Αγαπητή μου α, μπα, έχω μια εντελώς θεωρητική ερώτηση η οποία με απασχολεί και πολλές φορές μάλιστα με κάνει να αναρωτιέμαι αν είμαι συνεπής φεμινίστρια. Εξηγούμαι: μου τη δίνει αδιανόητα αυτό το στιλ γυναίκας από θρησκόληπτη οικογένεια που παντρεύεται απ’ τα 20 ή το πολύ 25 και έκτοτε περνάει τη ζωή της κατακρίνοντας οποιαδήποτε δεν ζει τη δική της τρίβοντας κατσαρόλες και υπηρετώντας τον πασά. Φυσικά αφού ου γαρ έρχεται μόνη η θρησκοληψία και ο σεξισμός, είναι package deal με ρατσισμό και ομοφοβία, έχουν και τις γνωστές απόψεις για τις οποίες ξεκινούν μόνες τους κουβεντούλα και προπαγανδίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν και μόλις τις βάλεις στη θέση τους ή δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και ξεκινούν να ουρλιάζουν ή παίρνουν αυτό το κλαψιάρικο, συγκαταβατικό υφάκι ότι τις πλήγωσες, είσαι επιθετική κλπ. και θέλουν να βγουν κι από πάνω. Συνήθως το καταφέρνουν κιόλας, αφενός γιατί αυτές οι απόψεις είναι ακόμα, εχμ, αρκετά διαδεδομένες στην Ελλάδα, αφετέρου γιατί πάντα θα βρεθεί κάποιο γιακουμοφόρο ον να υπερασπιστεί το pick me girl σε κίνδυνο. Και αυτό που κάπου με κάνει να νιώθω τύψεις είναι το ότι σκέφτομαι μήπως είναι σεξιστικό που τις κατακρίνω και τις απεχθάνομαι τόσο ως ανθρωπότυπο. Μα δεν είναι το ότι επιλέγουν να ζήσουν με ένα Χ τρόπο τη ζωή τους, είναι το ότι προσπαθούν να το περάσουν και ως νόρμα και κάνουν αδιανόητο και συχνά μουλωχτό bullying σε όποια γυναίκα δεν ταιριάζει στα κουτάκια τους. Αυτές είναι οι ηθικές και οι τίμιες κορασίδες κι οι υπόλοιπες είμαστε στην καλύτερη κοκότες επειδή δεν υπηρετούμε τον πασά, δεν πάμε εκκλησία, δεν παντρευτήκαμε παρθένες, για να μη μιλήσω για το mom shaming που κάνουν, λες και το να περνάνε στο σπίτι την ημέρα τους τις κάνει αυτομάτως μητέρες – υπόδειγμα. Ενίοτε το πάω και ένα βήμα παραπέρα, υπερβάλλοντας ίσως, και λέω ρε παιδί μου κοίτα να δεις, έφαγαν τόσες δεκαετίες οι γυναίκες την παπάρα να κατοχυρώσουν πέντε πράγματα, πέτυχαν τόσα από το τίποτα, υπάρχουν τόσα να γίνουν ακόμα και έχεις και τη Χρυσή Κικίτσα να σε χέζει πατόκορφα (μπαρδόν) γιατί μάχεσαι να αλλάξουν πράγματα που και τις ίδιες θα τις ωφελήσουν στην τελική. Ή πιστεύουν ότι δε θα τις ωφελήσουν και τα πολεμάνε με τόση λύσσα; Βολεύονται μέσα σ’ αυτό περίπου όπως οι άντρες; Δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε πανεπιστήμιο ή να δουλέψουν εκτός σπιτιού και φοβούνται ότι θα αναγκαστούν να το κάνουν; Νιώθουν μειονεκτικά σε σύγκριση με τις άλλες γυναίκες γιατί υποσυνείδητα ξέρουν ότι η εποχή τις έχει προσπεράσει και λειτουργούν σαν το μύθο με την αλεπού και την κολοβή ουρά της; Είναι όλα αυτά μαζί; Ποια είναι η γνώμη σου; Και, για να γυρίσω στο αρχικό ερώτημα: Είναι σεξιστικό που μου προκαλεί τέτοια αποστροφή η νοοτροπία τους;
Μιλάς για το «στυλ γυναίκας» και μετά σε τριάντα σειρές προφανώς περιγράφεις μια συγκεκριμένη.
