Ολα ξεκινησαν πριν απο 1 χρονο οταν εχασα τον πατερα μου.Εγω δεν δουλευα,ουτε η μητερα μου αλλα ουτε και ο αδερφος μου(φανταρος).Το ζητημα ειναι οτι ειχαμε-εχουμε μια οικογενειακη επιχειρηση την οποια διατηρω εγω.Μετα απο ενα χρονο λοιπον γεματου τσακωμους,πιεσεων λογω χρεους σε τραπεζα,εντασεων κλπ νιωθω οτι δεν εχω αλλες αντοχες.Εχω κοπελα η οποια μενει μονη της στην αλλη πλευρα της Αθηνας,τα εχουμε 5 χρονια.Θα ηθελα να μεινω μαζι της και να το προχωρησω αλλα δεν μπορω να εχω και τα 2 τωρα.Δηλαδη την επιχειρηση και να μενω με την σχεση μου λογω αποστασεων.Τα υπολοιπα μελη της οικογενειας μου δεν εχουν σκοπο να συνεχισουν την δουλεια,αλλα ουτε και να βοηθησουν ψυχολογικα ειτε οικονομικα την κατασταση.Ο αδερφος μου ολη μερα μπαφο και μπυρες και αφαντος απο καθε υποχρεωση,η μητερα μου σπιτι ολη μερα κανει δουλειες στο σπιτι και νομιζει ετσι θα τα λυσει ολα.Ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω για να μπορεσω να ξεφυγω απ ολο αυτο.Ακαρπες προσπαθειες για ολα γιατι κανενας δεν με βοηθαει.Να ψαξω για δουλεια και να μετακομισω;αλλα νιωθω τυψεις αν τους αφησω.Να περιμενω να βγουν καποια αποτελεσματα σε ρυθμισεις οικονομικες και η συνταξη της μανας μου και μετα να φυγω;υπολογιζω κανα χρονο αλλα δεν εχω αντοχες.καθημερινα νιωθω στρες αγχος πιεση και πολλες φορες ειναι μεχρι αργα το βραδυ λογω δουλειας.ειμαι 29 και δεν νιωθω ξεγνιαστος χαλαρος να μπορω να απολαυσω την ζωη. καποια συμβουλη;
–dee snider
Λυπάμαι πολύ για όσα περνάς, αλλά η συμβουλή που χρειάζεσαι για τα πρακτικά, πρέπει να έρθει μάλλον από λογιστή, ή από δικηγόρο, ή κάτι τέτοιο. Αυτό που κατάλαβα στα σίγουρα είναι ότι δεν μπορείς να βασιστείς ούτε στην μητέρα σου, ούτε στον αδερφό σου.
Για το θέμα των τύψεων όμως, για το άγχος και την πίεση, χρειάζεσαι συμπαράσταση από ψυχολόγο. Φαντάζομαι πόσο πολύ θα κλωτσάει μια τέτοια πρόταση στα αυτιά σου. Όμως, γι’αυτό υπάρχουν οι ψυχολόγοι, ακριβώς για αυτό. Για να μας βοηθάνε. Δεν θα σου λύσει το πρόβλημα, αλλά αν κάνεις τη δουλειά που χρειάζεται, θα βρεις έναν διαφορετικό τρόπο να διαχειρίζεσαι αυτό που ζεις. Δεν θα σου δώσει τη λύση, αλλά η διαφορετική διαχείριση θα σου την δώσει, τελικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο αδερφός σου είναι ενήλικος από ότι καταλαβαίνω, πώς συντηρείται; Από την επιχείρηση που τρέχεις εσύ μόνος σου και είναι και μες στα χρέη; Μήπως αυτή η επιχείρηση να έκλεινε και να έβρισκε ο καθένας το δρόμο του; Είστε 3 ενήλικες, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο να δουλεύεις εσύ για όλους και να έχεις και άγχος και για τους 3 μαζί. Όλοι περνάτε το ίδιο πένθος και ο καθένας πρέπει να βοηθήσει πρώτα τον εαυτό του. Καλό κουράγιο!
