Ξερω οτι ο καθένας εχει την ελευθερία να αποφασίζει για τον εαυτό του και τη ζωή του. Που σταματάει ομως αυτο το δικαίωμα οταν επηρεάζει τη ζωή άλλου ατόμου; Κοντεύω τα πενήντα εχουμε τέσσερα παιδιά και ο σύντροφος μου θα ήθελε αν συμφωνώ να δοκιμάσουμε για ένα ακομα. Ειναι πιθανό παρα την ηλικία μας γιατι εχουμε ένα μωρό. Θα ειναι σωστό να μεγαλώσει με μεγάλους ηδη γονεις;να μείνει ορφανό πιθανώς ανήλικο;κανεις δεν ξέρει το μέλλον αλλα δεν ειναι πια μεγάλη πιθανότητα κατι τέτοιο;που σταματάει το δικο μας εγώ και πρέπει να σκεφτούμε το μέλλον για το νέο πιθανό μέλος;οικονομικά περιουσία δεν υπαρχει απλα δυο καλοί μισθοί αλλα το ερώτημα δεν ειναι μονο απο οικονομικής άποψης; Είμαι υπερβολική; Αγαπάμε πολυ τα παιδιά και τη φασαρια τους ακόμη….
– Πιο φτηνά με τη ντουζίνα
Πόσο μωρό είναι το μωρό; Αν είναι κάτω από 2, δεν βλέπω γιατί προβληματίζεσαι τόσο, δεν αλλάζει τόσο πολύ η απόφαση που πήρατε για το προηγούμενο παιδί σε σχέση με το μελλοντικό. Μεγάλοι ήσασταν με το τρίτο, μεγάλοι θα είσαστε και με το τέταρτο. (Αν είναι πάνω από 2 δεν το λες ακριβώς μωρό.)
Τέλος πάντων, δεν έχω καταλάβει αν εσύ θέλεις ή όχι. Ξεκινάς με αντιρρήσεις και καταλήγεις πόσο πολύ τα αγαπάς. Δεν μπορώ να ζήσω τη ζωή σας, δεν ξέρω τι θα πει «καλοί μισθοί», δεν ξέρω τι βοήθεια υπάρχει από την γύρω οικογένεια, δεν ξέρω καν σε ποια χώρα μένετε. Δικά σας είναι τα παιδιά, εσείς αποφασίζετε τι σημαίνει εξασφάλιση και πώς θα την παρέχετε σε περίπτωση που φύγετε ξαφνικά, είτε είσαστε μεγάλοι, είτε όχι. Ξέρω ποια άποψη κυριαρχεί και την επαναλαμβάνεις, αλλά αυτό δεν δίνει τη λύση σε αυτό που ρωτάς. Δεν θα σου πούνε μπράβο, ελπίζω να το ξέρεις, και να μην το περιμένεις. Εσείς πρέπει να ξέρετε πώς θα κάνετε τα κουμάντα σας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
2 καλοί μισθοί χωρίς καλό οικογενειακό κομπόδεμα δε λένε τίποτα για να μεγαλώσετε 4 παιδιά, πόσο μάλλον 5 που θέλει ο άντρας σου. 5 παιδιά!!!! Πέρα από το ψυχολογικό κομμάτι της διαφοράς ηλικίας, στην παρούσα οικονομική και κοινωνική συγκυρία στη χώρα, θα έλεγα ότι προέχει η επιβίωση και το οικονομικό σκέλος. Ο άντρας σου γιατί θέλει παιδί; Τι του λείπει; Πιστεύει ότι με το να έχει ένα μωρό, παραμένει και ο ίδιος νέος; Δεν μπορώ να καταλάβω. Δε με αφορά κιόλας αλλά επειδή έστειλες την ερώτηση, σκεφτείτε το διπλά και τριπλά. Έχετε εξασφαλίσει τα άλλα σας παιδιά; Διατροφή, ρούχα, παπούτσια… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω μαζί σου, ΕΚΤΟΣ από το τι λένε τα άλλα παιδιά. Με το μπαρδόν, από πού κι ως πού να έχουν γνώμη για το αν θα κάνουν οι γονείς τους και άλλο παιδί?
