in

Αγαπητή «Α, μπα»: Είμαι ομοφυλόφιλη και το κρύβω από τους γονείς μου

Μήπως να τους το αποκαλύψω και να τους αφήσω στην άγνοια και την «ευτυχία»;

Αγαπητή α, μπα εκτιμώ τις απόψεις σου γι’ αυτό θα ήθελα τώρα να σε ακούσω ή μάλλον να σε διαβάσω πάνω στον δικό μου προβληματισμό. Είμαι 23 λοιπόν, ομοφυλόφιλη και το κρύβω από τους γονείς μου. Έχω νιώσει φόβο, τύψεις για τα αμέτρητα και μεγάλα ψέματα που τους έχω πει σχετικά με μια σχέση μου που κράτησε 3 χρόνια ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 94

Αγαπητη α,μπα εκτιμω τις αποψεις σου γι’αυτο θα ηθελα τωρα να σε ακουσω ή μαλλον να σε διαβασω πανω στον δικο μου προβληματισμο. Ειμαι 23 λοιπον, ομοφυλοφιλη και το κρυβω απο τους γονεις μου. Εχω νιωσει φοβο, τυψεις για τα αμετρητα και μεγαλα ψεματα που τους εχω πει σχετικα με μια σχεση μου που κρατησε 3 χρονια, ενοχες για το οτι θα δυστυχησουν αμα μαθουν την αληθεια, εμφανισα ψυχοσωματικα, πηγα σε ψυχολογο, σκοτεινιασε η ψυχη μου .. ωσπου τωρα εργαζομαι στο εξωτερικο, τα ψεματα μειωθηκαν αφου δε μενουμε μαζι, τα ψυχοσωματικα εφυγαν και πλεον νιωθω θυμο. Θυμο γιατι με εβλαψα πολυ για κατι που ουτε κακο ειναι ουτε ευθυνη φερω, αλλωστε εκεινοι επελεξαν να με φερουν στη ζωη υποσχομενοι ανιδιοτελη αγαπη. Θελω μια ζωη χωρις ψεματα και υποκρισιες εκ μερους μου τουλαχιστον, με ανθρωπους που με αγαπανε για αυτο που ειμαι και οχι για το αν θα εκπληρωσω τις δικες τους προσδοκιες. Οι γονεις μου ωστοσο εχουν ολα τα τυπικα χαρακτηριστικα του συντηρητικου ελληνα γονεα, που ακομα και αν σε βαθος χρονου το αποδεχτουν ξερω πως δε θα ειναι ευτυχισμενοι. Εχουν ξεκινησει ηδη σχολια τυπου “θα με κανεις να πεθανω αμα δε γυρισεις απο το εξωτερικο, μα εγω δουλευα μια ζωη για να φτιαξω τριπατη οικοδομη να μεινουμε ολοι μαζι (δε χρειαστηκε φυσικα να ερωτηθω ποτε) και δεν το εκτιμας, μη μας αφηνεις μονους κλπ..” Οπότε, καταλαβαινεις πως αν μαθουν και για την ομοφυλοφιλια , θα ειναι το κερασακι στην τουρτα..Εν τω μεταξυ, τους ειχα θεσει παλαιοτερα την υποθετικη ερωτηση τι θα εκαναν αν το παιδι τους ηταν γκει και ειδικα η σταση της μητερας μου ηταν αηδιαστικη. Και τωρα ερχεται το ερωτημα: Σωστά σκεφτομαι και νιωθω, να ειμαι δηλαδη αληθινη και απο εκει και περα να το διαχειριστουν οπως νομιζουν, οπως αλλωστε θα χρειαστει να διαχειριστω και εγω τους ψυχολογικους εκβιασμους που θα ακολουθησουν; Ή μηπως ολο αυτο ειναι το παιδι μεσα μου που ψαχνει την αποδοχη των γονιων του και να κοιταξω να το ξεπερασω, αφηνοντας τους στην αγνοια και “ευτυχια”; Μηπως τελικα ingorance is a bliss και εγω δυσκολευομαι να αποδεχτω την πραγματικοτητα;

