Καλή μου Αμπα , τι κάνεις όταν έχεις αποκτήσει ” άκοπα” οικογένεια και το περιβάλλον γύρω σου έχει προβλήματα; Ξέρω δεν πρέπει να τρίβεις την ευτυχία σου στη μούρη των άλλων , αλλά είναι δυνατόν να κρύβεσαι για να μην τους στεναχωρήσεις; Γενέθλια αποφεύγουμε να γιορτάσουμε με τους θείους ( χρόνια εξωσωματικές ) , οι νονοί κάποιες φορές ξεχνάνε τη λαμπάδα το Πάσχα ( άλλα προβλήματα) , οι θείοι που απέκτησαν μετά από χρόνια παιδί, έχουν ξεχάσει ότι έχουν ανήψια ή τα αντιμετωπίζουν σαν την αυλική συνοδεία της μικρής πριγκίπισσας. Άκουσα και το αμίμητο όταν κουβεντιάζαμε για καλοκαιρινή κατασκήνωση με τη μητέρα της καλύτερης φίλης της κόρης μου ” εσύ δεν ανησυχείς μήπως πάθει κάτι , έχεις κι άλλα παιδιά, εγώ έχω μόνο αυτό” . Εντάξει ξέρω ότι εμείς που είμαστε τυχεροί και γίναμε εύκολα γονείς δεν ξέρουμε τι πέρασαν και τι περνάνε οι άλλοι. Αλλά το να έχεις οικογένεια σήμερα , δεν είναι εύκολο , ούτε μεγαλώνουν μόνα τους τα παιδιά , ούτε είσαι πάντα σίγουρος 100% για το ρόλο σου και τις επιλογές σου. Και μεγαλώνω τα παιδιά μου με θείους που τα θεωρούν ενόχληση, με φίλους που θα τους δώσουν το μικρότερο κομμάτι κέικ για να πάρει το παιδί τους το μεγαλύτερο, και με παππούδες που τα καμαρώνουν αλλά συγκρατούνται γιατί και οι άλλοι τόσες προσπάθειες κάνουν και δεν τα καταφέρνουν. Μη με νομίσεις αχάριστη και αναίσθητη αλλά με το κέικ με έπιασε το παράπονο και θυμήθηκα όλα τα άλλα .
–Γιατί ο θείος δε με παίρνει τηλέφωνο;
Πρέπει να βρείτε άλλες παρέες. Παρέες που τις έχετε επιλέξει. Προφανώς δεν είναι αυτό το πρόβλημα, ότι κάνατε παιδιά χωρίς κόπο. Ρωτάει το παιδί γιατί δεν παίρνει ο θείος τηλέφωνο, ή του βάζετε λόγια στο στόμα; Αν δεν σας ενδιαφέρει εσάς, δεν θα ενδιαφέρει ούτε το παιδί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η θεία της αδερφικής μου φίλης, απόφοιτη γυμνασίου, απέκτησε παιδί στα 45 της, μετά από 13-14 εξωσωματικές, σ’ένα χωριό ακριτικής περιοχής. Μια γυναίκα που είχε πολύ άσχημο γάμο, μια γυναίκα από εκείνες που έλεγαν πάντα “τουλάχιστον να είχα ένα παιδί”. Αυτή η γυναίκα, μετά από όχι απλώς πολλά δάκρυα αλλά από πραγματικό Γολγοθά, που λόγω μόρφωσης και περιβάλλοντος της ήταν ακόμα δυσκολότερο να τον διαχειρίζεται, που ονειρευόταν ένα παιδί ως τη σωτηρία της, όταν απέκτησε αυτό το παιδί, το μόνο που της συνέβη ήταν να γίνει ακόμα πιο γλυκιά, ακόμα πιο γενναιόδωρη, ακόμα καλύτερη. Γιατί ήταν πάντα, ένας αξιόλογος άνθρωπος.… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραίο αυτό που περιέγραψες Πόντια!
Πες τα ρε Πόντια. Λες και κάνουμε διαγωνισμό “Ποιος πέρασε πιο δύσκολα” και αυτός που νικάει έχει δικαίωμα στη γκρίνια.
