Αγαπητή Α,μπα είναι κακό να σερβίρεις φαγητό τόσο όσο θα φάνε οι καλεσμένοι σου; Υπολογίζουμε πόσο τρώνε, φτιάχνουμε και σερβίρουμε αυτήν τη ποσότητα, αλλά το θεωρούν τσιγκουνιά! Δεν γίνεται για τα λεφτά, αλλά ποιος ο λόγος να μαγειρέψεις φαγητό που θα πετάξεις; Όσες φορές έχω υπακούσει στην άτυπη προσταγή για “λίγο παραπάνω”, αυτό το λίγο παραπάνω είτε μένει στη πιατέλα (στην καλύτερη περίπτωση, που μπορούμε να το φάμε την επόμενη), είτε μένει στα πιάτα των συνδαιτυμόνων οπότε πετιέται. Δε μου αρέσει να πετάω φαγητό. Τις πρώτες φορές που κάναμε τραπέζι ήταν τραγικότερα, διότι υποπέσαμε στο μέγα σφάλμα στο κυρίως πιάτο να σερβίρουμε μερίδες εστιατορίου! Αυτές τις ποσότητες τρώμε με τον σύντροφό μου και επιπλέον είχαμε συνυπολογίσει και τα ορεκτικά στη συνολική ποσότητα του φαγητού… Το αποτέλεσμα; Νομίζαν όλοι ότι δεν έχουμε λεφτά και τρώμε λίγο, μας λυπήθηκαν και μας έστελναν λεφτά για να μας βοηθήσουν!!! Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις πχ με τον καφέ συνοδεύει ένα βούτημα (κουλουράκι ή biscotti), μια Ελβετική σοκολατίτσα (ξέρεις αυτές τις τετράγωνες λεπτές) και ένα κομμάτι πίτα σε ένα πιάτο, αλλά δε θα βγάλω μια πιατέλα πίτες, μια πιατέλα κουλουράκια και ένα κουτί σοκολατάκια σε ένα – δύο άτομα. Με το ποτό βγάζουμε τυριά, αλλαντικά, ψωμάκια & ξηρούς καρπούς σε συγκεκριμένες ποσότητες (ειδικά με τους ξηρούς καρπούς που τους καβουρδίζω για λίγο για να είναι σαν φρεσκοψημένοι, δε γίνεται να ζεσταίνεται ξανά και ξανά το απόθεμα κάθε φορά που έχουμε κάποιον, μέχρι να εξαντληθεί). Είναι να κάνουμε τραπέζι σε συγγενείς του συντρόφου μου και η μάνα μου μου είπε να μην κάνω “όπως σ’αυτούς” και με δουν με “στραβό μάτι”… Εντάξει δε θα με αντιπαθήσουν οι άνθρωποι, αλλά λες να νιώσουν ότι δεν τους περιποιούμαστε; (Με τον σύντροφό μου ετοιμάζουμε μαζί και το ξέρουν όλοι, ασχέτως που η μητέρα μου θεωρεί ότι εγώ φέρω την πλήρη ευθύνη). Άλλά και πέρα από αυτήν τη περίσταση… Θεωρείς ότι αυτή η στάση είναι μίζερη; Πρέπει το κέρασμα στο σπίτι να είναι πλούσιο και άφθονο ακόμα και αν ξέρεις ότι δεν θα φάει ο καλεσμένος;
– μπουφές με μέτρο
Υπάρχει η πίεση της αφθονίας στο φαγητό όταν πρόκειται για φιλοξενούμενους σε περιοχές της γης που πέρασαν (και περνούν) μεγάλη πείνα ή φτώχια. Η Ελλάδα είναι μια τέτοια χώρα. Σε χώρες που η πείνα είναι μακρινή ανάμνηση και οι καλεσμένοι κάνουν διαγωνισμό στο ποιος τρώει λιγότερο, είναι αλλιώς οι μπουφέδες. Ποιος βάζει ωμά καρότα και σέλινα σε μπουφέ; Όχι οι Έλληνες, πάντως.