ταδε

Νομίζω ότι η πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτείς είναι ότι οι γονείς σου θα συνεχίζουν να σε εκβιάζουν ψυχολογικά, ό,τι και να κάνεις, εκτός αν σταματήσεις να το επιτρέπεις. Δεν εννοώ ότι μπορείς να τους αλλάξεις, αλλά ότι μπορείς να θέσεις τα όρια σου με τέτοιον τρόπο ώστε να μην είναι σε θέση να το κάνουν. Όχι επειδή θα σταματήσουν να προσπαθούν, αλλά επειδή θα σταματήσεις να προσπαθείς να τους σταματήσεις.

Δεν θα εξέταζα λοιπόν μόνο αυτό το θέμα, αλλά τη σχέση σου μαζί τους, συνολικά. Δεν αρκεί να μην είσαι γκέι – αν και αυτό είναι από μόνο του αρκετό για να σου μαυρίσουν την ψυχή. Όμως, θέλουν να σε ρουφήξουν ολόκληρη. Αν ήσουν στρέιτ, θα έπρεπε να μένεις εκεί, να παντρευτείς τότε, τον τάδε, με τον τάδε τρόπο, να κάνεις τα τάδε παιδιά, έτσι, τότε, να κάνεις αυτή την δουλειά, σε αυτές τις ώρες, να τρως αυτό, όχι εκείνο, να μιλάς σε αυτόν, όχι σε άλλον. Οπότε, σε βάθος χρόνου, πώς να το πω; Δεν σκοπεύουν να είναι ευτυχισμένοι. Και δεν φταις εσύ γι’ αυτό. Έτσι έχουν αποφασίσει να ζουν. Δεν εξαρτάται από εσένα. Δεν μπορείς να τους κάνεις καλά.

Οπότε, καταλήγω στο εξής: δεν τους χρωστάς ειλικρίνεια. Δεν είναι δική σου δουλειά να είναι ευτυχισμένοι. Δεν είναι προαπαιτούμενο να εκτεθείς για να είσαι αληθινή. Μπορείς να είσαι αληθινή στο περιβάλλον που έχεις διαλέξει, στην οικογένεια που έχεις διαλέξει. Δεν λέω να μην το πεις. Λέω ότι δεν ξέρω αν θα ανακουφιστείς με κάποιον τρόπο, αν το κάνεις, όπως τώρα ελπίζεις, και αν δεν γίνει, ανοίγεις την πόρτα σε περισσότερα προβλήματα.

Νομίζω ότι θα ήταν πιο σώφρον να συνεχίσεις την θεραπεία ώστε να σιγουρευτείς ποια είναι η θέση σου απέναντι στους γονείς σου και πώς αισθάνεσαι με την στάση τους απέναντι στον κόσμο, γιατί αλλιώς θα σηματοδοτήσεις κάτι πολύ προσωπικό με μια γενικότερη τους στάση που δεν έχει να κάνει με σένα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

7 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Anna
Anna
4 χρόνια πριν

Δεν έχω κάτι χρήσιμο να πω, εκτός απ’ το ότι πολύ χαίρομαι να διαβάζω για 23χρονα που έχουν κάνει τόση δουλειά με τον εαυτό τους.
Οι απαντήσεις θα σου δωθούν με την ψυχοθεραπεία αγαπητή τάδε, μαζί με την απόσταση και την εμπειρία και όλα όσα θα συμβούν στο μεταξύ.

αζιμούθιο
αζιμούθιο
4 χρόνια πριν

Αγαπητή Τάδε, έχεις κάνει πολλά βήματα για την ευτυχία σου και την ψυχική σου ηρεμία. Δε χρωστάς στους γονείς σου να τους κάνεις χαρούμενους, με κόστος την προσωπική σου δυστυχία. Οι γονείς σου αυτοί είναι, τόσα ξέρουν, μέχρι εκεί μπορούν. Δυστυχώς φαντάζει αδύνατο να ξεμάθουν όσα έμαθαν. Κι εσένα δεν είναι υποχρέωσή σου να τους αλλάξεις μυαλά, ούτε το μπορείς δυστυχώς. Σε φαντασιακό επίπεδο είναι ανακουφιστικό να σε αγκαλιάσουν και να σε αποδεχτούν. Στην πραγματική ζωή όμως, έχοντας όλα αυτά τα δεδομένα συναισθηματικών εκβιασμών και προσδοκιών που αναμένουν εκπλήρωση, μόνο χειρότερα μπορώ να φανταστώ πως θα γίνουν τα πράγματα. Η… Διαβάστε περισσότερα »