Για μένα όλοι όσοι νιώθουν ότι πέρασαν δύσκολα, έχουν δικαίωμα στη γκρίνια. Αν περνούσαν ζάχαρη, θα ήταν χαρούμενοι. Κάποιοι όμως δεν ξέρουν τι τους φταίει και γκρινιάζουν για άλλα. Κάποιοι άλλοι, γκρινιάζουν γι’αυτό που τους φταίει, αλλά όχι στους υπευθύνους. Κάποιοι απλά θέλουν να το βγάλουν από μέσα τους και θέλουν κάποιον να τους ακούσει. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν κάποιος γκρινιάζει, σε κάποιον που θέλει κι εκείνος να γκρινιάξει, αλλά καταπιέζεται. Γι’αυτό ο δεύτερος νιώθει αδικημένος. Σε αυτόν τον δεύτερο λοιπόν, πρέπει να πούμε ότι έχει κι εκείνος δικαίωμα να γκρινιάξει. Να βρει τι του φταίει και να ψάξει ποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως υπάρχουν κάποιοι που δεν βλέπουν τίποτα θετικό στην ζωή τους. Που γκρινιάζουν από σπορ. Άλλοι που δεν φαίνεται να επιδιώκουν ή να μην θέλουν κιόλας να αλλάξουν κάτι σε αυτό που τους δυσαρεστεί αλλά είναι σαν να εκτονώνουν την «οργή» τους μέσω της γκρίνιας. Άρα το δικαίωμα στην γκρίνια είναι σχετικό. Γιατί να φορτίζεις αρνητικά τους ανθρώπους γύρω σου;
Επίσης δεν είναι αυτοί που παίρνανε ζάχαρη, όπως λες πόντια, αυτοί που δεν γκρινιάζουν αλλά αυτοί που μπορούν να δουν με ευγνωμοσύνη τα πράγματα που έχουν στην ζωή τους.
Χάσαμε την ξαδέρφη μου όταν ήταν πολύ νέα, πριν καν κλείσει τα τριάντα. Οι γονείς της και ο αδερφός της ήταν και είναι (όχι ο θείος δυστυχώς, τον χάσαμε κι εκείνον) οι πιο γενναιόδωροι, οι πιο φιλόξενοι, οι πιο φροντιστικοί άνθρωποι που ξέρω. Τη χρονιά που παντρεύτηκα με βοήθησαν στις ετοιμασίες όσο κανένας άλλος. Νομίζω το έχω γράψει στα σχόλια ξανά, αλλά εκείνη η χρονιά ήταν για μένα από τις πιο όμορφες λόγω γάμου και ταυτόχρονα από τις πιο λυπητερές. Γιατί παντρεύτηκα στην ίδια ηλικία που η ξαδέλφη μου έφυγε από τη ζωή. Τέλοσπάντων, δε θέλω να σας κουράσω με… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι Φούστα, πολύ λυπάμαι για την ξαδέρφη σου. Και θέλω να πω με αφορμή το σχόλιο σου, θα μου επιτρέψεις σε παρακαλώ και σε ευχαριστώ προκαταβολικά, για το πέπλο του πένθους, που επισκιάζει κάθε μετέπειτα χαρούμενο γεγονός και μας στερεί τη χαρά που ονειρευτήκαμε. Δεν πειράζει να το πούμε, δεν είναι προσβολή στη μνήμη αυτών που έφυγαν, να πούμε ότι ο θάνατος τους επηρέασε τη ζωή μας. Είναι η αλήθεια. Δεν κατηγορούμε κάποιον λέγοντας το. Δεν συγκρίνεται με τίποτα ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου, γι’αυτό και δεν κινδυνεύουμε να τους προσβάλλουμε. Είναι σε άλλη σφαίρα, αυτή της ανυπαρξίας. Λέγοντας στην… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν το εξέλαβες έτσι, απλά να πω χάριν συζήτησης ότι η λύπη αυτή δεν επισκίασε τη χαρά του γεγονότος. Ηταν πολύ εσωτερική, πολύ βαθιά. Ηταν μια αφορμή να καταλάβω ότι το πένθος έρχεται σε κύματα. Δε σημαίνει ότι μετά το άσχημο γεγονός, περνά μια περίοδος δύσκολη και μετά ξεμπέρδεψες. Σε μένα τουλάχιστον δε λειτουργεί έτσι και εκείνη η χρονιά με έφερε σε επαφή με συναισθήματα που με σόκαραν (ακόμα και ενοχές γιατί στα 28 μου να είμαι εγώ ζωντανή και να παντρεύομαι). Πάνω σε αυτό που λες με το φίλο και τον πατέρα του, να πω… Διαβάστε περισσότερα »
