Πολύ αγαπημένη αμπα και αναγνώστες, Το ζήτημα σύνηθες :ετών 43 αδέσμευτη και ατεκνη με τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο να ασθμαίνει αγχωτικα πάνω από το κεφάλι μου περί του αν θα τεκνοποιησω και θα κάνω οικογένεια ή όχι. Πριν από 6 χρόνια είχα μείνει έγκυος με κάποιον που ναι μεν είχα ξεκινήσει σχέση, αλλά γνώριζα πολύ πολύ λίγο, μόλις 3-4 μήνες κ ήδη δεν τα πηγαίναμε καλά. Η εγκυμοσύνη προέκυψε λόγω ατυχήματος. Εκείνος ήθελε να το κρατήσουμε κ να κάνουμε οικογένεια. Έπειτα από 1 μήνα εσωτερικής πάλης (δικής μου), αποφάσισα ότι το σοφοτερο για όλους και κυρίως γι αυτή την ψυχούλα που είχε αρχίσει να σχηματίζεται μέσα μου, θα ήταν να διακόψω την κύηση, όπως κι έγινε. Αμέσως μετά χωρίσαμε κ με το παλικάρι. Πείτε με αναίσθητη αλλά ούτε έκλαψα, ούτε στενοχωρηθηκα ούτε το μετάνιωσα ποτέ. Γιατί τα λέω όλα αυτα: Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τοτε κ δεν με έχει απασχολήσει το θέμα της μητρότητας, απασχολεί όμως όλους τους άλλους γύρω μου. Η μάνα μου έχει φρικάρει, φίλοι κ γνωστοί φροντίζουν να μου υπενθυμίζουν το ρολόι που χτυπάει. Πρόσφατα μια καλή μου φίλη, που ειναι 5-6 χρόνια μεγαλύτερη και της οποίας την άποψη εκτιμώ πολύ, με προέτρεψε να σκεφτω/οραματιστω τον εαυτό μου δέκα, δεκαπέντε χρόνια μετά, και αν θα είμαι ικανοποιημένη με την εικόνα της ατεκνης γυναίκας. Λενα μου, εμένα μου είναι δύσκολο να σκεφτώ έτσι. Που να ξέρω πως θα νιώθω δέκα χρόνια μετά με ή χωρίς παιδί;;; Οι πιέσεις που δέχομαι όμως είναι ορισμένες φορές αφόρητες, σε βαθμό που, ντρέπομαι που το λέω, μου είναι δύσκολο να δω καθαρά το δικό μου θέλω. Ή δε θέλω. Μήπως σκέφτομαι ανώριμα και επιπόλαια και όντως μετανιώσω αργότερα που δεν επεδιωξα έστω τη μητρότητα; Θα ήθελα πολύ να διαβασω τη δική σου άποψη και των αναγνωστων σου…
Τι να την κάνεις την άποψη μας για ένα απολύτως προσωπικό θέμα; Αν σου είναι δύσκολο να δεις καθαρά τα δικά σου θέλω, δεν χρειάζεσαι άλλες τόσες απόψεις από άλλους τόσους ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ο τρόπος για να καταλάβεις τι θέλεις.
Δεν γίνεται να ξέρεις τι θα νιώθεις σε δέκα χρόνια. Συμφωνώ. Ξέρεις όμως τι νιώθεις ΤΩΡΑ στην εικόνα μιας γυναίκας 53 χρονών χωρίς παιδί. Νιώθεις ότι είναι μια γυναίκα που πήρε τη ζωή της στα χέρια της και την ζει όπως της αρέσει, ή είναι μια καημένη; Σύμφωνα με αυτά που νιώθουμε κάθε φορά πορευόμαστε, όσο και αν νομίζουμε ότι κάνουμε προβολές στο μέλλον. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις έστω κι έτσι, τότε κάνε θεραπεία για να σιγουρευτείς.
Άσε που δεν καταλαβαίνω και σε τι αποσκοπούν οι πιέσεις. Είσαι 43 και αδέσμευτη, τι προτείνουν; Να κάνεις παιδί με τον πρώτο περαστικό; Τι να επιδιώξεις ακριβώς; Δεν είναι καριέρα για να το επιδιώξεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ναι αυτή ακριβώς είναι η συμβουλή. Ένα παιδί με όποιον να Ναι. Μη μου πείτε ότι δεν το έχετε ξανακούσει. Βρες έναν στα γρήγορα και κάνε παιδί. Αν χωρίσεις τουλάχιστον θα σου μείνει το παιδί. Σιχαθηκαμε να το ακούμε.