Ocelotoς
Ocelotoς
4 χρόνια πριν

Πριν κ΄νεις το οτιδήποτε θα πρέπει να σκεφτείς αν είσαι διατεθημένη και αν μπορείς να αντέξεις την στάση που θα έχουν απέναντί σου στο μέλλον.Όχι μόνο σε εσένα αλλά ίσως και σε μια σχέση σου.Όπως είπες και εσύ δεν θα αλλάξουν.Μάλλον θα γίνουν χειρότερες οι σχέσεις σας.Ένα αυτό.
Δεύτερον είναι μεγάλο σαράκι να νιώθεις απόρριψη από τους γονείς για τον α.-β. λόγο οπότε θα σε συμβούλευα να συνεχίσεις την ψυχοθεραπεία.
Τρίτον να συνεχίσεις να μένεις στο εξωτερικό.Πιστεύω πως τα όρια που έχουν μπει λόγο απόστασης είναι πολύ καλά για σένα και την ψυχική σου υγεία.
Good luck!

Lillien
Lillien
4 χρόνια πριν

Μου επιτρέπετε να επαναλάβω τα λόγια της Λένας για να τα εμπεδώσουμε όλοι: “δεν τους χρωστάς ειλικρίνεια. Δεν είναι δική σου δουλειά να είναι ευτυχισμένοι. Δεν είναι προαπαιτούμενο να εκτεθείς για να είσαι αληθινή. Μπορείς να είσαι αληθινή στο περιβάλλον που έχεις διαλέξει, στην οικογένεια που έχεις διαλέξει.” Από κει και πέρα, το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι καλύτερα να αποφασίσεις αν θα το πεις ή όχι όταν θα έχεις συνειδητοποιήσει πόσο δεν τους οφείλεις να τους κάνεις ευτυχισμένους.

Μέντα
Μέντα
4 χρόνια πριν

Πραγματικά, κι εγώ αυτό σκεφτόμουν.. Τι τρομερή απάντηση αυτή, τόσο συμπυκνωμένα ακριβής. Κάθε πρόταση κι ένας θησαυρός. Για να μην μιλήσω για το πόσο όμορφα προσεγγίζει το θέμα.

lee
lee
4 χρόνια πριν

Λένα έγραψες πάλι!!!
Τάδε, το να απαιτείς από τους ανθρώπους κάτι που δεν μπορούν να σου δώσουν είναι κακή στρατηγική για να προχωρήσεις στη ζωή (αυτό ακριβώς κάνουν και οι γονείς σου σε σένα). Παρτο αλλιώς και προσπάθησε να ξεφύγεις από το μοτίβο της οικογένειάς σου.

Karlee
Karlee
4 χρόνια πριν

Ρε παιδιά, μόνο εγώ νιώθω ότι είναι εσύ κι ο γρύλος σου η κατάσταση? Η κοπέλα κάνει συνειρμούς και σενάρια και τους κατηγορεί προκαταβολικά χωρίς να έχει πει κάτι άμεσα. Νομίζω ότι πρέπει να αποδεχτείς το φόβο σου πρώτα από όλα. Αποδεξου ότι φοβάσαι την πιθανή απόρριψη και όλο το βάρος που συμπαρασύρει η απόρριψη αυτή. Και πέταξε από πάνω σου τις ενοχές για τα δικά τους συναισθήματα. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για το πώς νιώθει ο άλλος. Αυτό θα σου δώσει πολλή δύναμη αν το κατακτήσεις. Και μετά ίσως να μη νιώθεις την αποπνικτική ανάγκη να τους το πεις,… Διαβάστε περισσότερα »