Αγαπητή α μπα, Μένω σε μυστηριώδη πόλη του εξωτερικού και αυτή τη στιγμή που σου γράφω έχουμε μερικό λοκ νταουν, όλα είναι κλειστά εκτός από σούπερ, κάποιες τράπεζες και φαρμακεία νοσοκομεία , είμαστε ελεύθεροι να κυκλοφορούμε δημόσια τηρώντας πάντα αποστάσεις μεταξύ μας αλλά να μην συνοστιζόμαστε. Τις τελευταίες μέρες, λογω του οτι με εβγαλαν σε άδεια απο τη δουλειά, χωρίς να το ζητήσω , εχω πολύ ελεύθερο χρόνο τον οποίο προσπαθώ να εκμεταλλευτώ όσο μπορώ . Γυμνάζομαι καθε μερα, προσέχω πιο πολύ τι τρώω, προσπαθώ να μάθω δεύτερη ξένη γλώσσα , βλέπω παραστάσεις ον λαιν, ντοκυμαντερ κλπ. Τα απογεύματα είτε βγαίνω με τύπους που γνωρίζω μέσω application είτε πηγαίνω καμία βόλτα με κάποια παιδιά απο Ελλάδα που γνώρισα πρόσφατα . Είχα μια πολύ κακή εμπειρία , γνώρισα έναν Έλληνα μέσω απλ. Είχαμε κανει ματς περίπου ενα χρόνο πριν, μιλάγαμε σπάνια απλά τον τελευταίο καιρό άρχισε να μου στέλνει συχνά οπότε μιλάγαμε σε καθημερινή βάση σχεδον ενα δίμηνο και τώρα λόγω και του λοκνταουν, είπαμε να βρεθούμε για να κάνουμε τζογκινγκ. Βρεθήκαμε μια φορά έξω λοιπόν και τη δεύτερη που με κάλεσε σπίτι του. Μου φάνηκε λίγο ντροπαλός αλλα γλυκουλης. Δηλαδή μου άρεσε πολύ εμφανισιακά αλλα δε μιλούσε και πολύ για τον εαυτό του. Μιλούσα εγώ, έλεγα τα δικά μου και του έκανα ερωτήσεις τις οποίες απαντούσε μεν αλλα κάπως δειλά . Όταν πήγα σπίτι του κάτσαμε παίξαμε επιτραπέζιο , είδαμε νετφλιξ και μετά κάναμε σεξ το οποίο μου αρεσε αν και δεν τελείωσε κανένας απο τους δυο αλλα τα προκαταρτικα και ολα τα υπόλοιπα μου αρεσαν πολυ, υπηρχε χημεια και κοινα γούστα. Μου ζητησε και κανα δυο πραγματακια, τα οποια και εμενα μου αρεσουν να κανω αλλα του αρνηθηκα γιατι σκεφυηκα οτι ειναι η πρωτη μας φορα που κανουμε σεξ μην παμε κατευθειαν σε αυτα… .. (οκ σκεφτηκα πρωτη φορα ειναι, λογικο να υπαρχει λιγο αγχος) μειναμε αγκαλιασμενοι καμποση ωρα αλλα επρεπε να φυγω (μου ζητησε να μεινω να κοιμηθουμε και εγω το ηθελα πολυ αλλα επρεπε να γυρισω σπιτι δυστυχώς, ηλιθιοι κανονες της εταιρειας που δουλευω) οταν γυρισα σπιτι συνειδητοποιησα οτι ξεχασα σπιτι του ενα βραχιολι μου, ασημενιο, οχι πολυ ακριβό αλλα ενα απο τα πολυ αγαπημενα μου κοσμηματα. Του εστειλα μηνυμα και μ ειπε οτι το βρήκε. Ανακουφιστηκα πολυ που το ειχε βρει και δεν το ειχα χασει, τον ευχαριστησα. Μετα απο αυτο, εγινε μπουχος… Σταματησε να μου στελνει μηνυματα, εξαφανιστηκε εντελως. Στεναχωρηθηκα παρα πολυ απο την απορριψη γιατι πραγματικα μου αρεσε πολυ και πιστευα οτι θα μπορουσαμε να γνωριστουμε καλυτερα και να περασουμε πολυ καλα μαζι… Απο την αλλη θυμωσα για το βραχιολι. Του εστειλα κανα δυο φορες και μου απαντησε πολυ λακωνικα οτι δεν εχει χρονο λογω δουλειάς… Του εστελα συγνωμη για την ενοχληση, Το αφησα για λιγες μερες, του ξαναεστειλα, δεν απαντησε, περιμενα μια εβδομαδα, ξαναεστειλα, ευχηθηκα για το πασχα και ξαναρωτησα ποτε μπορω να παω να παρω το βραχιολι και μου ειπε να του στειλω εγω οταν θα πηγαινω για τζοκινγκ απο τα μερη του να κατεβει να μου το δωσει. Του ειπα οτι δε χρειαζεται να ειναι τοσο αγενης και οτι καταλαβαινω οτι δε θελει να με ξαναδει και ειμαι οκ με αυτο αλλα θελω πισω το βραχιολι μου. Μπορει να το αφησει στη ρεσεψιον του κτηριου του κι εγω θα περασω να το παρω απο τον υπαλληλο, δε χρειαζεται