Aν τα μεγαλύτερα παιδιά μεγαλώνουν τα μικρότερα τους πέφτει μια χαρά λόγος. Δεν μπορείς να φορτώνεις ευθύνες ενηλικων σε παιδιά που υπο άλλες συνθηκες θα έπαιζαν με κούκλες και να μην τα αφορά. Εδώ ένα έχουμε και δεν τα καταφέρνουμε, με 5 πώς προλαβαινουν και να τα ταισουν και να τα πλύνουν και να τα πάνε βόλτα και να τα πάνε σε μαθήματα και να δουλευουν και οι 2? Προφανώς μοιράζουν τις δουλειές ανάμεσα στα μέλη. Και σας παρακαλώ μην ακούσω τη θεωρία του ότι αυτο θα βγάλει υπεύθυνους ενήλικες στην κενωνία. Θα βγάλει ενήλικες στερημένους από παιδική ηλικία που… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως. Αυτήν την ευθύνη ανατροφής βίωσα και εγώ. Ήμουν πρώτη γυμνασίου όταν γεννήθηκε η τρίτη αδερφή μου. Όλα τα καλοκαίρια που η γιαγιά πήγαινε στο χωριό με το που κλειναν τα σχολεία, η ευθύνη της έπεφτε πάνω μου. Κανονικά τα πάντα όλα: να την προσέχω, να την ταΐζω, να την αλλάζω. Μέχρι το απόγευμα που γυρνούσαν οι γονείς μου από τη δουλειά. Οι φιλες μου περνούσαν ανέμελο καλοκαίρι κι εγώ μεγάλωνα παιδί.
Παιδιά δεν έκανα, δεν ένιωσα ποτέ έτοιμη, ελεγα κάποια στιγμή στο μέλλον. Ε τώρα είμαι 51…
Την μικρή την λατρεύω
Κι όμως αμύριστο λουλούδι, μεγάλωσες ένα παιδί και δεν ήταν και επιλογή σου! Για μένα ήσουνα μάνα, έστω και αν δεν το γέννησες εσύ το παιδί.
Αμύριστο λουλούδι στη γενιά των γονιών σου το να μεγαλώνει το μεγαλύτερο παιδί τα μικρότερα το θεωρούσαν αυτονόητο (ας μη μιλήσουμε και για τις προηγούμενες γενιές που θεωρούσαν δεδομένη και την παιδική εργασία). Σαφώς και δικαιούσουν την ανεμελιά της ηλικίας σου. Στη γενιά της γράφουσας θέλω να πιστεύω ότι έχει παρέλθει αυτή η αντίληψη.
(Chachacha σαν να σε κυνηγάω θα φαίνεται αλλά η αληθεια είναι ότι πάντα σε διαβάζω, γι’αυτό 🙂 ). Είναι και θέμα ανάγκης όμως, όχι μόνο αντίληψης. Αντίληψης ήταν στην περίπτωση της μαμάς μου, που θεωρούσε ότι δεν είναι κακό να ξέρουν οι αδερφές μου πώς να φροντίσουν ένα παιδί και γι΄’αυτό με άφηνε σε κάθε ευκαιρία στα χέρια τους. Τα μικρότερα παιδιά όμως συχνά φαίνονται στα μάτια των μεγαλυτέρων ως εισβολείς. Εκτός από αντίληψη, είναι και αντανακλαστική κίνηση το να ενθαρρύνει ο γονιός το μεγαλύτερο να φροντίσει το μικρότερο. Να το αγαπήσει, για να μην το δει ως εισβολέα. Η… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πρακτικά αδύνατο με τόσα παιδιά εκτός κ αν έχουν γυναίκα σπίτι 24/7
