Σου στελνω κι εγω το δικο μου κομπλεξ! Ενω ειμαι ικανοποιημενη με τον εαυτο μου και νιωθω πως μεγαλωσα με αξιες και αρχες, καποιες φορες νιωθω πολυ επιφανειακη. Και δεν μπορω να νιωθω ετσι ρε α, μπα, σιχαινομαι τους δηθεν ανθρωπους και αν περηφανευομαι για κατι ειναι πως ειμαι αληθινη και οχι προβατο να κοιταω μονο την εξωτερικη εικονα, δικη μου η αλλων. Δουλευω στην Ελλαδα, με βασικο μισθο Ελλαδας. Εχω μια μικρη βοηθεια απο τους γονεις με τα εξοδα του σπιτιου μου, εχω και λιγα λεφτουλια μαζεμενα για καμια απολαυση η για κανενα εκτακτο, απο την προηγουμενη δουλεια μου σε καλυτερες εποχες. Το θεμα ειναι πως εχω μερικες φιλες, καλα κοριτσια, αλλα εντελως επιφανειακες. Χαλανε πολλα λεφτα σε ρουχα και τσαντες, μονο μαρκες φυσικα. Θα μου πεις, δικα τους ειναι, καλα τα κανουν! Συμφωνω. Αλλα πιανω τον εαυτο μου να νιωθει ασχημα που δεν εχω το ιδιο φανταχτερη τσαντα πχ. Αφενος, δεν εχω λεφτα να χαλασω ωστε να παρω τσαντα των 200 και 300ευρω, αφετερου το θεωρω και τοσο ματαιο οταν το σκεφτομαι ηρεμα. Προτιμω να δωσω στη φιλοζωικη η να χαλασω λεφτα για ενα σεμιναριο παρα για υλικα αγαθα. Πιανω ομως τον εαυτο μου να νιωθει ασχημα που ενω θεωρω πως εχω περισσοτερα ας τα πουμε εφοδια, γιατι οντως χαλαω σε σεμιναρια και μαζευω χαρτια για το βιογραφικο μου, τελικα να μην περναω τοσο καλα οσο εκεινες που χαλανε τα λεφτα για υλικα αγαθα δικα τους. Τελικα η ειμαι κομπλεξικη κι εγω και ειμαι του φαινεσθαι, κατι που σιχαινομαι και παλευω να μην ειμαι η κατι κανω λαθος και δεν εχω τοσο καλες αξιες και αρχες οσο πιστευω. Ποια η γνωμη σας;
-ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ?
Η γνώμη μου είναι ότι έχεις απλοποιήσει πολύ το πράγμα και τώρα σε έχει βγάλει σε αδιέξοδο. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται στις δυο κατηγορίες των επιφανειακών και μη επιφανειακών, ούτε είναι επιφανειακή όποια αγοράζει ακριβή τσάντα και ακριβά ρούχα που είναι μάρκες. Μπορεί και να είναι, όπως μπορεί κάποια να είναι επιφανειακή και να νομίζει ότι αν δίνει λεφτά στις φιλοζωικές, δεν είναι.
Έχεις πέσει στην παγίδα ότι ο φτωχός είναι ευτυχής γιατί έχει ουσία η ζωή του, ενώ τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, και η κατανάλωση είναι αέρας. Έλα όμως που η ζωή σου αποδεικνύει ότι τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Στην πράξη κατάλαβες ότι κάποια που έχει αρκετά λεφτά για να αγοράσει ακριβές τσάντες και ρούχα, δεν εμποδίζεται να ξοδέψει άλλα τόσα για να κάνει σεμινάρια ή να κάνει δωρεές σε φιλοζωική. Αυτή είναι η μεγάλη σας διαφορά: αυτή, δεν έχει το δίλημμα που έχεις εσύ. Εσύ είσαι που πρέπει να πάρεις την απόφαση για το τι είναι πιο σημαντικό, αυτή κάνει ό,τι της αρέσει, και αυτό που της αρέσει είναι η τσάντα. Αλλά αν θελήσει να κάνει και το σεμινάριο, θα το κάνει. Αυτή την ανεμελιά φθονείς, και αυτό δεν λέγεται κόμπλεξ. Δεν είσαι φτωχή, έχεις όμως μεγάλους περιορισμούς σε σχέση με την άμεση σου παρέα. Δεν γίνεται να μην ζηλεύεις την άνεση που έχουν, είναι ανθρώπινο.