Και δεν το λέω υποτιμητικά. Μπορείς να δεις περιπαιχτικά και την μια και την άλλη πλευρά. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν είναι ευγενικό να έχεις τόσο λίγο φαγητό ώστε να αρχίσουν να μαλώνουν οι καλεσμένοι για το τελευταίο κομμάτι. Ή να τους έχεις καλέσει για να φάνε και να φύγουν πεινασμένοι. Στις άλλες περιπτώσεις ο καθένας κάνει ό,τι θεωρεί λογικό. Αν κάποιος θέλει να βγάζει τρεις πίτες και δέκα κέικ μαζί με έναν καφέ, ας το κάνει. Ο καθένας θα σχολιάσει το περιεχόμενο και την ποσότητα αναλόγως με το τι έχει συνηθίσει ως σωστό, όχι με το είναι το σωστό, γιατί αν βγάλουμε τις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω, όλα τα άλλα σωστά είναι. Αν ξαναγεμίζεις τα μπολ όταν αδειάζουν, νομίζω ότι είσαι εντάξει, γενικώς. Αν τα αφήνεις όλα άδεια θεωρώντας ότι όλοι έχουν χορτάσει, για μένα είναι ρίσκο. Νιώθω περισσότερη ασφάλεια ότι όλοι είναι οκ αν έχει μείνει φαγητό.
Οι συγγενείς του συντρόφου σου δεν είναι άγνωστοι, ξέρετε τι θεωρούν σωστό για έναν μπουφέ. Θα έλεγα να κάνετε αυτό που θεωρούν σωστό για να ξεκινήσετε ομαλά τις σχέσεις σας. Αφήστε την διεκδίκηση των ορίων σας για πιο σοβαρά θέματα. Ως οικοδεσπότες είναι ευγενικό να προσαρμόσετε αυτά που κάνετε σε τόσο σημαντικούς καλεσμένους. Βρείτε μια ισορροπία, έστω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
1 κουλουράκι με τον καφέ;; ΕΝΑ;; Επειδή θέτεις ως επιχείρημα ότι δε θέλεις να πετάς φαγητό, τα κουλουράκια συγκεκριμένα αντέχουν πολύ καιρό στο κουτί αν δε τα φάνε δεν πετιούνται. Να μη συζητήσουμε για τα τυριά και τα ξηροκάρπια. Επίσης μπορείς να τους βάλεις μαζί τους το υπόλοιπο (ακούγομαι σαν τη μάνα μου τώρα το ξέρω) αν λυπάσαι τόσο πολύ. Αλλά μία μικρή τσιγκουνιά αχνοφαίνεται, στο λέω σαν άγνωστη και χωρίς παρεξήγηση, δεν μου ακούγεται πολύ ευγενικό αυτό που περιγράφεις, είναι σαν να τους κερνάς με το ζόρι.
Γιατί εντελβαις το σοκολάτακι τι σου λέει? Αυτό καλέ είναι για να βρέξουμε τα δόντια μας.
αυτό με το 1 κουλουράκι μου έφερε στο μυαλό όταν παίρνεις καφέ σε καφετέρια. (βρε και να λυσσας, ένα δικαιούσαι, τέλος.)
Λες mumu να τα εχει κι αυτη σε πλαστικο σακουλακι σαν τις καφετέριες?Γιατι και 100 γρ να εχεις αγορασει αμα βγαζεις δυο κομματια καθε φορα που ερχεται καιποιος για καφε,ε δεν μπορει θα σου μπαγιατέψουν!
ναι ρε συ, εννοείται! από αυτά τα συσκευασμένα που είναι ίσα μια μπουκιά!