καν να ερθουμε αντιμετωποι. Δε μου απαντησε κατι και του εστειλα “εισαι πολυ μαλακας” . Και μετα μου ειπε οτι εκεινος δε μου μιλαει ετσι και να προσεχω τα λογια μου…. Εγινα εξαλλη α μπα μου, με εχει μπλοκαρει απο παντου. Ειμαι υπερβολικη; θελω πισω το βραχιολι μου. Εγινα πολυ πιεστικη και δυσαρεστη; εμενα μου φανηκε τεραστια αγενεια και στην τελικη, εχει κατι που μου ανηκει. Του προτεινα λυση οπου και εγω θα επαιρνα πισω το κοσμηνα και δε θα χρειαζοταν να βρεθουμε ξανα απο κοντα αφου τοσο πολυ κακη εντυπωση του εκανα… Και ουτε δυο λεπτα δεν θα του επαιρνε να το εδινε στη ρεσεψιον.– Ειμαι υπερβολικη;
Θα έλεγα ότι αντέδρασες με αυξανόμενη ένταση από ένα σημείο και μετά, αλλά αυτός το έφερε το πράγμα σε αυτό το σημείο με το ghosting. Δυστυχώς, έχασες μεγάλο μέρος από το δίκιο σου με το «είσαι πολύ μαλάκας», αυτό δεν έπρεπε να το πεις, και δεν χρειαζόταν κι όλας. Έχει σχέση με τις χαμένες προσδοκίες, αλλά αυτά που γράφονται μένουν.
Αλλά τώρα, αυτό που σε νοιάζει, είναι να πάρεις το βραχιόλι σου πίσω, ή να σου πούμε αν είσαι υπερβολική; Όσο υπερβολική κι αν είσαι, έχει κάτι που σου ανήκει και σε έχει μπλοκάρει από παντού, άρα προφανώς δεν το θεωρεί σημαντικό το θέμα με το βραχιόλι. Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις τώρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μένω κ γω, όπως πάρα πολλοί, σε σπίτι με ρεσεψιόν. Θα σου έλεγα να πας από κει και να ζητήσεις στην υποδοχή να τον καλέσουν και να του ζητήσουν να φέρει και το βραχιόλι. Αν δεν τον έβρισκαν, θα του άφηνα μήνυμα ότι θα περάσω ξανά την τάδε ώρα και κάθε μέρα μέχρι να το κατεβάσει ή να το αφήσει να το πάρω, αλλιώς θα κάνω καταγγελία. Πιστεύω και μόνο αυτό αρκεί. Από κει που σου χρωστούσαν , σου πήραν και το βόδι. Απαράδεκτος ο τύπος.
Εν μέσω καραντίνας όλα αυτά; Το λοκ ντάουν ήταν μόνο για τους άλλους δηλαδή;
Την ίδια απορία έχω. Τι διάλο λοκντάουν είναι αυτό; Τόσο σοσιαλάιζινγκ ούτε στα φοιτητικά μου χρόνια δεν έκανα που ο μέσος αριθμός ατόμων ανά κανόνισμα ήταν 12θέσιο πουλμανάκι
Κι εγώ αυτή την απορία έχω. Έγιναν πραγματάκια στην καραντίνα.
Μάλιστα. Κάθε φορά που κάποιος μου λέει πως έγραψε το λόκνταουν στα παλιά του του τα παπούτσια γίνομαι έξαλλή . Και κάθε φορά που θα πω κάτι μου απαντάνε πως εγώ δεν ήμουν μόνη μου ήμουν μαζί με το σύζυγό μου. Εμείς οι σινγκλ δηλαδή τι; να τρελαθούμε; οκ ρε παιδιά αλλάμκάθε μέρα και με άλλον άνθρωπο δεν το καταλαβαίνω. Και ναι καταλαβαίνω πως εγώ δεν είμαι μόνη μου αλλά δέκα εβδομάδες μέσα στο σπίτι ακόμη κι αν είναι με τον σύζυγό σου δεν είναι εύκολο. Αλλά το κάναμε.
Ευτυχώς κάποιος το είπε. Εδώ πέρα, μετά από 3 μήνες καραντίνας και χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ, έχω αρχίσει να χάνω πολύ εύκολα την υπομονή μου με όσους συνεχίζουν τη ζωή τους εις βάρος των υπολοίπων και κοιτάνε μόνο την πάρτη τους.
Πέσατε όλοι να την φάτε για το lockdown, η κοπέλα το γράφει ξεκάθαρα ότι βρίσκονται σε μερικό lockdown και πως επιτρέπετε να κυκλοφορούν προς τι η αναστάτωση;
Γραφεί πως επιτρέπεται να κυκλοφορούν τηρώντας αποστάσεις. Γενικά, δεν νομίζω σε κάποια χώρα να κράτησαν κλειστά καταστήματα, εστιατόρια και μπαρ και να επέτρεψαν να βγαίνεις κάθε μέρα βόλτες με διαφορετικές παρέες όπως λέει η κοπέλα πως έκανε.