Η υποτιθέμενη ηθική σου ανωτερότητα που σε έχει φέρει μέχρι εδώ, δεν μπορεί να σε πάει παρακάτω, άρα κάπου χωλαίνει η αρχική σκέψη. Αν οι φίλες σου είναι επιφανειακές, τότε δεν σου κάνουν οι φίλες σου, δεν είσαι κομπλεξική. Αν μαζεύεις εφόδια αλλά δεν περνάς καλά, ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις το θέμα «εφόδια» και να ιεραρχήσεις ειλικρινά τις ανάγκες σου, χωρίς να υποκύπτεις σε τεχνητές ανθρώπινες κατηγορίες του σωστού και του λάθους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ πολύ ωραία απάντηση. Εγω ξέρω ότι την τσάντα των 300 ευρώ πχ δεν θα τη ζηλέψω, κι ας μην μπορώ να την αγοράσω, αλλά αν κάποια πάρει ένα ζευγάρι μπότες των 300 ευρώ ή πάει ένα ταξίδι στη Νορβηγία αυτό θα το ζηλέψω. Γενικά, καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι είμαστε του όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Αλλά δεν είναι όλα πάντα κρεμαστάρια.
Γράφουσα, πώς σου φαίνεται το εξής αφήγημα: «δουλεύω με βασικό μισθό Ελλάδας και ζω με τους γονείς μου. Τους γονείς μου η 10ετης οικ. κρίση τους εξαντλησε οικονομικά, καθώς απολυθηκαν και οι 2 στα 50. Αποτέλεσμα; όλες οι οικονομίες τους εξανεμίστηκαν σε τρέχοντα εξοδα κι Ενφια και από τότε δουλεύουν απο δω κι απο κει. Για ευνόητους λόγους μενουμε ολοι μαζί και ο μισός μισθός μου παει στα έξοδα του σπιτιού. Όπως καταλαβαίνεις, μεταπτυχιακό, σεμινάρια ή ταξίδια αποτελούν όνειρο απατηλό για μένα. Μέσα σε όλα αυτά, εχω μια φίλη που μένει μονη της και συχνά πυκνά επενδύει τα χρήματά της… Διαβάστε περισσότερα »
Η προοπτική αυτή μου θυμίζει το αφήγημα της μαμάς μου όταν προσπαθούσε με κάνει να φάω, “φάε το φαί σου γιατί τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε”, στο οποίο η μόνη απάντηση μπορεί να είναι, “στείλε τους το δικό μου”.
εγώ θα έλεγα οτι εννοεί το ακριβώς αντίθετο
Παρατηρώ πάντως ότι αυτό με τα παιδάκια της Αφρικής έπαιζε πολύ ως αφήγημα, όπως αναφέρει κι ένας άλλος σχολιαστής. Τελικά μάλλον μόνο εγώ έτρωγα όλο το φαΐ μου αυτοβούλως. Σκοπός ήταν να τονίσω ότι το να συγκρίνει τα δικά της υλικά αγαθά ή το περιθώριο δαπάνης με των άλλων είναι από ατελέσφορο έως βαθιά διαβρωτικό (μην το τελικιάσω τώρα και πω πως η κοπελιά του ανωτέρω παραδείγματος έχει πολλά σε σχέση με έναν άστεγο γιατί η φάση θα είναι γκρίντζι). Πάντα κάποιοι θα έχουν περισσότερα από εμάς και κάποιοι (δυστυχώς) λιγότερα. Το θέμα είναι καθένας να είναι όσο πιο ικανοποιημένος… Διαβάστε περισσότερα »
Άμα σου μαγείρευε η δική μου μαμά κι εσύ για τα παιδάκια της Αφρικής θα άκουγες καθώς και για τον μαύρο, τον γέρο, τον γύφτο που θα έρθει να σε πάρει -ναι, η επαρχία τη δεκαετία του ’80 δεν ήταν και η χαρά της πολιτικής ορθότητας-, επιχειρήματα στα οποία είχα και ωραία απάντηση, άμα δε με βάζουν να τρώω, ε, ας με πάρουν 🙂 Στο θέμα μας όμως δε νομίζω ότι δεν είναι ικανοποιημένη από τις επιλογές της, από το budget της δεν είναι ικανοποιημένη και γιατί να ‘ναι άλλωστε, σε αυτή τη χώρα που ζούμε. Κυρίως όμως είναι ο… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί