Στα οικογενειακα τραπεζια βλεπω τους ανδρες να καθονται να συζητουν όσο οι γυναικες τους μαζεύουν το τραπέζι. Μιλάμε για γυναίκες με πτυχία μεταπτυχιακά μυαλο και υψηλόβαθμες θέσεις δυναμισμό κλπ. Οι άνδρες δεν σηκώνουν το χέρι να μαζέψουν πιάτα να σερβίρουν από την κουζίνα αλλα παραμένουν καθιστοι και συζητανε. Λοιπόν στο πλαίσιο της εταιρίας που εργάζομαι συνέβη να χρειαστεί οι εργαζόμενοι οι ίδιοι να ρυθμίσουμε Κάτι σχετικά με φαγητό. Όλες οι γυναίκες έσπευσαν να το φροντίσουν. Εγώ δεν ήθελα να συμμετέχω σαυτο αλλα το έκανα από ευγένεια. 2 ερωτήσεις: πρώτον, οι άνδρες καθισμένοι βλέποντας να φροντίζουν οι υπόλοιποι το φαγητό τους δεν έχουν την ανάγκη να δραστηριοποιηθούν; δεν αισθάνονται ότι είναι γαϊδουριά να περιμένεις να σε εξυπηρετήσουν ετσι άνθρωποι που, όχι μόνο δεν πληρώνονται γι’αυτο, αλλα ειναι συνάδελφοι; Δευτερον, εγω ως γυναίκα στα early 20s δε θελω να συνεχίζω αυτό το τριπακι. Θεωρείς αγενές το να κάτσω στο τραπέζι με τους άνδρες όσο ΌΛΕΣ οι άλλες γυναίκες μαζεύουν πιατα;
-Επαναστάτης του τραπεζιού
Προτείνω να μιλήσεις στις γυναίκες και να τους πεις ότι δεν είναι ανάγκη να το θεωρούν δική τους υπόθεση μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες, και να είσαι προετοιμασμένη να τ’ ακούσεις και από πάνω από κάποιες.
Κάποιες όμως θα κοντοσταθούν και θα το σκεφτούν και θα συμφωνήσουν, και τότε όλες μαζί μπορείτε να πείτε στους άντρες ότι όσο πιο πολλοί συμμετέχουν, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσετε όλοι, και αν γίνεται όποιος μπορεί να έρθει να σηκώσει ένα πιάτο και να το πάει από εδώ, εκεί.
Ωραίο σενάριο. Φοβάμαι ότι είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Χαίρομαι όμως που μια νέα γυναίκα σκέφτεται όπως εσύ. Είναι πολύ ελπιδοφόρο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εμένα αγένεια μού φαίνεται που σηκώνονται όλες μαζί για να παριστάνουν μπροστά στα αρσενικά ότι εκτός από εργαζόμενες είναι και νοικοκυρές. Κάνε πως σηκώνεσαι μαζί με τις γυναίκες και απευθύνσου στους άνδρες: «μια χείρα βοηθείας -και δυο και τρεις- θα τις χρειαστούμε κύριοι συνάδελφοι, να τελειώνουμε πιο γρήγορα». Αν δεν κουνηθεί κανείς, «α, έτσι είστε;!», κάτσε ξανά στη θέση σου. Είναι ευγενικό ως προς τον εαυτό σου και αυτό αρκεί.
Δεν ειναι θέμα βοήθειας. Είναι ένα τασκ που πρέπει να γίνει από όλους του συναδέλφους που θα επωφεληθούν από αυτό. Το να ζητάς βοηθεια για μια δουλειά υπονοεί ότι αναγνωρίζεις οτι είναι δική σου η αρμοδιότητα/δουλειά και απλά ζητάς συνδρομή, που ο άλλος, αν θέλει, θα σου τη δώσει. Δε πάει έτσι όμως.
Το να ζητήσεις βοήθεια δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι δική σου αρμοδιότητα. Αν πω στον συνάδελφό μου: «με βοηθάς να κλείσω το παράθυρο;», τι σημαίνει; Ότι είναι δική μου αρμοδιότητα να κλείνω τα παράθυρα της εταιρείας και ζητώ τη συνδρομή του; Ή απλά, ζητώ να σηκωθεί από τη θέση του και να κάνουμε μαζί τη δουλειά επειδή ξεκίνησε να βρέχει και το παράθυρο είναι παλιό, έχει σκεβρώσει και όλοι ξέρουμε πως χρειάζεται 4 χέρια για να κλείσει; Θεωρώ πως η κοπέλα πρέπει ευθέως να ζητήσει στους άνδρες συναδέλφους να κάνουν ότι και οι γυναίκες και αν δεν κινητοποιηθούν, να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Ελπίζω με το πτυχία και τα μεταπτυχιακά να μην υπονοείς ότι έχουν κάποια ανωτερότητα σε σχέση με εκείνες που δεν έχουν. Ελπίζω να εννοείς ότι σου φαίνεται πιο λογικό να πιστεύουν σε άλλα πράγματα.
Ας μην χωρίζουμε τις γυναίκες σε “αυτές” και “άλλες” με αυτόν τον τρόπο.