Γιατί δεν μπορείς απλώς να πεις στον εαυτό σου «δεν την αντέχω» και να πας παρακάτω, αντί να της κάνεις ψυχανάλυση;
Ο φεμινισμός είναι πολιτικό κίνημα. Φεμινιστής η φεμινίστρια είναι όποιος και όποια πιστεύει ότι υπάρχει ανισότητα μεταξύ των φύλων που δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει γιατί δεν δικαιολογείταιι με κάποιον τρόπο (βιολογικό ή άλλο). Αυτά. Εκεί κάπου τελειώνει. Μετά το κίνημα εξελίσσεται και διαμορφώνεται ανάλογα με την ομάδα στην οποία ανήκει η καθεμία και έχουμε ένα μεγάλο ρεύμα που αποτελείται από πάρα πολλούς φεμινισμούς.
Ο φεμινισμός δεν σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες οφείλουν να αγαπιούνται μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει καλή και κακή φεμινίστρια. Υπάρχουν γυναίκες που πιστεύουν στον φεμινισμό, και αυτό δεν τις κάνει τέλειες, ούτε χρειάζεται να είναι τέλειες. Αυτές οι γυναίκες πιθανότατα θα εξακολουθούν να έχουν μέσα τους ρατσισμό και σίγουρα θα έχουν και τα δικά τους τυφλά σημεία σχετικά με τα δικά τους προνόμια.
Οι περισσότερες γυναίκες δεν είναι φεμινίστριες.
Εννοείται ότι οι περισσότεροι άντρες δεν είναι φεμινιστές.
Οι γυναίκες που δεν είναι φεμινίστριες επιβιώνουν με διάφορους μηχανισμούς. Ένας είναι η άρνηση (τύπου «εμένα δεν με έχουν παρενοχλήσει ποτέ γιατί δεν το έχω επιτρέψει»).
Ένας άλλος και πολύ πιο συχνός, είναι η πλήρης υποταγή με την ελπίδα αυτό να λειτουργήσει κατευναστικά στους δυνάστες. Αυτό, βάλτο μαζί με τη γνώση ότι σε κάθε πληθυσμό οι συντηρητικοί είναι περισσότεροι αριθμητικά. Έτσι προκύπτει ο ανθρωπότυπος που λες κι εσύ.
Μπορείς να νιώσεις διάφορα για τις γυναίκες που επιλέγουν αυτόν τον δρόμο (και το «επιλέγουν» σε πολλά εισαγωγικά, οι περισσότερες δεν φαντάζονται ότι υπάρχει κι άλλος) και όλα τα συναισθήματα είναι οκ. Κανένα δεν σε κάνει κακή φεμινίστρια.
Κάτι λέει για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον μηχανισμό που κυριαρχεί, όμως. Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνεις πόσο ισοπεδωτικός είναι. Πόσο δεν έχουν επιλογή οι περισσότερες γυναίκες. Δεν χρειάζεται να συμπαθήσεις καμία τους αλλά η σκέψη ότι δεν κάνουν «δύσκολα» πράγματα όπως είναι η δουλειά και οι σπουδές επειδή είναι τεμπέλες είναι κατ’ εξοχήν πατριαρχική σκέψη. Η πατριαρχία είναι που λέει ότι το «δύσκολο» είναι η δουλειά και οι σπουδές και άρα έχουν την μεγαλύτερη αξία ενώ η ανατροφή των παιδιών και το νοικοκυριό είναι το εύκολο και ασήμαντο, και το έχεις δεχτεί ως αυτονόητο και το αναπαράγεις χωρίς σκέψη. Αυτή ακριβώς είναι η βάση που δικαιολογεί την απλήρωτη εργασία αιώνων γυναικείας δουλειάς: αυτό που κάνεις είναι εύκολο κι ασήμαντο, δεν είναι δουλειά, είναι προσφορά της γυναικείας σου «φύσης». Οι γυναίκες δουλεύουν ΣΚΛΗΡΑ χωρίς πληρωμή για να μπορούν οι άντρες να δουλεύουν απερίσπαστοι, να πληρώνονται για αυτή τη δουλειά, και να εξουσιάζουν τις γυναίκες με την οικονομική τους δύναμη. Οι άντρες αφήνουν την ανατροφή των παιδιών στις γυναίκες ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι τρομερά δύσκολη και μονότονη και επίπονη εργασία.