Που να δεις φίλη που μας καλούσε σπίτι της κ έπρεπε να πάμε με τους καφέδες μας γιατί δεν έπινε η ίδια καφέ άρα δεν είχε (!) ενώ μας έβαζε να πηγαίνουμε κ τα βουτήματα/γλυκά δεν ξέρω τι. Ένα νερό της κοστίζαμε λολ. Κ είχε λεφτά κ δικό της σπίτι, τι να πεις…
Βάζω τα σπίρτα βάζεις τα τσιγάρα;
Ένα ανάποδο στόρι, έκανα δύο πάρτι 20-30 ατόμων το χρόνο όσο ήμουν φοιτήτρια, πάρτι που θα τους πότιζα, τάιζα, κοίμιζα όσους χρειαζόταν (+έπλενα αν τα πράγματα ξέφευγαν). ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ μια πολύ καλή μου φίλη έφερνε μαζί και την οδοντόκρεμά της και το σαπούνι της για τα χέρια (νομίζω και χαρτί υγείας). Μέχρι τότε φανταζόμουν ότι ήταν κάπως υποχόνδρια αλλά όταν ρώτησα (μεταξύ σοβαρού και αστείου) καλέ τι έχει το σαπούνι σου που δεν έχει το δικό μου; μου απάντησε πλήρως σοβαρά “ε εντάξει δεν πάει ωραία να μη φέρω, 30 άτομα που θα πάνε τουαλέτα τουλάχιστον μια φορά και πλύνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Xαχαχα νεβερλαντερ τέρμα λολ. Μέχρι και φοιτήτριες όταν ήμασταν, φίλη μου που διακρίνεται για την τσιγκουνιά της, έναν νες τον είχε αγοράσει για μένα όταν πήγαινα!Νταξει ένα πενταευρω το εξάμηνο, δεν τα λες και λεφτά.
Neverlander η γειτόνισσά μου θα ήταν η καλύτερη φίλη της φίλης σου! Μου ήρθε μια μέρα με ένα φακελάκι τσάι χαμομήλι “γιατί δεν ήξερε αν πίνω οπότε μπορεί να μην είχα”. Ρώτα χριστιανή μου, κι αν δεν έχω θα σου πω εγώ να φέρεις το δικό σου. Ε, λέει, να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση! Η μια συμπεθέρα μας (γενικά τι διάολο συμβαίνει και 3 στις 4 συμπεθέρες είναι τεφαρίκια δεν ξέρω. Μάγια θα μας έκαναν δεν εξηγείται.) έλεγε στην ανεψιά μου να πηγαίνει για καφέ εκείνη στις φίλες της, για να μην ξοδεύει η ανεψιά μου τα δικά… Διαβάστε περισσότερα »
Εμάς μας καλούσε και μας έβγαζε αυτά που είχαμε φέρει, ιδίως αυτά που δεν της άρεσαν και ήθελε να τα ξεφορτωθεί. Μάλιστα μας τα έβαζε με το ζόρι και σε τεράστιες μερίδες, σε στιλ σου αρέσει, δεν σου αρέσει, θα το φας.