Αχ αμύριστο λουλούδι πόσο σε καταλαβαίνω. 11 χρόνια έχω διάφορα με τον μικρό μου αδερφό. Επειδή οι γονείς δούλευαν ανέλαβα όλη την ανατροφή του. Τον τάιζα, τον πότιζα, τον έπλενα. Όταν ήρθε η ώρα να πάει σχολείο τον πήγαινα και τον έφερνα. Σε σχολικές γιορτές και αργίες ενώ όλες μου οι φίλες μου έβγαιναν εγώ ή έπρεπε να καθίσω σπίτι ή να ακολουθήσω έχοντας τον αδερφό μου μαζί. Έφτασα 30 είμαι 10 χρόνια με τον άντρα μου και στην ιδέα του παιδιού βγάζω σπυριά. Ούτε να τα βλέπω θέλω. Δεν ξέρω αν φταίει αποκλειστικά αυτό αλλά θεωρώ ότι έχει παίξει… Διαβάστε περισσότερα »
Ίσως έχει παίξει ρόλο με την έννοια ότι συνειδητοποιήσες πως δεν σου άρεσε. Εγώ έχω 10 χρόνια διαφορά με τον μικρότερο αδερφό μου, θυμάμαι να του αλλάζω την πάνα, να τον προσέχω, να τον μαθαίνω να περπατάει, έλεγα ότι είμαι ο δεύτερος μπαμπάς του. Αλλά θυμάμαι ότι αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μου αρέσει πολύ και ανυπομονούσα να κάνω δικά μου παιδιά (άλλο που τα έκανα στα 30+). Επίσης θυμάμαι ότι, όταν τελικά έκανα παιδί, κατάλαβα ότι το νεογέννητο έχει και άλλες ανάγκες που, επειδή δεν μπορεί να τις κάνει ένα 10χρονο, τις αγνοούσα εντελώς.
Ίσως να έχεις δίκιο. Το μόνο θετικό που κρατάω από όλο αυτό είναι ότι ,παρά την αρκετά μεγάλη διαφορά, έχω μια υπέροχη σχέση με τον μικρό που δεν θα το άλλαζα με τίποτα αυτό. Νομίζω ότι όλη αυτή η κατάσταση μας έφερε τόσο κοντά.
Ακριβώς το ότι δεν γνώριζες όλο το πακέτο σημαίνει ότι οι γονείς σας σε άφησαν να τον φροντίζεις τόσο όσο ήθελες σαν παιχνίδι. Δεν τον μεγάλωσες εσύ όμως. Και μπορεί εσύ να τη γλίτωσες σε αντίθεση με τις κοπέλες εδώ γιατί ήσουν αγόρι.
Φυσικά κ παίζει ρόλο. Ειναι άλλο πράγμα να σου λένε θεωρητικά πόσο δύσκολο είναι να έχεις παιδί και άλλο το να το έχεις ζήσει στο φουλ κ μάλιστα σε χρόνια που έπρεπε να παίζεις πεντοβολα. Να είσαι με το ρολόι στο χέρι μη χτυπήσει το κουδούνι κ δεν εισαι εκεί! Δεν ήταν δική σου ευθύνη. Σου στέρησαν τη μητρότητα επειδή στην επέβαλλαν νωρίς.
Θεωρω δεδομενο πως τα μεγαλα παιδια ΔΕΝ μεγαλωνουν τα μικρα, για τον ιδιο λογο που θεωρω οτι ΔΕΝ μπορουν να εχουν γνωμη για το αν το ζευγαρι θα κανει αλλο ή οχι (αλλο επιθυμια πχ θελω αδερφακι, γνωμη οχι). Και οι υποχρεωσεις και οι αποφασεις για το μεγαλωμα των παιδιων πρεπει να αφορουν τους γονεις και μονο. Ο καθενας εχει το ρολο και τις ευθυνες που του αναλογουν. Οπως οι γονεις δεν πρεπει να λενε ” γραψαμε καλα” “κοπηκαμε”, ετσι και το παιδι δεν μπορει να πει “το συζητησαμε και αποφασισαμε να αποκτησω αδερφακι”
Μια χαρά γνώμη μπορούν να έχουν. Δεν μπορεί κανένας γονιός να κάνει ό,τι γουστάρει. Πρέπει να λάβει υπόψη του και τη γνώμη των άλλων μελών της οικογένειας που θίγονται τα όποια συμφέροντά τους. Και τα παιδιά τους άνθρωποι είναι, δεν είναι ούτε γατάκια ούτε σκυλάκια.