Να επιβεβαιώσω ότι δεν το εξέλαβα έτσι, ήσουν μια χαρά σαφής. Εγώ έκανα τους δικούς μου συνειρμούς ενόψει της ορκωμοσίας της ανεψιάς, που είναι και το πρώτο χαρούμενο γεγονός που θα ζήσουμε από τότε. Τη βλέπω πόσο την περιμένει και ετοιμάζεται και έτσι μου ‘ρχεται να κανονίσω κλαρίνα μου ‘ρχεται. Αχ άσε, με είχε πάρει φίλη μου, να μου πει για την κουνιάδα της, νέο κορίτσι. Είχε σοβαρό αυτοάνοσο, όμως η κουνιάδα δεν είχε και τις πιο θερμές σχέσεις μαζί της και ούτε μιλούσαμε συχνά γι’αυτή. Οπότε μια μέρα χτυπάει το τηλ και μου λέει, “χάσαμε την κουνιάδα μου”, μ’έναν… Διαβάστε περισσότερα »
Πόντια σε καταλαβαίνω.Και εγώ έχασα πριν ένα μήνα τον πατέρα μου κοντά στην ηλικία του πατέρα σου.Εμένα ήταν δυστυχισμένος λόγω των παλιομοδίτικων αντιλήψεων που είχε.Δυστύχως για αυτό είχαμε κάκιστες σχέσεις.Και εγώ έγινα άδικη.Σκέφτηκα γιατί να φύγει ο δικός μου ο μπαμπάς?Και εμένα πίκρα ήταν και πέρασε.Τα προβλήματα στην υγεία του, ξεκίνησαν πολύ λίγο καιρό μετά την απάντηση της Λένας. Αναρωτήθηκα οτι εάν ήξερα οτί θα έφευγε τόσο σύντομα,θα έριχνα λιγό νερό στο κρασί μου?Πιστεύω τελικά οτι όσο και να προσπαθούσα να μην τον κοντράρω , αφού αυτός δεν δεχόταν οτί δεν θέλω να κάνω παιδιά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα… Διαβάστε περισσότερα »
Βάλσαμο η συγκεκριμένη απάντησή σου πόντια. Πέθανε ο αδερφός μου (29) πριν ένα μήνα από καρκίνο. Τα συναισθήματα ανάμικτα κι εγώ να σκέφτομαι, τώρα που διαβάζω καθυστερημένα ερωτήσεις τριών μηνών πριν στο α, μπα, ότι θα ήθελα να σε ήξερα, να μιλούσαμε, να μου γιατρέψεις την πληγή σε χρόνο ντετε. Πάντα ανυπομονώ και ψάχνω να διαβάσω τις απαντήσεις σου κι ας μην βγαίνει νόημα αφού δεν έχω διαβάσει τα άλλα σχόλια 😛
Ναι είμαι τυχερή που τους έχω. Όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι οι λύπες και οι χαρές σε κάποιους βγάζουν τον αληθινό εαυτό. Εκεί ήταν όλη την ώρα, τον έκρυβαν καλά αλλά με το που η καθημερινότητα ραγίζει λίγο αυτός ο εαυτός βγαίνει έγω με όλα του τα δόντια.
Αμίμητο το εσύ δεν ανησυχείς γιατί έχεις κι άλλα. Ναι έκανα μπόλικα για να τα έχω καβάτζα έπρεπε να της πεις, μην τα θερίσει καμιά ευλογιά και δεν έχω χέρια για τα χωράφια μετά.
Είχα δει δήλωση Κινέζου καθηγητή πανεπιστημίου ο οποίος παρουσίαζε σαν επιχείρημα για την άρση της απαγόρευσης 2ου παιδιού, ότι αν χάσει η οικογένεια το ένα, θα της μείνει το άλλο για να τους γεροκομίσει
Αχ δε βλέπετε ποδόσφαιρο για να καταλάβετε εσείς. Άμα σου τραυματιστούν Μαουρίτσιο και Βέρνμπλουμ και χάσουν τη μισή σαιζόν, χίλιες φορές να έχεις το Σάκχοφ ο οποίος σου βγαίνει ξαφνικά λίρα εκατό στη μεσαία σου γραμμή και βοηθάει για το νταμπλ. Δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα!
Eisai thea!!
Γενικά,αυτά τα άτομα που πιστεύουν πως όλοι τους έχουν κάνει πέρα, επειδή είναι υπερ-γαμάτοι, με εκνευρίζουν απίστευτα! Εντάξει, ένα παιδί κάνατε, δεν γίνατε και δισεκατομμυριούχοι Νομπελίστες να σας ζηλεύει το σύμπαν!
πες τα..
… ” εσύ δεν ανησυχείς μήπως πάθει κάτι , έχεις κι άλλα παιδιά, εγώ έχω μόνο αυτό”…
Νοσοκομειακή παιδίατρος: Πόσο χρονών είσαι;
Εγώ: 35
Ν.Π.: Και τι κάθεσαι και δεν κάνεις 1-2 ακόμα!
