Αγαπητή «Α, μπα»: Είμαι υποχρεωμένη να την συγχωρήσω ενώ δεν το νιώθω;

Α, μπα και σχολιαστές, χρειάζομαι τη γνώμη σας. Εδώ και 4 χρόνια έχω διακόψει κάθε σχέση με την άλλοτε πολύ καλή καρδιακή μου φίλη. Οι λόγοι ήταν πολλοί στα χρόνια που τη ξέρω (απο την 1η Δημοτικού, σήμερα και οι 2 στα 38) αλλά αρκούσε μια αφορμή για να διαλυθούν όλα. Την αγαπούσα και τη νοιαζομουν. Κι αυτή εμένα, το ξέρω, αλλά ήταν τόσο κακοτροπος χαρακτήρας, σε βαθμό που πολλές φορές σκεφτόμουν ότι είναι κακιά. Τα μούτρα τα είχε στο τσεπάκι. Πολύ συχνά με μια passive aggressive συμπεριφορά. Όσο ήμασταν φοιτήτριες και πριν τα 30 αφενός τη δικαιολογούσα αφετέρου δεν έβρισκα τη δύναμη να της πω ότι δεν την αντέχω άλλο! Δεν άντεχα τα ξεσπάσματα της όταν δεν ήταν καλά. Δεν άντεχα τα μούτρα της. Δεν άντεχα την αυταρχική της συμπεριφορά τύπου θα πάμε εκεί που θέλω εγώ και θα κάνουμε αυτό που θέλω εγώ αλλιώς θα κατεβάσω προβοσκιδα κι ας έχω απο πίσω 5 άτομα που θέλουν κάτι διαφορετικό, θα περάσει το δικό μου! Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της κατά βάση. Έχει πολλά πολλά ψυχολογικά θέματα που προσπάθησε κατά καιρούς με ειδικούς ψυχικής υγείας να αντιμετωπίσει (και τη δική μου αμέριστη στήριξη σε ο,τι χρειαζόταν) αλλά μόνο όταν της έβγαιναν ψυχοσωματικά με κρίσεις πανικού προσπαθούσε να κάνει κατι. Αρνιόταν πεισματικά να πάρει φάρμακα που τις πρότειναν ψυχίατροι ώστε να προχωρήσει η θεραπεία κι αυτός ο κύκλος διαιωνιζοταν. Ήξερα ότι ζούσε σε μια απίστευτα προβληματική οικογένεια με μια μητέρα που δεν την κατάλαβε ποτέ και δεν την έκανε ποτέ να νιώσει σημαντική. Παράλληλα στη ζωή της έκανε μόνιμα λάθος επιλογές σε άνδρες, μπλεκοντας με δεσμευμενους που το μονο που έβλεπα ότι της κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν την αντίληψη της ότι δεν αξίζει τίποτα, δεν αξίζει να βρίσκεται σε μια υγιή σχέση και ότι οι άντρες τη θέλουν για πήδημα. Ήταν τόσο θολωμενη που δε μπορούσε να δει καθαρά τίποτα απολύτως. Οοοολα αυτά τα χρόνια εγώ να προσπαθώ να τη κάνω να δει, αλλά μου ξεκαθάρισε πως δεν είναι σε θέση να ακούσει τίποτα. Οπότε το σεβάστηκα και η σχέση μας προχώρησε χωρίς να τα συζητάμε όλα αυτά. Μέχρι που το ποτήρι ξεχείλισε. Έπαψα να έχω υπομονή να ανέχομαι την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της απέναντι μου. Να μου μιλάει όποτε γουστάρει κι όπως γουστάρει. Έτσι, μετα από άλλη μια τέτοια συμπεριφορά σταμάτησα να της μιλάω εγώ. Κάτι που δε περίμενε γιατί πάντα υπεκυπτα στα καπρίτσια της και δεν περίμενε να “επαναστάτησω”. Δεν είχε καν τη δύναμη να με ρωτήσει τι έγινε. Προφανώς γιατί ήξερε πολύ καλά τι έγινε. Μετά από καιρό μόνη μου ξεκαθάρισα απέναντι της τη κατάσταση στο γιατί δε γουστάρω άλλο πάρε δώσε όσο έχει αυτή τη συμπεριφορά. Πάμε στο σήμερα. 4 Χρόνια μετά χωρίς καμία κουβέντα στο ενδιαμεσο, χωρίς καν να ρωτήσει ποτέ τι κάνω, ούτε να μου ευχηθεί για το παιδί που γέννησα πριν 2 χρόνια, ερχεται και μου ζητάει να τη συγχωρήσω λεγοντας οτι μετάνιωσε. Οσο κι αν ακόμα και τώρα μετά από όλα όσα μου έκανε σκέφτομαι να τη συγχωρήσω, σκεπτόμενη τη ψυχολογική της κατάσταση, υπάρχει μέσα μου κάτι που μου λέει ότι πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου. Έδωσα πολλές ευκαιρίες και δεν εκμεταλλεύτηκε καμία. Και το διάστημα που μεσολάβησε το βλέπω ως διάστημα που άφησε απλώς να περάσει παγιωνοντας την άσχημη κατάσταση μεταξύ μας. Είμαι υποχρεωμένη να σβήσω ο,τι εκανε; να τη συγχωρήσω αν δεν το νιωθω; Ναι, την αγαπώ και θέλω το καλο της. Αλλά με πληγωσε. Και το να μη τη συγχωρήσω το βλέπω ως συνέπεια των πράξεών της, που καθόλου σίγουρη δεν είμαι ότι δεν ήταν απόλυτα η επιλογή της, ακόμα κι αν υπάρχει από πίσω μια καθόλα άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Είμαι αναλγητη;

–Ελευθερία

Φυσικά και δεν είσαι υποχρεωμένη να βάλεις κάποιον στη ζωή σου, ή να τον συγχωρήσεις, μόνο επειδή σου το ζήτησε. Αν κάτι σου λέει ότι πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου, μην το παρακούς. Μόνο που αναρωτιέμαι τι σημαίνει για σένα «συγχώρεση». Μπορείς να συγχωρήσεις κάποιον χωρίς να σημαίνει ότι τον θέλεις κοντά σου. Δεν σημαίνει ότι συνεχίζετε σα να μην έχει γίνει τίποτα. Η συγχώρεση δεν είναι άφεση. Σημαίνει αποδοχή της κατάστασης με έναν τρόπο που να μην σε βαραίνει πια. Ίσως το έχεις κάνει ήδη, αν λες ότι την αγαπάς και θέλεις το καλό της, όταν συνυπολογίζεις το ελαφρυντικό της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο, αν είσαι εντάξει με αυτή την σκέψη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News