νανα κομσι, στην οικογενεια ο καθενας εχει το ρολο του, με ο,τι αυτο συνεπαγεται. Οταν τι παιδι συμμετεχει σ αυτη την αποφαση, καταστρατηγειται ο ρολος του. Γνωμη για το τι χρωμα θα βαψουμε τον τοιχο ας εχει. Αλλα οχι για το να θα αποκτησει η οικογενεια και αλλο μελος. Οσο για τα συμφέροντα, παλι οι γονεις ειναι αυτοι που θα τα αποφασισουν.
Σε πολυμελείς οικογένειες τα μεγάλα αδέρφια έχουν πολλές φορές το ρόλο της καθημερινής φροντίδας. Εάν οι γονείς βασίζονται σε αυτή βοήθεια τότε πρέπει να ρωτάνε και τα άλλα παιδιά.
Cycling, να το πω αλλιως. Σε ΚΑΜΙΑ οικογενεια δε θα επρεπε το ενα παιδι να αναλαβει την καθημερινη φροντιδα του αλλου παιδιου. ΔΕΝ ειναι δουλεια του. Οποτε σε αυτη τη βαση, εαν οι γονεις βασιζονται σε αυτη τη βοηθεια, ΔΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να κανουν (αλλα) παιδια.
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες δεν τι είχα σκεφτεί έτσι.
Σκιά, στις πολυμελεις οικογενειες τα ρουχα και παππουτσια του πρωτου τα παιρνει το δευτερο, μετά το τρίτο κ.ο.κ. Το φαγητό δεν είναι τοσο μα τόσο ακριβό, αν τρώνε κρέας και ψάρι μια φορά την εβδομάδα. Οι δραστηριοτητες και τα φροντιστηρια κοστίζουν, όπως επίσης και το πιο σημαντικό. Άνθρωποι είμαστε, μια στραβή με την υγεία μπορεί να κοστίσει άπειρα λεφτά. Εγώ αυτό θα φοβόμουν για να ανοιχτώ κι άλλο κι όχι το φαί και η ενδυμασία.
Γιατί η επίθεση; Από πού προέκυψε ότι δεν μπορούν να τα θρέψουν ή ότι έχουν δώσει ευθύνες στο μεγαλύτερο; Και γιατί να ρωτήσουν τα παιδιά για το αν θα κάνουν άλλο παιδί; Όσο για τους δυο καλούς μισθούς, στην ηλικία της, στο δικό μου εργασιακό χώρο ο ένας καλός μισθός μπορεί να είναι και 4000€ (που εγώ δεν θα τα δω ποτέ, αλλά αυτοί προλάβανε και κλαίγονται κιόλας).
Δεν διαβάζεται απαραίτητα ως επιθετικό. Προσωπικά το διάβασα ως ρεαλιστικό. Πέντε παιδιά, είναι έξω απ’το σύνηθες, εντυπωσιάζει, άρα θαυμαστικά. Ερωτήσεις για να απαντήσει η ίδια στον εαυτό της είναι, όχι για να μας δώσει λογαριασμό. Οϋσα 4ο παιδί η ίδια, τις βρίσκω απολύτως εύστοχες. Υπογραμμίζουν τις ανάγκες που έχει ένα παιδί. Η γράφουσα έχει ήδη 4 παιδιά, σίγουρα τις γνωρίζει αλλά πάντα είναι χρήσιμο ένα συνοπτικό ερωτηματολόγιο, όταν κολλαμε και δεν ξέρουμε ποια είναι η ερώτηση που θέλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος το μεγαλύτερο παιδί- ή και πάνω από ένα- να έχουν ευθύνες που δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Πόντια έτσι που το εξηγείς ίσως δεν είναι επιθετικός ο καταιγισμός ερωτήσεων. Είχα στο μυαλό μου περιπτώσεις που υπήρχε υποστήριξη από γιαγιάδες/παππούδες/άλλους και οι γονείς ήταν εκεί για τα παιδιά γιατί είχαν λυμμένα τα θέματα του νοικοκυριού και βιοπορίζονταν με αξιοπρέπεια. Η γράφουσα εστίασε περισσότερο στη διαφορά ηλικίας και σε δεύτερο επίπεδο στο οικονομικό, χωρίς να αναφέρει το παραμικρό για δυσκολίες στην καθημερινότητά τους, οπότε ίσως εσφαλμένα θεώρησα ότι υπάρχει αντίστοιχη υποστήριξη (απλά δεν το χωράει το μυαλό μου να εργάζονται και οι δύο και να τα βγάζουν πέρα με όλα χωρίς βοήθεια). Έχεις δίκιο στο ότι δεν γνωρίζουμε τη… Διαβάστε περισσότερα »
