Mόλις είχα μια έντονη συζήτηση με τον σύζυγο μου . Ξεκίνησε γιατι αναρωτηθηκε πως γινεται ο ταδε να κανει παρεα με την ταδε αχωνευτη. Του ειπα οτι κι εγω θα μπροουσα να τη συναναστρεφομαι στα πλαισια μιας ευρυτερης παρεας κι αυτό γιατί γενικα σε σχεση με εκεινον, μπορω να κανω πιο ευκολα παρεα με κοσμο. Οποτε κι αυτός μετα αρχισε να λεει γιατι δεν κανει παρεα με κανεναν σχεδον και ποσο του λειπει να εχει εναν φιλο, ωστοσο χωρις να πρεπει να κανει τις “θυσιες” που ειναι απαραιτητες να γινει και να κρατηθει μια φιλια. Πραγματι, ποτε δεν προσπαθει να συντηρησει μια φιλια/γνωριμια. Ποτε δε θα κανει την κινηση να καλεσει καποιον πρωτος για καφε πχ. Ειπε επίσης οτι αυτος δεν εχει προσβαλλει ποτε κανεναν, προσεχει πολυ κτλ. Τοτε του θυμησα κανα δυο περιστατικα που εγω θεωρησα οτι ειχε προσβαλει καποιους θελοντας να του πω οτι δεν μπορείς ποτε να εισαι σιγουρος για το αν εχεις προσβαλει καποιον, οποτε βαλε λιγο νερο στο κρασι σου, ετσι γινονται και συντηρουνται οι φιλιες. Ε, μετα… τι δεν ακουσα… οτι αυτος ανοιξε την καρδια του και ειπε το παραπονο του (οτι δεν εχει φιλους) και εγω αντι να τον στηριξω, του εκανα επιθεση, οτι στην ουσια του ειπα καλως δεν εχεις φιλους αφου αυτος εισαι, αφησε υπονοιες οτι αυτος ειναι αξιοπρεπης γι αυτο και παρεξηγειται , ενω εγω οχι γι αυτο και καταπινω τις προσβολες απ τους αλλους, γενικα δεν τον στηριζω, δε θα με εκανε ποτε παρεα κτλ. Εγω απάντησα να προχωρησουμε στο διαζυγιο, γιατι αν θέλω να με θεωρεις και να θεωρουμαι αξιοπρεπης , τοτε το πιο αξιοπρεπες που εχω να κανω οταν με προσβαλουν οπως εσυ τωρα ειναι να σου ζητησω να χωρισουμε. Μετα χωριστηκαμε να παμε δουλεια, εστειλε ενα καρο μηνυματα λεγοντας παλι ποσο δεν τον στηριξα και πόσο ενω τοτε ειχε παραδεχτει το λαθος του (στο ενα απ τα δυο παραδειγματα που του ανεφερα) γιατι εγω παλι το ανασυρω απ τη φαρετρα μου κλπ. Στο τελος ειπε τεσπα, ας τα αφησουμε αυτα τωρα κι ας προχωρησουμε. ΜΕτα μου εστειλε ενα αρθρο για μια ερευνα που θελει να κανει και την οποια συζηταμε κατα καιρους και ζητησε την αποψη μου. Θα σας φανει περιεργο αλλα η ερωτηση ειναι: ‘ηταν οντως λαθος μου να ανασυρω αυτα τα δυο περιστατικα? Οχι επειδη τον πληγωσα, χεστηκα κι αλλα επρεπε να πω δεν μπορουσα να καθομαι να ακουω γιατι δεν εχει φιλους ενω η απαντηση ειναι ουτε θες, ουτε μπορεις. Ηταν λαθος να τα πω εκεινη τη στιγμη που οντως αυτος νομιζε οτι περνα ενα δραμα? Γιατι να του το χαλασω και να βγω κακια? Ας ελεγα κι εγω ναι ναι κριμα οντως πως να σε βοηθησω. Και ισως ετσι να βοηθουσα οντως, ενω τωρα ηταν σα να κουναω το δαχτυλο, η σπαστικια μαμα, η σπαστικια δασκαλα. Μη γελασετε, αλλα θελω να μαθω να ειμαι καλυτερη συνομιλητρια και αυτη ειναι η ερωτηση (και οχι τι να κανω με τον συζυγο γενικα που ειναι ενα αλλο κεφαλαιο και δε λυνεται αυτη τη στιγμη, γι αυτο και δεν το ανοιγω εδω)
– συνομιλητρια
Το «καλύτερη συνομιλήτρια» είναι κάτι σχετικό. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο πράγμα στο μυαλό μας όταν το λέμε.