Εγώ: (χαμογελώ αμήχανα) Ε, θα δούμε. Αν έρθει…
Ν.Π.: Ναι, κάνετε ένα, χαλάει η ζαχαρένια σας γιατί δεν αντέχετε την πίεση και μετά κάτι γίνεται και πεθαίνει. Τουλάχιστον να σας περισσεύει κανένα για παρηγοριά….
Εγώ: speechless
μήπως ήταν ο μάγος της φυλής και όχι γιατρός;
Αυτό θα πει για μένα, να είναι κανείς απολίτιστος. Η ίδια φυσικά φαντάζομαι πως αν την έλεγα απολίτιστη, θα μου ανέμιζε το πτυχίο ιατρικής.
Ακριβώς έτσι. Φρίκη και θλίψη μαζί!!!
Υπάρχει άνθρωπος που σου λέει ”εσύ δεν ανησυχείς μήπως πάθει κάτι, έχεις κι άλλα παιδιά, εγώ έχω μόνο αυτό”, και του μιλάς ακόμα;;
Δεν ειναι μονο ένας ή δυο….το πιο συχνό ειμαι το ε εσυ δεν εχεις ένα για αυτο ….
Συμφωνώ 100% με τη Λένα. Άλλαξε περιβάλλον και ας πάνε οι θείοι και οι νονοί στο καλό. Αμάν πια αυτές οι καταναγκαστικές σχέσεις. Αν δε δένει το γλυκό, δεν δένει τέλος.
Από την μια μιλάς για ευτυχία και από την άλλη λες ότι ούτε και για σας είναι εύκολο και δεν μεγαλώνουν μόνα τους τα παιδιά. Νομίζω εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα και όχι στο κέικ. Ίσως έχεις κουραστεί. Ίσως εστιάζεις σε όλα τα αλλά για να μην δεις την ουσία. Ελπίζω να έχεις καλή σχέση με τον άνδρα σου και να μην σηκώνεις μόνη σου το βάρος της ανατροφής των παιδιών σας.
Αυτοι οι ανθρωποι περασαν παρα πολλες δυσκολιες ωστε να καταφερουν να αποκτησουν ενα παιδι. Ως ενα σημειο τους δικαιολογω. Υπηρξα μοναχοπαιδι για πολλα χρονια. Η μανα μου δεν ηθελε αλλο παιδι. Ο πατερας μου ελεγε και ξαναλεγε συνεχεια “ενα παιδι, ισον κανενα παιδι”. Τελικα κανανε και δευτερο παιδι πολλα χρονια μετα. Δεν αντεξα και ειπα στον πατερα μου “αρα τωρα αν παθω κατι, δεν θα ανησυχησετε. Αφου εχετε το αλλο”. Θυμαμαι απαντησαν κατι αδιαφορο ως απαντηση, γεγονος ομως.. οτι πριν το δευτερο παιδι, δεν με αφηναν ουτε να βγω απο το σπιτι και μετα το δευτερο, ξεχασαν οτι ειχαν και… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν σου κάνουν οι συγγενείς μπορεί απλά να μην ταιριάζετέ. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να σας ζηλεύουν; Μην τους κάνεις παρέα. Βγες με τις φίλες και τους φίλους. Έχεις τόσες επιλογές. Το να μην μπορείς να κάνεις παιδιά όμως δεν είναι επιλογή. Και εγώ πριν λίγες μέρες ήμουν με μάνα διδύμων που ξέρει ότι προσπαθώ χρόνια με εξωσωματικές και οτι απέβαλλα πριν δύο μήνες για άλλη μια φορά. Και μου λέει «Στεναχωριέμαι πολύ. Δεν μοιάζουν καθόλου σε εμένα μόνο στο πατέρα τους. Εγώ φιλική συμμετοχή» και απαντάω «ας μου έδινε και εμένα ο θεός ένα και ας ήμουν η φιλική… Διαβάστε περισσότερα »
Δε θα συμφωνήσω. Καταλαβαίνω οτι περνάς πάρα πολύ δύσκολα, αλλά δε γίνεται και η άλλη να παριστάνει τη χαρούμενη μαμά από τη διαφήμιση βιτάμ για να μη προκαλέσει. Στεναχωριέσαι για την ίδια μάλιστα, που δε καταλαβαίνει τι δώρο της έχει δοθεί!!! Επειδή έγινε μάνα δηλαδή, να μη τολμήσει να έχει παράπονο. Δεν είναι έτσι, φίλη μου. Μετά διαβάζουμε στο Α, μπα τις προσωπικές ιστορίες που λένε οι γυναίκες οτι δεν τολμούν να εκφραστούν όταν κάτι