Με ζώσαν τα φίδια τώρα. Και εγώ μαζί με τα δικά μου γλυκα που έχω ετοιμάσει/αγοράσει βγάζω πάντα το γλυκό που φέρνουν οι καλεσμένοι. Αλλά το κάνω γιατί σκέφτομαι ότι το είδαν και το λιμπίστικαν οι άνθρωποι και είναι ευγενικό να το προσφέρω. Τι να το κρύψω να το φάμε μόνοι μας όταν φύγει ο κόσμος; Δεν ξέρω, τι είναι το σωστό;
Πιστεύω κάνεις το πιο σωστό. Λατρεύω τα γλυκά και μπορώ άνετα να τα ανταλλάξω με μια μερίδα φαγητό. Όταν με καλούν για φαγητό κάπου, τους πάω ενα γλυκό σκεπτόμενη ότι θα το μοιραστούμε. Αν τελικά έχουν κι άλλα γλυκά, και δεν έχω λυσσάξει να φάω αυτό που πήρα εγώ, απλώς θα επιλέξω να φάω από αυτά που ήδη έχουν. Οπότε βγάζε το εσύ, κι ας έχουν την επιλογή οι καλεσμένοι να το αφήσουν για εσάς. Επίσης υπάρχει και το ενδεχόμενο κάποιος να τρώει πολύ συγκεκριμένα γλυκά (όχι εγώ προφανώς) οπότε να φέρνει αυτό που ξέρει σίγουρα ότι θα του αρέσει… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι να σου εξηγήσω, γιατί κι εγώ βγάζω τα γλυκά που φέρνουνε οι καλεσμένοι. Αλλά τα βάζω στο κέντρο του τραπεζιού και όποιος θέλει κάτι, σερβίρει στο πιάτο του. Η συγκεκριμένη έβαζε μια ηλικιωμένη κυρία, καλεσμένη κι αυτή, να της φτιάξει ένα συγκεκριμένο γλυκό που υποτίθεται ήταν η σπεσιαλιτέ της. Μόλις το έφερνε, μας έβαζε στα πιάτα μας από ένα τούβλο, να το φάμε, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αρνηθούμε είτε γιατί δεν μας αρέσει το συγκεκριμένο γλυκό, είτε γιατί κάνουμε δίαιτα είτε δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο. Με το ζόρι. Και δεν μπορούσαμε και να αντιδράσουμε γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξερω αν το εντόπισε κανεις αλλά η γραφουσα εμ δεν τους τα χαλαλίζει ,εμ μου παιρνει και τις σοκολατιτσες να ειναι Ελβετικές και αλλαντικά και τυρια στο ποτό. Δηλαδή εμ θελει να κανει το κομμάτι της οτι βγαζει πολυ εκλεπτυσμενα πράγματα ,εμ οι ποσότητες ειναι ”συγκεκριμένες”.Δηλαδή αμα με το ποτό βγάλεις φρόυτα ή μπρουσκέτες με φέτα και ντομάτα εστω κριτσίνια η bake rolls βρε αδερφε αλλα σε μια γεναια ποσότητα και το κόστος πέφτει κατακόρυφα και οι καλεσμενοι σου φχαριστιουνται. Oμοίως αντι για ελβετικες σοκολατες -γιατι αυτες ειναι καλες μονο για να τις κερναει η swiss στις πτήσεις της-μπορε… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχα εγω! Αλλα εχουμε τη συμπεθέρα που ειναι της σχολης “κρυβω τις ελλειψεις μου σε κοινωνικη συμπεριφορα με εκλεπτυσμενο τρόπο” και το ιδιο εμαθε στη κορη της με παταγωδη αποτυχια, γιατι εκεινη τα κάνει μαντάρα, δεν ειναι επαγγελματιας σαν τη μαμα της, και καταληγει και να τ ακουει απ τη μανα της και να μην καταλαβαινει τι κανει λαθος, με αποτελεσμα να αποφευγει συναναστροφες επειδη νιωθει τρελη ανασφαλεια. Οποτε το προσπερασα. Η συμπεθερα πχ θα ελεγε στην κορη μπροστα σε οοοοολους, με ψιλη φωνη ψευτικη ( τρομακτικο παιδια) Μιλτουλα μου επρεπε να μου πεις οτι δε θα ειχες αρκετο φαγητο,… Διαβάστε περισσότερα »
χαχαχαχα Μίλτο και μένα μου έκανε εντύπωση και η Ελβετική σοκολάτα και το biscotti (!!!). Σαν να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν τίθεται θέμα οικονομικού αλλά “φιλοσοφίας”.