Για κάποιους η καλή συνομιλήτρια είναι αυτή που τα έχει καλά με όλους. Για άλλους είναι αυτή που λέει πάντα «την αλήθεια». Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι αυτή που λέει τη γνώμη της τόσο διακριτικά που ο άλλος σχεδόν δεν καταλαβαίνει ποια είναι.
Για σένα, ποια είναι;
Tο πόσο καλή ή κακή συνομιλήτρια είσαι εσύ δεν κρίνεται από το πώς αντιδράει ο άλλος, ένας συγκεκριμένος άλλος, αλλά πώς αντιδρούν όλοι οι άλλοι συνολικά και αθροιστικά μέσα στο χρόνο. Ο άντρας σου κι εσύ πλέον δεν συνομιλείτε. Χορεύετε έναν χορό που τα βήματα του έχουν συμφωνηθεί εδώ και πολύ καιρό, και τα ακολουθείτε σχεδόν αυτόματα, χωρίς να το σκεφτείτε. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να αναφερθεί μεταξύ δυο παντρεμένων η λέξη «διαζύγιο» και μετά να πάνε και οι δυο στις δουλειές τους και να συνεχίσουν να μιλάνε σα να μην ειπώθηκε ποτέ η λέξη.
Μόνο που ειπώθηκε. Και αυτός σου είπε ότι δεν θα σε έκανε παρέα. Κι εσύ πιστεύεις ότι ούτε μπορεί, ούτε θέλει να έχει φίλους. Οπότε το τι κάνεις με τον σύζυγο δεν είναι ένα άλλο κεφάλαιο, είναι ακριβώς αυτό το κεφάλαιο που συζητάς, χωρίς να έχεις καταλάβει ότι συζητάς. Ή, που αποφεύγεις να συζητήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πώς θες να μάθεις να είσαι καλύτερη συνομιλητρια για έναν άνθρωπο που “χεστηκες που τον πλήγωσες”; Είσαι παντρεμένη με έναν άνθρωπο που δεν έχεις σε εκτίμηση. Ξεκινα από αυτό, κι όχι από το πώς θα γίνεις καλύτερη συνομιλητρια, δεν είναι debate.
Αυτό το “χέστηκα”, πείραξε εμένα.
Χέστηκες αν πληγωθεί ο άντρας σου, αυτός δε θα έκανε παρέα μαζί σου…
Είσαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Ισχύει, είπε εκείνος πρώτος άσχημες προσβολές. Ίσως κακώς εστίασα μόνο σε αυτό που είπε η γράφουσα, αλλά τελικά δεν έχει νόημα νομίζω να λέμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άρχισε πρώτος και ποιος το συνέχισε. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για τη σχέση.
Στο “χέστηκα αν τον πλήγωσα” σταμάτησα να διαβάζω.
Είναι σαν να μας άνοιξες ένα παραθυράκι σε μια από τις χειρότερες στιγμές σας και τώρα κανέναν απ΄τους δυο σας δεν θέλω για παρέα.
Αλλά επειδή δεν ξέρουμε πώς φτάσατε σ΄αυτό το σημείο και κανένας δεν είναι τόσο μονοδιάστατος και μια χαρά άνθρωποι θα είστε, αν ρωτάς για τη συζήτηση σκέτη, δεν έχει να κάνει με τις ικανότητές σου σαν συνομιλήτρια, περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερο δράμα χρειαζόταν.
Και από τους δύο.
Εντωμεταξύ, αλήθεια είστε σύζυγοι;
Εγώ θα έλεγα ούτε καν συμπαθιέστε.
δυστυχώς πολλοί σύζυγοι δεν συμπαθιούνται
Είσαι τόσο διακριτική συνομιλήτριά που έκρυψες την ερώτηση ακόμη κι από τον εαυτό σου.
Σωστό. Απλά πήραμε μια γεύση απο έναν γάμο που διαλύεται.