υποθετω οτι εννοει, οτι καποια με σπουδες, εχει διεκδικησει ισοτιμη μεταχειριση με τους ανδρες σε απαιτητικα περιβαλλοντα σπουδων και εργασιας, και εχει λιγοτερες δικαιολογιες να μην ξερει “τι γινεται στον κοσμο”, απο καποια που εζησε μονο στο οικογενειακο περιβαλλον της που πιθανα ειναι οπισθοδρομικο και του διδαξε οτι αυτη ειναι η θεση της γυναικας και εμεινε σε αυτο.
Εαν ξανα συμβεί κάτι παρόμοιο μπορείς να πείς ελάτε παιδιά ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι να βοηθήσουμε στο σερβίρισμα/ μάζεμα.Ή να πείς παρακαλώ πολύ τα κορίτσια να φέρουν τα φαγητά και τα αγόρια τα ποτά στο τραπέζι. Κάποιοι εύχομαι να δραστηριοποιηθούν! Και μένα πάντως μου τη δίνει στα νεύρα να θεωρήται αυτονόητο πως αυτά είναι ‘γυναικείες’ δουλειές και οι άντρες να κάθονται σαν ακούνητοι Βούδες περίμενωντας το φρουτάκι τους να σερβιριστεί αμέσως μετα το γεύμα
Ειδικά στο πλαίσιο της εργασίας είναι πολύ σοβαρό. Είχα διαβάσει μια έρευνα σχετικά με την προσδοκία που υπάρχει από τις γυναίκες να αναλάβουν διάφορες μικρές δουλειές στο γραφείο (καφέδες, καθάρισμα, φαγητά σε εκδηλώσεις κλπ). Όταν μάλιστα ένας άνδρας αρνηθεί συνήθως υπάρχει δικαιολογία του στυλ ‘είναι πιεσμένος, έχει πολύ δουλειά’, ενώ όταν αρνηθεί μια γυναίκα φαίνεται ξινή και αντικοινωνική. Θα πρότεινα να προωθηθεί το θέμα στο HR.
Πόσο συνηθισμένο! “Τι σας έχουμε εδώ κοτζάμ γαϊδούρες κόρες και ανιψιές, ελάτε να βοηθήσετε”, “Νύφη, ξαδέρφη (βάλτε ο,τι θέλετε) δεν έρχεσαι και εσύ” λέει η θεία σε κάθε οικογενειακό τραπέζι. Στους λεβέντες ανιψιούς καμία κλήση για βοήθεια βέβαια ούτε στους υπόλοιπους άντρες…
ΥΓ. Το clue της υπόθεσης; Όταν φύγουν όλοι ο θείος είναι που θα πλύνει όλα τα πιάτα και η θεία θα πάει για ύπνο.
Ας ξεκινήσουμε αλλάζοντας πρώτα εμείς και ζητώντας ευθέως αυτό που θέλουμε. Το ότι όλοι όσοι τρώνε έχουν εξίσου την υποχρέωση να μαζέψουν το τραπέζι, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Ας γίνει λοιπόν. Και μετά, στο επιδόρπιο ή στον καφέ, να συζητήσουμε το *τι θα έπρεπε*. Ή και στο απεριτίφ, πριν. Αλλά την ώρα που πρέπει να γίνει κάτι, να μιλάμε για το πώς θα έπρεπε *κανονικά* να γίνει και να μην το κάνουμε, επειδή διαφωνούμε με τον τρόπο που γίνεται, με ενοχλεί πάρα πολύ. Μου φαίνεται ανειλικρινές, με την έννοια ότι άλλοτε κρύβει πίσω βαρεμάρα, άλλοτε φόβο,… Διαβάστε περισσότερα »
Ακολουθεί προσωπική εμπειρία παραβιάζοντας αρχή Λενφου. Αγγλία για μάστερ κάνουμε όλο το τμήμα Ιντερνασιονάλ δείπνο ο καθένας φτιάχνοντας ένα φαγητό από την χώρα του. Όταν έχουν έρθει τα φαγητά και έχουν γίνει οι προετοιμασίες, μαζεύονται όλες οι φοιτήτριες να βγάλουν ποτήρια, πιάτα και μαχαιροπήρουνα. Από τους φοιτητές μόνο ένας Άγγλος και ένας Ολλανδός ήρθαν να βοηθήσουν, υπόλοιποι Αφρικανοί, Πακιστανοί, Κινέζοι και Λατινοαμερικάνοι ούτε που κουνησαν (δεν είναι ρατσιστικό, αληθινό γεγονός). Το πιο ωραίο όμως συνέβη όταν ο πρόεδρος του τμήματος και tutor μου Ινδός, μου λέει γιατί δεν ρωτάτε τους υπόλοιπους να βοηθήσουν; Και μου βγήκε πολύ αυθόρμητα, ότι πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Άντε να πω κι εγώ μια ιστορία από τις σπουδές μου σε μυστηριωδη χώρα της Β. Ευρώπης αντίστοιχη: Η μοίρα το φερε και έπρεπε να μοιραστώ ένα σπίτι με δυο αγόρια Ελληνες (όλοι μας γύρω στα 25), τους οποίους γνώριζα ελάχιστα πριν τη συγκατοικηση. Ευτυχώς δέσαμε και κάναμε πολύ ωραία παρέα, αλλά στο θέμα των οικιακών από την πρώτη μέρα ένιωσα πως είμαι η μαμά τους. Πολύ γρήγορα φρόντισα με μαστίγιο τα αγόρια του σπιτιού να μπουν σε πρόγραμμα και όλα κυλούσαν καλά. Μέχρι την αποφράδα ημέρα που ήρθε να μας επισκεφθεί η μάνα του ενός (σημείωση: μορφωμένη, γιατρός και… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο βρε φούστα, αλλά δεν χρειάζεται ένα ζευγάρι @@ για να είσαι θαρραλέ@, γίνεται και χωρίς!