Και μετά που έχουμε τρεις δυστυχισμένους ανθρώπους ποια είναι η επόμενη συμβουλή ; Ας πρόσεχες ;
Μετά αλλάζει το τροπάρι. Όλοι ετσι ειναι τι θέλεις να χαλάσεις το σπίτι σου; Κάτσε εκεί και όχι πολλά πολλά
Ομολογώ TRN πως στο δικό μου παλαιών αρχών οικογενειακό περιβάλλον, δεν ακούγεται τέτοια συμβουλή. Ίσα ίσα που θα θεωρούσαν ακόμα χειρότερη εκδοχή ένα παιδί εκτός γάμου ή και αγνώστου πατρος, τι θα λέγαν στον κόσμο;
Ουσιαστικά η συμβουλή είναι “κατέβασε τα στανταρ σου στα πατώματα όσο μεγαλώνεις και παντρέψου τον πρώτο που θα σου δείξει ενδιαφέρον, σ’αρεσει δεν σ’αρέσει αρκει να τακτοποιηθείς”.
Εννοείται να παντρευτείς. Αυτό εννοώ όποιον να Ναι. Παντρέψου όποιον να ναι για να κάνεις παιδί. Όχι single mother εννοείται τι είναι αυτά που λες;
Εγώ ακούω αυτό που λες εσύ ακριβώς. Δεν υπάρχουν στάνταρ. Απλά παντρεψου
Είχα ακούσει παρόμοιο…ο ένας της μύριζε, ο άλλος της βρωμούσε και τώρα έμεινε στο ράφι… τόσο τραγικό /not
Είμαι στην ηλικία σου. Δεν είχα ποτέ σχέση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικογένεια. Έχω γλυτώσει εκτρώσεις αλλά μάλλον από τύχη (ή έλλειψη ατυχίας). Αν μου είχε προκύψει σε φάση όπως την περιγράφεις πιστεύω ότι θα έκανα έκτρωση χωρίς τύψεις και χωρίς να έχω ενημερώσει τον σύντροφό μου ούτε για την εγκυμοσύνη. Έχω την τύχη να μην με πιέζει ο περίγυρος μου αυτή την στιγμή. Το κυριότερο είναι πως ξέρω ότι δεν χωράει ένα παιδί στη ζωή μου. Δεν κάνω κάτι έξαλλο, αλλά παίρνω έναν μισθό 900 ευρώ, μένω μόνη μου, και δεν γυρνάω σπίτι πριν τις 20:00. Ποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Όπως τα λες ακριβώς.
Αν πάντως θέλεις να τους τρολάρεις, άρχισε να τους λες ότι ερωτεύτηκες κεραυνοβόλα έναν Μαύρο νεαρό παίδαρο, πολιτικό πρόσφυγα από την Σομαλία, και σκέφτεσαι να κάνεις παιδιά μαζί του και να τον παντρευτείς. Να δεις που όλοι αυτοί οι τρελαμένοι θα σου λένε να μην βιαστείς, δεν σε πήρανε δα τα χρόνια, μια χαρά είσαι κι έτσι, έχεις όλο τον χρόνο να βρεις κάτι καλύτερο.
Μαύρο, 20χρονο, μουσουλμάνο, οικονομικό μετανάστη από την Σομαλία. Ούτε που θα προλάβει να στραβώσει το στόμα τους, μια και κάτω θα είναι το εγκεφαλικό. Και όχι έρωτες και τέτοια, να ζητήσει κατευθείαν να της προτείνουν γιατρό γιατί έχει καθυστέρηση 😀
45χρονη γνωστή μου μετά από χρόνια φαγωμάρας λόγω της “ανυπαντροσύνης” της, έμεινε έγκυος ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ από 35χρονο Αφγανό μετανάστη και όλη η οικογένεια που προηγουμένως την πίεζε να παντρευτεί, την πίεσε να κάνει έκτρωση. Η γυναίκα κράτησε το παιδί και παντρεύτηκε τον άνθρωπο και fast forward μερικά χρόνια μετά ζουν μαζί κι ευτυχισμένοι. ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΑΓΙΚΟΙ.
Τραγικοί πραγματικά όμως!
Πείτε μου ΕΝΑΝ λόγο να τολμήσει να σκεφτεί κάποιος,
οσοδήποτε στενή σχέση και να έχει με τη γυναίκα, να σκεφτεί απλώς,
όχι να ξεστομίσει, ότι η γυναίκα αυτή ΠΡΕΠΕΙ να κάνει έκτρωση.