και να έχεις δίκιο. Το πρόβλημα όμως τότε πρέπει να το θέσει η ίδια η γράφουσα στη σωστή του βάση: θέλω να κάνω 10, τα χρήματά μου όμως φτάνουν μόνο για 5. Στην ερώτησή της όμως, το θέτει ως θέμα σωστών (δικών της) και λάθος (των φίλων της) επιλογών. Ο Μπερνχαρτ πάντως είχε ένα δίκιο, τουλάχιστον για την πλειονότητα των περιπτώσεων. Θυμάμαι ειχα βγει με γνωστό για καφέ όταν ήμασταν φοιτητές, αυτός είχε τελειώσει Κολλέγιο Αθηνών και οδηγούσε BMW κι εγώ δημόσιο Ενιαίο του Πειραιά με το Peugeot το 2. Πάνω στη ροή της κουβέντας λοιπόν μου λέει με… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν βλεπω να προκυψει με σιγουρια απο καπου πως οι φιλες εχουν περισσοτερα λεφτα. Και το πιο πιθανο να τις αποκαλει “επιφανειακες” γιατι ξοδευουν τα λεφτα σε τσαντες, και δεν περισσευει μια, μετα, ενω η ιδια σκεφτεται το μετα Στην δικη μου περιπτωση ανεκαθεν ειχα τετοιες φιλες. Μου εκανε εντυπωση πως ενω λεγαμε δεν εχουμε χρηματα (και αυτες δεν δουλευαν κιολας, και ουτε ειχαν κατι στην ακρη οπως εγω), μολις τους εδινε ο μπαμπας 100 ευρω πχ, τα ξοδευαν την ιδια μερα σε ψωνια, ενω εγω, παρολο που εβγαζα μισθο, επαιρνα τα πιο φθηνα, κοιταζα να βαζω στην ακρη, και… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου! Μου άρεσε!
Για κάποιο λόγο όλη η ιστορία σου,βγάζει μια πικρία και μια κακιά,τουλάχιστον δικαιώθηκες μετά τα 40 σου να είσαι εμφανώς πιο όμορφη από τις παντρεμένες.
Είμαι από την άλλη πλευρά. Έχω χαλάσει πολλά χρήματα σε τσάντες, ρούχα και καλλυντικά. Ωστόσο, δεν θεωρώ πως είμαι επιφανειακή. Μου αρέσουν. Έχω ακούσει πολλές φορές από φίλες πως οι επιλογές μου συνάδουν με το ότι είμαι επιφανειακή και άλλα παρόμοια. Τις απομάκρυνα φυσικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί μια γυναίκα που περιποιείται πρέπει να ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Είμαστε εδώ, «αληθινές». Και ναι, Θα πρέπει μπορούμε να χαλάμε χρήματα σε ο,τι θέλουμε χωρίς να περιμένουμε να έχουμε την ταμπέλα της επιφανειακής ή bimbo ή ότι άλλο.
“γιατι οντως χαλαω σε σεμιναρια και μαζευω χαρτια για το βιογραφικο μου, τελικα να μην περναω τοσο καλα οσο εκεινες που χαλανε τα λεφτα για υλικα αγαθα δικα τους. ” Οι φίλες σου περνάνε καλά γιατί κάνουν αυτό που τις ευχαριστεί που είναι, να αγοράζουν μάρκες ,τσάντες ή ό,τι άλλο. Αν εσύ αυτό το βρίσκεις άνευ νοήματος και επιφανειακό τι κάνεις με αυτές τις φίλες;;; Αν έχουν άλλα χαρακτηριστικά που σε ικανοποιούν αγνοείς παντελώς τις τσάντες των 200€.* Εσύ δεν περνάς καλά γιατί ,μαζεύεις χαρτιά για βιογραφικό,δεν ευχαριστιέσαι τα σεμινάρια που κάνεις. Δεν τα βλέπεις σαν μία δημιουργική ασχολία που… Διαβάστε περισσότερα »
Για αρχή παραδέξου ότι δεν είσαι τόσο ανώτερη. Η φίλη με την ακριβή τσάντα μπορεί να έχει βοηθήσει ανιδιοτελώς άτομα στη ζωή της, μπορεί να έχει και αυτή φόβους και βαθύτερες ανησυχίες. Μένεις και εσύ στην εικόνα εν τέλει. Προσπαθείς να εξαργυρώσεις πράγματα που θα έπρεπε να σου δίνουν χαρά από μόνα τους και κάνεις κακό πρώτα απ’ όλα σε σένα την ίδια.