Η κοινωνική απομόνωση που βιώνουν και η υποτίμηση που νιώθουν από όλη την κοινωνία που του λέει με κάθε τρόπο ότι «κάθονται» τις κάνει να φέρονται όπως φέρονται. Κάπου θα βγάλουν το άχτι τους, και όσες δεν τολμάνε να το μεταφέρουν εκεί που πρέπει, τα βάζουν με τις γυναίκες που δεν ακολούθησαν τους κανόνες όπως οι ίδιες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ διορατική απάντηση από τη Λένα, με ενσυναίσθηση. Προσωπικά, διακρίνω λίγο υποτίμηση και ειρωνεία στο κείμενο της γράφουσας, μαζί με ένα αίσθημα ανωτερότητας, και θα ήταν δόκιμο να το επεξεργαστεί λίγο, για να έρθει ένα βήμα πιο κοντά στον φεμινισμό. Το λέω με αγάπη, σαν άτομο που έχω περάσει και από αυτό το στάδιο και όταν πέταξα αυτό το στρώμα εσωτερικευμένου μισογυνισμού (αλίμονο, μένουν κι άλλα, πάντα θα μένουν κι άλλα, είναι διαρκής καθημερινός αγώνας), κατάφερα να πάω μισό βηματάκι μπροστά τη σκέψη μου.
Το κακή φεμινίστρια είναι άτοπο, αλλά αν όλο αυτό το μένος που βγάζεις εναντίον συγκεκριμένων γυναικών (ή συγκεκριμένα μιας γυναίκας, όπως σωστά λέει η Λένα), το έβγαζες εναντίον των αρχών της πατριαρχίας που διαμορφώνουν τα πιστεύω αυτών των γυναικών, νομίζω πως θα ήσουν πιο κοντά στην ουσία του φεμινισμού.
Η πατριαρχια μπορεί να αιτιολογει τη συμπεριφορα αυτων των γυναικων ή και των αντρων αν το δουμε ευρυτερα, αλλα δεν τη δικαιολογει.
Ούτε ο τόσος πολύς θυμός για μια παντρεμένη, θρησκόληπτη γυναίκα δικαιολογείται όμως. Οι αλλαγές γίνονται σταδιακά, θέλουν χρόνο. Θα ήταν καλό όλες οι γυναίκες ξαφνικά μια μέρα να ξυπνούσαν απαλλαγμένες από τα κατάλοιπα αιώνων καταπίεσης, αλλά πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;
Πάντως να πω ότι τώρα που είμαι σπίτι σε άδεια ανατροφής συνειδητοποίησα κι εγώ πόσο δύσκολη δουλειά είναι το σπίτι το οποίο τώρα που έχει συνεχή παρουσία βρωμιζει σε χρόνο dt!!! Πριν μείνω έγκυος λείπαμε όλη μέρα στα γραφεία, κλειστό το σπίτι κάπως συντηρούνταν. Έχω πάθει σοκ γιατί κι εγώ όταν ήμουν μικρότερη θεωρούσα βλακεία τις δουλειές του σπιτιού και ότι οι γυναίκες που κάθονται σπίτι έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους. Μέγα λάθος! Εννοείται δεν είσαι υποχρεωμένη να συμπαθείς κανένα αλλά όταν μπαίνουμε σε τόσο αυστηρή κρίση νομίζω καλό είναι να μπούμε λίγο στη θέση του αλλου. Έχω… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση με σένα, σε άδεια ανατροφής. Κάθε μέρα αισθάνομαι ότι ασχολούμαι με το σπίτι και όλο κάτι λείπει…. είναι απίστευτο… Για το παιδί δεν το συζητώ. Είναι πιο εύκολο να φεύγεις για τη δουλειά και να γυρνάς μετά να παίζεις με το παιδί… ευτυχώς εμείς έχουμε βοήθεια από γιαγιάδες… (άσχετο με την ερώτηση, μοιράζομαι τον πόνο μου!!!)
Πολλοί αξιολογικοί χαρακτηρισμοί στο κείμενο, που μου προκάλεσαν μια ενόχληση καθώς το διάβαζα. Μπορείς απλά να αδιαφορείς, να μη σε αφορά ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής, από τη στιγμή που διαφωνείς (και πολύ καλά κάνεις και διαφωνείς). Αλλά γιατί το παίρνεις τόσο προσωπικά; Και γιατί σε απασχολεί το τι μπορεί αυτό το ‘στιλ γυναίκας’ (όπως λες) να πιστεύει για εσένα, από τη στιγμή που ο τρόπος σκέψης σας και η εν γένει προσέγγισή σας στη ζωή απέχει έτη φωτός; Εμένα αυτό θα με προβλημάτιζε, όχι το αν είμαι ή όχι καλή φεμινίστρια
1.Ο φεμινισμός δεν είναι εξετάσεις για να χρειάζεται να αποδείξεις αν εισαι καλή ή κακή φεμινίστρια.