Μα όλοι μας, αγαπητή μου Chachacha, κάτι έχουμε στο μυαλό μας και απαντάμε, απόψεις είναι, άντε ας τις πω προσωπικές αλήθειες. Απλά το θέμα της επιθετικότητας του σχολίου της Σκιάς έθιξα, γιατί είναι κρίμα να μένουμε στον τρόπο ενώ η ουσία είναι τόσο ζουμερή. Η ύπαρξη βοήθειας και καλή είναι αλλά δεν πρέπει ο ερχομός ενός ακόμη παιδιού να στηρίζεται εκεί, όσο μεγάλη κι αν είναι. Η Σκιά πολύ σωστά αναφέρεται στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα. Προφανώς η γράφουσα, για να έχει 4 παιδιά και η οικογένεια της να λειτουργεί, τα βγάζουν πέρα. Το πώς, μικρή σημασία έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Ποσο δικαιο εχεις. Οντως τα μεγαλυτερα παιδια παντα γινονται γονεις κι αυτα. Τα καημενα. Εχω πολλα τετοια παραδειγματα και ειναι λυπηρο να βλεπεις ενα παιδι 10-12 χρονων να κυνηγαει απο πισω το μικρο για να προλαβουν οι γονεις να κανουν καμια δουλεια. Σκεψου καλα, φιλη της ερωτησης, αν θες το μεγαλο σου παιδι να επωμιστει στις “πλατες” του και ενα ακομη μωρο. Χωρις να μου πεφτει και λογος, ποτε δεν καταλαβα γιατι καποιοι θελουν να κανουν 4-5-6 παιδια. Εγω με δυο και πολλες πιανω τον εαυτο μου να παραμελω ποτε τον μεγαλο και ποτε την μικρη. Αρκετες φιλες μου που… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε παιδιά να σας πάρω.μια τηλεοραση;
Θεός/ά! 😂👏🏻 Συνδεθηκα μόνο για να σχολιάσω αυτό!
Πόσο πολύ σ αγαπησα
Είναι ώρα να το μάθεις
Στο μαιευτήριο γνώρισα ένα πολύ ωραίο ζευγάρι. Μόλις είχε γεννηθεί το 4ο κοριτσάκι (πανευτυχείς και οι δύο για τις κοράκλες τους) και ο ηπέργηρος πατέρας του μπαμπά αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να την πει στον άτεκνο αδερφό “εσύ να τα βλέπεις αυτά που δεν παντρεύεσαι να κάνεις πολλά παιδιά”. Ο πάτερ φαμίλιας προς υπεράσπιση του αδερφού του λοιπόν είπε “Τα παιδιά δεν είναι για όλους, τα πολλά παιδιά δε είναι για λίγους, αυτούς που τα θέλουνε”. Στην αρχή μου φάνηκε κάπως, αλλά τις επόμενες μέρες που τους έζησα του έδωσα δίκιο. Ο μπαμπάς ήταν από τους πιο ενεργούς… Διαβάστε περισσότερα »
Θεωρητικά ο συζυγος μπορει να κανει παιδι μεχρι τα 100+ με όποια θέλει. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιβάρυνση στην υγεία και το σώμα του. Εσύ όμως πρέπει να μείνεις έγκυος (ακόμα και αν μπορείς να το κάνεις χωρίς εξωτερική βοήθεια) σε μια ηλικία που οποιαδήποτε εγκυμοσύνη είναι αυτομάτως υψηλού κινδύνου και για εσένα και για το έμβρυο. Να περάσεις όλες τις φάσεις μιας κύησης με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την υγεία σου, να ρισκάρεις αποβολή σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, χρωμοσομικές ανωμαλίες, εκλαμψία, επειγουσα καισαρική πράγματα που έχουν ένα Χ κίνδυνο σε μια εγκυμοσύνη σε μικρότερη ηλικία, γίνονται Χ+++ σε μεγαλύτερη… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν συμφωνώ με το “Χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιβάρυνση στην υγεία και το σώμα του”, νομίζω αν ο σύζυγος πάει να κάνει παιδί στα 100+, πιο πιθανό είναι να φύγει όπως θα ήθελε ο Tyrion, παρά να κάνει παιδί.