Μιζερια, και με κεφαλαιο “Μ”. Ασκοπη ερωτηση εντελώς, σαν να ψαχνεις να βρεις επιχειρηματα, για να στηρίξεις την στάση σου. Το τι καταναλώνεις εσύ με τον σύντροφό σου, δεν είναι η παγκοσμια μοναδα μετρησης ποσοτητας φαγητου. Το να προσπαθείς να το πετυχεις ετσι ωστε να μην πεταχτεί ούτε ενα κεφτεδακι πχ, – εκτος του οτι το λες και κατοχικο συνδρομο- γινεται αντιληπτό ως καποιο επιπεδο και απ ότι φαίνεται προκαλεί αισθηματα θλιψης και δυσφορίας. Προσωπικα, δεν εχω σχολιασει ποτέ το μπουφε ανθρωπων που με εχουν καλεσει, ουτε το σπιτι τους, ουτε κατι αλλο απο την προσπάθειά τους. Παρόλ αυτα, έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ.. μιζέρια!! Μία συμφοιτητρια το έκανε αυτο και την κοροιδευαμε όλοι πίσω από την πλάτη της! Ιστορικό έχει μείνει το εξής σκηνικό. Είχε κάνει ένα πάρτυ με μπουφέ, εγώ μπήκα πεινασμένη κι έφαγα επιτόπου 3-4 κεφτεδάκια και λίγα τσιπς και όταν ήρθε η ώρα να σερβιριστουμε κι επίσημα μου είπε:Εσύ έχεις φάει, δε χρειάζεσαι πιάτο…
Χαχαχαχαχαχαχα τίποτ’αλλο
Σου μέτρησε τις μπουκιές κυριολεκτικά!
Για μένα είναι απαράδεκτο. Κάναμε καυγάδες με τον άντρα μου ο οποίος το έβλεπε σαν μεγάλη επιτυχία αν του έβγαιναν ακριβώς οι μερίδες. Μα αν σου βγαίνουν ακριβώς κάποιος που θα θελήσει να ξαναβάλει από κάτι που του άρεσε δε θα μπορεί. Επίσης όταν περισσεύει μόνο ένα κομματάκι από κάτι συνήθως είναι γιατί ντράπηκαν να το πάρουν. Κι επειδή ήταν μόνο ένα δεν το πήρε κανείς. Έχει τύχει να φύγω νηστική από τραπέζι και ήταν απαίσιο γιατί τα φαγητά ήταν πραγματικά νόστιμα. Δεν τρώνε όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες μερίδες ξέρεις. Μεγάλωσα εντελώς διαφορετικά και το θεωρώ απαράδεκτο να πεινάσει… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ που ζω στην Ελλάδα το κάνω πάντως. Μάλιστα φροντίζω να έχω δοχεία φαγητού μιας χρήσεως, ώστε να μη μπερδευόμαστε με τάπερ που πρέπει να επιστραφούν κλπ.
Την ώρα που το έγραφα σκεφτόμουν και το γιατί. Νομίζω έχει να κάνει με το γεγονός πως εδώ έχουμε πιο πολλούς ελεύθερους φίλους οι οποίοι βαριούνται να μαγειρέψουν. Ίσως να είναι και η απουσία στενής οικογένειας. Δεν έχω καταλήξει. Πάντως εδώ το ταπεράκι και το πακετάκι είναι πολύ συνηθισμένα ενώ στην Ελλάδα μόνο από την αδερφή μου θα έπαιρνα.
Καλέ εγώ τα δίνω και σε φίλες 30 χρόνια μεγαλύτερες από εμένα (ναι έχω) που είναι εξαιρετικές μαγείρισσες, ακόμα και στους γονείς μου και στη θεία μου. Και αντίστοιχα παίρνω κι εγώ οπότε τύχει.
Χαρά μου είναι που τα παίρνουν γιατί συνήθως κάνω μεγάλες ποσότητες και γιατί σκέφτομαι πως όταν τα τρώνε στο σπίτι θα σκέφτονται μμμ τι ωραίο που είναι ακόμα και κρύο και τι ωραία που περάσαμε 🙂
Ωραία σκέψη αυτή no roots. Εγώ είμαι απλά πρακτική.
