστεί, δεν έχει δοκιμαστεί από την ζωή. Μεγαλώνοντας θα αναγκαστείς να δεις τα πράγματα που ρεαλιστικά και λογικά, ο οργανισμός σου θα βγάλει άμυνες αυτοπροστασίας. Το ελπίζω δηλαδή.
ναι σωστή! επίσης η παιδικότητα κ αφέλεια όταν ωριμάσει κάποιος μπορεί να μεταφραστεί σε θετικότητα. Δεν χρειάζεται κάποιος απαραίτητα να γίνει κυνικός ή αρνητικός όταν ωριμάζει..!
Εμένα πάλι η ηλικία των 23 δε μου φαίνεται και πολύ μικρή, θα έπρεπε ήδη να είσαι πιο ψιλιασμένη πως ο κόσμος που ζούμε είναι επικίνδυνος για ενήλικες που τον βλέπουν μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Δηλαδή πχ για τις αφίσες κατά των εκτρώσεων που κρεμάστηκαν στο μετρό τι θα σκεφτείς; Πως κάπου υπάρχει κάτι ‘καλό’; Πως ο/η υπεύθυνος/η που ενέκρινε το να ανέβουν οι αφίσες σκέφτηκε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης των αχαρακτήριστων pro-lifers; Ο κόσμος που ζούμε θέλει να είσαι σε εγρήγορση και αντανακλαστικά προστασίας. Η απώλεια του παιδιού μέσα μας, δηλαδή η ενηλικίωση, μπορεί να είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζεις ότι αυτή η συμπεριφορά είναι χαριτωμένη αλλά στην πραγματικότητα είναι αφελής – και ίσως μερικές φορές μη αληθινή.
Μπορεί κάποιος να διατηρήσει την παιδικότητα του, εννοώντας την αυθεντικοτητα και τη απλότητα του, χωρίς να είναι αφελής ή πολύ ευθικτος.
Η ελλειψη προσωπικών ορίων μοιαζει, εκ πρωτης όψεως, με την καλοπροαιρετη στάση, αλλά δεν είναι καθόλου όμοιες. Αυτη η “παιδικότητα” που περιγράφεις δεν ειναι προνόμιο ουτε οι δύσκολες εμπειρίες και οι ματαιωσεις ειναι τιμωρια. Είναι προκλήσεις εξέλιξης. Έχεις αρκετά χρόνια μπροστά σου για να τις βιωσεις. Μη χάσεις την ευκαιρία.