Αγαπητή «Α, μπα»: Είμαι 14 και με ρωτάνε πότε θα παντρευτώ

Α,μπα αρχικά να πω πόσο θαυμάζω το σαιτ και όλους όσους συμμετέχουν σε αυτό, το διαβάζω φανατικά εδώ και ένα χρόνο και σχολιάζω πότε πότε. Στο θέμα τώρα. Είμαι 14 προς 15 και όλοι (από συγγενείς που βλέπω δύο φορές τον χρόνο, μέχρι τους ίδιους μου τους γονείς ) θέλουν να μου κάνουν συζητήσεις για το μέλλον. Οκευ μέχρι ένα σημείο να το δεχτώ, αλλά με ενοχλεί το περιεχόμενο των ερωτήσεων τους. Ρωτάνε πόσα παιδιά θα κάνω, σε τι ηλικία θα παντρευτώ και τα σχετικά. Αυτό που με ενοχλεί είναι που έχω έναν ξάδελφο στην ίδια ηλικία και δεν το ρωτάνε τα ίδια με μένα. Τον ρωτάνε αν σκοπεύει να ανοίξει επιχείρηση ή να πάει αστυνομία ή κάτι τέτοια. Το αστείο είναι ότι εγώ δεν θέλω ούτε να παντρευτώ ούτε να κάνω παιδιά. Έχω πάρει μια γεύση από το πως είναι οι γάμοι και ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω. Το ξέρω πως εγώ μπορώ να έχω καλύτερο γάμο από των δικών μου, αλλά το έχω σκεφτεί και ο γάμος δεν είναι για μένα. Όταν το λέω αυτό στους συγγενείς, όταν με ρωτάνε αυτές τις αδιάκριτες, κατά την γνώμη μου, ερωτήσεις οι εκφράσεις τους είναι ότι καλύτερο. Βέβαια, το μετανιώνω κατευθείαν, καθώς ξεκινάει ο μονόλογος το ότι δεν πρέπει να μείνω μπουκάλα, ότι είναι η εφηβεία και το ότι θα αλλάξω γνώμη στο μέλλον. Το πιο εξτρίμ που μου έχει τύχει είναι να έρθει μια θεία που δεν την είχα ξαναδεί και μου είπε: “που έχεις μπλέξει κορίτσι μου;”. Τέτοια σχόλια προσπαθώ να μην τα αφήνω να με επηρεάζουν, αλλά αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι η αντίδραση των γονιών μου. Ο μπαμπάς μου μού λέει πως ο σκοπός της γυναίκας είναι ο γάμος και πως έτσι μόνο είναι ολοκληρωμένη και η μαμά μου λέει να αφήσω τα νάζια και να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά το μέλλον μου, εννοώντας τον γάμο. Το θέμα είναι ότι η μαμά μου παντρεύτηκε τον πρώτο τυχόντα (τον μπαμπά μου) και της έχει γυρίσει μπούμερανγκ, καθώς ο μπαμπάς μου είναι χειριστικός και ανώριμος και είναι εξαρτημένη οικονομικά από αυτόν (τέλος πάντων, αυτή είναι άλλη συζήτηση και εγώ δεν μπορώ να βοηθήσω την μαμά μου σε αυτό το πρόβλημα) και εγώ δεν θέλω να γίνουν έτσι τα πράγματα. Όπως προείπα ξέρω ότι μπορώ να κάνω καλύτερο προγραμματισμό, όμως ΔΕΝ θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά και έχω κουραστεί να απολογούμαι. Αυτό που θέλω είναι να φύγω από την Ελλάδα, να σπουδάσω εξωτερικό, να έχω την δουλειά μου, το σπίτι μου και άμα τύχει να κάνω και καμιά περιστασιακή σχέση. Αυτό. Πραγματικά, δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να ρωτήσω, απλώς πριν λίγο είχα μια συζήτηση (ή μάλλον όχι, καυγά) με τον μπαμπά μου, ο οποίος ήθελε να μου αλλάξει γνώμη στο θέμα. Λες να σταματήσω να μοιράζομαι τις απόψεις μου και τα όνειρα μου ακόμη και με τους γονείς μου, αφού έχουν αποδείξει τόσες φορές πως μόνο κακό μου κάνουν;
-Προβληματισμένη έφηβη

Ναι.

Θα ήθελα να σου ελαφρύνω το «ακόμα και με τους γονείς μου» γιατί κανείς δεν μας υποσχέθηκε ότι οι γονείς μας θα συμφωνούν με τις αποφάσεις μας. Κανένας δεν υποσχέθηκε και στους γονείς ότι τα παιδιά τους θα κάνουν αυτό που θεωρούν οι ίδιοι σωστό, αλλά για την ώρα δεν σε αφορά. Οι γονείς σου είναι απλώς, άνθρωποι. Δεν είναι οι υπεράνθρωποι που θα μπορούν να προσαρμόζονται και να καταλαβαίνουν και να αναγνωρίζουν και να αφήνουν τους άλλους να αναπνεύσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ σίγουροι για το τι είναι σωστό για όλους τους άλλους. Οι γονείς μας είναι «οι περισσότεροι άνθρωποι», συνήθως.

Είσαι μικρή για να δεχτείς το δύσκολο δεδομένο ότι οι γονείς σου είναι απλώς άνθρωποι, αλλά από αυτά που λες, είσαι έτοιμη για να το επεξεργαστείς.

Κατά τα άλλα, θα βρεθούν άλλοι τόσοι και άλλοι τόσοι που θα σου πουν τα ίδια. Δεν χρειάζεται να απαντάς στις ερωτήσεις τους. Ανάλογα με τα κέφια, πάντα. Αυτό που δεν γίνεται, είναι να πέφτεις κάθε φορά από τα σύννεφα και να αναρωτιέσαι γιατί σε ρωτάνε πότε θα παντρευτείς και τον ξάδερφο πότε θα ανοίξει επιχείρηση. Ξέρεις γιατί, έτσι δεν είναι;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News