Αυτό το κάνουμε κι εμείς εδώ με τους δικούς μου, για να μην μας μείνει αν δεν μπορούμε να το φάμε όλο. Πολύ κατανοητό το να μην θες να πετάς φαγητό γενικά, αλλά δεν το βρίσκω κατανοητό ούτε ευγενικό να φέρνεις σερβιρισμένο πιάτο με μερίδα μέσα στον καλεσμένο σου, όπως από ότι κατάλαβα κάνει η γράφουσα. Γενικά πάντως, αν ο καλεσμένος φάει κάτι που του άρεσε πολύ, σίγουρα θα είναι χαρούμενος για να πάρει και μαζί του.
Εμάς όταν μας καλούν, μας λένε να φέρουμε και τα τάπερ μας, αν μείνει φαγητό.
Έχω φύγει από τραπέζια και έχω πάει για σουβλάκια. Τις πρώτες φορές έφευγα πεινασμένη σαν λύκος. Μετά που μπήκα στο νόημα κρατούσα φαγητό. Άλλες απλά το απέφευγα, έτρωγα στο σπίτι μου και πήγαινα για καφέ.
Λυπάμαι αλλά φαίνεται μίζερο. Και δεν έχει σχέση με το κατοχικό σύνδρομο της φτωχής Ελλάδας αλλά για να φθάσουν να σας λυπούνται και να πιστεύουν ότι ζορίζεστε, σημαίνει πως οι μερίδες εστιατορίου ήταν των 2 μπουκιών. Και έχω απορία; Τι κρασί σερβίρατε; Και ο καθένας έβαζε όσο ήθελε, ή ήταν κι αυτό με το δελτίο;
Χάχα τρελαίνομαι για αυτη την έκφραση! Με το δελτίο! Μου θυμίζει τον κολλητό του πατέρα μου ο οποίος το τσούζει. Εμείς καθόλου. Και επειδή ο πατέρας μου ξεχνιεται καμία φορά,όταν είναι στο τραπέζι του λέει ο φίλος του “Τι θα γίνει Παπάρα,με το δελτίο το έχουμε το κρασί εδώ πέρα που ήρθα?Άνοιξε κάνα μπουκάλι ακόμα! “
A να γεια σου! Σκεφτόμουν ότι, εκτός αν οι καλεσμένοι τους είναι βαρεμένοι, πρέπει να ήταν ακραία περιορισμένο και λιτό το γεύμα για να φτάσουν να τους στέλνουν μετά λεφτά. Λεφτα;!
Μήπως γι αυτό το κάνουν; για να βγάζουν το εξτραδάκι τους; : ))
αυτό με το δελτίο (όπως επίσης ότι κόβει και το ψωμι σαν ακτινογραφία) το λέμε για κάτι συγγενείς μας αρρωστημένα τσιγγούνηδες. Τους αγαπάω, τους λατρεύω αλλά κάνουν κάτι τραπέζια σε γιορτές και μετά στάνταρ πηγαίνουμε για σουβλάκια για να την παλαίψουμε
Η αλήθεια πάντως για μένα είναι ότι δε μπορώ να προβλέψω ποσό φαγητό θα φάνε οι καλεσμένοι μου σε ένα τραπέζι γιατί δε μπορώ να ξέρω ποσό θα φάω και εγω. Δηλαδή δεν είμαστε ρομπότ, κάποιες φορές πεινάμε περισσότερο από ότι συνήθως κάποιες πάλι όχι. Με το να έχεις περιορισμένη ποσότητα που ΕΣΥ θεωρείς αρκετή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην υπολογίσεις σωστά και να εκτεθείς.