Αν και είμαι χρόνια αναγνώστρια δεν είχα ιδέα για την αρχή ΛενΦού. Και η αλήθεια είναι ότι ανασύρω εμπειρίες σε σχόλια.. Σε ευχαριστώ που με έκανες να την γκουγκλάρω. Για όσους επίσης αναρωτιέστε: https://www.lifo.gr/team/ampa/37681
Ευχαριστώ για το λινκ Neli, γιατί ποτέ δεν έκανα τον κόπο να το γκουκλάρω.
Όπως όμως βλέπω και παραπάνω, δεν είμαι η μόνη που είχε παρεξηγήσει την Αρχή Λενφου… διότι δεν πρόκειται για απλή παράθεση προσωπικής εμπειρίας, όπως νόμιζα, αλλά για παράθεση προσωπικής εμπειρίας που αντιτίθεται σε μια γενική παρατήρηση. Ενώ οι παραπάνω επαυξάνουν της ιστορίας της γράφουσας. Άρα, δεν είναι παραβίαση, αλλά εμπλουτισμός, σωστά;
Αχ, έχω κι εγώ αυτόν τον προβληματισμό, κυρίως στα οικογενειακά τραπέζια. Νομίζω στον εργασιακό χώρο είναι λίγο πιο εύκολο. Το δίλημμά μου είναι ακριβώς το ίδιο, αν είναι γαϊδουριά ή αμφισβήτηση του status quo και κατέληξα στο διαίρει και βασίλευε, το οποίο νομίζω απλοποιεί οποιαδήποτε σύνθετη κατάσταση: α) στα οικογενειακά τραπέζια που παρατίθενται από την άμεση οικογένειά μου, θα βοηθήσω την μητέρα μου ( ο μπαμπάς μου συμμετέχει κατά 50%) γιατί πολύ απλά θέλω να βοηθήσω την μαμά μου και το αφήνω εκεί. β) Σε φιλικά τραπέζια που είμαι καλεσμένη, κόβω κίνηση, και αν οι άντρες της παρέας δεν δείξουν… Διαβάστε περισσότερα »
Το πλυσιμο πιατων ειναι η αγαπημενη μου δουλεια σπιτιου.ΑΛΛΑ κι εγω αν βλεπω μονο γυναικες, λεω αντε ρε παιδια να βοηθησουμε ολοι. Καποιοι φιλοτιμουνται, οι υπολοιποι ευχομαι να καταλαβαινουν οτι ειναι γαιδουρια. ΑΛΛΑ, οταν βλεπω γυναικες την ωρα που καθομαστε και απολαμβανουμε το φαι, τη συζητηση και τρεχουν να δειξουν τι καλα κοριτσια και νοικοκυρες που ειναι και τα μαζευουν ολα, πρωτον τους λεω “ακομα δε φαγαμε”, “δε βιαζομαστε”, “μη χαλατε την παρεα” κλπ. Και εννοειται πως ΔΕΝ σηκωνομαι. (Ολα κι ολα! Να λεμε και για τους αντρες, τι γαιδουρια που ειναι, αλλα και για τις γυναικες τι κομπλεξαρες ενοχικες… Διαβάστε περισσότερα »
Γκρρρρρρρ μου τη σπάει μου τη σπάει μου τη σπάει αφόρητα. Μια ζωή το θυμάμαι να γίνεται. Σε φιλικές συγκεντρώσεις κυρίως. Ήταν απολύτως αυτονόητο πως έτσι θα γίνει. Το καλό με τους φίλους είναι πως μπορείς να απλώσεις γλώσσα και όταν κάποιος κάποια στιγμή παραπονέθηκε πως η κοπέλα του δε σηκώνεται να βοηθήσει του είπα χεράκια δεν έχεις; εγώ έψηνα ήρθε η απάντηση βέβαια. Ο χρήστος δεν έψηνε και δεν καθαρίζει και δε βλέπω να παραπονιέσαι ανταπαντώ. Σε επαγγελματικό τομέα όμως είναι πιο δύσκολο. Δε θες να συμμετέχεις επειδή είσαι γυναίκα αλλά απλά να συμμετέχεις επειδή άλλοι συνάδελφοι συμμετέχουν. Αν… Διαβάστε περισσότερα »