(Εννοείται, ξέρω γιατί το είπαν, Αφγανός αλέρτ, αλλά πραγματικά με ΠΟΙΟ δικαίωμα θα κάνει ο άλλος κουμάντο στο μ*νί σου?)
Αγαπητή “αδέσμευτη και άτεκνη, ετών 43” κοίτα να μαθαίνεις: Διάλογος -όχι πολλά χρόνια πριν- με συμμαθήτρια που συναντώ τυχαία στο δρόμο (για τα πρακτικά να πω ότι είχα προσπαθήσει να την αποφύγω αλλά εστάθη αδύνατο): […] Παραλείπω εισαγωγή, τι κάνεις, μπλα μπλα μπλα, κουκιά σπέρνω, μπλα μπλα μπλου. Συμμαθήτρια (ενθουσιωδώς και χωρίς να τη ρωτήσει κανείς βγάζει το επαρχιακό επιτυχιόμετρο): Εγώ παντρεύτηκα κι έχω και 2 παιδάκια! Alethiometer (@@#$#@!@@$@!! αυτολογοκριμένες σκέψεις αλλά μιλάει ευγενικά και με χαμόγελο): Α, τι καλά, να σου ζήσουν και να είναι τυχερά! Συμμαθήτρια (παίρνει το παλιό, μαθητικό της ύφος, εκείνο της κουφάλας -σόρυ, αλλά τέτοια… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που σε προσβάλουν ευθέως αλλά εσύ είσαι η γλωσσού με ξεπερνάει. Και λίγα της είπες.
Κάποιοι άνθρωποι λένε χοντράδες αλλά έχω μια υποψία ότι δεν τους περνάει καν από το μυαλό (που δεν έχουν έτσι κι αλλιώς) ότι λένε χοντράδες, νομίζουν ότι έτσι είναι ο κόσμος. Επίτηδες έγραψα μια από τις εξευγενισμένες βερσιόν που έχω σε αυτά τα ερωτήματα. Μπορώ και πολύυυυυ καλύτερα, trust me (βασικά για κάτι τέτοια ζω!) 🙂
Κι ο Οικονομίδης, κι ο Οικονομίδης!
Υγ. Είπες τέτοιες ατακάρες; Ιδρύω το φαν κλαμπ τώρα!
Αγαπητό μου Αιλουροειδέστατο, έχω υπάρξει και πραγματικά δυσάρεστη, αυτό ήταν ένα παράδειγμα εεεμμμ…της καλοσυνάτης εκδοχής μου 🙂 Συγγνώμη δηλαδή, αλλά έχω υποφέρει τόοοοσα χρόοοονια σε τόοοοσα οικογενειακά τραπέζια που αναγκάστηκα να μάθω -δεν ήξερα, δεν είναι η φυσική μου κλίση, αναγκάστηκα- να το χειρίζομαι ακόμα και χωρίς χάρη. Παλιά, θυμάμαι, στα οικογενειακά τραπέζια όταν μου έκαναν τέτοιες ερωτήσεις η μαμά μου είχε το κακό συνήθειο να με κλωτσάει κάτω από το τραπέζι κάνοντάς μου νόημα να μην είμαι αγενής. Μετά από χρόνια προσπαθειών κλωτσάει τους άλλους κάτω από το τραπέζι αν τύχει και πουν τέτοιες χοντράδες είτε σε μένα είτε… Διαβάστε περισσότερα »
Α, αν τον πετυχαίνεις συχνά μάλλον είμαστε στην ίδια γειτονιά! Τώρα στην καραντίνα να βγάλουμε και να εκπαιδεύσουμε τους σκύλους μας μαζί:)
Χαχαχα! Απολαυστικότατη! Πάντα θαύμαζα τους ετοιμόλογους ανθρώπους!
Bambina, μπα, συνήθως δεν είμαι ετοιμόλογη, για χρόνια τα έχανα όταν άκουγα τέτοιες χοντράδες, δε μπορούσε να κάνει ο εγκέφαλος επεξεργασία την πληροφορία. Αλλά το συγκεκριμένο discourse το έχω ακούσει τόοοοοσες φορές που πλέον έχω τις απαντήσεις έτοιμες και προβαρισμένες (από προηγούμενες φορές που χάθηκε η ευκαιρία λόγω καθυστερημένης αντίδρασης) 🙂 Θα μπορούσα να με κατηγορήσω και για μανιέρα δηλαδή.