Τα βάρη που σηκώνεις είναι πολλά, ψυχικά και πρακτικά. Βρίσκεσαι σε μια κρίσιμη φάση της ζωής σου, όπου η πατριαρχία σου λέει ότι οφείλεις να κάνεις ΤΟ ΣΩΣΤΟ. Το σωστό είναι να σηκώσεις “σαν άντρας” όλο το βάρος, να μη λυγίσεις γιατί είσαι άντρας, να προστατεύσεις γιατί είσαι άντρας, να κρατήσεις την επιχείρηση γιατί είσαι ο και υιός, να παντρευτείς γιατί 5 χρόνια είστε μαζί, να κάνετε παιδιά και να τα αντεπεξέρχεσαι ως σωστός πατέρας, σύζυγος, γιος και αδερφός, στις ανάγκες ολονών. Γιατί εσύ είσαι ο δυνατός, επειδή είσαι άντρας και επειδή, τι να κάνουμε, ο αδερφός σου “βγήκε” τέτοιος.… Διαβάστε περισσότερα »
Τον αδερφό σου δεν τον ανέφερα συνειδητά γιατί την αδερφική σχέση τη θεωρώ ως πιο περίπλοκη από τις άλλες και δεν ήθελα να μπω εκεί. Για τις τύψεις που νιώθεις απέναντι του, θα σε βοηθήσει να σκεφτείς, να θυμηθείς και μετά να απαλλαγείς από αυτές και να τον βοηθήσεις με τον σωστό τρόπο, που δεν είναι να του φτιάξεις τη ζωή ή να συντηρείς αυτή που επέλεξε. Σκέψου μήπως τον έπεισαν ότι είναι άχρηστος, μήπως ήταν πάντα στη δική σου σκιά, μήπως άκουγε να λένε πάντα σ’εκείνον τα κολακευτικά λόγια και για σένα κρατούσαν τα άλλα. Είναι πανεύκολο να πείσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδη ειμαι ιδιωτικος υπαλληλος, θα σου δωσω συμβουλη φιλων μ που ειναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ο,τι αποφαση και αν παρεις, να βασιστεις σε οικονομικα στοιχεια και οχι στο συναισθημα. Εαν το συναισθημα σε εμποδιζει να παρεις την αποφαση που σου υποδηλωνει η λογικη, απευθυνσου σε ψυχολογο.
Νομίζω ότι σκέφτεσαι να μην κρατήσει την επιχείρηση αν δεν είναι κερδοφόρα για χάρη της μνήμης του πατέρα του, αλλά υπάρχει και το αντίθετο. Μπορεί η επιχείρηση να έχει κάποια κέρδη, αλλά ο ίδιος να νιώθει μεγάλο βάρος κρατώντας τη για διάφορους λόγους. Απ’ αυτή την άποψη, εγώ θα έλεγα να βάλει το συναίσθημα στην εξίσωση.
Αχ αυτές οι τύψεις… Έχετε προσέξει ότι είναι πάντα μονομερείς και ότι διαλέγουν λάθος πλευρά;
Είναι φοβερό, ειδικά μετά την απώλεια ενός γονέα, το παιδί ή ένα άπο τα παιδιά καλείται να αναπληρώσει αυτό το ρόλο, να πάψει να υπάρχει ως άτομο και να αναλάβει την αιωρούμενη ευθύνη.
Και το άλλο (παιδί) να σφυρίζει αδιάφορα και να επαναπαύεται ότι όλα θα κανονιστούν ως δια μαγείας. Το έχω ζήσει από πολύ κοντά και είναι πραγματικά εξοργιστικό. Ο δε “υπεύθυνος” δεν μπορεί καθόλου να δει ότι οι άλλοι απλά βολεύονται και νοιώθει χρέος του να τα φέρει όλα εις πέρας για το καλό όλων.