Αχ, πόσο μπόρινγκ πια αυτοί οι διαχωρισμοί. Ξέρεις, μπορείς να κάνεις σεμινάρια 24/7 και να διαβάζεις νυχθημερόν και πάλι να είσαι κατάφωρα επιφανειακός. Γούστο και καπέλο του καθενός το πως ξοδεύει τα λεφτά του. Και αν για σένα είναι μάταιη η τσάντα των 200€ για κάποιον άλλο μπορεί να είναι επένδυση. Για κάποιον επένδυση είναι να αγοράσει ένα σπίτι, για κάποιον να γυρίσει τον κόσμο και για κάποιον να έχει γουολκ ιν ντουλάπα και την τελευταία λέξη της μόδας. Τι σε κόφτει; Τόσα σεμινάρια κάνεις, κάνε κι ένα για την ιστορία της μόδας, μπορεί να εκπλαγείς αν μάθεις ότι ασχολούνται… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβως! Επισης το καινουριο διπολο: πλουσια=επιφανειακη, φτωχια=μορφωμενη/καλλιεργημενη μου θυμιζει το παλιο (αλλα παντα επικαιρο) ομορφη=χαζη, ασχημη=εξυπνη.
Προς θεου δηλαδη, οι ανθρωποι ειμαστε τοσο πολλα παραπανω απο ολα αυτα.
Ε μα ναι. Διαφωνώ απεριορίστως, οριζοντίως και καθέτως με αυτά τα δίπολα που ξεπηδάνε συνεχώς. Τα βρίσκω πολύ στενάχωρα, πολύ περιοριστικά. Σαν στενό ρούχο που δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις.
Γιατί δεν ξεκινάμε όλη με την σκέψη ότι δεν είμαστε καλύτεροι από τους άλλους;
Και ας το πάμε ένα βήμα παρακάτω, δεν διαφέρουμε τόσο πολύ από τους άλλους.
Μα με την ίδια λογική είναι πιο επιφανειακό να ψωνίζεις από φθηνές αλυσίδες αγνόωντας τι συμβαίνει στην αλυσίδα παραγωγής τους…
Κοίτα, όταν προσπαθείς για το καλύτερο πρέπει να αποδέχεσαι τους περιορισμούς σου. Αν καταπιέζεσαι θα βγουν στην επιφάνεια κι άλλα ταπεινά ένστικτα και τότε φυσικά θα νιώθεις κομπλεξική ή θα έχεις μόνιμα τύψεις. Αν όλοι οσοι έχουν συνείδηση το κάνουν αυτό θα παραλύσουν και θα ξεμείνουμε από κάτι από το οποίο χρειαζόμαστε περισσότερο.
Βασικά, σταμάτα να χρησιμοποιείς τη λέξη κομπλεξική, έχεις ανθρώπινες αδυναμίες, το ίδιο κι οι φίλες σου, όλοι έχουν.
Όπου το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει στην αλυσίδα παραγωγής του φθηνού προϊόντος, μπορει να συμβαίνει και στο πανάκριβο.
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, ακόμα ψάχνομαι…
Με έχουν χλευάσει πολλάκις στο παρελθόν (guess ποιοι δεν είναι στη ζωή μου πια) επειδή επιλέγω να ξοδεύω τον χρόνο και τα χρήματά μου σε βιβλία και μαθήματα. So what. Let them be. Χρειάστηκε τιτάνια προσωπική δουλειά για να φτάσω εδώ, ασφαλώς. Δεν ήταν εύκολος δρόμος. Αλλά αξίζει τον κόπο 🙂