Όπως και να χει το αποτέλεσμα μετράει αγαπητή και το αποσβολωμένο κοινό σου!
Alethiometer, ολος ο διαλογος απολαυστικός, αλλά με την τελευταία παράγραφο να ξέρεις, έχω σηκωθεί όρθια και σε χειροκροτώ!!
Ευχαριστώ Bridget, κάπως θα πρέπει να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι σε αυτό αφού η φυσική τους κλίση είναι χοντροκοπιά. Sorry, but not sorry, δηλαδή.
Alethiometer απίστευτη η τύπισσα. Εντωμεταξύ οι κάπως συγκρατημένοι άξεστοι μένουν συνήθως στη μία προσβολή. Δεν πετάνε το ένα κοτρόνι μετά το άλλο. Τούτη δω του δωσε και κατάλαβε. Μπράβο για την ετοιμότητα σου. Εγώ δεν προλαβαίνω, οι καλές οι απαντήσεις μου ‘ρχονται πάντα κατόπιν εορτής. Έχω μια θεία πάντως που είναι λίγο όπως η παλιά συμμαθήτριά σου και ποτέ δεν κατάλαβα αν αυτά που πετάει είναι από κακία ή ανοησία. Τώρα σιγά σιγά έχω αρχίσει και της απαντάω όταν νιώθω ότι μπουκάρει επικίνδυνα στον προσωπικό μου χώρο. Φυσικά έχει βοηθήσει πάρα πολύ το Α, μπα σε αυτό 😁 Respect απεριόριστο… Διαβάστε περισσότερα »
@Scotland for Holidays (μα πόσο το αγαπάω αυτό το nickname!), τη θυμόμουν κι εγώ από το σχολείο γι’ αυτό και προσπάθησα να την αποφύγω, είχε από πάντα μια έφεση να πετάει τούβλα. Μπροστά στις θειάδες μου όμως είναι, πώς να το πω, ε, είναι ερασιτέχνης 🙂 Το ΄χω ξαναγράψει, υπάρχει φράση γι’ αυτό το φαινόμενο, οι Γάλλοι το ονομάζουν l’ esprit de l’ escalier (=το πνεύμα της σκάλας) όπου η απάντηση στη χοντροκοπιά σου έρχεται όταν έχεις ήδη φύγει και βρίσκεσαι στη σκάλα. Αυτές τις καλές απαντήσεις τις έχω ετοιμάσει από προηγούμενα επεισόδια που τα είχα αφήσει αναπάντητα, δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητότατη Alethiometer μου θύμισες μια συνάδελφο που για αρκετό καιρό απέφευγα όσο μπορούσα γιατί κάθε φορά που την έβλεπα έφευγα εκνευρισμένη από την κεκαλυμμένη επιθετικότητα και αδιακρισία της. Νιώθεις λίγο σα κυνηγημένος/η με τέτοια άτομα. Τώρα έχει διορθωθεί αρκετά πάλι καλά, δηλαδή είναι φανερό ότι προσέχει τι λέει κι έτσι δεν αισθάνομαι τόσο ότι πρέπει να έχω το ματσούκι έτοιμο όποτε τη συναντάω. Καλά οι θειάδες αυτού του τύπου έχουν τρομερό ενδιαφέρον ως είδος. Στο να χέρι η καφρίλα στ’ άλλο χέρι το ειλικρινές ενδιαφέρον (που μπορεί να υπάρχει κάποιες φορές). Η προσωπική ματαίωση βγαίνει με διάφορους τρόπους. Ωραία έκφραση… Διαβάστε περισσότερα »
Ποσο σε νιωθω.. Εταιρη γλωσσου κι εγω. By default ειμαι ευγενικη με ολους, απλα οταν με προσβαλλουν απανταω κι εγω με προσβολη.ειμαι της αποψης ο, τι δινεις παιρνεις. Απλα παντα μου αρεσει η εκπληξη στα ματια των αγενων οταν απαντας με την ιδια αγενεια.