τις ενοχλεί. Γιατί θα τις πουν αχάριστες, που δε φτάνει που τους δόθηκε το υπέρτατο συμπαντικό δώρο να γίνουν Μάνες, έχουν κι απαιτήσεις από τη… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις απόλυτο δίκιο! Δικαίωμα της να στεναχωριέται που δεν της μοιάζουν. Και δικαίωμα μου να μην θέλω να βλέπω έναν άνθρωπο που είναι έτσι χωρίς να χρειάζεται να είμαι εγώ η “κακιά”. Δηλαδή εκείνη να εκφραστεί όπως θέλει και να μην τολμήσει κανείς να πει πως είναι πχ. αναίσθητη αλλά αν πουν οι άλλοι που ταλαιπωρούνται πως κουράζονται με αυτή την ανούσια γκρίνια είναι οι “προβληματικοί” και οι κομπλεξικοί απέναντι στην χαρά του άλλου;; Το κείμενο δεν είναι γραμμένο από την πλευρά της γυναίκας που δεν έχει καταφέρει να κάνει παιδί και κλαίγεται ότι κανένας δεν την καταλαβαίνει αλλά από… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ τα σκεφτόμουν κι εγώ αυτά. Μου έκαναν παράπονα για την εγκυμοσύνη, σκεφτόμουν πλάκα μου κάνει, δεν της φτάνει που έμεινε έγκυος. Μου έλεγαν θα γεννήσω καλοκαίρι και δεν θα πάω διακοπες φέτος, σκεφτόμουν μα καλά δεν σου φτάνει που θα γεννήσεις. Μου έλεγαν δεν κοιμάμαι με το νεογέννητο, σκεφτόμουν μακάρι να είχα κι εγώ ένα κι ας μην κοιμόμουν όλη μέρα. Δεν είναι έτσι όμως αγαπητή Serendipity. Η γη συνεχίζει να γυρίζει, ενώ εμείς προσπαθούμε για ένα παιδί. Οι ζωές των ανθρώπων μας προχωρούν, ενώ εμείς προσπαθούμε για ένα παιδί. Τα προβλήματά τους εξακολουθούν να υφίστανται, ακόμα κι αν… Διαβάστε περισσότερα »
Serendipity έχεις δίκιο από την πλευρά σου, το πώς το βλέπεις και το νιώθεις. Ούτε καν δίκιο θα το έλεγα, αυτονόητο είναι, εντελώς φυσιολογικό είναι. Δεν συμβαίνει μόνο με τα παιδιά αυτό αλλά με οτιδήποτε λαχταρούμε και δεν το έχουμε. Η μάνα που λες, έχει την πολυτέλεια να παραπονιέται για τη φιλική της συμμετοχή στα χαρακτηριστικά των παιδιών της, επειδή έχει παιδιά. Δεν ενοχλεί αυτό που λέει, ενοχλεί αυτό που έχει. Έχει παιδιά. Έχει τη χαρά να έχει παιδιά, έχει τη χαρά να παραπονιέται για το ότι δεν της μοιάζουν. Έχεις δίκιο που δεν μπορείς να χαρείς με τη χαρά… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ με συγκινησατε ολες κοριτσια, ειναι σαν να σας εχω ολες φιλες μου. Ποντια, τι ομορφα που γραφεις και ποσο βαθος εχεις σαν ανθρωπος. Ευχομαι να πανε ολα καλα στο μελλον, ειναι απροβλεπτη η ζωη, φερνει και χαρες απο το πουθενα. Μια χαρη ομως θα τη ζητησω: κοριτσια αν τελικα δειτε αυτη τη γ@@@@@@@η γραμμη στο τεστ, γραψτε μας εδω να κανουμε ολες ενα χοροπηδητο και νοητο χαι φαιβ! Σας στελνω μια τεραστια αγκαλια απο το Αμστερνταμ! Για τη γραφουσα: δεν ειναι διαγωνισμος η ζωη, μαλλον καπου φταιτε και οι δυο μεριες. Δεν θα περιμενα ποτε των ποτων να ερθει… Διαβάστε περισσότερα »
Μηπως σας αποφεύγουν ολοι επειδη λετε συνεχως ποσο ακοπα τα καταφερατε και ποσο γρηγορα κλπ? Κι εγω αν προσπαθουσα για παιδι και δεν τα καταφερνα κι ειχα εσας να κοκορευεστε διπλα, θα σας απεφευγα! Δε μπορω να ξέρω αν οντως αυτο κάνετε αλλα πολυ γκρινια στο μήνυμα….