Άσε που τα leftovers το βράδυ αφού έχουν φύγει όλοι κ αράζεις μετά το μάζεμα είναι ακόμη πιο νόστιμα, όλοι το ξέρουν αυτό 🙂
Σαν κλασσική ελληνίδα μάνα που κάνω τραπέζι σε 3 άτομα και μαγειρεύω για 10 μου βγάζει μια μιζέρια το κείμενό σου. Σαν να μετράς τις μπουκιές. ακόμα χειρότερα σαν να θεωρείς τόσο τεράστια θυσία που κάνεις σε κάποιον το τραπέζι/του προσφέρεις καφέ, ώστε να μην έχει δικαίωμα να θέλει ένα κουλουράκι ακόμα, ή ένα κεφτεδάκι ακόμα. Ποτέ δεν έτυχε να πετάξω φαγητό μετά από τραπέζι. Τα τυριά/αλλαντικά γίνανε ωραιότατες πίτσες τις επόμενες μέρες, τα ψητά με ένα πιλαφάκι η πατάτες, φαγητό για την επόμενη, τα ορεκτικά σάντουιτς για κολατσιό. Δεν ξέρω, η αφθονία στο φαγητό για εμένα τιμά τον επισκέπτη.… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αλλά εσύ δεν μετράς τις μπουκιές του άλλου/και μετά κοιτάς πόσες από αυτές τις μπουκές έμειναν στο πιάτο του/και πρέπει να τις πετάξεις γιατί δεν μπορείς να τις ανακυκλώσεις. 😀
Σε προσωπική πείρα, από τα οικογενειακά τραπεζώματα, πολύ λίγες φορές είδα να αφήνουν πολύ πράγμα στο πιάτο τους οι καλεσμένοι, και συνήθως ήταν κάτι δαγκωμένο μια φορά που μου έκανε ότι προφανώς δεν τους άρεσε.
Αν δεν θέλει να πετάξει τα αποφάγια, δεν διανοούμαι ότι μένει σε μερος της Ελλάδας πυο δεν έχει αδέσποτα σκυλάκια, γατάκια κτλ. Καλά στο χωριό τα ρίχνουμε στις κότες μας αλλά και στη θεσσ τα βαζαμε να τα φάνε οι γάτες. Συνήθως τα φαγητά σε τραπέζι περιέχουν κρέατα και σίγουρα τα τρώνε.
Εννοείται, λύσεις να! Αλλά -για να το κανιβαλίσω λίγο ακόμα και τέλος, εδώ έχουμε μάλλον να κάνουμε με την Αρχή της Εύλογης Κατανάλωσης -ούτε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας να ήταν με τόσα πλαφόν.
Όταν σας στέλνουν χρήματα για να σας βοηθήσουν επειδή νομίζουν ότι δεν έχετε να φάτε, σαφώς τα όρια έχουν ξεπεραστεί! Επίσης, ο λόγος που τα βουτήματα ή τα σοκολατάκια βγαίνουν σε μπολ/κουτί/πιατάκι/πιατέλα είναι γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να φάει πάνω από ένα! Οπότε προφανώς όταν του σερβίρεις μόνο ένα, δεν του δίνεις αυτή τη δυνατότητα. Και κάτι τελευταίο για το πέταγμα του φαγητού. Σερβίρεις το φαγητό στην πιατέλα, οι καλεσμένοι σερβίρονται μόνοι τους σε άδεια πιάτα όσο θέλουν. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ. Άλλοι στην αρχή λίγο και μετά ξαναβάζουν. Το φαγητό που περισσεύει στην πιατέλα δεν πετιέται φυσικά, μπορείς… Διαβάστε περισσότερα »
Ειναι καλυτερα να σου περισσευει παρα να σου λειπει. Και φυσικα μπορεις να δωσεις σε ταπερακια μετα. Οχι να πουλησεις, να δωσεις.
Χαχαχαχαχα Decremir!!
Πολυ αποτομα της τα λέμε εδώ, και βλέπω να ακολουθεί update : “Είμαι υποχρεωμένη να καλώ κόσμο στο σπίτι?”
Μου θύμισες φιλο που πήγε καλεσμένος οικογενειακώς σε κουμπάρο του για φαγητό. 2 ώρες ταξίδι οδικώς εκτός Αθηνών, 4 ενήλικες και 4 παιδιά στην ανάπτυξη που λέμε. Τους έβγαλαν ένα(!) κοτόπουλο και μια μαρουλοσαλάτα. Είχαν βγάλει τα μικρά δόντια, σκοτώθηκαν για τα μπούτια, καβγάδισαν για το ψωμί… δραμα το τραπέζι. Ντροπής που θα έλεγε και η Πόντια μάνα μου.