Δεν ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω εγώ που είμαι… το μέλλον ας πούμε. Από την άποψη ότι είμαι 53 και είμαι άτεκνη. Καταρχάς, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικοί οι λόγοι που θα σε οδηγήσουν σε ένα τέτοιο μέλλον. Είναι διαφορετικό όπως καταλαβαίνεις να είναι απόφαση σου, όσο συνειδητή ή ασυνείδητη και να είναι, και διαφορετικό να μην έχουν πετύχει οι εξωσωματικές ή να έχεις αποβολές. Σίγουρα παίζει ρόλο το μονοπάτι από το οποίο φτάνεις εκεί που είσαι. Στο δια ταύτα τώρα, αν εγώ είμαι ευχαριστημένη που δεν έχω παιδιά? Ναι, είμαι. Οχι, δεν είμαι. Και τα δύο ισχύουν, όπως και… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ νομίζω πως η κοπέλα δεν θέλει να μαζέψει γνώμες με την έννοια να της πούμε τι να κάνει αλλά ακριβώς επειδή το μυαλό της έχει θολώσει θα την ενδιέφερε να δει την οπτική όσων κάναν και όδων δεν κάναν παιδιά για να δει και η ίδια πού βρίσκεται. Λογικό μου φαίνεται. Κάποιος θα μπορούσε να της πει το τσιτάτο “αφού έχεις αμφιβολίες για αυτό που κάνεις, θα πει δεν σου ταιριάζει”. Το οποίο κατ’εμε ειναι λάθος. Μόνο οι οι ηλίθιοι δεν έχουν αμφιβολίες για τίποτα. Οι σκεπτομενοι άνθρωπο που σκέφτονται πολύπλευρα πάντα έχουν και καποια αμφιβολία, μπορούν να κάνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο σχόλιο😊
Σ’ευχαριστώ!
Γυναίκα 53 εδώ, άτεκνη από επιλογή (ή και από έλλειψη ατυχών συγκυριών). Να σου πω τι νιώθω σχεδόν κάθε μέρα? (Λάθος: τι νιώθω υποσυνείδητα κάθε μέρα, συνειδητά σχεδόν κάθε μέρα). ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!! Με άπειρες δυνατότητες, διεξόδους, κανένα βαρίδι, καμία ευθύνη, ανησυχία ή άγχος (που να σχετίζεται με μίνι ή μίντι άνθρωπο εξαρτημένο από μένα εννοώ, όχι ότι ζω ωσάν αμοιβάδα, χωρίς σκέψεις, ευθύνες, ανησυχίες κλπ) Βέβαια, εγώ είμαι εγώ, αυτή είναι η δική μου συνθήκη και ανάγκες (για ελευθερία & παντελή έλλειψη δεσμεύσεων). Επίσης έχω την τύχη να έχω πέσει στη μαρμίτα με την αισιοδοξία και το φτέρωμα πάπιας (όλα τα… Διαβάστε περισσότερα »
Υπέροχο σχόλιο και στάση ζωής!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Πρώτον και κυριότερον δεν είσαι αναίσθητη που δεν στεναχωρήθηκες με τη διακοπή της εγκυμοσύνης. Ήταν η σωστή απόφαση, τέλος.
Δεύτερον, η φίλη σου είναι σίγουρη πως όποια κάνει παιδιά γίνεται αυτόματα και ευτυχισμένη, πράγμα εντελώς γελοίο. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν γυναίκες με παιδιά που δεν είναι ευτυχισμένες με τη ζωή τους, γι αυτό σου πρότεινε να σκεφτείς έτσι, βέβαιη πως το όραμα αυτό θα σε ταρακουνήσει. Ανόητο σε όλα τα πλάτη και μήκη.
E δε μπλέκεις με χρυσαυγιτη αν δεν το τραβάει ο οργανισμός σου.
Δυο πράγματα μου έρχονται στο νου φίλη, το ένα είναι η παροιμία : “οποίος έχει παιδιά να τα χαίρεται κι όποιος δε έχει παιδιά να χαίρεται’. Το άλλο είναι η ταπεινή μου γνώμη, καθώς πριν αποκτήσω παιδιά ήμουν άτεκνη και δεν υπήρξα μια ζωή μάνα, θέλω να πω. Νομίζω ότι τα παιδιά είναι μια περιπέτεια. Άλλες μέρες είσαι ευτυχισμένος, άλλες εξουθενωμένος, άλλες ενθουσιασμένος, άλλες απογοητευμένος, άλλες φοβισμένος, άλλες σίγουρος. Αν το θες, το ξέρεις, με κάποιο τρόπο. Και το επιδιώκεις. Μια φίλη μου στα 40 της έμεινε έγκυος με δότη, γιατί το ήθελε. Κατά τα άλλα, δε θα γίνεις κι… Διαβάστε περισσότερα »