Μπράβο σου που μέσα στο ανελέητο ανθρωποκυνηγητό για το βραχιόλι, του ευχηθηκες για το Πάσχα! Βέβαια μετά κάπως χάλασε το χριστιανικό κλίμα με το “είσαι μαλακας”!
Σε τι εταιρία δουλεύεις που σας επιβάλει πού να περάσετε την νύχτα σας; Τώρα το βραχιόλι τι να πω; Μπορεί να το έδωσε σε κάποια άλλη, να το πέταξε. Εν τω μεταξύ γλυκός και λιγομίλητος αλλά καλός παπάρας και αυτός. Πήγε το passive aggressive σε άλλο επίπεδο.
Μεγάλη εταιρεία σε αραβική χώρα, όπου εμείς οι ανύπαντρες/ αμαρτωλές χτυπάμε κάρτα στην είσοδο του σπιτιού ώστε να ξέρει η εταιρία οτι δεν ξένο κοιμηθήκαμε. Απο τα συμφραζόμενα το κατάλαβα, στο ίδιο μέρος μένω και εγώ. Για το βραχιόλι παλι, νομίζω οτι η κλήση απο τη ρεσεψιόν ειναι η καλύτερη λύση.
Γίνεται αυτό το το πράγμα;;;;;;;
Ξέρω πόσο παράλογο ακούγεται και όμως σε αυτές τις χώρες ειναι σύνηθες.
Μπορεί να ελέγχει τα ip της σύνδεσης για λόγους ασφαλείας, κ να δούλευε από απόσταση αλλά να μπορούσε να συνδεθεί μόνο από το σπίτι της.
Μα αφού είναι σε άδεια
Ω Χριστε μου. Μου ετυχε παρομοια ιστορια αλλα με ρολόι, προ lockdown. Και του ειχα πει ακριβως τα ιδια. Ειτε να βρεθούμε 5 λεπτα κοντα εκει π δουλευει, ειτε να το αφησει στο reception της δουλειας του ειτε και να μου το ταχυδρομησει. Δεν τον εβρισα βεβαια αλλα οταν αρχισε να μ λεει αερολογιες για να μη γινει του ειπα “εχεις κατι δικο μου και το θελω πισω μεσα σε αυτη τη βδομαδα. Καταλαβαινω οτι ισως εισαι πολυ απασχολημενος αλλα κυριολεκτικα θα σου παρει 2 λεπτα. Την ταδε μερα κ ωρα, στο σταθμο κοντα στη δουλειά σου ειναι καλα?”. Τελικά… Διαβάστε περισσότερα »
Υπερβολική δεν εισαι που θες πίσω το βραχιόλι σου, υπερβολική είσαι που του μίλησες έτσι. Απ’ότι κατάλαβα εκείνος αγενής δεν ήταν, απλώς αδιάφορος ήταν, αγενής έγινες εσύ γιατί ήσουν πληγωμένη.
Ένα περίεργο πράγμα, κάθε συγχρωτισμός μου με Έλληνα στο εξωτερικό, μου φέρνει στη μνήμη όλα αυτά που απεχθανόμουν στην Ελλάδα. Προσπαθώ να μην τους συναντώ και να μην συγχρωτίζομαι. Σπανιότατες οι εξαιρέσεις.
Εμένα μου φαίνεται έχει κάτι πολύ πιο σοβαρό που λέγεται άγνοια κινδύνου. Βρε παιδιά, πώς πάτε κάποιοι έτσι απλά σε σπίτια ανθρώπων που σας είναι εντελώς άγνωστοι; Ούτε η εφαρμογή και ούτε η μία φορά που βγήκαν σημαίνει ότι τον ήξερε κι από χτες.
Και αυτό τό το ρημάδι το σεξ ποτε θα γίνει ρε παιδιά; Δεν έχουν όλοι υπομονή να περιμένουν κανα τρίμηνο. Άσε που και τρίμηνο να τον ξέρεις παλι δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα στην τελική. Εδώ άλλες είναι 10 χρόνια παντρεμένες και συνειδητοποιούν οτι ο άντρας τους είναι κακοποιητικός πχ. Δεν λέω πρώτο ραντεβού να πας κατευθείαν σπίτι του χωρίς καν να τον έχεις δει απο κοντά, αλλά αν τον εχεις δει και μια φορά έξω όσο να ναι έχεις αποφασίσει αν τον θεωρείς σιριαλ κιλερ ματιριαλ. Μπορεί να πέφτεις έξω βέβαια αλλά αν το πάμε έτσι δεν θα γνωρίσουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορείς να τον απειλήσεις ότι θα πας στην αστυνομία αν δε στο δώσει, και επίσης μπορείς να το κάνεις κιόλας. Ότι είναι μαλάκας είναι, αλλά το ότι του το είπες σίγουρα δε βοήθησε να πάρεις το βραχιόλι πίσω.
δεν νομίζω ότι είσαι υπερβολική και ναι, ο τύπος είναι μαλάκας! απαράδεκτο να μην σου επιστρέφει το βραχιόλι σου, πρόκειται για υπεξαίρεση