2. Νιώθεις έτσι και για τις μουσουλμάνες; αν όχι, γιατί;
3. Ναι υπάρχει αντιστροφος ρατσισμός και ειναι αυτο που περιγράφεις.
4. Δεν ξέρω αν αυτή για την οποια μιλάς ειναι η pick me( εγω προσωπικά θα τη λυπόμουν αλλα αυτο δεν εχει σημασία), εσύ πάντως μου ακούγεσαι “cool girl”
Από τη μία συμφωνώ 100% με την απάντηση, από την άλλη όταν κάποιος με απαξιώνει για τις επιλογές μου, ε θα κάνω κι εγώ το ίδιο για τις δικές του. Όταν σου δίνουν μπουνιά στο στομάχι, η αυτοάμυνα είναι νόμιμη.
Κοίτα, δεν είμαστε όλοι σολομοί.
Μπορείς να θυμώνεις με όποιον θέλεις (αν και ελπίζω κάποια στιγμή να τις προσεγγίσεις με κατανόηση, προσωπικά θέλω να είμαι ευγενική με το φύλο μου γιατί είμαστε όλες θύματα). Στο μεταξύ, αν είσαι φεμινίστρια, μάχεσαι συνειδητά και για όσους δεν έχουν- πάντα- το κουράγιο να κολυμπάνε κόντρα στο ρεύμα ή τις ευκαιρίες και τα φυσικά προσόντα να αντιληφθούν ότι αυτό είναι απαραίτητο. Αυτό σε κάνει “αληθινή” φεμινίστρια εκ των πραγμάτων. Αυτή είναι η θέση σου στο παιχνίδι.
Avatar: αληθινή φεμινίστρια
Η αλήθεια είναι πως τέτοιες γυναίκες που περιγράφεις (κάθονται σπίτι, μεγαλώνουν παιδιά και δεν έχουν σπουδάσει) δεν έχω στον κύκλο μου (άτομα της ηλικίας μου και μικρότερα). Μόνο στον κύκλο των γονιών και των παππούδων μου έχω συναντήσει. Παρόλα αυτά πιστεύω ακράδαντα ότι οι γυναίκες αυτές δουλεύουν σκληρά και η δουλειά τους, ενώ είναι επισφαλής για τις ίδιες και χωρίς ωράριο, κρίνεται συχνά και κατακρίνεται από τον άντρα τους και την υπόλοιπη κοινωνία. Μέχρι και τα ίδια τους τα παιδιά πολλές φορές μπορεί να τις χλευάσουν, όταν αρχίσουν και στέκονται στα πόδια τους. Το θεωρώ άδικο όλο αυτό και προσπαθώ… Διαβάστε περισσότερα »
Θα διαφωνήσω με τη Λένα και θα συμφωνήσω μαζί σου. Υπάρχει ακριβώς αυτό το είδος γυναίκας που λες!!!! Έχει όλα αυτά αυτά τα χαρακτηριστικά και δεν είναι μια! Στην ελληνική κοινωνία είναι πααααρα πολλές!!! Και ναι κι εγώ θεωρώ ότι κάνουν απίστευτο κακό στο φεμινιστικό ή οποιοδήποτε προοδευτικό κίνημα. Πρέπει να τις κρίνουμε όσο μπορούμε και να μάθουν ότι το κλαμμένο υφάκι ας το κάνουν στους άντρες/αφέντες τους να δουν αν περνάει. Εκεί δεν το κάνουν γιατί ξέρουν τι συνέπειες θα έχει η διαφωνία. Επιλέγουν και το κάνουν μουλωχτά ακριβώς όπως λες για να δικαιολογήσουν και να διαιωνίσουν αυτή την… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει είναι πολύ εμφανές ότι η γράφουσα έχει συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό της! Σαν κι εμένα, που όταν λέω “μισογύνης”, μου σκάει αυτόματα η μούρη ενός συγκεκριμένου που ξέρω 🤪
Μετά τους υπόλοιπους τους βάζω νοερά στην ομάδα του, αυτός αρχηγός 🤯