Με το κοτόπουλο θυμήθηκα συζήτηση ανάμεσα στη μάνα και φίλη γειτόνισσα.Η μάνα είναι έμπειρη στα τραπεζώματα.Η άλλη έχει μεγάλη ανασφάλεια μ’αυτά.Την αγχώνουν πολύ και πελαγώνει.Όποτε περιμένει κόσμο,ρωτάει τη μάνα μου.Αναρωτιόταν λοιπόν κάποια φορά,αν θα τη φτάσει ένα κοτόπουλο για τους καλεσμένους της.Απάντηση μητέρας:Μωρή,μπας και θαρρείς πως οι κότες έχουν τέσσερα ποδάρια;Πάρε,χριστιανή μου,παραπάνω να βγάλεις μερίδες.
Αχ βρε Διαλεχτή σε καλό σου κάθομαι εδώ και γελάω μόνη μου.
Hunger games Paris edition😂
Τίποτα. Πας στα Καρφούρ και αγοράζεις πατέ, κρουασάν και μαρμελάδες και τα κρύβεις κάτω από το κρεβάτι σου για όσο κρατήσει η ομηρία… εεε η φιλοξενία.
Καλέ τι ντροπίς, εδώ μιλάμε για πολιτισμικό χάσμα. Εμένα δλδ μου ήρθε ντουβρουτζάς.
αχ θυμηθηκα φαση τώρα που λες για γάλλους, με παλιους φιλους των γονιών μου γάλλους φιλέλληνες που έρχονται διακοπές Ελλάδα συνέχεια, έχουν αγοράσει εδώ εξοχικό, μια φάση ειχαν ανοίξει ελληνικό εστιατόριο στη Γαλλία (τα λέω όλα αυτά για να δείτε ότι έχουν τεράστια τριβή με την ελληνική κουλτούρα αλλά φευ!). Σε κάποια φάση που τους φιλοξενούμε στο χωριο, ο γάλλος σύζυγος αποφασίζει να μας μαγειρέψει μια σπεσιαλιτέ για να μας περιποιηθεί. Ολοι λοιπον περιμένουμε τη γκουρμεδιά, αργεί κιόλας το φαι να γίνει, φτάνει λοιπόν η μεγάλη ώρα και μας σερβίρει ένα δείγμα κρέατος βοδινού σα σπιρτόκουτο και δυο σταφύλια (μετρημένα)στον… Διαβάστε περισσότερα »
😂😂 καημένε Φρανσουά. Εντάξει εδώ είχαμε πολιτιστικό χάσμα που είπε και η Πόντια παραπάνω.
*πολιτισμικό!
Δε θεωρώ το σπίτι μου γκουρμέ εστιατόριο για να βγάζω περιορισμένες ποσότητες φαγητού στο τραπέζι. Προσωπικά, όταν κάνω τραπέζι, θέλω οι καλεσμένοι μου να φάνε και όχι απλά να δοκιμάσουν. Πάντα κάνω αρκετή ποσότητα. Ο καθένας θα βάλει όσο θέλει στο πιάτο του και ας περισσέψει κάτι για την επόμενη μέρα, στα πιάτα ποτέ δε μένει πολύ.
Αυτό που κάνετε με τον άντρα σου το βρίσκω αγενές, μικρές μερίδες σα να λέτε στους καλεσμένους να φάνε γρήγορα και να ξεκουμπιστούν. Μα σοβαρά μετράς τα ξηροκάρπια; Μου φαίνεται εξωφρενικό.
αφού τα καβουρδίζει λέμε πρώτα!
Συγγνώμη, μου διέφυγε, μετρούσα τις πατάτες, baby φυσικά.
Για να είναι φρέσκα το κάνει βρε παιδιά. Και εντάξει εδώ που τα λέμε η συνιστώμενη ποσότητα ξηροκάρπι είναι μια χουφτίτσα, να ρισκάρουμε την υγεία μας δηλαδή;