Αγαπητή «Α, μπα»: Είναι εθισμένη στο αλκοόλ

Πριν κάποια χρόνια γνώρισα έναν άνθρωπο. Έχουμε μεγάλη, πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Είμαστε και οι δύο γυναίκες και γνωριστήκαμε μέσω της δουλειάς. Η σχέση μας εξελίχθηκε, έγινε από επαγγελματική και προσωπική και αναπτύχθηκε και ένα φλερτ. Εγώ ήμουν και είμαι τρομερά ερωτευμένη, εκείνη φοβήθηκε – θεώρησε λάθος την τόσο μεγάλη διαφορά και ας πούμε οτι απέρριψε τα δικά μου αισθήματα. Πέρασα πολύ δύσκολα, όμως με τη βοήθεια του ψυχολόγου μου, των φίλων και με προσωπική προσπάθεια κατάφερα να διαχειριστώ το απίστευτο βάρος και να μπορούμε να διατηρήσουμε μια σχέση και φυσικά να δουλεύουμε μαζί (πιο αραιά πια). Θέλω κλείνοντας τον πρόλογο αυτόν, να καταλήξω πως είναι αμοιβαίο το γεγονός πως παίζει η μια σημαντικό ρόλο στη ζωή της άλλης. Έχουμε στηρίξει η μια την άλλη σε επίπεδο προσωπικό, επαγγελματικό ακόμη και οικονομικό και αγαπιόμαστε, πολύ. Το πρόβλημα είναι οτι είναι εθισμένη στο αλκοόλ. Ήταν πάντα, εδώ και πολλά χρόνια, όταν εγώ ήμουν αγέννητη ακόμη και συνεχίζει. Το διαχειρίζεται τις ώρες της δουλειάς όμως σε δύσκολες προσωπικές στιγμές και ενίοτε και επαγγελματικές πίνει και τότε περνάει στην τρέλα. Έχω υπάρξει κι εγώ μάρτυρας και άλλες φορές θύμα επιθετικών συμπεριφορών. Χάνει τον εαυτό της, γίνεται άλλος άνθρωπος, βγαίνει από μέσα της ένα τέρας. Μετά αναγνωρίζει τα λάθη, ντρέπεται και πάλι από την αρχή. Μέσα από αυτό τον εθισμό έχει ρέψει, έχει εικόνα κλινικά άρρωστου ανθρώπου και σίγουρα θα έχει και κάποια προβλήματα υγείας τα οποία όμως δεν τα γνωρίζει / γνωρίζουμε γιατί αποφεύγει να επισκεφθεί γιατρό. Αρνείται – φοβάμαι και να το πω, αγριεύει και θυμώνει – να επισκεφθεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας και φυσικά δεν τίθεται θέμα για κάποια ομάδα ΑΑ και απεξάρτησης, γιατί πολύ απλά ακόμη δεν μπορεί να αποδεχτεί δυνατά σε κάποιον άλλο το πρόβλημα της εξάρτησης! Την αγαπώ, πολύ. Πάρα πολύ. Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω. Όταν τη βρίσκω σε καλές στιγμές με ακούει και μου υπόσχεται να πάει σε κάποιον γιατρό να κοιτάξει την υγεία της. Βλέπω όμως μετά οτι το αποφεύγει. Γνωρίζω πολύ καλά πως σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο εάν θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να βοηθηθεί. Αν όμως δεν θέλει; Οι γύρω πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά και τα μάτια μας πεισματικά, υπομένωντας και το ίδιο το άτομο αλλά και τον πόνο που προκαλεί σε εμάς η κατάστασή του και οι επιπτώσεις της συμπεριφοράς του; Να κλείσω ραντεβού με το ζόρι; Να την αναγκάσω να συζητήσει μαζί μου τον εθισμό – νομίζω πως το βήμα της παραδοχής είναι το πρώτο και από τα πιο βασικά- ακόμη και αν πρόκειται η οργή της να είναι τεράστια; Να της δώσω την κάρτα ενός ψυχολόγου και ας ξέρω οτι θα με βρίσει; Μου προκαλεί τεράστια θλίψη να βλέπω έναν άνθρωπο τόσο ταλαντούχο, τόσο έξυπνο και τόσο αγαπημένο μου να ζει σε αυτή τη λούπα η οποία φαίνεται πως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πολύ δύσκολα χρόνια. Έχει μπει στη σφαίρα της τρίτης ηλικίας και πραγματικά ανησυχώ πολύ. Καμία ιδέα; Συγγνώμη Α, μπα και αναγνώστες για το σεντόνι. Σας ευχαριστώ πολύ.

Αν καταλαβαίνεις τι σημαίνει «μόνο ο εάν θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να βοηθηθεί», θα πρέπει να καταλαβαίνεις και τις επιπτώσεις αυτής της φράσεις. Η τεράστια θλίψη που νιώθεις είναι δικό σου θέμα που πρέπει να βρεις τρόπο να διαχειριστείς χωρίς να την ανακατέψεις. Δεν υπάρχει κάποια ιδέα που λύνει αυτό το θέμα. Αν υπήρχε τρόπος να βοηθήσεις κάποιον που δεν θέλει, θα τον ξέραμε όλοι μας. Θα τον ήξερες κι εσύ. Δεν θα υπήρχαν αυτοκαταστροφικοί άνθρωποι. Υπάρχουν επειδή αυτό θέλουν για τη ζωή τους, αυτό ξέρουν για τη ζωή τους, αυτή είναι η ζωή τους.

Όχι, δεν πρέπει να κλείσετε τα μάτια πεισματικά. Ναι, πρέπει να υπομείνεις και το ίδιο το άτομο, και τον πόνο που σου προκαλεί η συμπεριφορά αυτού του ατόμου. Αν δεν μπορείς να το υπομείνεις, μπορείς να φύγεις. Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί αυτό δεν σε κάνει αναίσθητη, ή άπονη, ή ανάλγητη ή δεν ξέρω τι από όλα αυτά, πρέπει να πας σε έναν επαγγελματία για να το διαχειριστείς – και πάλι, χωρίς τη συμμετοχή αυτής της γυναίκας, γιατί διαφορετικά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να ρουφηχτείς μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα και να παρασυρθείς εσύ προς τα κάτω, αντί να ανεβάσεις αυτή.

Οι προβλέψεις που κάνεις για το μέλλον της είναι μάλλον σωστές. Θα ήταν πολύ ωραία αν μπορούσες να αλλάξεις τη πορεία της ζωής της, αλλά ξεκίνησε, όπως λες, πριν γεννηθείς ακόμα. Δεν μπορείς. Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Όμως μπορείς να συμπαρασταθείς κα να βοηθήσεις κάποιον με πολλούς τρόπους, δεν είναι όλα ή τίποτα. Άλλωστε ήδη το κάνεις. Πρόσεχε να μην πιστέψεις ότι είναι δική σου η ευθύνη. Είναι μεγάλος ο πειρασμός να νιώσεις Θεός, πρόσεχε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News