1) υπάρχουν και άλλοι τρόποι
2) Μπορεί να εκσπερματώσει χωρίς οργασμό
3) Ο Τσάπλιν έκανε παιδί στα 74 και έζησε άλλα 20 χρόνια
4) Το ίδιο και ο Πικάσο στα 77
Αχ 7th Heaven!! Στο γυμνάσιο το έβλεπα φανατικά!
Κι εγώ αλλα οχι στο γυμνασιο
Υπάρχει και το “19 Kids and Counting” για πιο χαρντκορίλα
Εσυ θελεις να ξαναμεινεις εγκυος η οχι? Μας λες προβληματισμούς αλα οχι τι θα ηθελες ιδανικα…Ο συζυγος μπορει να θελει διαφορα, εσυ?
Τώρα εγώ θα εξομολογηθώ κάτι ΠΑΡΑ πολύ προσωπικό.. Εγώ δεν ήθελα να κάνω δεύτερο παιδί και το έκανα με τεράστια παρακάλια από τον άντρα μου… Ο λόγος είναι ότι προσωπικά πιστεύω πως οι γονείς θα ΠΡΕΠΕΙ να εξασφαλίσουν στο παιδί τους μία όσο το δυνατόν πιο άνετη ζωή. Εγώ ιδανικά θα ήθελα τα παιδιά μου όταν ενηλικιωθούν να έχουν λεφτά στην τράπεζα για να νοικιάσουν ένα σπίτι, χωρίς να αγχώνονται μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.. Θα ήθελα να τους βοηθήσω αν αποφασίσουν να κάνουν κάποια αγορά (πχ αυτοκίνητο) και να κάνουν τα ταξίδια τους χωρίς να τρώνε 10 μήνες φακές.Μετά το… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα είναι λογικά πράγματα αυτά ? Και να πω ότι είσαστε νέοι και ανώριμοι, έλεος, 50αρηδες είσαστε. Δεν σας φτάνουν 4 παιδιά ? Εδώ είσαστε σε ηλικία να γίνετε παπούδες. Αν τόσο ο σύζυγος θέλει ένα ακόμη μωρό, λίγο αν περιμένει, πες του, θα γνωρίσει όχι ένα αλλά περισσότερα. Δεν μπορώ, απασφάλισα, κάτι τέτοιες ερωτήσεις από ανθρώπους που τάχουν και τα χρονάκια τους, με φτιάχνουν.
Νομίζω η απόφαση απόκτησης παιδιού αφορά μόνο τους 2 γονείς. Το ερώτημα είναι αν η ίδια συμμερίζεται την άποψη του συζύγου, όχι να απαντήσουμε εμείς σαν οι άλλοι ποσα παιδιά είναι ο σωστός αριθμός σε μια άλλη οικογένεια. Προσπαθούμε να στηρίξουμε η μία την άλλη στις ερωτήσεις πότε θα γίνεις μάνα; Πότε θα κάνεις δεύτερο; πρέπει να γίνεις μάνα στα 30 γιατί δεν προλαβαίνεις κτλ Και το μην κάνεις άλλο φτάνουν πίεση της κοινωνίας είναι και θεωρώ δεν θα έπρεπε να συμβάλουμε σε αυτό. Ας βάλει το ζευγάρι κάτω τα θέλω του και τις δυνατότητες του και ας αποφασίσει.
Νομίζω πως ρωτάει αν “δικαιούται” να θέλει ή να μη θέλει, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν αντικειμενικά / κοινωνικά όρια που θα οδηγούσαν στο να μη θέλει, δηλαδή στο να μην το κάνει.
Για να κάνετε το παιδί πρέπει να θέλετε και οι δύο. Ο σύζυγος θέλει, εσύ;
Υποθέτω δεν έκανες γκάλοπ για τα προηγούμενα παιδιά, άρα για να κάνεις τώρα, μήπως κάτι λέει αυτό;