Αγαπητέ φίλε, σου γράφω γιατί ο σύντορφός μου πέρασε τα ίδια και χειρότερα και καταλαβαίνω απόλυτα το αδιέξοδο που νιώθεις, το άγχος, τις αυπνίες σου…Θέλω μόνο να σου πω ότι μετά από αρκετό καιρό τα κάταφερε όλα χωρίς καμία στήριξη από την οικογένειά του, η επίχειρηση έκλεισε, τα χρέη ρυθμίστηκαν και συνεχίζουμε να ζούμε μαζί. Θέλω να σου πω ότι είπα και σ εκείνον όταν ήταν στην ίδια θέση μαζί σου: Πρώτα από όλα μίλα στην οικογένεια σου, η επιχείρηση είναι οικογενειακή, όλοι φέρουν ευθύνη, μοιράσου το βάρος σου, οφείλουν να ξέρουν τι περνάς και πως νιώθεις, πες τους πως… Διαβάστε περισσότερα »
Ο αδερφούλης που δεν θέλει υποχρεώσεις, να μην έχει και δικαιώματα όμως. Οι μπάφοι και οι μπύρες να μην πληρώνονται από αυτά που βγάζει η εταιρεία. Όσο για τη μαμά, έχει κι άλλο παιδί, δεν είναι μόνο δική σου ευθύνη.
Γενικά καθόλου τύψεις να μην έχεις και ξεκίνα να βάζεις όρια σε όλους για αρχή. Όποιος δεν είναι διατεθειμένος να σε βοηθήσει, δεν θα δέχεται και τη δική σου βοήθεια, είναι τόσο απλό. Δεν είσαι ο πάτερ φαμίλιας, κάθε ένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του.
Πολύ λυπάμαι γι αυτό που περνάς. Η μητέρα σου φαίνεται να βρίσκεται σε άρνηση και ο αδερφός σου μάλλον περνάει εφηβεία κάποιου είδους. Εμένα με βοηθάει να έχω σχέδιο και στη θέση σου θα περίμενα να βγει η σύνταξη της μητέρας, έχοντας προειδοποιήσει τον αδερφό ότι αυτή είναι η διορία του να δουλέψει. Προβλέπω να αρχίσει να ζητάει από τη μαμά, αλλά αυτό δεν είναι δική σου ευθύνη. Χωρίς να υπονομεύω το οικονομικό, αν μετά από τη διορία που έχεις θέσει δεν βλέπεις συμμετοχή από τους άλλους, θα έψαχνα δουλειά αλλού ακόμα και με λιγότερα χρήματα, γιατί τα πράγματα αν… Διαβάστε περισσότερα »
Αν κατάλαβα καλά, μέχρι τα 28 δεν δούλευες (φαντάζομαι δούλευε ο πατέρας) και έχεις ένα χρόνο που ανέλαβες εξολοκλήρου την επιχείρηση; Ε αν είναι έτσι δεν είναι και αξιοπερίεργο που αισθάνεσαι πιεσμένος, πηγες από το 0 στο κρατάω επιχείρηση και ζω τρεις ανθρώπους. Και ο αδερφός κι η μάνα να βοηθούσαν πάλι πολύ πιεσμένος θα ένιωθες, αλλά τώρα είσαι και πιεσμένος και αδικημένος και μόνος (γιατί και την κοπέλα σου δεν προλαβαινεις να την βλέπεις). Ρωτα και τη δική της γνώμη, 5 χρόνια είστε μαζί, ξέρει και την οικογένειά σου και εσένα αρκετά καλά ώστε να εκφέρει μια έγκυρη γνώμη… Διαβάστε περισσότερα »
Να πω εδω, οτι πολυ χαιρομαι που βλεπω σιγα σιγα περισσοτερους αντρες να μιλανε εδω!
Αρχικά θα πρότεινα να κόψεις το χαρτζιλίκι στον αδερφο. Υποθέτω ότι με αυτό αγοράζει μπύρες και μπάφους. Το ότι είσαι 5 χρονια με μια κοπέλα που μενει μόνη της και δεν σκέφτηκες να τη συμπεριλάβεις στο πλάνο σου, από τη μια είναι σωστό, γιατί θελεις να ξεκαθαρίσεις τη ζωή σου πρώτα από ό,τι κατάλαβα, από την άλλη μου κλωτσάει. Θα ήταν εύλογο δηλαδή, αν νιώθεις ότι αυτή τη στιγμή είναι ο άνθρωπός σου, να μείνεις μαζί της για να μοιραστείτε τα έξοδα και τουλάχιστον να έχεις έναν σταθερό πυρήνα στήριξης, να τρέξεις την οικογενειακή επιχείριση μεχρι να βγει η σύνταξη… Διαβάστε περισσότερα »