Πολλές φορές στους πιο δικούς μας ανθρώπους λέμε τα πιο σκληρά πράγματα.Η οικειότητα δεν είναι πάντα για καλό.Παραγνωριζόμαστε.Ξεθωριάζουν και τα όρια.Ο άλλος δεν είναι άλλος.Είναι προέκταση μας ή αντανάκλαση και της δικής μας εικόνας.Εκείνο,που προβάλει,μπορεί να μη μας ευχαριστεί.Άλλες φορές σε μια άσχετη κουβέντα μπορεί να βγει ένας θυμός,ένα παράπονο από συμπεριφορές και περιστατικά,που μας ενοχλούν.Δε λύθηκαν ποτέ είτε γιατί δεν τα συζητάμε είτε γιατί και που τα συζητάμε δεν αλλάζει τίποτα.Αλλά η πικρία είναι σαν το λάδι.Βγαίνει πάνω.Κι είναι και σχέσεις,που λειτουργούν με τον πόνο.Γιατί έτσι ήταν εξαρχής ή γιατί εκεί καταλήγουν.Να τον πονέσω,για να νιώσω,ότι νιώθει.Αν προσβληθεί,αν πληγωθεί,αν… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο πολύ συμφωνω.. Πόση περισσότερη φροντίδα οφείλουμε στις σχέσεις μας με τους δικούς μας ανθρώπους..
Κι εγώ το κάνω κι ύστερα στεναχωριέμαι.Πιο πολύ που ξέρω,ότι δε θα ζητήσω συγνώμη,και που επίσης ξέρω,ότι αν ήταν ένας τρίτος,θα το έκανα.Δε θα το άφηνα έτσι κι ούτε θα είχα τη μούρη,να συμπεριφερθώ σαν μη συνέβη ποτέ.Κι ενώ ξέρω ακόμα,ότι κάποιες κουβέντες μένουν σαν καρφί.Κι εγώ έχω πληγωθεί με αντίστοιχο τρόπο.Κάποια πράγματα δεν προσπεράστηκαν.Κι ας είναι η αγάπη δεδομένη,ας ξαναήρθαν αγκαλιές και στιγμές αποδοχής και αναγνώρισης.Ε,δεν το έχω πετύχει,να είμαι καλύτερη με τους πολύ δικούς μου.
Δεν είναι χαμένη μάχη πάντως, πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αρκεί να υπάρχει θέληση 😊
Είναι μεγάλη αλήθεια, και συνήθως το διαπιστώνουμε όταν το “κακό” έχει παραγίνει και πλέον είναι πολύ δύσκολη η διόρθωση στην σχέση. Θέλει πολύ κόπο και παραδοχή και από τις δύο πλευρές, καθώς και όρεξη να δουλέψουν τον εαυτό τους και τη σχέση. Συνήθως ο ένας από τους δύο έχει ήδη κουραστεί/ξενερώσει. Με λίγα λόγια, θέλει λιγότερο ή και καθόλου εγωϊσμό. Πάρα πολύ δύσκολο αυτό, ειδικά στις συντροφικές σχέσεις.
Σαν να είδα μια σκηνή από ερασιτεχνική θεατρική παράσταση που ανέβασε έργο βασισμένοι στο “ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ” αλλά επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν δικαιώματα, ανεβάζουν το έργο “Καλή συνομιλήτρια”.
Χαχαχα! Κι εγώ ακριβώς τον ίδιο συνειρμό έκανα!
σου είπε ότι -δεν-θα-σε-εκανε-παρέα-
Νια-νια-νια-νια-νιααααα
“Οχι επειδη τον πληγωσα, χεστηκα κι αλλα επρεπε να πω…” Εδώ εγώ σχεδόν ταράχτηκα με αυτή τη φράση…
Εγω νομιζω οτι και οι δυο ειστε κακοι ο ενας για τον αλλον. Εσυ εβαλες το δαχτυλο σου και το εστριψες στην πληγη, ενω ηξερες οτι θα πονεσει και αλλο, γιατι η μοναξια ποναει . Απο το γραπτο σου δεν φαινεται καν συμπαθεια για το ατομο που μιλας.
Αυτος απο την αλλη δεν σε εχει σε εκτιμηση και εχει το στοιχειο του ανθρωπου που αν τον πληγωσεις μια, θα προσπαθησει να σε πληγωσει δεκα.
Νομίζω το ερώτημα δεν είναι αν είσαι καλή συνομιλήτρια, αλλά ποιος είναι ο στόχος που θέλεις να πετύχεις μέσα από την συνομιλία. Αν ο βασικός στόχος είναι να να κάνεις μια αμερόληπτη ανάλυση ενός προβλήματος και να παραθέσεις τα δεδομένα χωρίς να σε απασχολεί η ψυχολογία του άλλου θα έχεις μια τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με μια συνομιλία που θα έχει ως πρωταρχικό στόχο την ψυχολογική υποστήριξη του συνομιλητή. Το ποια προσέγγιση θα ακολουθήσεις εξαρτάται από το ποιος είναι ο στόχος σου ή καλύτερα με τι ποσοστό αναλογικά θα εστιάσεις στην κάθε προσέγγιση. Το αν είσαι καλή συνομιλήτρια θα… Διαβάστε περισσότερα »